พรหมลิขิตรักด้ายสีเเดง

      วันนี้จะเป็นวันที่มีดาวตกมากมายตกลงมาตามความเชื่อของหลายคน คือ ถ้า สามรถขอพรทันก่อนที่ดาวตกจะตกคำขอนั่นจะเป็นจริง คนส่วนมากคิดอย่างนี้ รวมถึงฉันด้วยทุกปีที่จะมีดาวตกชั้นจะมานั่งที่ระเบียงบ้านเฝ้ามองท้องฟ้าเเละขอพร ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นจริงรึเปล่าแต่ความเชื่อมั่นเเละศรัทธาของชั้นอาจจะได้ผลก็ได้ใครจะรู้กัน
        "เอ๊ะ ดาวตกใกล้ตกเเล้วนี่"ชั้นพูดหลังมองดูนาฬิกาที่ข้อมือซ้าย เวลาเกือเที่ยงคืน
"มาเเล้ว" ชั้นรีบหลับตาขอพรเพราะเห็นดาวตกกำลังตกลงมา  
"เสร็จสักที" ชั้นพูดด้วยความเหนื่อยล้า ง่วงนอนเต็มที ดีนะที่วันพรุ่งนี้เป็นวันปิดร้านคาเฟ่ มีหวัง ไอ้บลูมันได้บ่นชั้นจนชั้นต้องเเหกขี้ตาตื่นมาฟังมันบ่นเเน่ๆเลย คิดแล้วเพลีย
"ฉันไม่รู้ และยังคง ไม่เเน่ใจ รักไม่รักใจจริงต้องการเเบบไหนมันยังคงไม่ชัดเจน" เสียงโทรศัพท์
"อ๊ะ ว่าเเล้วต้องโทรมาเหมือนทุกปี" ชั้นคิดไว้เเล้วว่ามันต้องโทรมาเเน่ 
"ฮัลโหล"
"เธอยังไม่นอนใช่ไหม ชั้นรู้นะว่าเธอจะต้องอยู่ขอพรจากดาวตกเเน่ๆ นี้ชั้นบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าหยุดขอได้เเล้ว ถ้าขอพรเเล้วเแนจริงได้คนทั้งโลกคงไม่ต้องทำงานทำการแล้วมาขอเงินจากดาวตกหมดเเล้ว แต่เธอก็ขอมาตั้ง15ปี ตั้งเเต่ชั้นรู้จักเธอ ต้องให้บอกกี่ครั้ง"
"ทำมาตั้งหลายปีทำอีกสักปีจะเป็นไรไป"
"แล้วไม่ทำสักปีจะเป็นอะไรไหมล่ะ ยัยนี้"
"เรียกชั้นว่า ยัยนี้อีกเเล้ว  ฮึ่ย"
"หึ ชั้นจะเรียกเเบบนี้มีปัญหารึไง แล้วถ้าเจอกันที่ร้าน  จะบ่นให้หูชาจนไม่กล้าเถียงเลย"
"เออๆ งั้นชั้นขอไปนอนทำใจก่อนล่ะกัน"
 ตู๊ด ตู๊ด ต๊ด(เสียงว่างสาย)
"ปิดไฟนอนดีกว่า"ชั่นพึ่มพัม
(ครืน)เสียงเปิดกระจก
"เอ๋เสียงเปิดกระจกตรงระเบียงนี่   ใครน่ะ" ชั้นตะโกนถามตอนนี้รู้สึกว่าเค้าไม่ใช่โจรแน่ๆ เพราะเห็นรังสีขาวๆออกมาจากตัวเขา
"คำขอของเธอ ชั้นจะช่วยเอง"
"อะ เอ๋ คำขออะไรอ่ะ"
"นี่เธอเป็นปลาทองรึไง ขอมาทุกปีนี่ก็พึ่งขอไป ชั้นคิดถูกรึผิดเนี่ยที่ช่วยเธอ"
" คำขอจาก ดะ ดาวตกหรอ" ชั้นพูดด้วยความตกใจ
"ไม่ใช่มั้งยัยปลาทอง"
"นายกล้าว่าชั้นได้ไง"
"ทำไมชั้นจะว่าเธอไม่ได้ ในเมื่อชั้นทำให้คำขอของเธอเป็น จริงได้"
"จริงนะ"
"จริงสิ"
"แล้วจะเป็นจริงเมื่อไหร่ล่ะ"
"ไม่รู้"
"อะ อ้าว ทำไมพูดแบบนี้ นายเป็นพวกเทพเจ้าอะไรอย่างงี้ไม่ใช่หรอ ไม่ใช่ว่าขอไปแล้วเป็นจริงเลยหรอ"
"ก็ชั้นเสียพลังไปมาก ก็ต้องฟื้นฟูก่อนสิ แล้วคำขอของเธอก็ง่ายนิดเดียวเองนี่"
"แล้วนายจะอยู่ที่นี้หรอ" 
"เธอจะไล่ชั้นไปนอนข้างถนนรึไง"
"ปะ ป่าว แต่บ้านชั้นไม่มีห้องว่างเลย โซฟาก็ไม่มี นายจะนอนพื้นหรอ"
"ไม่เอาอ่ะ ดูปวดหลังเเย่เลย"
"แล้วจะนอนที่ไหน"
"เตียงเธอ"