พร้อมจะ(ไม่)หยุดที่เธอ

‘ผ่านไป 5 นาทีแล้วนะคะ น้องคนไหนที่เจอพี่รหัสแล้วพักกินข้าวได้เลยนะ ส่วนคนที่ยังไม่เจอ ถ้าหมดเวลา 40 นาทีแล้วยังไม่เจอพี่รหัสต้องโดนทำโทษ รีบๆหาพี่เค้าน้า แอบบอกไว้ว่า บทลงโทษค่อนข้างโหด ><’ โอ้ย เดินทั่วลานคณะละโว้ย หาไม่เจอซักที ถามมา 2 3 คนได้ละมั้งเนี่ย อ้ะ พี่ทินนิหว่า ไปถามพี่เค้าดีกว่า

‘พี่ทินคะ’ โห ยืนทำเอ็มวีอ่อวะ เอาซะเท่เลย ฮ่าๆ

‘ครับ’ แหมะ ต้องให้น้องเอากล้องสโลว์โม มาถ่ายมั้ยคะ //เบะปาก

‘-​​​พี่หล่อ รวย ปากร้าย กวนตีนมาก-​ ใช่พี่ปะคะ’ ฉันว่าใช่เว้ย 100 เปอร์

‘ใช่ดีมั้ยน้า’ แหนะ มีเล่นลิ้น ใช่แน่ๆ

‘ใช่เถ้อะพี่’ กราบละวุ้ย ไม่อยากโดนลงโทษ TT

‘อะๆ พี่เอง’ เยสส น่ามาถามพี่คนแรกเว้ย ไม่น่าเหนื่อยเลยตรู

‘เครๆพี่ ลิไปกินข้าวละค่ะ’ พอลาพี่เค้าเสร็จฉันเดินออกมาหน้าคณะเพื่อเจอวี แต่ดูจากคนที่อยู่แล้ว วีน่าจะยังหาพี่รหัสตัวเองไม่เจอ งั้นฉันไปกินข้าวก่อนดีกว่า เดี๋ยวโทรบอกมันว่าอยู่โรงอาหาร

ตู๊ด ตู๊ด ติ๊ด!

[โหล ว่าไงลิ แกโทรมาขัดฉันนะเนี่ย กำลังหาพี่รหัสอยู่]

  ‘เออขอโทษได้มั้ยละวะ’

[แล้วโทรมา มีไร]

  ‘จะบอกว่า ฉันรออยู่โรงอาหารใต้คณะเรานะ’

[ห้ะ แกเจอพี่รหัสแล้วอ่อวะ ไมเจอเร็วจัง]

  ‘แน่นอน นี่ใคร ลิเคียวคนสวย’

[แหวะ เออๆแค่นี้ละกัน]

ตู๊ดๆๆๆๆ

‘เฮ้ออ ยัยวีจะหาพี่รหัสเจอมั้ยหว้า’ ยืนเครียดอยู่หน้าร้านอาหารแบบนี่ก็คงไม่ดี ไปสั่งอะไรกินดีกว่า 

‘ป้าคะ/ป้าครับ’ เฮ้ย ใครมาสั่งข้างๆวะ 

‘น้องสั่งก่อนเลยครับ’ OMG ทุกคนรู้มั้ยว่าฉันเจออะไร...

‘พี่ซิการ์!’ นั้นแหละค่ะทุกคน ฉันเจอพี่ซิการ์ โอ้ยย ลิจะเป็นลม

‘เอ่อ..พี่รู้จักน้องด้วยหรอครับ’ เออไม่รู้จักหรอก น้องรู้จักพี่แค่ฝ่ายเดียวนี่แหละ ชิ

‘ไม่หรอกค่ะ พี่สั่งก่อนเลยๆ’ เพื่อคนหล่อ ลิยอมได้ค่าา (ถึงแม้ว่าพี่จะหักหน้าฉันไปเมื่อกี้ก็ตาม T T)

