Once ล่ารักเมียขี้งอน

               ปั้นหยากลับเข้ามาในคอนโดก็พบกับกรอบรูป กรอบหนึ่งที่เป็นรูปถ่ายของตนสมัยมอต้นถ่ายคู่กับผู้ชายคนหนึ่งอย่างสนิทสนมแต่กลับจำไม่ได้ว่าบุคคลนั้นคือใคร ก่อนจะเห็นข้อความที่วางทิ้งไว้ ‘โปรดจงรักษาสัญญา’ และเมื่อหยิบขึ้นมาอ่านก็พบกับถุงซองหนึ่งที่มีการ์ดอยู่ราวๆห้าถึงหกอัน
“รูปตัดต่อหรอ” มือบางหยิบกรอบรูปขึ้นมาก่อนจะรู้สึกคล้ายกับวิงเวียนศีรษะ แต่ก็ได้พบกับข้อความที่ปรากฎบนรูปว่ารูปนี้ถ่ายขึ้นมาเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว
เพล้ง!!
‘ปั้นหยายัยเด็กปีศาจ เธอฆ่าพี่ชายฉัน’ เด็กชายคนหนึ่งเขากำลังหยิบเศษแจกันจะมาฆ่าเธอ พร้อมกับต่อว่าเธอ แต่เธอไม่เห็นว่าเขาเป็นใคร พยายามวิ่งหนีเขาเท่าไหร่ เสียงเขาก็ยังดังก้องมากขึ้นเท่านั้น
“ไม่ ไม่จริง หยุดพูด ใครพูด หยุดพูดนะ หยุดพูดเดี๋ยวนี้” คนตัวเล็กทรุดลงที่พื้นก่อนจะกรีดร้องออกมาและปาข้าวของทุกชิ้นไปที่พื้นห้อง
‘ปั้นหยายัยเด็กปีศาจ เธอฆ่าพี่ชายฉัน’เสียงนี้ดังขึ้นอีกแล้ว เธอพยายามมองหน้าเขาแต่ก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากควันหมอกสีขาวที่บดบังใบหน้านั่นอยู่
‘หยาไม่ได้ทำ ฮือ หยาไม่ได้ ไม่จริง’
“กรี๊ดดด ฉันไม่ได้ทำ ออกไปนะ ออกไป” ร่างบางพยายามส่ายหัวเพื่อลบสิ่งที่กำลังผุดจากความทรงจำออก
“ปั้นหยา ลัณซารีย์ ปั้นหยามองพี่” พระนายที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนตัวเล็กก็ตื่นจากการหลับใหลทันที ก่อนจะเห็นข้าวของบางอย่างที่ถูกเก็บตายมาวางอยู่ที่นี่
“ไม่ ฉันไม่ได้ทำ หยุดนะ ออกไป” คนตัวเล็กที่สติแตกเริ่มทุบตีคนตรงหน้า แต่ก็ถูกอีกฝ่ายสวมกอดไว้
“ใจเย็นๆนะคะคนดีของพี่” ‘ใจเย็นๆนะคะคนดีของพี่’ เสียงสองเสียงคล้ายคลึงกันมากราวกับว่าเป็นคนเดียวกัน จู่ๆ เธอก็มาโผล่ที่สวนของบ้านหลังหนึ่ง ที่มีศาลาไม้สีขาว ที่เธอกำลังฝึกวาดรูปเจ้าสุนัขตัวหนึ่ง
‘เพ่ยซินนิ่งสิๆ’ ตอนนั้นเธอกำลังหัวเสียกับเจ้าสุนัขไซบีเรียนตัวหนึ่งที่กลิ้งไปกลิ้งมาจนทำให้เธอไม่มีสมาธิในการวาด
‘ใจเย็นๆนะคะคนดีของพี่’ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ปรากฏบนรูปภาพกำลังจับมือเธอระบายสีน้ำอยู่ และเธอเรียกเขาว่า
“พี่นาย” ประโยคสุดท้ายที่พระนายได้ยินก่อนที่คนในอ้อมกอดจะหมดสติไป และคนในอ้อมกอดได้รับรู้ความจริงบางอย่างขึ้นมาเช่นเดียวกัน

