ไร้เดียงสา

          เรากำลังจะเดินเข้าห้อง แต่ไอ่ม่อนดึงแขนไว้ ปัดกับน้ำฝนยืนงงและเดินเข้าห้องไป
ม่อน : จะเอาแบบนี้จริงๆหรอ
ขิง : ไม่รู้พูดอะไรของมึง
ม่อน : ไอ่บอสอ่ะ ตั้งแต่ปีที่แล้วล่ะ
ขิง : ปีที่แล้วทำไม ??
ปัดและมะปรางรีบเดินออกมา เพราะเราเริ่มเสียงดัง
ปัด : พอๆ เข้าห้อง มีอะไรค่อยคุยกันทีหลังนะ
ม่อน : ปัดแน่ใจหรอว่ามันจะคุยกับเรา
ขิง : เออ. มึงลงไปคุยกับกูข้างล่างเลย 
เรากับมัน เดินลงมาคุยหน้าโต๊ะม้าหิน 
ขิง: มึงจะพูดอะไร พูดมากูจะฟังมึงทุกอย่าง เหลามา
ม่อน : กูรู้มาตลอด มึงชอบไอ่บอส
ขิง : แต่ก่อนกูแค่เห็นว่าน้องมันน่ารัก
ม่อน : หรอ เชื่อได้หรอ
ขิง : แต่ตอนนี้กูว่ากูอยากจะจีบน้องเขาจริงๆแล้ว
ม่อน : ไม่แรดไปหน่อยหรอว่ะ
ขิง : ไม่ได้ต่างจากน้ำชา แต่มองน้ำชาดี แต่กูแรด
เราหันหลังให้ น้ำตาคลอๆ 
ม่อน : อย่าเทียบกับน้ำชาได้ป่ะ มึงดีกว่าเยอะ
ขิง : แล้วยังไง ดีเกินไปหรอว่ะ พูดนี่ไม่ได้อะไรนะ เพราะมันจบแล้ว
ม่อน : เกือบปีกูไม่เคยคบใคร อยู่กับเพื่อน ง้อแต่มึง 
เราเงียบ ม่อนเงียบ แต่มีเสียงมะปรางเรียกว่าอ. มาแล้ว 
เรารีบเดินขึ้นห้อง ม่อนเดินตาม แต่ไม่มีใครคุยอะไรกัน แยกย้ายเข้าห้อง
เราสับสนว่าควรไปทิศทางไหนดี จนเรียนเสร็จ 
น้ำฝน : ไอ่เอ็มมาคราวนี้ ดูนิ่งมากอ่ะมึง
ขิง : มันไม่มีเพื่อนป่าว
น้ำฝน : หึ. พวกไอ้เกล้าก็อยู่ 
ปัด : มันดูตั้งใจเรียน 
มะปราง : ผ่านไปรอบเดียวทำพูด
น้ำฝน : 3 รอบค่ะ 
พวกเราหัวเราะกันยกใหญ่ 55555