NEO MEMORiAL (ภาคการสอบ)

ผู้เข้าสอบทั้งสิบหกคนอยู่ยืนในสนามของตนเองแล้ว บางคนเครียด บางคนผ่อนคลาย หลายคนกำลังสะบัดมือ สะบัดขาเพื่อวอร์มร่างกาย ไฟสีเขียวที่แท่นนอกสนามถูกเปิดค้างไว้ทั้งสองฝั่งๆ ละแปดดวง กรรมการทั้งแปดคนเข้าไปตรวจสอบหมายเลขที่แป้นพิมพ์และที่บอร์ดบนผนังเป็นที่เรียบร้อยและหันหน้าเข้าสนามของตน และเมื่อสัญญาณกริ่งดังขึ้น การต่อสู้ก็เริ่ม
 
แม้นักเรียนชายหญิงที่ยืนอยู่ด้านล่างอยากจะดูการสอบสักแค่ไหนก็ทำไม่ได้เพราะต้องคอยดูบอร์ดที่จะสุ่มจับคู่อีกสิบหกคนถัดไปขึ้นมา ฉันเองก็ต้องละสายตาจากสนามมาที่บอร์ดเล็กหลังโต๊ะเช่นกัน ตัวเลขสิบหกคนชุดที่สองสุ่มขึ้นมาแล้ว ฉันไล่ตัวเลขทั้งสิบหกตัวแล้ว ยังไม่มีตัวเลขของฉัน ฉันจึงไปช่วยนักเรียนชายตัวเล็กคนหนึ่งใส่อุปกรณ์ป้องกัน เขาคล่องแคล่วใช้ได้เลย พอเสร็จฉันก็รีบหันมาดูที่สนาม
 
การสอบของชุดแรกจบแล้วไฟสีเขียวเหลือเพียงไม่กี่ดวง บางสนามถูกปิดไปทั้งคู่ ซักพักไฟสีเขียวทั้งหมดก็ปิดลง แล้วนาทีต่อมาบอร์ดใหญ่บนผนังก็แสดงตัวเลขขึ้นมาอีกครั้ง ผู้เข้าสอบสิบหกคนชุดที่สองก็วิ่งเข้าสนาม ฉันอยู่ข้างล่างช่วยทุกคนสวมใส่อุปกรณ์เท่าที่พวกเขาต้องการความช่วยเหลือ จนตอนนี้ฉันคล่องขึ้นมาก สำหรับฉันส่วนเกราะใส่ง่ายที่สุด แค่ยกมาแปะในระดับที่เหมาะสมแล้วฉันก็เดินอ้อมหลังมาดึงสายทั้งหมดให้ตึง ลองขยับดูอีกครั้งไม่ให้หลวมเกินไป ไม่อย่างนั้นมันจะแกว่งไปมา ฉันจึงอาสาใส่เกราะให้คนอื่นมาตลอด
 
จนมาถึงการสอบของชุดที่แปด หลังจากกริ่งสัญญาณเริ่มการสอบดังขึ้น ฉันก็หันไปหยิบเกราะอันหนึ่งขึ้นมาแกะสายที่พันกันอยู่ บอร์ดเล็กก็สุ่มหมายเลขสิบหกคนชุดที่เก้าขึ้นมา แล้วฉันก็เห็นเลขสองร้อยสิบหกขึ้นมาบรรทัดที่ห้าคู่กับเลขเก้าสิบสี่ ตอนแรกฉันงง แล้วก็นึกขึ้นได้จึงยกมือ เจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกและคนอื่นๆ จึงมาช่วยฉันใส่อุปกรณ์ พอใส่เสร็จก็มารออยู่ข้างสนามใกล้ๆ สนามที่ห้า
 