               ขุนผาหันไปมองหน้าเพื่อนรัก ที่ฉายแววกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด หลังจากที่พาคนตัวเล็กมาด้วยการตื่นตระหนกก่อนจะกุมมือบางไว้ เมื่อคืนที่เขาไล่เธอลงจากรถ เขาก็ขับวนไปแถวนั้นแต่ก็ไม่เจอเธอ ตอนแรกคิดว่าคนตัวเล็กจะกลับไปที่บ้าน แต่ทั้งวันทั้งคืนที่เขารอก็ไม่เจอเธอ เลยคิดว่าเธอจะอยู่คอนโด และเมื่อมาถึงคนตัวโตก็เผลอหลับไปด้วยอาการเพลีย ก่อนจะตื่นมาอีกทีก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนตัวเล็กแล้ว
“มึงออกไปคุยข้างนอกกับกูก่อน” ขุนผาตบไปที่บ่าพระนายสองสามที ก่อนจะเดินออกไปรอข้างนอก

“มีไร”  ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแข็งกับเพื่อนรักก่อนจะเห็นใครบางคนที่เดินถือกระเช้ามาแต่ไกล ไอ้พระเพลิง

ผลั๊ว
พระนายต่อยไปที่หน้าน้องชายก่อนจะโดนขุนผาจับออก
“ต่อยกูทำไมวะ ปล่อย”  พระเพลิงพยายามดิ้นให้ออกจากการจับของบอดี้การ์ดตัวโตของพี่ชาย
“แล้วมึงทำเหี้ยอะไรลงไปวะ กูเตือนมึงแล้วว่าอย่ายุ่งกับเธอทำไมมึงไม่หยุด” คนตัวสูงสะบัดแขนของเพื่อนรักออก ก่อนจะตรงดิ่งไปหาน้องชาย
“กูยุ่งเหี้ยไรล่ะ”
“แล้วใครเอาของพวกนี้ไว้ในห้องถ้าไม่ใช่มึง” พระเพลิงดูรูปในโทรศัพท์พร้อมกับยิ้มยียวนประสาทพี่ชาย ก่อนจะเห็นผู้เป็นพี่ง้างมัดขึ้น แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อนางแบบสาวหุ่นเซ็กซี่มาขวางทางไว้
“เปลี่ยนไปเยอะจริงๆนะคะ ที่รัก”  นิ้วเรียวของอบิเกลค่อยๆเดินแขนแกร่งราวกับว่าปูไต่ แต่มือบางก็แทบจะแหลกเหลวทันทีที่มือแกร่งบีบมือไว้ จนฝืนยิ้มแทบไม่ไหว
“รุนแรงกับผู้หญิงไม่ดีนะพี่” พระเพลิงเป็นฝ่ายที่เอามือพี่ชายออกจากร่างบางก่อนจะเดินผ่านทั้งคู่เข้าไปหวังจะเยี่ยมคนพิเศษในวัยเยาว์ซะหน่อย
“ตามที่ป้ายห้อยไว้ครับ ห้ามเยี่ยมผู้ป่วย” ขุนผาเอ่ยขึ้นหลังจากยืนอยู่กลางการทะเลาะกันของพี่น้องบ้านลานซ์
“แต่นั่นมะ...ของกู มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้” ร่างสูงกลืนคำว่าเมียลงไปแทบไม่ทัน ก่อนที่คนในห้องจะทรุดฮวบลงที่พื้นทันที ที่เขาเปรียบเปรยหล่อนราวกับว่าเป็นแค่สิ่งของ จนทำให้น้ำใสๆไหลรินออกจากดวงตางาม
“กูทำตามหน้าที่ เขาขอกูมาเอง” ขุนผาพยายามใจเย็นกับเพื่อน เพราะรู้ว่าคนตัวเล็กเคยเป็นผู้ป่วยที่สมองเกิดการสูญเสียความทรงจำบางส่วนไป อันเนื่องมาจากสภาวะทางสภาพจิตใจ
