NEO MEMORiAL (ภาคการสอบ)

มีเสียง 'ตื้ด' ดังขึ้นบริเวณบอร์ดทั้งห้า พวกเราวิ่งไปดู มันแสดงตัวเลขขึ้นมาแล้ว ในหนึ่งบอร์ดจะมีสิบบรรทัด ในหนึ่งบรรทัดจะมีหมายเลขของผู้เข้าสอบทั้งสองคนและเลขสนามสอบ โดยที่เลขจำนวนน้อยกว่าจะอยู่หน้า และตามด้วยเลขที่จำนวนมากกว่า เลขของยูคือสิบหก มันควรจะถูกแสดงขึ้นมาเป็นอันดับต้นๆ
 
พอฉันเห็นฉันจึงตะโกนเรียก เขาจับคู่กับใครซักคนที่เป็นเจ้าของหมายเลขสามสิบสาม และต้องไปที่สนาม 3-1G ส่วนของฉันกับรูซยังไม่แสดง เราทั้งสองคนเลขหลักสองร้อยทั้งคู่คงต้องยืนรอให้บอร์ดหมุนตัวเลขไปเรื่อยๆ ยูหายไปและกลับมาอีกครั้ง
 
"3-1G คือตึกสามชั้นหนึ่งสนามจี ตึกกิจกรรมมีสี่ตึก แต่ถูกรวมเป็นตึกเดียวเหมือนรูปตัว E ใช้ทำกิจกรรมสามตึก คือตึกหนึ่งที่อยู่ด้านหน้านี่ ตึกสองอยู่กลาง ตึกสามอยู่หลังสุด ทั้งสามตึกเชื่อมถึงกันผ่านตึกที่สี่ ทางเข้าคือบันไดตึกสี่นู้นนะ พวกเธอได้เลขสนามสอบหรือยัง?"
 
เราตอบไปว่ายังและหันไปดูที่บอร์ดอีกครั้งและรูซก็เจอ
 
"มาแล้วๆ1-3B ชั้นสามเหรอเนี่ย?" เธอบ่นพึมพำคนเดียว ฉันหันไปหายู
 
"นายรีบไปเถอะ ตึกเราใกล้กว่า" ยูพยักน้าและหมุนตัวออกไป แล้วฉันก็หันไปสะกิดรูซ
 
"รูซ เรารีบไปเถอะ เผื่อจะได้เห็นคู่ต่อสู้ของเราก่อน" รูซเห็นด้วย พวกเราจึงวิ่งขึ้นตึกทางบันไดหน้าของตึกสี่ หรือก็คือตึกที่มีกระจกทึบที่ฉันเห็นเมื่อเช้านี้
 
พอเข้ามาแล้วเราก็เลี้ยวขวาไปทางตึกกิจกรรมที่หนึ่งจนมาถึงบันได เรารีบวิ่งขึ้นบันไดไปยังชั้นสามทันที สำหรับฉันแล้วระยะทางแค่นี้ไม่หนักหนาอะไร ฉันชำเลีองมองรูซ ดูเธอก็ยังสบายๆ ฉันแตะแขนรูซเป็นเชิงรั้ง
 
"ถ้าคู่ต่อของเราคือคนจากกลุ่มเธอ จะทำยังไง?" รูซกอดอกและตอบ
 
"อย่าคิดมากเนโอ ลุยไปเลย ฉันก็ไม่ค่อยรู้จักพวกนั้นหรอก แค่นั่งรถมาด้วยกัน ฉันคุยกับตายูนั่นมากกว่าคนพวกนั้นซะอีก"
 
 
 
ช่วงที่เราคุยกัน เด็กนักเรียนชายหญิงก็ทยอยวิ่งกันขึ้นมา ส่วนใหญ่ฉันคุ้นหน้าเพราะเราอยู่ในกลุ่มอาสาสวมใส่อุปกรณ์ป้องกันมาด้วยกัน มีนักเรียนชายคู่หนึ่งที่รูซสะกิดให้ฉันดู ฉันเข้าใจทันทีว่าหมายถึงอะไร คงเป็นเด็กกลุ่มพิเศษ เพราะฉันไม่คุ้นหน้าเลย
 
