พร้อมจะ(ไม่)หยุดที่เธอ

40 นาทีผ่านไป ไวเหมือนโกหก 

​‘น้องๆคนไหนทานข้าวเสร็จแล้ว มารวมกลุ่มทางนี้ด้วยนะคะ เราจะมาลงโทษคนหาพี่รหัสไม่เจอกัน’ เสียงรุ่นพี่ประกาศอย่างชัดเจนว่าจะลงโทษคนหาพี่รหัสไม่เจอ โครตโชคดีเลย หาเจอทันวุ้ย 

‘ไปเหอะแก พี่เค้าเรียกละ’ ฉันหลุดออกจากภวังค์เมื่อตะกี้ แล้วรีบเดินตามยัยวีไป 

‘แกๆ’ ใครเรียกวะ เสียงแหลมสุด

‘เรา?’ โห หันไปมอง โครตสวยเลยว่ะ 

‘เออแกอะ มากับเราหน่อยดิ’ อะไรวะ รู้จักก็ไม่ มาเรียกให้ไป

‘ทำไมอะ มีไร’ นางไม่น่าอยู่คณะเดียวกับฉัน

‘เออหน่า ตามมาเหอะ’ เอ้า นางนี่ ไอ้เราก็บ้าจี้เดินตามเค้าไปเนาะ แหนะ ลากมาคุยในซอกซะด้วย

‘แล้วมีไรอะ’ คำถามยอดฮิต 2018

‘แกชอบพี่ซิการ์ใช่ปะ’ เฮ้ย นางนี่มันรู้ค่ะ ใครวะ คู่หมั้นพี่เค้าอ่อวะ 

‘เปล่านิ ทำไมอะ’ ลองเชิงจ้า หน้าตานางดูเชื่อคนง่ายอยู่

‘อืมๆ ก็ดีละ แกช่วยกันคนที่มาชอบพี่ซิการ์ได้ปะวะ’ นั้นนางเชื่อ แต่เดี๋ยวนะกันคน กันทำไมวะ

‘ทำไมต้องกันอะ แกก็ทำเองดิ’ หน้านางแบบ อินี่นิไม่รู้ไงว่าฉันอยู่คนละคณะกับพี่เค้า 

‘ฉันทำได้ ฉันทำไปนานแล้วย่ะ ติดที่ว่า’ ว่า? ว่าไรวะ 

‘ว่าอะไร’ หน้าแบบ ขอนึกแปปนึง

‘น้องๆคะ เราจะเริ่มทำกิจกรรมกันแล้วนะ ใครยังไม่มารวมทางนี้ รีบมานะค่า’ ตายห่าละ ลืมไปเลยคุยเพลิน

‘งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน’ ฉันรีบเดินออกมาจากตรงซอกนั้น ติดที่ว่าอะไรวะ รึนางจะชอบพี่ซิการ์ เดี๋ยวแต่ถ้าชอบเอง ทำไมต้องใช้ให้คนอื่นที่อยู่คนละคณะกันคนที่มาชอบพี่ซิการ์ด้วยวะ สับสนไปอีก เออเว้ยไว้ค่อยคิด พี่เค้าเรียกนานละ รีบไปดีกว่า

‘แกไปไหนมาวะ ฉันมารอแกนานละเนี่ย’ แหมะ วิ่งมาถึงยัยวีก็รีบถามเลยนะ ไม่รอให้ฉันหายเหนื่อยก่อน

‘มีคนลากไปคุยอะดิ’ เฮ้อ ทำไมต้องฉันน

‘คุยไรวะ’ ก่อนจะตอบวี พี่เค้าพูดขัดขึ้น

‘เราจะมาลงโทษกันแล้วน้า ใครรู้ตัวว่าหาพี่รหัสเดินออกมาด้านหน้าเลยค่ะ’ โห คนหาไม่เจอโครตเยอะ รู้สึกสงสารเค้าค่ะ 

‘ส่วนคนที่หาพี่รหัสไม่เจอแล้วไม่ออกมา จบกิจกรรมของวันนี้แล้ว พี่จะให้น้องติดเอฟทุกวิชาไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ’ โฮ้ ทำไมพี่เค้าโหดร้าย รู้สึกดีใจที่หาพี่รหัสเจอ 

‘อะ เราจะมาเริ่มลงโทษกันเลยนะคะ’ พี่เค้าไปหิ้วถังสีมาจ้า อ้าก ข้าวกลางวันฉัน รู้มั้ยว่าพี่เค้าทำไร 

