นายที่รักของคุณผี

•                ร่างบางตรงหน้าร่างสูงทำหน้าช็อคเหมือนเห็นผีอย่างไงอย่างนั้นเลย ร่างสูงยังคงยิ้มให้และกำลังจะทำท่าเดินเข้าไปใกล้กว่านี้อีก ร่างบางพอได้สติก็รีบถอยหนีไปหลบอยู่หลังกล้าอย่างหวาดๆ
•                "เป็นไรมึงเนี่ยไอ้หม่อน"กล้าถามและมองร่างบางอย่างงง
•                "มะ..ไม่เป็น..ไร เราว่าเราไปกันเถอะนะ"ร่างบางตอบเสียงสั่นๆพร้อมกับสะกิดแขนกล้าเป็นการเร่งให้พาไปจากตรงนี้
•                "มึงแน่ใจนะ ว่าไม่เป็นไรน่ะ"กล้าถามอีกครั้ง ร่างบางทำแค่พยักหน้าสายตาแอบมองร่างสูงที่จ้องมองพวกเขาอยู่
•                "น่ะ..แน่ใจ ไปกันเถอะๆ"ร่างบางตอบ 
•                "เดี๋ยวสิ จะไปไหน ช่วยผมก่อนสิคุณ"ร่างสูงเห็นว่าร่างบางกำลังจะเดินหนีเขา
•                "ต่างคนต่างอยู่เถอะนะ เดี๋ยวผมทำบุญไปให้นะ"ร่างบางพูดเสียงเบาๆ
•                "ไอ้หม่อนมึงว่าไรนะ กูไม่ได้ยิน"กล้าถาม
•                "เอ่อ...เปล่า เราไม่ได้พูดอะไรเลย รีบๆไปกันเถอะเดี๋ยวเบเบ้บ่นเอานะ"ร่างบางก็ยังคงเร่งให้กล้ารีบพาออกไปจากตรงนี้อยู่
•                "เออๆ"กล้าตอบเพียงแค่นั้น
•                "คุณไม่คิดจะช่วยผมเลยหรอ นี่ ผมขอร้องล่ะนะ"ร่างสูงตะโกนพร้อมกับเดินตามร่างบางไป เขารู้ว่าร่างบางจะต้องช่วยเขาได้แน่ อย่างไงก็ไม่ยอมแพ้หรอก 
•                "คุณช่วยผมเถอะนะ ผมต้องการความช่วยเหลือจริงๆนะ ขอร้องล่ะ"ร่างสูงเดินตามพร้อมกับพูดขอความช่วยเหลือจากร่างบางไปด้วย ร่างบางก็รีบเดินเร็วขึ้นไปอีกจนแทบจะกลายเป็นวิ่ง 
•                "ผมรู้นะ ว่าคุณได้ยินน่ะ อย่าผมเมินสิครับ"ร่างสูงยังคงตามตื้อไปเรื่อยๆอย่างไม่คิดจะถอย เขาคิดว่าอย่างไงวันนี้ร่างบางจะต้องตอบตกลงช่วยเขาให้ได้ไม่ว่าอย่างไงก็ตาม
•                "เลิกตามซะทีสิ"ร่างบางบ่นออกมา
•                

               ร่างบางเดินมาได้ซักพักก็มาถึงร้านคาเฟ่ที่เพื่อนๆนัดกันไว้ ซึ่งก็ไม่ได้ไกลจากหมู่บ้านนักเลยไม่ต้องเสียเงินค่าเดินทาง ร่างบางรู้ว่าร่างสูงยังคงตามมาแต่ว่าที่นี่มีท่านเจ้าที่คอยปกป้องอยู่ ร่างสูงเลยไม่กล้าเข้ามา ได้แต่ยืนอยู่หน้าร้าน ร่างบางหันกลับไปมองอีกครั้ง แล้วก็ต้องรีบหันกลับมาเพราะร่างสูงยังคงส่งสายตาอ้อนวอนให้อยู่

               "มาช้ากันจังเลยนะสองหนุ่ม"เข้ามาถึงในร้านปุบ เบเบ้ก็ทักทั้งคู่ทันที

               "นี่ก็รีบมาล่ะ อย่าบ่นให้มาก"กล้าเป็นคนตอบกลับ

               "หม่อนๆมานั่งกับเราดีกว่านะ"เกรซพูดชวนร่างบางให้มานั่งใกล้ตน โดยไม่สนสายตาของเจ้เบ้ที่มองมาเหมือนแม่หมาหวงลูกที่ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้

