NEO MEMORiAL

ถึงคุณมีร่าจะนั่งลงแล้ว เธอก็ยังดูน่าเกรงขาม ใบหน้าของเธอตรง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ หลังตรง มือวางคว่ำประสานบนโต๊ะที่มีเอกสารอยู่สองสามแผ่น หนึ่งในนั้นคือใบประวัติย่อของฉัน ฉันรู้เพราะมันวางหงายอยู่แผ่นเดียว มีเครื่องหมายถูกเล็กๆ กาอยู่ประปราย

"ฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะ" คุณมีร่าเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน "ฉันชื่อมีร่า ฮัทเกท เจ้าหน้าที่ระดับสาม งานระเบียนวิทยาลัยช่างฝีมือทหาร แกรนด์ฟอร์ท หัวหน้าทีมสรรหาบุคคลากรที่หนึ่ง หน่วยย่อยที่ห้า ขอบคุณที่ให้เกียรติฉันได้พบในวันนี้ค่ะ" โห! ฉันอุทานในใจ เป็นทางการขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ตำแหน่งก็ยาวเหยียด ฉันจะเอาอะไรไปนำเสนอล่ะ? ฉันมองเธอที่กำลังรอการแนะนำตัวอยู่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะ

"ฉันชื่อเนโอ เลมมัส นักเรียนชั้นปีที่เก้า โรงเรียนเด็กกำพร้าบรัชเวลล เป็นเกียรติที่ได้พบวันนี้ค่ะ" ทั้งหมดที่ฉันตอบออกไปมีเท่านี้

"ไม่เลวนี่" คุณมีร่าพูดออกมาหลังจากที่ฉันพูดจบ เธอยังนั่งอยู่ท่าเดิม ตาเธอจ้องเขม็ง

"หลายๆ ครั้งก่อนที่เธอจะทำอะไร เธอจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งครั้ง ฉันพูดถูกไหม?" ฉันพยักหน้าแบบอึ้งๆ เธอคอยสังเกตพฤติกรรมคู่สนทนาด้วยเหรอนี่?

"ฉันชอบทำแบบนั้นเหรอคะ?" รู้สึกได้เลยว่าคิ้วของฉันขมวดอยู่ คุณมีร่าพูดช้าๆ "เธอไม่ได้ 'ชอบทำ' แต่เธอ 'มักจะทำ' มันบ่อยๆ จ้ะเนโอ อย่าใช้ 'ชอบ' กับ 'มักจะ' สลับกันนะ มันคนละความหมาย" ฉันอึ้งอีกครั้ง แม้แต่การใช้ภาษา เธอก็คอยสังเกต

"ขอโทษค่ะ ฉันจะระวังให้มากขึ้น" ฉันตอบกลับ

"เอาล่ะ กลับมาเรื่องเมื่อกี๊" คุณมีร่าชวนคุยต่อ "ฉันสังเกตเห็นว่า เธอมักจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะทำอะไรบางอย่าง เช่นก่อนจะตอบคำถาม ก่อนที่จะพูด หรือแม้แต่ก่อนจะเปิดประตู แต่ตอนที่ตอบคำถามฉันเกี่ยวกับครูจูดิธกับตอนแนะนำตัว เธอไม่ได้ทำแบบนั้น" เธอหยุดพูด แต่ยังคงจ้องเขม็ง "บอกได้ไหมว่าเพราะอะไร?"

ฉันไม่รู้ว่าคำถามนี้เกี่ยวข้องกับการสัมภาษณ์หรือเปล่า? คุณมีร่าจะนำไปประเมินหรือไม่? แต่มันเป็นคำถามที่น่าสนใจ ฉันไม่เคยถูกตั้งข้อสังเกตมาก่อน ฉันรู้สึกอยากหาคำตอบเหมือนกัน "คงเป็นเพราะ ฉันทึ่งกับการแนะนำตัวเองของคุณมีร่าน่ะค่ะ มันเป็นวิธีการนำเสนอที่น่าประทับใจ..."

จู่ๆ คุณมีร่าก็ยกมือขึ้นและพูดว่า "ประทับใจเป็นคำกว้างๆ แต่บอกพฤติกรรมไม่ชัดเจน มีคำอื่นที่จะใช้แทนไหม?" น้ำเสียงเธอคาดหวังคำตอบเป็นอย่างมาก แต่ฉันนึกไม่ออกว่าจะใช้คำอะไรมาแทนคำว่าประทับใจ มันสำคัญด้วยเหรอที่เราจะต้องใช้คำที่บ่งบอกพฤติกรรมให้ชัดเจน? ในเมื่อคำว่าประทับใจก็น่าจะเพียงพอ

"ฉันนึกไม่ออกค่ะ" ฉันยอมแพ้หลังจากนั่งคิดอยู่ซักพัก "ไม่เป็นไรจ้ะ งั้นมาคุยเรื่องอื่นกันเถอะ" ตอนนี้คุณมีร่าที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันไม่ได้เม้มปากแล้ว เธอทำหน้าสบายๆ แต่ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม

"เธอมีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับหลักสูตรการเรียนการสอนของวิทยาลัยนี้จ๊ะ เนโอ?"