NEO MEMORiAL (ภาคการสอบ)

ในสนามซึ่งมีลักษณะเป็นสเตเดี้ยม มีเด็กนักเรียนชายหญิงยืนอออยู่เป็นจำนวนมาก ทุกคนสวมชุดเหมือนกันคือเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงวอร์ม ทั้งชุดเป็นสีเทาซีดๆ ที่ต่างก็คงจะเป็นรองเท้า ของฉันเป็นรองเท้าผ้าใบสีขาวที่ฉันใส่มาตั้งแต่เช้า บางคนก็ใส่รองเท้าผ้าใบเหมือนฉันแต่ต่างสี บางคนใส่รองเท้าหนัง บางคนรองเท้าแตะ

ฉันมองไปรอบๆ นักเรียนชายหญิงมากกว่าสองร้อยคน และกำลังคิดว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่คือคนที่ผ่านการสัมภาษณ์ หมายความว่าเป็นพวกพวกที่มี 'ความสามารถ' ทั้งหมดเลยอย่างนั้นเหรอ? ไม่สิ! ตอนที่คุณมีร่าให้บัตรรับรองฉันมา ฉันยังไม่มีโพสต์-อิทเลย เจ้าโพสต์-อิทโผล่มาหลังจากที่ฉันตกจากทางเดินน้ำแข็งแล้วสลบไป ถ้าอย่างนั้นคนที่มี 'ความสามารถ' ก็มีแค่จำนวนหนึ่ง แล้วเจ้าฮู้ดล่ะ? เจ้านั่นเอาบัตรรับรองไปด้วย แสดงว่าจะต้องมาสมัครด้วยแน่นอน และตอนนี้ก็คงปะปนอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้

พวกเรายืนรอจนสิบโมงสิบนาทีก็ได้ยินเสียงประกาศเรียกรวมตัว มีเด็กนักเรียนอีกจำนวนหนึ่งทยอยเดินเข้ามาเพิ่ม จนกระทั่งสิบโมงสิบห้านาทีนาที ก็ได้ยินเสียงกล่าวทักทายจากคนๆ หนึ่ง น่าจะเป็นผู้ชายที่มีอายุซักหน่อย พูดเรื่อยๆ แต่ชัดถ้อยชัดคำ ทำให้นึกถึงครูมากกว่าจะเป็นทหาร เขาประกาศเกี่ยวกับการสอบรอบเช้า ฟังโดยสรุปก็คือ

เช้านี้พวกเราจะต้องเข้ารับการทดสอบสมรรถภาพ แต่ไม่ใช่ในเชิงความแข็งแรงของร่างกาย เป็นสมรรถภาพด้านการต่อสู้ ทั้งหมดสองรอบ เวลาในแต่ละรอบไม่เท่ากัน การจับคู่จะเป็นแบบสุ่มตัวเลข ซึ่งตัวเลขของนักเรียนคือป้ายวงกลมที่ได้รับมาพร้อมชุด ฉันหยิบป้ายขึ้นมาดูอีกครั้ง เลขของฉันคือสองร้อยสิบหก นักเรียนที่ถูกสุ่มตัวเลขขึ้นมาจะต้องเข้าสู่สนามภายในสิบวินาที สวมใส่อุปกรณ์ป้องกันให้เรียบร้อย ไม่อนุญาตให้สวมรองเท้าและถุงเท้า ใช้บัตรในการยืนยันตนเมื่อสอบรอบแรกเสร็จแล้วให้พักผ่อนใกล้ๆ และรอทดสอบอีกครั้ง นี่คือกฎทั่วไปของการสอบเช้านี้