‘น้องสั่งเลยครับ เดี๋ยวพี่ไปร้านอื่น’ โอ้โหพี่ อย่าพึ่งปาย ฮืออ

‘สรุปหนูจะเอาอะไรลูก’ เฮ้อ ป้า เห็นมั้ยว่าหนูจะเอาผู้ชายคนน้านน

‘เอาราดหน้าไม่ใส่ผักค่ะ’ อ่าลืมบอกไป ฉันเป็นคนไม่ชอบกินผักอะนะ โครตหยี๋

‘ได้แล้วจ๊ะ 50 บาท’ ฉันให้เงินป้า และไปรอวีที่โต๊ะ

‘แฮร่‘ โอ้โห มุขอย่างนี่ มีคนเดียว

‘ตกใจมากเลยจ้า หูววว’ นั้นไง ยัยวีจริงด้วย

‘โหแก ไม่ตกใจให้ฉันเลยว่ะ’ แกเล่นมุขนี่มาตั้งแต่ ม.2 ฉันคงตกใจให้แกได้หรอก

‘ก็ตกใจไปแล้วไง ฮิ’ หน้าวี โครตงอนอะ 555

‘เออๆ แล้วแต่แกวุ้ย’ โอ๋นะเพื่อน

‘มีไรจะบอกแหละ’ ไรของมันวะ

‘ไรวะ’แหมะ ถ้ามันได้พี่รหัสเป็นพี่ซิการ์นะ ฉันจะฉีกร่างมัน

‘แกรู้มั้ย ว่าฉันได้พี่รหัสเป็นใคร’ นั้น อย่าบอกนะว่า

‘พี่ซิการ์ไงจะใครล่ะ’ อ้ากก ฉันจะฆ่ามานน

‘ได้ไงวะ โห อดเลยฉันน’ทำม้ายย ทำไมสวรรค์ถึงทำกับฉันได้ลงคอ ลิจะไม่ทน

‘แล้ว แกได้ใครวะ‘ เฮ้ออ ขอเสียใจแปบนึงได้ปะวะ

‘พี่ทินเนอร์’ มันขำเลยพอบอกชื่อพี่เค้าไป 

‘ไอ้xx ใครแม่งคิดชื่อนี้วะ โครตขำ’ เออ อย่าว่าแต่แกเลย ฉันก็ขำ ฮ่า

‘พอๆ เลิกขำชื่อพี่ได้แล้วครับ’ นั้นพูดปุ้ปมาปั้ป พี่ทินไงจะใครล่ะ เอ้ะแต่ใครตามหลังพี่ทินมา

‘อุ้ย ขอโทษค่ะ พี่ ‘ทินเนอร์’ ’ แหนะ ยัยวีไปแซวเค้า ฮ่าา

‘เฮ้ออ ชื่อกูมันน่าขำขนาดนั้นเลยอ่อวะ ไอ้ซิก’ พี่เค้าหันไปถามเพื่อนที่เดินตามมา เอ้ะซิก เดี๋ยวนะ รึว่า!

‘ไม่รู้ มึงก็ถามน้องเค้าดิ’ โอ้โห้ สวรรค์มาโปรด พี่ซิการ์เป็นเพื่อนพี่ทินหรอเนี่ย งี้ก็สวยดิ เข้าทางเพื่อนได้ สบายย

‘ยัยลิ ยัยลิ ยัยลิ!’ โอ้ยย คนไรชอบมา 4 ปี ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน โฮ้กก

’ห้ะๆ’ ยัยวีนะยัยวี เรียกซะดัง อายเค้า

‘แหมมมมมม’ แหมซะยาวเลยเพื่อนฉัน ._.

‘แหมไรวะ’ เขินสิคะ เพื่อนแซว โอ้ยย หน้าแดงหมดละเนี่ยย

‘ป๊าวว’ เสียงสูงเชียวยัยบ้า ก่อนที่ยัยวีจะได้แซวไรต่อ พี่ทินก็ขัดขึ้น

‘เออว่าแต่เราชื่ออะไรอะ น้องลิอ่อ ชื่อแปลกดีนะ’ น่าพี่เค้าแบบ น้องก็ชื่อแปลกเหมือนกันแหละวะ

‘ชื่อลิเคียวอะ’ มาเช็คชื่อไปแล้วรอบนึง จำไม่ได้อ่อวะ เซ็ง

‘อ่อ ที่ไอ้ซิกเคยเล่าให้ฟังว่-’ พี่ซิกเอามือมาปิดปากพี่ทินไว้ ว่าแต่เล่าไรให้ฟังวะ

‘เล่า?’ แปลว่าพี่เค้ารู้จักฉันอะดิ แล้วเมื่อหน้าร้านเมื่อกี้คือร๊าย

‘เปล่าน้อง ไม่มีไร ไอ้ทินมันมั่วอะ’ ทำไมหน้าพี่ซิกต้องแดงด้วยวะ รึว่า!

‘พี่ชอบเพื่อนน้องอ่อ’ ถามได้ดีมากวี สมเป็นเพื่อนฉัน

‘ชะ-’พี่ซิกเอามือมาปิดปากพี่ทินอีกรอบ และลากพี่ทินหายไปจนลับตา

‘เฮ้ย ลิ ฉันว่าพี่เค้าชอบแกว่ะ’ OMG ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ถ้าเหมือนกันตั้งแต่ม.4 นี้เขินเลยนะ ถ้าไม่ใช่ก็เขินอยู่ดี อ้ายยย >//<

‘บ้าบอ อย่างพี่เค้าเนี่ยนะ แกก็รู้มันเป็นไปไม่ได้’ ฉันพูดอย่างตัดพ้อนิดๆ เพราะอะไรน่ะหรอ  เพราะฉันได้ยินข่าวมาแว่วๆว่าพี่เค้ามีคู่หมั้นแล้ว แถมเรียนม.เดียวกันอีก แต่ไม่รู้คณะไหน 

‘เออ แต่มันก็มีทางปะวะ แค่พี่เค้าไปยกเลิกการหมั้นมันก็จบแล้วปะ’ แต่ที่วีพูดก็ถูกนะ ถ้าพี่เค้าไปยกเลิกมันก็จบแล้วปะวะ 

‘ถ้าเค้าชอบฉันจริงนะ เค้าไม่ยอมหมั้นหรอก’ ฮือ พูดละเศร้า

‘เออๆ ไม่เศร้าดิวะ ฉันไปซื้อข้าวกินละ หิวมากก’ พูดจบ วีก็เดินไปซื้อข้าว ละทิ้งฉันนั่งหง่อยอยู่คนเดียว

‘ฮือ ถ้าพี่ชอบฉันจริงๆ ก็ยกเลิกงานหมั้นเถอะ’ เฮ้อ จะเป็นไปได้ปะวะ

คัท จบเท่านี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวมาต่อเรื่อยๆนะ ><