‘น้องๆมาหาพี่ทีละคนเลยนะคะ ส่วนที่เหลือนั่งลงได้ค่ะ’ พี่เค้าเอาถังสีที่ข้างในมีของเหมือนแบบขี้หมามาอะ แล้วพี่เค้าก็ให้พวกที่หาพี่รหัสไม่เจอ คาบเอาไว้ อมก. ดูโหดร้าย ฮืออ สงสารอ่า ดูหน้าแต่ละคนดิ จะร้องไห้แล้วนั่น

‘โหแก ฉันสง​สารว่ะ’ อย่าว่าแต่แกเลยวี ฉันก็สงสาร

‘แกว่าพี่เค้าลงโทษโหดไปปะวะ’ เสียงคนที่นั่งอยู่ข้างๆฉันดังขึ้น คือ ฉันนั่งอยู่แถวหลังสุด วีนั่งอยู่ข้างซ้ายแล้วมีคนข้างขวา

‘อือ ฉันว่างั้นแหละ’ ตอบไปแบบงงๆ

‘ว่าแต่ แกชื่ออะไรอะ’ เออนั้นแหละสิ่งที่แกควรถามฉันตั้งแต่แรก 

‘ลิเคียวอะ เรียกลิก็ได้ แกอะ’ ถามมา ถามกลับเป็นมารยา(ท)ค่ะ ทำไมพอบอกชื่อไป นางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

‘ฉันชื่อ วิสกี้ อะ เรียกกี้ก็ได้’ เฮ้ย ทำไมชื่อคุ้นจังวะ เหมือนเคยเจอที่ไหน อ่าฉันลืมบอกไป เมื่อตอนม.1 ฉันเกิดอุบัติเหตุรถชน ความจำช่วงวัยเด็กของฉันแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำ พอฉันลองถามมี๊ฉันดู มี๊ไม่ได้บอกอะไร บอกแค่ว่ามันไม่สำคัญ แต่คือฉันอยากรู้ไง แต่วีไม่เคยรู้เรื่องนี้นะ ฉันพึ่งมารู้จักวีตอนม.2 เอง 

‘อ่าๆ นี่เพื่อนเราอีกคนชื่อ วีนัสนะ เรียกมันวีก็ได้’ แนะนำชื่อวีด้วยจ้าา เดี๋ยวมันนอยด์ฉันอีก

‘โย่วว ฉันวี ยินดีที่รู้จักนะกี้’ โห ตะโกนซะข้ามหัวฉันเลยจ้าา

‘ยินดีเช่นกัน เออ เรามีเพื่อนอีกคนอะ มันชื่อ นินิว ’ เดี๋ยวนะ นินิวอ่อ ทำไมมันคุ้นจังวะ 

‘ไว้มาแนะนำละกัน เจอกันบ่อยอยู่แล้วแหละ คณะเดียวกัน ฮ่าๆ’ ฉันพูดติดตลกเล็กน้อย

‘น้องๆกลุ่มนั้น คุยอะไรกันครับ!’ นั้นไง เรื่องมาแล้วจ้าา

‘ทำไม ไม่ตั้งใจดูเพื่อนโดนลงโทษครับ ลุกขึ้น!’ น้านนน ลิขี้เกียดลุกค่ะพี่ไม่ลุกได้ม้ายย

‘ออกมาข้างหน้าครับ’ เฮ้ออ ทำไงได้ละ ลุกละเดินออกไป 3 คนเลยจ้าา 

‘แนะนำตัวให้เพื่อนๆฟังครับ’ ห้ะ เรียกออกมาแนะนำตัว วอทท

‘ทำสิครับ!’ โหพี่ใจเยนดิวะ

‘ ลิเคียว นส.ลิเคียว ไพร์ฑูลย์ ค่ะ’ เฮ้อ ฉันเปิดก่อน 

‘ วีนัส นส.กนกกานต์ ไพโรจน์กิจ’ วีตาม

‘ วิสกี้ นส.กุลนิษฐ์ วงศ์สกุล’ เดี๋ยวนะ วงศ์สกุล นามสกุลพี่ซิการ์นิหน่า แปลว่า กี้เป็นน้องสาวพี่ซิการ์

พอพวกเราแนะนำตัวจบ สีหน้าทุกคนดูอึ้งๆไป อ่าไม่แปลกหรอกมันเป็นงี้มาตั้งแต่มัธยมแล้ว มี๊เคยเล่าให้ฟังว่า เราตระกูล ไพร์ฑูลย์ เป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และ การส่งออก ระดับแนวหน้าของประเทศไทย ออกข่าวค่อนข้างบ่อย ส่วนของวี บ้านนางทำธุรกิจจำหน่ายรถ และส่งออกอะไหล่รถ มีอู่รถค่อนประเทศ ไม่แปลกที่จะมีคนรู้จักเยอะ แต่ของกี้ฉันไม่รู้มันเหมือนจะนึกออกแต่ก็นึกไม่ออก ชั่งมันไปก่อน 