ทั้งสองคนสูงผอม ความสูงไล่เลี่ยกัน หน้าตาเรียกได้เลยว่าหล่อ ทั้งคิ้ว ตา จมูก ปาก ทุกอย่างสมส่วนไปหมด แล้วรูซก็สะกิดฉันอีกครั้ง ชายหญิงอีกสองคนเดินขึ้นมา หน้าตาจัดได้เลยว่าเกเร นักเรียนชายตัวไม่สูงแต่ล่ำหนา นักเรียนหญิงมีหุ่นผอมๆ มวยผมสีเข้มเป็นจุก
 
เท่าที่เห็นตอนนี้มีเด็กจากลุ่มพิเศษมาที่ชั้นสามสี่คน ฉันคิดว่าเราควรจะไปที่สนามได้แล้วจึงสะกิดรูซและออกเดินนำ
 
ตึกกิจกรรมทุกขั้น โดยโครงสร้างแล้วจะเป็นห้องโล่งยาวตลอดทั้งชั้น แต่ถ้าต้องการจะแบ่งเป็นห้องย่อย เจ้าหน้าที่ก็จะดึงฉากหรือผนังที่พับอยู่ด้านข้างออกมา ฉากหรือผนังนี้จะมีกี่ชิ้นก็แล้วแต่ผู้ออกแบบ แต่ทุกชิ้นจะถูกโยงติดกัน เพราะฉะนั้นเมื่อดีงชิ้นด้านนอกสุดออกมาชิ้นอื่นๆ ก็จะคลี่ออกมาเรื่อยๆ ลากไปจนเต็มความกว้างของห้อง แล้วก็เอาไปยึดไว้กับผนังอีกด้าน ด้วยวิธีนี้เขาก็จะสร้างห้องขนาดย่อยเมื่อไรก็ได้ตามที่ต้องการ
 
ดังนั้น สนามสอบ 3B ก็คือห้องย่อยที่สองของชั้นสามนั่นเอง เราสองคนเดินตามระเบียงมาถึงประตูห้องที่มีป้ายบอกว่า 3B จึงเปิดประตูเข้าไป
 
ห้องเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาดประมาณหกคูณแปดเมตร ที่พื้นมีสีเหลี่ยมจตุรัสสีขาวขนาดใหญ่ ฉันเดาว่าเป็นสนาม มีโต๊ะวางอยู่ข้างๆ พร้อมชุดอุปกรณ์ป้องกัน กรรมการยืนรออยู่กลางสนาม เราจึงถอดรองเท้าและถุงเท้าออก วิ่งไปหยิบอุปกรณ์มาสวมให้กันและประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้ง นักเรียนชายและหญิงเดินเข้ามา
 
พวกเขาคือเด็กกลุ่มพิเศษที่ฉันกับรูซเห็นตอนยืนอยู่ตรงบันได แต่รู้สึกจะสลับตัวกัน เพราะตอนนี้เป็นชายผอมสูงหน้าตาหล่อผมทอง แทนที่จะเป็นชายร่างใหญ่ มาคู่กับนักเรียนหญิงหุ่นผอมผมจุก ทั้งสองคนถอดรองเท้าถุงเท้า เดินมาหยิบอุปกรณ์ไปสวมและเดินมาแตะบัตร
 
เราสองคนแตะบัตรและยืนยันหมายเลขไปเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ตอนนี้ยืนรออยู่กลางสนาม ฉันสะกิดรูซ
 
"เราจะสู้ยังไง ผลัดกันหรือลงพร้อมกันสองคนเลย?"
 
รูซตอบกลับมาว่า
 
"ลงพร้อมกันเถอะ ฉันไม่มั่นใจฝีมือตัวเอง" เธอยิ้ม แต่ดูไม่สดใสเลย ดูน่าสงสารมากกว่า
 
"รู้อะไรเกี่ยวกับสองคนนั่นบ้าง?" รูซส่ายหน้า ฉันอยากให้เธอมั่นใจจึงบอกไปว่า
 
"ถ้าคู่ต่อสู้ไม่เก่งเท่ายู ฉันพอจะรับมือไหว ต่อให้มีสองคนก็เถอะ" รูซยิ้มและแอบยกนิ้วโป้งให้ฉัน