ฉันเห็นหมายเลขเก้าสิบสี่แล้ว เขาจ้องฉันเขม็งจากด้านหลัง หน้าตาเขาไม่เหมาะกับบทผู้ร้ายที่ฉันจะต้องกำจัดเลย แต่แล้วฉันก็ตัดสินใจกำจัดทิ้ง เมื่อฉันเห็นเขายกมือขึ้นมาทำท่าปาดคอ แถมแลบลิ้นอีกด้วย ฉันหันหน้ากลับเข้าหาสนาม บอร์ดใหญ่บนผนังแสดงตัวเลขขึ้นมา 'ได้! เดี๋ยวเจอกัน' ฉันตอบเจ้านั่นในใจ
 
'สนามที่ห้า' อืม! เลขนำโชคสินะ ถ้าหันหน้าเข้าสนาม ฝั่งฉันจะอยู่ด้านซ้ายมือ เจ้าเก้าสิบสี่อยู่ฝั่งขวา ฉันเดินไปที่แท่น คำนับให้กรรมการและแตะบัตร ฉันชำเลืองมอง เจ้านั่นแตะบัตรด้วยท่าทางสบายๆ ไฟสีเขียวของเราทั้งคู่ติดขึ้นมาไล่เลี่ยกัน ฉันกดหมายเลขที่แป้นพิมพ์ เมื่อมันแสดงหมายเลขสองหนึ่งหก ฉันก็วางบัตรกับป้ายวงกลมไว้ที่แท่น ก้าวเข้าไปในสนามและหันไปหาเจ้าเก้าสิบสี่ที่กำลังวอร์มร่างกายอย่างเอาเป็นเอาตาย
 
ฉันก้มลงมองเทปที่พื้น มันเป็นเทปสีน้ำเงินยาวประมาณครึ่งเมตร แปะไว้เพื่อบอกตำแหน่งที่ผู้เข้าสอบจะต้องยืนรอ เทปนี้แปะห่างกันสองเมตร นั่นหมายความว่าระยะข้างหลังของฉันเหลือเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น หลังจากกรรมการเข้าไปตรวจที่แท่นและหมายเลขผู้เข้าสอบแล้ว เขาก็เข้ามายืนตรงตำแหน่งที่กำหนดเพื่อบอกให้รู้ว่าสนามเราพร้อมแล้ว ก่อนที่กริ่งสัญญาณจะดัง ฉันก้มคำนับหนึ่งครั้ง จริงๆ แล้วก็เป็นแค่ก้มหน้าเร็วๆ เท่านั้น เจ้าเก้าสิบสี่นั่นคงขำแล้วก็เอียงคอยักคิ้วให้ฉัน
 
ฉันยืนตรงๆ ไม่ได้ตั้งท่าเพราะคิดว่าไม่จำเป็น และเมื่อกริ่งสัญญาณดังขึ้นฉันก็พุ่งตัวออกไป เจ้าเก้าสิบสี่ก็วิ่งมาข้างหน้า เมื่อเข้าระยะฉันจึงชิงโจมตีก่อน
 
ฉันก็วางเท้าขวานำบิดเอวและใช้อุ้งมือขวาพุ่งออกไปกระแทกโดนเกราะที่ระดับอกของเจ้านั่นหนึ่งครั้ง เจ้าเก้าสิบสี่ถอยไปข้างหลังหนึ่งก้าว ตอนแรกฉันคิดว่าแรงปะทะอาจจะไม่พอ แต่เจ้าเก้าสิบสี่ก็เสียหลักยกขาลอยขึ้นข้างหนึ่ง เนื่องจากเขาตัวสูงจึงเสียหลักง่าย เจ้าเก้าสิบสี่ล้มลงก้นกระแทกและม้วนหลังไปหนึ่งครั้ง ทำให้ขาออกนอกพื้นสนาม
 
ฉันจึงยึดตัวขึ้นและคำนับ กรรมการขานหมายเลขของฉันและไฟฝั่งขวาก็ดับลง ฉันเดินมาแตะบัตรที่แท่นอีกครั้งและเดินกลับไปที่จุดบริการอุปกรณ์ป้องกัน โดยไม่สนใจเจ้าเก้าสิบสี่ที่กำลังคลานออกจากสนาม