‘แกๆ เด็กเส้นปะวะ’ มีคนนึงหันไปซุบซิบกะเพื่อนนาง ฉันได้ยินนะยะ เดี๋ยวแม่จะตัดลิ้นให้ 

‘เออนั้นดิ ฉันว่าเส้นใหญ่ด้วยแหละไม่รู้ว่าเปย์ไปเท่าไหร่ กว่าจะได้เข้ามาเรียน ม.ดังขนาดนี่อะ’ เปย์บ้าบออะไร ฉันอ่านหนังสือเตรียมตัวมาตั้ง 1 ปีเต็มๆ 

‘ฉันว่าบ้านออกจะรวย คงหลายแสนน่าดู’ แล้วเสียงนินทาต่างๆมากมายก็เริ่มดังขึ้น

‘เอ้า เงียบๆหน่อยครับ!’ สิ้นเสียงพี่เค้าทุกคนก็เงียบและตั้งใจฟัง แต่ก็มีบางพวกที่มองแบบเหยียดๆมาทางเรา 3 คน

‘น้อง 3 คนคุยเรื่องอะไรกันครับเมื่อกี้ ทำไมไม่ตั้งใจดู’ พี่จะเผือกอะไรด้วยวะ

‘อ่อ พอดีน้องไม่อยากดูอะค่ะ’ ฉันตอบแบบกวนๆ แถมยิ้มให้ด้วย

‘แก ตอบอะไรออกไป’ ยัยวีพูดให้ได้ยินกัน 3 คน

‘แปลว่าน้องอยากทำใช่มั้ยครับ ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ เฮ้ย แตง ไปเอา ไอนั่น มาหน่อยดิ้ น้องเค้าอยากคาบ เอามาอันเดียวนะ ’ ไอ้พี่บ้า ใครอยากคาบวะ 

‘ได้ๆ’ พี่ที่ชื่อแตงตอบกลับมาแบบดีใจสุดๆ เฮ้อ ดีใจอะไรเล่าพี่ต้องตอบแบบ เฮ้ย ไม่เอาดิ น้องเค้าทำผิดเรื่องเล็กๆเอง ฮืออ

‘เฮ้ยพี่ ไม่เป็นไรน้องเกรงใจ/นี่พวกแกช่วยฉันพูดหน่อยดิวะ’ ประโยคแรกตอบพี่เค้าไป ส่วนประโยคต่อมาบอกเพื่อนฉัน นาง 2 คนส่ายหน้าละทำหน้าแบบ เมิงไปโดนคนเดียวเหอะ โชคดี 

‘น้องอีก 2 คนเข้าไปนั่งรวมกับเพื่อนๆข้างหน้าได้เลยครับ’ นั่น น้านน ฉันเห็นยัยวีกับยัยกี้แอบขำ เฮ้ออ ยัยเพื่อนบ้าเอ้ย

‘ส่วนน้อง รอแปปนึงละกัน’ ไม่รอได้มั้ยพี่ น้องไม่อาวว

‘มาแล้วๆเอาไปดิไอ้บาส’ พี่ที่ชื่อแตงมาพร้อมกับไอ้เจ้าก้อนขี้หมา แล้วมายื่นให้พี่ที่ชื่อบาส อ้ากก ฉันต้องคาบมันจริงหรอQAQ

‘อ้าปากสิคับน้อง’ พี่เค้าหยิบไอ้ก้อนขี้มาจ่อหน้าฉันแล้วว ช่วยฉันด้วยฮืออ

‘ไม่เอาได้มั้ยพี่’ เอาวะ อ้อนวอนก่อน

‘อ่าว ก็น้องบอกไม่อยากดู นี่ไงพี่ให้น้องทำเลย’ พี่ น้องยังไม่ได้พูดว่าจะทำเลยยย

‘ ดูก็ได้พี่ ไม่เอาไม่คาบ’ บอกไปพร้อมทำหน้า น่าสงสารที่สุด

‘ไหนน้องลองพูด อา ยาวๆดิ้’ ห้ะ อะไรของพี่เค้าวะ

‘อาาาาา-’

พรึ่บ 

อึ้งเลยจ้า อยากกรี๊ดแต่กรี๊ดไม่ได้ เพราะไอ้พี่บาสอะไรนั้น เอาก้อนขี้มาอุดปากฉันไว้ตอนที่ฉันพูดอาอยู่ ฮรึ๋ยย อย่าให้เจอเชียวนะแม่จะหักคอให้ แล้วไอ้ก้อนนี่รสชาติขมมากเวอร์ ฮืออออ ลิจะเป็นลม ​​​​​​