NEO MEMORiAL (ภาคการสอบ)

บนโต๊ะลงทะเบียนมีเครื่องคอมพิวเตอร์และแท่นเล็กๆ แบนๆ ที่ด้านบนมีช่องกระจกขนาดประมาณบัตรรับรองวางอยู่ มีสายเชื่อมต่อระหว่างอุปกรณ์สองเครื่องนี้ มีตราประทับวางคว่ำอยู่ใกล้ๆ กับกล่องใส่บัตรที่มีตัวอักษรเขียนว่า 'บัตรผู้เข้าสอบ' หน้าตาคล้ายกับบัตรรับรองที่ฉันถือมา ฉันคิดว่าเป็นบัตรเปล่าที่เตรียมมาให้เด็กนักเรียนคนอื่นๆ ฉันเอ่ยทักทายพร้อมกับส่งเอกสารให้
 
"สวัสดีค่ะ" ฉันยิ้ม เมื่อปล่อยเอกสารแล้ว ฉันจึงเอามือทั้งสองข้างสอดเข้าไปในช่องกระเป๋าและจัดการลอกวงกลมออก พอใช้สองมือช่วยขอบของเจ้าวงกลมก็ยอมเผยอขี้นมาโดยง่าย
 
"มาจากโรงเรียนบรัชเวลลใช่ไหมครับ? ขอบัตรรับรองด้วยครับ" เจ้าหน้าที่ชายที่กำลังบันทึกข้อมูลของฉันลงคอมพิวเตอร์ถามหาบัตร ฉันจึงใช้มือข้างหนึ่งกดขอบวงกลมไว้กับเป้ และใช้มืออีกข้างหนึ่งค่อยๆ ดึงบัตรขึ้นมา ในที่สุดก็สำเร็จ ฉันส่งบัตรให้เจ้าหน้าที่ชายคนนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับรับมันไป แล้วเขาก็ยื่นมันกลับมาพร้อมกับบอกให้ฉันลงลายมือชื่อ
 
“เซ็นชื่อที่บัตรด้วยครับ” ฉันยิ้มแหยๆ รับบัตรมาดูจึงเห็นว่าบริเวณที่เคยมีวงกลมแปะอยู่ มีตราลายน้ำสัญลัษณ์ของวิทยาลัย และเส้นประเล็กๆ พร้อมตัวอักษรว่า 'ลงลายมือผู้ถือบัตร' ฉันจึงก้มไปหยิบปากกาและเขียนชื่อของฉันลงไป และส่งให้เจ้าหน้าที่ เขารับไปตรวจและวางลงที่แท่นสีขาว เจ้าแท่นนั่นแสดงไฟสีเขียวและส่งเสีบง 'ปี๊บ' สั้นๆ หนึ่งครั้ง เขาพลิกบัตรอีกด้านและวางลงตำแหน่งเดิม เจ้าแท่นนั่นก็แสดงไฟสีเขียวและส่งเสียงอีกครั้ง เจ้าหน้าที่ชายขยับเม้าส์ไปมา และก้มลงไปหยิบเศษกระดาษเล็กๆ ยาวประมาณสองนิ้วจากใต้โต๊ะฉันเห็นว่าเป็นชุดตัวเลข เขาแกะแถบตัวเลขออกและแปะลงไปที่ขอบล่างขวาของบัตร และหยิบตราประทับมาประทับลงบนบัตรบริเวณที่เป็นตราลายน้ำและส่งคืนให้ฉัน
 
ฉันรับบัตรมาดู แต่ไม่เห็นร่องรอยของตราประทับและกำลังจะถาม แต่ตราลายน้ำที่เคยจางๆ ก็ค่อยๆ เข้มขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็กลายเป็นตราประจำวืทยาลัยที่ชัดเจน ฉันเดินออกมาจากบริเวณจุดลงทะเบียนกำลังสงสัยอยู่ว่าจะต้องทำอะไรต่อก็มีเจ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่งมาบอกให้ฉันขึ้นไปบนตึก ติดต่อเจ้าหน้าที่ห้องเปลี่ยนชุดทางขวามือ ฉันจึงกล่าวขอบคุณและเดินออกมา
 