“งั้นกูขอให้มึงเอากุญแจเปิดห้องมาให้กู หรือมึงจะร้องขอกูตอนที่กูส่งคนไปหาลูกเมียมึง” บอดี้การ์ดร่างยักษ์ที่ยืนอยู่จุดต่างๆมาล้อมตัวขุนผาไว้ ราวกับว่าถ้าผู้เป็นนายสั่งมาร่างสูงนี้จะไม่สามารถไปไหนได้
“กูไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไม แต่ถ้ามึงคิดได้เมื่อไหร่ กูหวังว่ามึงยังคงโชคดีที่มีเธออยู่ข้างกาย” ขุนผาพูดก่อนจะยื่นกุญแจห้องให้กับพระนาย  
“ออกไป!!” เสียงตวาดของร่างเล็กดังขึ้นทันที ที่เห็นใครบางคนเดินเข้ามาในห้องพัก ก่อนจะชายตามองไปที่หญิงสาวข้างกายเขา นี้สินะที่ทำให้เขาเรียกเธอว่าเมียไม่ได้ เพราะเขามีตัวจริงอยู่แล้วสินะ
“พระเพลิงแกพาอบิเกลออกไปก่อน” คนตัวโตหันไปพูดกับน้องชาย ก่อนจะฉุดกระชากลากดึงนางแบบสาวออกไปจากห้องด้วยตนเอง
“ที่รัก อย่ารุนแรงกับเมียนักสิค่ะ” อบิเกลพูดจายียวนกวนประสาทชายหนุ่ม ก่อนจะถูกเขายืนต่อว่า
 “หึ เป็นไง ดวงแข็งจังนะ นึกว่าจะตายซะแล้ว” ปั้นหยาหยิบแก้วน้ำขึ้นมา ก่อนจะสาดไปที่พระเพลิง เขาเกลียดเธอตั้งแต่เด็กยันโตเลยนะ แถมยังทำตัวทรามไม่หยุดหย่อนซะด้วย
“ก็พอตัว เลิกขี้แยแล้วหรอเพลิง หรือว่าจะขี้แยอีกครั้งนะ ถ้าเกิดว่าพี่ของนายตายขึ้นมาอีกรอบ แบบตายจริงๆอะ” หญิงสาวกระชากสายน้ำเกลือออกจากร่างก่อนจะเดินลงไปหาร่างสูงที่กำลังก้าวถอยหลังไป
“แค่ก ๆ ชะ ช่วย ดะ ด้วย ฮึก กะ กลัว ฮือ” คนตัวเล็กจับมือหนาอีกฝ่ายมาที่ลำคอ ก่อนจะเสแสร้งว่าโดนบีบคอพร้อมกับปาแก้วน้ำในมือลงพื้นจน เพล้ง!! ทำให้คนข้างนอกตกใจรีบเข้ามาดูเหตุการณ์ข้างใน

“ไอ้เพลิง ปล่อย” พระนายตวาดเสียงดังลั่น ก่อนจะกระชากคนตัวเล็กออกมา และสั่งให้ลูกน้องลากน้องชายออกไป
“พี่นาย หยากลัว ฮึก พี่นาย ช่วยหยาด้วย เขาจะฆ่าหยา ฮือ” ปั้นหยาซบไปที่อกแกร่งก่อนจะเหลือบมองพระเพลิงที่ถูกลากตัวออกไปจากห้อง
“ไม่เป็นไรแล้วนะ พี่อยู่นี้แล้ว เรียบร้อยใช่มั๊ย” แขนแกร่งโอบกอดร่างบางด้วยความรักใคร่และทะนุถนอมอย่างดีราวกับว่าคนในอ้อมกอดจะหายไปหากคลายแขนลง ก่อนที่อีกฝ่ายจะพยักหน้าที่ซบกับอกแกร่ง
แปะ แปะ แปะ
เสียงตบมือดังขึ้นก่อนที่ร่างบางที่แฝงตัวอยู่ตรงระเบียงจะเดินออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่ชวนทำให้ขนลุก แต่ก็แค่นั้นแหละ
“เก่งจังเลยนะหยา ที่แสดงได้ดีขนาดนี้” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มให้อีกฝ่ายที่พูดขึ้น