               "ไม่ๆ น้องหม่อนมานั่งใกล้เจ้นี่มา อย่าไปนั่งใกล้ชะนีเลย"เบเบ้พูดแขวะหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม หญิงสาวจ้องตาเขม็งกลับไป ร่างบางยังคงยืนดูทั้งคู่ปะทะสายตากัน

               "หม่อนมึงมานั่งกับกูนี่ อีเบ้ลุกไปนั่งกับเกรซเลย"กล้าทนไม่ไว้จับมือร่างบางมาใกล้ พร้อมกับไล่เบเบ้ที่นั่งอยู่ให้ลุกไปนั่งกับหญิงสาวที่จ้องเขม็งตากัน

               "ไรว่ะ"เบเบ้สบถเล็กน้อย แต่ก็ยอมลุกออกไปนั่งฝั่งตรงข้ามแต่โดยดี

               "วันนี้มีอะไรกันหรอ ถึงนัดกันมาร้านกาแฟเนี่ย"ร่างบางพูดขึ้นหลังจากได้นั่งแล้ว

               "ก็เรื่องงานกลุ่มพวกเราเนี่ยแหละ"เกรซเป็นคนพูด

               "นี่ ยังคิดจะทำโปรเจคนี้กันจริงๆหรอ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่ไม่ล่าท้าผีไม่ได้หรอ"ร่างบางตอบ ร่างบางยังรู้สึกหลอนๆกับเรืองที่เจอเมื่อคืนไม่หาย ถึงแม้ร่างบางจะเคยเห็นผีมาก่อนแต่ก็เป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อนธรรมดา ไม่เคยเจอวิญญาณเฮี้ยนอย่างเมื่อคืนมาก่อน จึงทำให้รู้สึกกลัวขึ้นหน่อยๆ

               "เปลี่ยนไม่ได้หรอกค่ะน้องหม่อน เพราะเจ้บอกอาจารย์ไปแล้วว่าทำโปรเจคนี้"

               "แล้วเราจะกลับไปที่นั้นอีกอย่างนั้นหรอ"กล้าถามบ้าง

               "ไม่กลับไปแล้วย่ะ ถ้ากลับไปมีหวังไม่ได้ออกมาอีกแน่"เบเบ้ตอบไปพรางกอดอกตัวเอง

               "แล้วเราจะเอาอย่างไงดีล่ะ"เกรซเป็นถาม

               "..."ทุกคนต้องเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ตอนนี้เหมือนทุกคนกำลังใช้ความคิดว่าจะเอาอย่างไงต่อไปดี

               หลังจากที่ร่างบางเดินเข้าไปในร้านได้ซักพักแล้ว ร่างสูงทำได้แค่เพียงยืนมองอยู่หน้าร้านเพราะตนไม่สามารถไปในนั้นได้ ยืนรอได้สักพัก เจ้าที่ก็ปรากฏตัวขึ้นมาข้างๆร่างสูง

               "ไงไอ้หนุ่ม มาทำอะไรที่หน้าร้านล่ะเนี่ย"เจ้าที่ทักร่างสูงอย่างเป็นมิตร

               "ผมมายืนรอคนน่ะ"ร่างสูงตอบกลับ

               "แล้วเค้าจะเห็นเอ็งหรอว่ะ เอ็งเป็นผีไม่ใช่หรอ"เจ้าที่ถามด้วยความสงสัย

               "เห็นสิท่านเจ้าที่ เพราะผมเพิ่งจะคุยกับเขา ก่อนที่เขาจะเดินหนีเข้าไปในร้านเนี่ยแหละ"ร่างสูงตอบ ก่อนจะมองเข้าไปในร้าน เจ้าที่เห็นอย่างนั้นจึงชวนร่างสูงไปนั่งจิบน้ำชาข้างๆศาล หลังจากนั้นร่างสูงก็คุยกับเจ้าที่ไปเรื่อยเปลื่อย นั่งเล่นหมากรุกกับเจ้าที่รอจนกว่าร่างบางจะออกมาจากร้าน