9&9 Hers

ฉันยืนอยู่ชั้นสี่ของหอพักอ่อนระทวยพลางมองออกไปไกลๆ ตอนนี้เมืองที่ฉันเห็นมีบ้านเรือนมากขึ้น แม้จะยังไม่สมบูรณ์แต่ก็มีอะไรให้ดูมากขึ้น เพราะเก้าที่ทำให้ความน่ากลัวเหล่านี้หายไป เขาเป็นคนดีจริงๆ เป็นคนดีเหมือนวันนั้นเลย

ฉันจำได้ว่าตอนนั้นใกล้สอบกลางภาคแล้ว ฉันอ่านหนังสือแทบจะตลอดเวลา ยกเว้นตอนที่นั่งรถผ่านหน้าร้านสะดวกซื้อ

--------------

ช่วงนี้เป็นช่วงใกล้สอบกลางภาค นักเรียนมัธยมสองอย่างฉันก็ต้องขยันหน่อย ฉันจึงพยายามอ่านหนังสือแทบจะตลอดเวลา ขนาดตอนที่คุณพ่อกับคุณแม่ชวนมาที่หอพักอ่อนระทวย ฉันยังหยิบเป้หนังสือขึ้นรถมาด้วยเลย แต่พอถึงบางขุนนนท์ ฉันก็เริ่มไม่มีสมาธิและยิ่งใกล้จะถึงร้านสะดวกซื้อด้วยแล้วฉันยิ่งตื่นเต้นใหญ่ แต่ฉันก็ไม่เห็นเก้า เขาไม่ได้ออกมาหน้าร้านเหมือนเคย

คุณพ่อกับคุณแม่ลงไปเก็บค่าเช่าหอพัก ฉันไม่อยากลงไปด้วยจึงนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ และบังเอิญสายตาฉันก็มองไปเห็นเก้าเดินออกมาจากหอพอดี เขาใส่ชุดพนักงานเดินสบายๆ ออกมา สงสัยกำลังจะไปทำงาน ตอนที่เขาเดินเข้ามาใกล้ๆ รถ ฉันตื่นเต้นมากแต่กลับทำตัวลีบ ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งที่ๆ ฉันแอบมองเขาตลอด แต่พอเขาเข้ามาใกล้ๆ ฉันกลับไม่อยากให้เขาเห็น และเขาก็เดินผ่านไป ฉันมองตามและถอนหายใจเบาๆ

หลังจากที่คุณพ่อและคุณแม่ทำธุระเสร็จแล้วเราก็ขับรถกลับทางเดิม ฉันยืดคอมองไปที่ร้านสะดวกซื้อตั้งแต่รถเพิ่งจะขับพ้นหอพัก หวังในใจว่าอาจจะได้เห็นเขาอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ข้างนอก ฉันตัดใจเมื่อรถขับไปจนเกือบจะถึงร้าน จึงก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อไป

แต่แล้วรถของเราก็เบรคกระทันหันพร้อมเสียงโครมครามข้างนอก รถเคลื่อนตัวไปอีกหน่อยแล้วก็หยุด

“คุณ ลงไปดูซิคะ” คุณแม่บอกคุณพ่อ ท่านจึงลงจากรถและคุณแม่ก็ลงตามไป ฉันไม่กล้าลงไปด้วยได้แต่แอบมองจากเบาะหลัง

ภาพที่ฉันเห็นคือ รถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งล้มอยู่ คิดว่าคนขับน่าจะได้รับบาดเจ็บด้วยเพราะมีหยดเลือดประปรายและเลือดอีกกองหนึ่งแถวๆ รถที่ล้มอยู่ มีคนมุงดูไม่เยอะ แล้วเก้าก็วิ่งออกมาจากในร้าน เขาตรงเข้าไปพยุงคนบาดเจ็บขึ้นและกึ่งลากกึ่งยกเขาออกห่างจากถนน ฉันถึงได้เห็นว่าต้นขาด้านนอกของเขามีแผลค่อนข้างใหญ่ เลือดชุ่มกางเกงเลย มือของฉันเอื้อมไปเปิดประตูรถให้แง้มออกแล้วแต่ฉันก็ยังไม่กล้าลงไปอยู่ดี

เก้าตะโกนบอกให้ใครซักคนโทรศัพท์เรียกรถพยายาบาล คุณพ่อจึงได้สติและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรโดยมีคุณแม่ยืนอยู่ใกล้ๆ ฉันเห็นเก้าล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาและสะบัด ผ้าเช็ดหน้าของเขาผืนใหญ่ทีเดียว เขาบิดมันเป็นเกลียวและเอาไปพันไว้เหนือบาดแผลของคนเจ็บอย่างรวดเร็วและยังจัดท่านอนให้เขาอีกด้วย ฉันมารู้ทีหลังว่าสิ่งที่เก้าทำคือการยกบาดแผลของคนบาดเจ็บให้สูงเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดไหลออกมากเกินไป

หลังจากดูแลคนเจ็บเสร็จเขาก็ลุกขึ้นยืนปาดเหงื่อ ฉันเห็นเสื้อและกางเกงของเขาเปรอะเลือดและฝุ่นดินมากมาย

‘ภาพที่เก้าพยายามช่วยเหลือคนเจ็บนั้นยังอยู่ในใจฉันตลอดมา’

---------------------------------------------------------