“นึกว่าจะให้ปูพรมแดงซะอีกนะครับ พี่ญานิล” พระนายลุกขึ้นยืนก่อนจะมองใบหน้างาม ที่เขาเคยถูกหล่อนรอบฆ่าตอนที่เพ่ยซินวิ่งไปเอาลูกบอลมาให้ปั้นหยา และเจ้าหมานั่นก็เสี่ยงช่วยชีวิตเขาไว้
“เรามาเคลียร์เรื่องในอดีตดีกว่ามั๊ยค่ะ พี่ญานิล” ปั้นหยาเดินเข้าไปหาหุ่นบางที่กำลังถอยหลังไปที่ระเบียง แต่ขอโทษนะ ที่ระเบียงถูกคนของพระนายขวางทางไว้ซะแล้ว
“อีเด็กหยา แกวางแผนหลอกฉัน แกสมควรตาย” ญานิลหยิบมีดบางที่ข้อขาหวังจะปาใส่คนตัวเล็กแต่
ปั่ก
มืดนั้นกับแค่เฉียดคนตัวเล็กไปติดอยู่ที่ประตูแทน พระนายจึงเดินเข้าไปชิดที่ร่างบางแสนสวย ที่เป็นคนก่อเรื่องราวทั้งหมด เพียงแค่ต้องการบางอย่างจากตนเท่านั้นเอง
“แย่จังนะคะ ที่พี่พยายามฆ่าพวกเราให้ตายทั้งเป็นก่อน” มือบางบีบไปที่คางหญิงสาวตรงหน้า และนึกถึงอดีตตอนวัยเยาว์ที่ทำให้เธอถูกหลายคนตีหน้าว่าฆ่าแฟนเพราะความหึงหวง

“แกแย่งนายไปจากฉันก่อนช่วยไม่ได้ ถ้าฉันไม่ได้แกก็ต้องไม่ได้” ญานิล เป็นคนสวยน่ะใช่ แต่จิตใจเป็นไงใครจะรู้

8 ปีที่แล้ว
“ห้ามนอกใจนิลนะคะ” หญิงสาวซบไปที่อกแกร่งของลูกชายมาดามลานซ์ที่ใบหน้าหล่อเหล่านั้นไม่ฉายแววใดๆออกมา หลังจากที่ทั้งคู่ผ่านบทรักอันเร่าร้อนมา ที่ตนเองนั้นเป็นคนวางแผนไว้ หวังจะรวบรัดเด็กหนุ่มเพื่อให้รวยทางลัดและเพื่อให้รักข้างเดียวของตนเองสุขสมหวัง
“ปล่อย” เด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัว เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่นอกใจคนรัก แต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์ที่อีกฝ่ายผสมกับนมมาให้เขากินเมื่อคืนได้ เธอเป็นลูกสาวของคนขับรถของที่บ้านเขา ที่มีการศึกษาถึงขั้นเรียนปริญญาตรีแต่คิดไม่ถึงว่าจะสิ้นคิดขนาดนี้
ก๊อก ๆ
“พี่นายค่ะ น้องหยารอที่สวนนะค่ะ” เสียงหวานของพระพายดังขึ้น ก่อนที่ตนจะลงไปนั่งเล่นเป็นเพื่อนคนตัวเล็กที่วันนี้อีกฝ่ายตั้งใจมาฝึกวาดสวนดอกไม้ของตน
“คิกๆ พี่เพลิง น้องหยา จั๊กจี้นะคะ” เด็กหนุ่มที่นั่งรอการมาของเด็กสาวคนตัวเล็ก รีบวิ่งไปแกล้งเธอทันที ที่เห็นเธอนั่งอยู่ศาลาริมสระน้ำ
“ฮ่าฮ่า โอ๊ะ พายอย่าจั๊กจี้พี่สิ พระพาย ฮ่าๆ หยา ฮ่าๆ” คนตัวเล็กที่เห็นพี่ชายกำลังแกล้งบาร์บี้ตัวน้อยของเธออยู่ ก็อดที่จะไปแกล้งพี่ชายไม่ได้ ก่อนที่คนโดนแกล้งจะสบทบกับพระพาย
“โอ๊ย หยุดนะเด็กดื้อ เฮ้ยยย” พระเพลิงวิ่งหนีสองคนตัวแสบ ก่อนจะที่ร่างสูงจะหงายหลังไปที่สระน้ำพร้อมกับพระพาย
ตู้ม!!!
