Dear my twinkle star แด่ดวงดาวน้อยๆของฉัน

*ดวงดาวเอ๋ย ดวงดาวจ๋า โปรดหันมาทางหนูหน่อย
หนูอยากเป็น หนูอยากได้ ให้หนูสมหวังที
ดวงดาวจ๋า  ดวงดาวเอ๋ย หนูอยากขอพรท่าน
ท่านดวงดาวเอ๋ย ดวงดาวจ๋า ขอให้พรของหนูเป็นจริง*
 
"ร้องเพลงนี้อีกแล้วนะ ยูกิ" ยายของหลานชายตัวน้อยบอกด้วยความอ่อนโยน 
"แหมม ก้อหยาหยี้อะ! เพลงนี้หยาหยีร้องให้ฟังบ่อยนี่น่าา" 
หลายชายบอกกับคุณยายพร้อมกับเสียงที่น่ารักน่าชัง
"นี่ยายค้าบเพลงนี้หมายความว่ายังไงคับ?"  เด็กน้อยถามด้วยความสงใส  
"เพลงนี้นะหรอ? เค้าว่ากันว่าถ้าเราร้องเพลงนี้ต่อหน้าดวงดาวพรของเราที่ขอไว้ในใจ 1 อย่างจะเป็นจริง แต่ ยูกิต้องเป็นเด็กดีนะ!" ยายบอกกับหลานชายตัวน้อยอย่างอ่อนโยน 
"ค้าบบบบบหยาหยี~!" ยายหันมองหลานชายตัวน้อยละพูดว่า 
 "งั้นเรามาร้องเพลง พรดวงดาวด้วยกันนะ! ยูกิ!"
 
*ดวงดาวเอ๋ย ดวงดาวจ๋า โปรดหันมาทางหนูหน่อย....."
          
          "ดวงดาว..เอ..เอ๋ย..ดวงดาว...." ... 
          
          "ยูกิ!! จะนอนอีกนานไหมหา?? ลงมาได้แล้ว!" ..ผู้เป็นแม่ตะโกนลั่นบ้าน
 
          " ขอโทดค้าบแม่ๆ ตายละสายแน่เลย!!" 
 
 
 
          ผมตกใจสิ ! แหมมมอยู่แม่มาตะโกนแบบนี้สายแน่เลย อันที่จริงวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ ม.5 นั่นแหละครับ วันแรกก็ไม่อยากให้สายอะนะเดี๋ยวครูว่าอีก อะไรที่เกิดขึ้นปีที่แล้วก็ขอให้มันดีขึ้นละกันนะ..แต่ที่ไม่อยากตื่นเลยนะคือผมคืดถึงยายอีกแล้ว.. ใช่มั้ยครับ ยายของผมตายไปตั้ง 10 ปีที่แล้ว ตอนท่านได้เสียไปนี่ผมร้องใหญ่เลยก่อนท่านเสียท่านได้พูดว่า 
           
          "ยูกิ ลูกยายขอให้..ฝันทุกอย่างของลูก..เป็นจริงนะ.." 
           
          ...ผมยังคิดถึงช่วงเวลานั้นอยู่ตลอดๆไม่เคยลืมเลย.. 
 
          "ยูกิ!! จะลงมาไหม?!"  
           
          "ค้าบบบบบบบบบ!!!" .....ตายละ ลืมเวลาเลยรีบลงไปดีกว่า
 
          นะทำไมนาฬิกาเข็มสั้นชี้เลข 7 เข็มยาวชี้เลข 12 ???  พื่งงง 7 โมงเองงง ตายละแม่เพี้ยนแน่เลย
  
          "นี้ แม่ค้าบบ ยัง 7 โมงอยู่เลยย รีบปลุกผมไปไหนเนีย? " 
 
          ผมเห็นแม่เข้าครัว? ว่้าวว แม่ทำกับข้าวว ปกติให้ทำกินเองตลอดมาวันนี้ทำกับข้าวให้ อย่างนี้ผมไม่บ่นละค้าบ~ พอแม่ทำเส็รจเท่านั้นละ แหมม มาม่ากับไข่.....ขอบคุณมากค้าบแม่
 
          "แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย.."....แม่มีอะไรจะคุยด้วยหรอ 
           
 
          "ยูกิ อ่านกระดาษแผ่นนี้นะแล้วฟังแม่ก่อน"   ผมก็หยิบกระดาษผ้านนั้นมาแบบงงๆ.......ผมอ่านไปมาเรื่อยละอยู่ๆนํ้าตาใสๆก็ไหลออกมา..
 
          "ยูกิ แม่ขอโทษแต่แม่ไม่มีทางเลือก แต่ฟังแม่ก่อนนะ..." ผมถือกระดาษใบนั้นด้วยมือสั่นๆ... 
 
          "ผมต้องไปโรงเรียนแล้ว..ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับ" 
 
          .......ผมตอบด้วยเสียงสะอื้น และรีบวิ่งไปที่ประตูและกระแทกออกไป ผมไม่สนใจเสียงแม่ที่ตะโกนตามมา ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น...ผมได้แต่ร้องให้และวิ่งไปไม่มีจุดหมาย... ผมไม่เหลือใครอีกแล้ว...ไม่มีใครแล้ว...อยู่คนเดียวตลอดไป..ไม่เอานะ...ไม่เอา....ม่ายเอาาาาาาาาาาา 
 
 
          "แงงงงงงง...................โอ้ย" 
 
          อยู่ผมวิ่งชนใครไม่รู้...ตัวใหญ่ใส่ชุดนักเรียน...ในตอนนี้ผมไม่สนใจใครแล้ว ได้แต่ร้องให้อย่างเดียว...
 
          "ยูกิ?! เป็นอะไรหรือเปล่า?! นี่ๆใจเย็นนะๆ" 
 
          ผมสะอื้นอยูาอย่างนั้นจนมันยื้นผ้าเช็ดหน้ามาให้...ผมไม่สนใจใครแล้ว..ผมแค่ต้องการใครสักคนตอนนี้....ผมจึงโผเข้ากอดคนด้านหน้าอย่าไปสนใจใครและร้องให้ออกมา... 
 
          " แงงงงงงงงง..นิววววว..แงงงงงง"