นายที่รักของคุณผี

               เสียงแตรของรถที่อยู่ในบริเวณใกล้พวกเขาดังขึ้น ร่างบางหันไปมองตามเสียงรถก็พบกับพลังงานบางอย่างที่เป็นกลุ่มก้อนดำๆลักษณะเป็นคนมีดวงตาสีแดง จ้องมองมาที่กลุ่มของพวกเขาพร้อมกับบีบแตรขู่ให้กลัว

               "กรี๊ดดดดด"เสียงหญิงสาวและเสียงดัดสาวกรี๊ดลั่นพร้อมกระโดดเกาะหลังชายหนุ่มร่างสูง

               "เฮ้ย!! พวกเธอมาหลบอะไรหลังชั้นเนี่ย"ชายหนุ่นหันไปพูด

               "ฮือออ ก็พวกเรากลัวนี่"เสียงดัดสาวตอบด้วยความกลัว

               "อีเบเบ้ ไหนมึงบอกว่าผีไม่มีจริงไง"ชายหนุ่มพูดว่า 

               "ฮือ ก็กูไม่คิดว่าจะเฮี้ยนขนาดนี้นี่หว่า"

               "ปรี้นนนน"เสียงแตรรถยังคงดังอยู่ และดูเหมือนว่ามันจะเริ่มดังไปรอบๆตัวพวกเขาแล้วตอนนี้ ร่างบางเริ่มใจไม่ดีแล้ว ดูเหมือนพวกผีโดยรอบจะมาทักทายพวกเขาด้วยดวงตาสีแดง(นี่ทักทายหรือมาฆ่าเนี่ย) พอร่างบางหันกลับไปมองเพื่อนๆ ก็เห็นว่าเพื่อนมาหลบหลังเขากันหมดเลยจะทำอย่างไงดีล่ะเนี่ย

               อีกด้านหนึ่งของสุสาน

               ร่างสูงโปร่งลืมตาขึ้นมา พร้อมกับความมึน ร่างสูงหันไปมารอบๆก็เห็นรถมากมายที่มีสภาพพังยับเยินระเกะระกะเต็มไปหมด ร่างสูงเปิดประตูออกมาข้างนอกบรรยากาศวังเวงจนน่าขนลุก ร่างสูงเดินไปตามทางเรื่อยๆเพื่อที่จะหาทางออกไปจากสถานที่แห่งนี้

               "ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไงกัน"ร่างสูงบ่น

               "แล้วฉันเป็นใครอ่ะ"ร่างสูงคิดแล้วก็ต้องตกใจเพราะจำอะไรไม่ได้เลยซักอย่างเดียว

               "สวัสดี เจ้าผีเด็กใหม่"เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลังของร่างสูง ร่างสูงหันกลับไปมองก็พบกับชายใส่สูทสีดำสนิทด้วยความสงสัย

               "เอ่อ...คุณเป็นใคร"ร่างสูงเอ่ยถาม

               "ฉันคือยมฑูตที่จะมารับดวงวิญญาณเจ้าอย่างไงล่ะ"ท่านยมตอบกลับ

               "หาาา ไม่จริงอ่ะ นี่ผมตายแล้วอย่างนั้นหรอ"ร่างสูงตกใจหนักกว่าเดิม นี่เขาตายแล้วจริงๆหรือเนี่ย ม่ายยยเจงงงง

               "ใช่ เจ้าตายแล้ว แต่ว่าดวงวิญญาณของเจ้ายังไม่หมดอายุไข"ท่านยมตอบ

               "หมายความว่าอย่างไง ที่ว่าผมยังไม่หมดอายุไข"ร่างสูงสงสัย

               "ก็หมายความว่าเจ้ายังมีโอกาสกลับเข้าร่างของเจ้าได้ ถ้าเจ้าหาร่างพบ"

               "ร่างอย่างนั้นหรอ แล้วร่างผมอยู่ไหนอ่ะ"ร่างสูงถามกลับ

               "ข้าจะไปรู้มั้ย"ท่านยมตอบกลับ แล้วจากนั้นก็มีบางสิ่งบางอย่างปรากฎขึ้น มันเป็นผู้ชายร่างใหญ่ใส่ชุดสีดำสนิท และดวงตาสีแดงของมันก็จ้องมาที่ร่างสูงอย่างอาฆาต

               "เฮ้ย!!! หนีเร็วเจ้าเด็กใหม่"ท่านยมพูดขึ้นมาเสียงดัง จนร่างสูงตกใจ

               "ห้ะ หนี หนีอะไรอ่ะท่าน"ร่างสูงตอนนี้สติเตลิดไปไกลหมดแล้ว

               "ก็หนีไอ้เจ้าที่นั้นไงเล่า หรืออยากโดนดูดวิญญาณ"ท่านยมพูดอย่างหงุดหงิด เพราะเขารู้ว่าเจ้าที่ในที่แห่งนี้เฮี้ยนและมันค่อยดูดวิญญาณบริสุทธ์ไปเพื่อเติมพลังให้ตัวเองสามารถหลุดออกไปจากที่นี่ได้

               "ไม่ล่ะ"ร่างสูงรีบวิ่งหนีไปตามท่านบอก 

               "คิดว่าจะหนีพ้นหรอ"ชายร่างใหญ่พูดขึ้น มองตามดวงวิญญาณนั้นหนีไป

               ร่างบางยืนหน้าซีดทำอะไรไม่ถูก เมื่อผีตัวที่บีบแตรครั้งแรกเริ่มขู่พวกเขาหนักขึ้น

               "ไม่ไหวแล้วโว้ยยยย"ชายหนุ่มตะโกนขึ้มมาแล้วก็วิ่งหนีไปในทันที

               "เห้ยยย ไอ้กล้าทิ้งกันเลยมึง"เสียงดัดสาวพูดต่อว่าแต่ก็วิ่งตามกันไป

               "ว้ายย รอด้วยยย"ร่างบางหันไปมองเพื่อนๆที่วิ่งหนีไปแล้ว

               "อ้าววว ทิ้งเฉยเลย รอด้วยยย"ร่างบางร้องบอกแต่ดูเหมือนเพื่อนๆจะวิ่งสับเท้าแตกหนีกันเลยทีเดียว ร่างบางวิ่งไปหอบไป แล้วร่างบางก็รู้สึกเหมือนวิ่งผ่านใครซักคนมาพอหันกลับไปมองก็เห็นร่างสูงวิ่งไปทางที่เขาเพิ่งหนีมา ร่างบางสะดุ้งขึ้นเมื่อรู้ว่าเมื่อกี้วิ่งผ่านผีมานี่หว่า

               "ว้ายยยย"ร่างบางตะโกนพร้อมกับวิ่งไปหาเพื่อนๆ