“พี่พาย จับมือน้องหยานะคะ พี่เพลิง อย่า” ชายหนุ่มกระตุกแขนคนตัวเล็ก ก่อนที่อีกฝ่ายจะตกลงมาในสระ
“น้องหยา” เสียงของพระนายดังพอที่ทุกคนในบริเวณนั้นจะได้ยินเสียงตะโกนที่แฝงไปด้วยความรักใคร่และห่วงใย จนทำให้เกิดความอิจฉาริษยาขึ้นมา

               พระพายผูกโบว์ให้คนตัวเล็กที่นั่งส่องกระจกอยู่ ก่อนจะสะท้อนให้เห็นบาร์บี้ตัวน้อยที่ใส่ชุดเดรสสีขาวเปิดไหล่ให้แมทกับทุกอย่างบนร่างกายที่กำลังโตเป็นสาว
“น่ารัก” เสียงของสองพี่น้องที่กำลังนั่งทะเลาะกันอยู่หยุดลงทันที ที่เห็นคนตัวเล็กเดินมาพร้อมพระพาย
“ฝีมือพายเอง พี่นายไม่พาน้องหยาไปซื้อของวาดรูปก่อนหรอค่ะ” คนเป็นพี่ยิ้มให้น้องก่อนจะไปสตาร์ทรถขอตัวเล็ก แต่กลับถูกญานิลขวางทางไว้
“ไปด้วย” ญานิลเดินมากอดแขนพระนาย แต่ถูกอีกฝ่ายผลักออกไป จนทำให้เธอโมโหจนเลือดขึ้นหน้า
“เพื่อนหรอค่ะ สวัสดีค่ะ หนูปั้นหยานะคะ เรียกน้องหยาก็ได้นะคะ” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงใส หวังจะทำความรู้จักกับเพื่อนของแฟนหนุ่ม
“ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก ลูกลุงเนินน่ะ” พระนายลูบหัวหญิงสาวที่ขมวดคิ้วก่อนจะเปิดประตูให้เจ้าตัวน้อยของเขาขึ้นรถ
“มั่นใจหรอค่ะว่าไม่ต้องสนใจ ดูเขามองน้องหยาสิค่ะ” ปั้นหยาเอ่ยขึ้น ก่อนจะก้มหน้าลง เพราะกลัวว่าถ้าหากสบตาอีกฝ่ายจะหาเรื่องมาให้ตัวเอง
“กลัวหรอค่ะ ไม่ต้องกลัวนะคะคนดีของพี่” เด็กหนุ่มเอื้อมมือไปกุมมือบางก่อนที่จะเห็นญานิลจ้องมาที่แฟนสาวของตน

               8 เดือนต่อมา มีข่าวจากใครหลายคนบอกปั้นหยาว่าเห็นพี่นายแสนสุดที่รักของเธอควงผู้หญิงออื่น แถมข่าวนี้ยังเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเมื่อมีคนบอกว่าหญิงสาวคนนั้นมีอะไรกับแฟนของเธอแล้ว แต่เธอเชื่อมั่นในรักที่เขามีให้มากพอที่จะผ่านเรื่องนี้ไปได้
“เพ่ยซิน ไปคาบมา” พระนายเขวี้ยงลูกบอลสีเหลืองไปที่สระว่ายน้ำ ก่อนเจ้าหมาแสนรู้จะวิ่งไปคาบมา
“ดีมาก คราวนี้ไปไกลๆเลยนะ” เด็กหนุ่มหวังจะใช้โอกาสสองต่อสองกับแฟนสาว จึงเขวี้ยงไปให้ไกลกว่าเดิม