ทดสอบการต่อสู้ สำหรับฉันไม่รู้สึกหนักใจเท่าไร เมื่อผู้ประกาศกล่าวจบ พวกเราจึงทยอยเดินเข้าไปในสเตเดี้ยม ฉันเห็นบอร์ดตัวเลขแขวนอยู่บนผนังอาคารทั้งสองด้านรวมแปดอัน ตรงกลางมีเบาะยางสีขาวขนาดสี่คูณสี่เมตร วางเรียงอยู่สี่คู่ รวมแปดเบาะ แสดงว่าจะมีนักเรียนเข้าสอบทีละสิบหกคน ครึ่งชั่วโมงก็คงจะจบรอบแรกฉันลงนั่ง ถอดรองเท้าถุงเท้าออกและเอามาใส่ไว้ในเป้ เอาบัตรออกมาถือไว้เพราะตามที่ฟังประกาศฉันต้องใช้ยืนยันตอนสอบด้วย ฉันเอาผ้าบนหนูผืนเล็กวางไว้บนกระเป๋าเป้ นั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ อยู่ข้างเสาตอนที่ประกาศดังขึ้นอีกครั้ง

"กติกาการทดสอบสมรถถภาพการต่อสู้รอบที่หนึ่ง ขอให้ผู้เข้าสอบมาแสดงตัวที่สนามภายในสิบวินาที อุปกรณ์ป้องกันซึ่งประกอบด้วย หมวก นวม เกราะหน้าอก สนับศอกและเข่าต้องสวมใส่ให้ครบ เมื่อมาถึงสนาม ขอให้แตะบัตรที่แท่น เมื่อไฟสีเขียวแสดงขึ้นมาจึงกดหมายเลขของตัวเอง วางบัตรและป้ายวงกลมไว้และก้าวเข้าสนาม เมื่อกริ่งสัญญาณดังขึ้น จึงเริ่มการต่อสู้ ทุกคนมีเวลาหนึ่งนาที ไม่มีกฎในการต่อสู้ หากสามารถทำให้คู่ต่อสู้ออกนอกสนามได้จะถือว่าเป็นผู้ชนะในรอบนี้ ไฟของฝั่งที่แพ้จะดับลงหลังกรรมการประจำสนามประกาศผล เมื่อจบการแข่งขัน ขอให้ผู้ชนะกลับมาแตะบัตรอีกครั้งและออกจากสนามได้ ย้ำ..."

ฉันนั่งฟังประกาศทั้งสองรอบจนเข้าใจดีแล้ว ก็มีเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกชายและหญิงเดินมาเรียกพวกเราให้ไปรวมกลุ่มเพื่อดูสาธิตการสวมอุกรณ์ป้องกัน การสาธิตมีทั้งหมดสี่จุดกระจายอยู่ในอาคาร เราถูกกำชับว่าให้คอยดูบอร์ดที่ติดอยู่หลังโต๊ะให้ดี

"บอร์ดเล็กที่ที่อยู่ขวามือของเรานี้ จะสุ่มอีกแปดคู่ถัดไปขึ้นมาหลังจากคู่แรกเริ่มสอบ ขอให้ผู้เข้าสอบมารับอุปกรณ์ไปสวมรอได้เลยนะครับ ส่วนคนที่ยังไม่ถึงรอบ ขอให้รออยู่ใกล้ๆ หรือหากใครจะมาเป็นอาสาสมัครช่วยคนอื่นๆ สวมอุปกรณ์ก็จะเป็นเรื่องที่ดีมาก"

การสาธิตจบลง พวกเรายังเกาะกลุ่มกันอยู่ที่จุดบริการอุปกรณ์ป้องกัน สิบโมงยี่สิบห้านาที บอร์ดเล็กที่ติดอยู่หลังโต๊ะจุดบริการอุปกรณ์ป้องกันก็แสดงตัวเลขแปดคู่แรกขึ้นมา ฉันไล่ตัวเลขทั้งหมดแล้ว ยังไม่เจอเลขของฉัน ฉันจึงเดินไปช่วยนักเรียนหญิงคนหนึ่งใส่อุปกรณ์ป้องกัน แน่นอนว่า ทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด และเมื่อนาฬิกาแสดงเวลาสิบโมงสามสิบนาที ที่บอร์ดใหญ่ด้านบนทั้งแปดก็แสดงตัวเลขแต่ละคู่ขึ้นมา ทั้งสิบหกคนต่างพากันวิ่งเข้าสนาม