bloody love รักกระหายเลือด

คณะศิลปศาสตร์เป็นคณะที่มีชื่อเสียงที่สุดของมหาวิทยาลัยนี้ ทุกปีมีเด็กมัธยมนับพันคนต่อสู้กันในสนามสอบเพื่อเข้ามาเรียนที่นี่ “ฟูคาดะ นามิ” เป็นหนึ่งในผู้ชนะ เธอเติบโตมาในเมืองเล็ก ๆ ชายทะเล มีชีวิตที่เรียบง่าย ใช้เวลาช่วงปิดเทอมไปกับการว่ายน้ำและทำงานพิเศษที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะ เฝ้ามองภาพวาด หนึ่งในภาพที่เธอมองไม่รู้เบื่อคือภาพเกลียวคลื่น อาจจะเพราะเธอชื่อนามิ นามิแปลว่าคลื่น
 
เมื่อมาเรียนต่างเมือง ชีวิตอันเรียบง่ายย่อมต้องเปลี่ยนไป เธอย้ายเข้ามาอยู่หอพักกับเพื่อนสนิทชื่อ นัตสึ และไปมหาวิทยาลัยด้วยจักรยาน ถึงแม้ว่าเมื่อวานจักรยานล้มจนหัวเข่าและข้อศอกเป็นแผล แต่ตอนนี้เธอก็ยังปั่นจักรยานเร็วจี๋ เพราะเธอรีบไปประชุมสโมสรนักศึกษา นัตสึล่วงหน้าไปก่อนแล้ว
 
นามิจอดจักรยานทิ้งไว้หน้าตึก แล้ววิ่งกระหืดกระหอบขึ้นไปห้องประชุม เมื่อเธอผลักบานประตูพรวดเข้าไป
 
ทุกสายตาก็พุ่งมาที่เธอ
 
รวมถึงคนที่กำลังยืนพูดอยู่ด้วย ผู้ชายคนนั้น!
 
คนที่ช่วยเธอเมื่อวานนั่นเอง เธอจำเขาได้ในทันที
 
ใบหน้าราวกับสลักเสลามาจากรูปปั้นนักรบ คิ้วเข้ม ดวงตาคมกริบ รับกับจมูกโด่ง
 
เขาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอขัดจังหวะการพูดของเขา
 
นามิรู้สึกอายจนหน้าร้อนผ่าว
 
นัตสึโบกมือให้เธอจากมุมห้อง นามิรีบเดินไปนั่งด้วย
 
“ฉันทำขายหน้าตั้งแต่วันแรกเลย” นามิคร่ำครวญกับเพื่อนรัก
 
“ไม่หรอกน่า” นัตสึผู้อ่อนโยนปลอบใจ “ไว้ประชุมเสร็จเราไปกินเค้กฉลองวันเกิดให้นามิจังกันดีกว่า”
 
“ผมไปด้วยคนสิ” ไคโตะซึ่งนั่งเยื้องไปด้านหน้า หันหน้ามายิ้มทักทาย
 
นามิเห็นนัตสึหน้าแดง
 
ไคโตะเป็นนักศึกษาปี 1 เหมือนกับพวกเธอสองคน แต่มาจากคนละเมือง เขาเป็นคนร่าเริงและมีน้ำใจ เห็นได้ชัดว่านัตสึชอบเขาเข้าให้แล้ว
 
“งานแรกของสโมสรนักศึกษาของเราในปีนี้คือ เป็นเจ้าภาพงานประชุมแลกเปลี่ยนระหว่างมหาวิทยาลัย ซึ่งจะจัดขึ้นในเทอมหน้า” ชายหนุ่มหน้าห้องเริ่มพูดต่อ
 
“ผม นากาวาระ ริว ในฐานะประธานสโมสร” อ้อ ผู้ชายคนนี้คือรุ่นพี่นากาวาระในตำนานนี่เอง เขาเป็นชายหนุ่มผู้เพียบพร้อม ทั้งหน้าตา การศึกษา และฐานะ บ้างก็ว่าต้นตระกูลของเขาเป็นซามูไรเชียวนะ นามินั่งเหม่อมองเขาพูดไปเรื่อย
 
“ขอแบ่งงานดังนี้ ปี 4 อยู่ฝ่ายประสานงานภายนอก หัวหน้าทีมคือ คุณอาเบะ ปี 3 อยู่ฝ่ายประสานงานภายใน หัวหน้าทีมคือ คุณยามาโมโต้ ปี 2 อยู่ฝ่ายกิจกรรม หัวหน้าทีมคือ คุณคาโต้ ปี 1 อยู่ฝ่ายสถานที่ หัวหน้าทีม คือ...” รุ่นพี่นากาวาระเม้มปากเหมือนลังเล “คือผมเอง” เขาพูดออกมาในที่สุด
 
“กำหนดงานของแต่ละฝ่ายอยู่ในเอกสารที่แจกให้ไปแล้ว ตอนนี้ให้แต่ละฝ่ายแยกย้ายไปทำงาน แล้วเราจะกลับมาประชุมรายงานความคืบหน้ากันทุก ๆ วันศุกร์บ่าย” รุ่นพี่นากาวาระโบกมือทำสัญญาณ “เอาละ แยกย้ายได้”
 
ทุกคนทยอยกันเดินออกจากห้องประชุม
 
“ปี 1 เดี๋ยวก่อน” รุ่นพี่นากาวาระเรียก
 
นามิ นัตสึ และไคโตะที่กำลังจะเดินออกไปหันหน้ากลับมามองด้วยความสงสัย
 
“เธอ” รุ่นพี่นากาวาระชี้มาที่นามิ
 
หญิงสาวชะงัก
 
"???"