“พี่นาย จะทำอะไรน้องหยาค่ะ พี่นาย หยุดนะคะ” คนตัวเล็กถูกโอบกอดจากคนตัวโต ก่อนจะถูกอีกฝ่ายลูบไล้ตามเรือนราง และเขาหยุดลงเมื่อเธอขอ
“เป็นของพี่นะคะ เป็นเมียและแม่ของลูกพี่นะคะ”
“ไม่ได้นะคะ น้องหยา ไม่พร้อม” คนตัวเล็กดีดดิ้นออกจากชายหนุ่มก่อนจะเดินหนีคนตัวโตไป หวังจะไปอยู่กับพระเพลิงแทน ระหว่างรอพ่อแม่รับกลับบ้าน
“น้องหยา พี่ขอนะคะ” เด็กหนุ่มกดแฟนสาวลงที่พื้นหญ้า ก่อนจะจูบไปที่ริมฝีปากบางสีชมพู ที่ไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาเข้าไปได้ลิ้มลองรส
โฮ่ง ๆ ๆ
“พะ เพ่ยซิน ไปคาบมานะ” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงสั่นก่อนจะปาลูกบอลไปที่กำแพง จนมันติดไปอยู่ที่ต้นไม้
“เขินจนปาขึ้นต้นไม้เลยนะคะ เดี๋ยวพี่ไปเก็บให้นะคะ” พระนายรีบไปปีนเก็บลูกบอลจากต้นไม้ ก่อนจะเอามันล่อให้เพ่ยซินไปหา
“คาบมาให้ได้นะเพ่ยซิน เอามาจากพี่นายให้ได้นะ” คนตัวเล็กลุกขึ้นยืน ก่อนจะนึกถึงแฟนชายหนุ่มเป็นช่วงหลังๆนี้ ที่ค่อนข้างจะหื่นกาม
“อ๊ะ อะไรนี้” คนตัวเล็กเห็นแผลที่ขาก่อนจะก้มลงไปดู
ปั้ง!!
“กรี๊ดดดด” เสียงปืนที่ดังขึ้นทำให้คนตัวเล็กกรีดร้องออกมา ก่อนจะเห็นแฟนหนุ่มล้มลงไปที่พื้น
“พี่นาย!!” พระเพลิงที่นั่งวาดรูปอยู่ รีบวิ่งมาทันทีที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนตัวเล็ก ก่อนจะเห็นร่างของเพ่ยซินและพี่ชายนอนอยู่พื้นหญ้า

“เห็นมั๊ยว่าพิษรักมันร้ายแรงแค่ไหน” เสียงพระพายเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบระหว่างปั้นหยาและพระเพลิงที่ต่างคนต่างเข้าใจผิดมาตลอด ปั้นหยาเริ่มจำตั้งแต่อยู่เกาะ เพราะพระนายนั้นพยายามทำทุกอย่างเพื่อรื้อฟื้นความทรงจำของคนรัก เพื่อให้เธอกลับมารักแค่เขาคนเดียว ก่อนจะวางแผนจัดการญานิล
“ถ้าไม่เชื่อใจกันก็จะเป็นแบบพี่เพลิงใช่มั๊ยค่ะ” ปั้นหยากอดอกมองหน้าพระเพลลิงหลังจากที่ความจริงทุกอย่างเปิดเผย แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมเชื่อใจเธอ
“พอเลยหยา” พระนายบีบจมูกเชิดรั้นของคนตัวเล็ก ก่อนจะถูกเธอตีที่แขนเข้าให้
“พี่นายทำไมชอบเข้าข้างพี่เพลิง”