เมื่อฉันเข้ามาในตึกกีฬา ฉันเห็นเด็กชายหญิงจำนวนหนึ่งเดินไปมาอยู่ด้านขวามือ ฉันจึงเดินไปทางนั้นและฝ่ากลุ่มคนเข้าไปจนพบประตูห้องที่มีป้ายบอกว่า 'ห้องรับชุด-สี่' มีเจ้าหน้าที่อยู่สามคน เจ้าหน้าที่หญิงกำลังดูขนาดตัวและวัดตัวให้เด็กชายคนหนึ่งอยู่ ส่วนเจ้าหน้าที่ชายสองคนคงจะคอยหาชุดขนาดต่างๆ ที่กองอยู่ในห้องมาให้ ห้องนี้คนไม่พลุกพล่าน พอฉันเดินเข้าไป เจ้าหน้าที่ชายผมตั้งจึงร้องทักขี้นมา
 
"เธอคนนี้น่าจะเบอร์เอ็สนะ แต่ไม่! เอาเอ็มไปดีกว่า" ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดถึงฉันหรือเปล่า ผู้ชายอีกคนก็พูดขึ้นมาอย่างเนือยๆ
 
"ช่ายๆ เอ็มไปเลย น่าจะอยู่แถวๆ ขานายนะฮีท" ตอนนี้เจ้าหน้าที่หญิงก็เลยพูดบ้าง
 
"เอาของนักเรียนชายคนนี้มาก่อน แอลกับสามสิบสี่ ไวเลยนะหนุ่มๆ" เธอพูดเสร็จก็ดันเด็กผู้ชายไปอีกด้าน ฉันจึงเดินเข้าไปหา
 
"สวัสดีค่ะ ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ?"เจ้าหน้าที่หญิงจับฉันหมุนพร้อมๆ กับเอ่ยทักทาย
 
"สวัสดีจ้ะ แค่ยืนนิ่งๆ ก็พอ อย่าไปสนใจเสียงนกเสียงกาแถวนี้แล้วเธอก็จะได้รับชุด" มีเสียงดังมาจากด้านหลังฉัน
 
"ไม่เอาน่าโด! เราเป็นเพื่อนกันนะ เราไม่ใช่นกกา เธออย่าให้น้องๆ เข้าใจเราผิดๆ สิ" คงเป็นเสียงของคนที่ชื่อฮีทตอบกลับมาหาคนที่วัดตัวฉันอยู่ เธอน่าจะชื่อโด เจ้าหน้าที่โด วัดขนาดตัวฉันอย่างรวดเร็วและหันไปพูดกับใครซักคนที่เธอเรียกว่า จู
 
"จู ขอเอ็มกับยี่สิบสี ด่วนเลย ส่วนนาย ปิดปากซะ!" เจ้าหน้าที่โดจับฉันหมุนตัวอีกครั้งและดันฉันออกข้างๆ เพื่อต้อนรับเด็กคนต่อไป เจ้าหน้าที่จู ชายที่พูดเนือยๆ ส่งถุงใส่ชุดมาให้ มีป้ายกระดาษกลมๆ เขียนตัวเลขวางอบู่ด้านบน ฉันยิ้มให้ตอนที่เอื้อมมือไปรับ "ออกไปเลี้ยวซ้ายเธอจะเจอห้องน้ำนะ เปลี่ยนชุดแล้วไปที่สนามเลย" เจ้าหน้าที่จูบอกพร้อมๆ กับชี้มือไปทางซ้าย และข้างหลังตามลำดับ ฉันกล่าวขอบคุณทั้งสามคน ทั้งหมดสามครั้ง และเดินไปห้องเปลี่ยนชุด หลังจากนั้นก็เดินไปที่สนามตามทิศทางที่เจ้าหน้าที่จูชี้บอก