“ก็สายเลือดเดียวกันไง” พระเพลิงเอ่ยขึ้น ก่อนจะทำเป็นหูทวนลมเมื่อคนตัวเล็กบ่นเขา
“ปากร้ายจังนะเรา พี่ตีสักทีดีมั๊ยค่ะ” เสียงของพี่ใหญ่ดังขึ้น ก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดลง และปั้นหยาเบะปากใส่พระนาย ก่อนจะกอดอก ทำเป็นง่วงนอน
“ไปๆเลิกเยี่ยม หมูจะนอนแล้ว” เสียงของพระเพลิงทำให้ปั้นหยาจ้องเขม็ง ก่อนจะให้เห็นบางอย่างในสายตาเขา ถึงเขาจะไม่พูดออกมา เธอก็ร็ว่าเขารู้สึกยังไง
“ขอบคุณนะคะ” ปั้นหยายิ้มไปให้พระเพลิง ทำให้คนอื่นคิดว่าคู้นี้คงกัดกันไม่เลิก แต่ที่เธอขอบคุณเขา เธอขอบคุณความรู้สึกที่เขามีให้เธอต่างหาก ความทรงจำที่กลับมานั้นคือเรื่องราวความรักที่เป็นจุดฉนวนของทุกอย่าง
“พี่รักหยานะคะ” พระนายที่ไล่คนออกไปจากห้องจนหมด ก็ขึ้นมานอนบนเตียงก่อนจะเช็ดน้ำตาที่ไหลรินออกจากดวงตางามออก
“หยาก็รักพี่นะคะ”  ถึงในใจเธอจะเคยเรียกร้องหาพระเพลิงมาก่อนก็ตาม...

               พระนายที่ยังไม่หลับคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ถ้าหากวาเลนไทน์ปีนั้นเขาไม่ขัดขวางพระเพลิงไว้ จนไปบังคับให้เธอตอบตกลงเป็นแฟนเขาตัดหน้าน้องชาย เขาจะยังได้รับความรักของเธอเหมือนตอนนี้อยู่มั๊ย
“เลิกคิดเถอะนะคะ” ปั้นหยาพลิกตัวกลับมากอดพระนาย ก่อนจะจุมพิตไปที่ริมฝีปากหนา
“อ่อยพี่อีกแล้วนะปั้นหยา” น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความกังวล หลังจากเห็นสายตาของพระเพลิงตอนหัวค่ำ
“หยารักพี่นายนะคะ ไม่งั้นตอนนั้นหยาจะตอบตกลงหรอค่ะ” เธอมองเข้าไปที่นัยต์ตาของอีกฝ่ายก่อนจะจุมพิตเขาไปอีกครั้ง
“ถ้าพี่ไม่บังคับล่ะ” ชายหนุ่มฉายแววความกังวลออกมาก่อนจะดึงคนตัวเข้ามาหาตน
“ก็คงไม่ได้คบกันมั้งค่ะ แต่หยาคงต้องตกหลุมรักพี่อยู่ดี” ปั้นหยาพูดความจริง ตอนแรกเธอชอบพระเพลิงเพราะว่าเขาเป็นคนน่ารัก แต่พออยู่ด้วยแล้วเธอกับไปตกหลุมรักพระนายเข้าให้
“ปากหวานจังนะหยา นอนได้แล้ว เอ๊ะ หรือว่าทำลูกไว้เป็นพยานรักดี”  ถึงคนตัวโตจะทำตัวหื่นกาม แต่เขาก็กังวลอยู่ดีแหละ
“ไม่ต้องทำกลบเกลื่อนหรอกค่ะ ถ้าหยาพูดว่ารักก็คือรักนะคะ” ร่างบางจุมพิตไปที่คนตัวสูงก่อนจะพาเขาเริ่มบทรักพิศวาทขึ้นมา...