เจ้าหญิงน้อยไร้เดียงสา กับดินแดนมหัศจรรย์
-
5) จุดเริ่มต้นของเจ้าหญิงจูเลีย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEP. 5
คำร้องขอของราชาบาสเตียน(2)
หลังจากจบการประชุมไม่นาน อาร์เธอร์ก็ฟื้นยัวขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างน่าประหลาดใจ ในขณะเดียวกัน ก็มีชายแก่ปริศนาปรากฏตัวขึ้นและมาขอเข้าเฝ้าราชาบาสเตียน
“เจ้า มีอะไรถึงมาหาข้า แต่งตัวเหมือนจอมเวทย์หรือนักบวชอะไรซักอย่าง จะมาขอความเมตตางั้นรึ”ราชาบาสเตียนกล่าวขึ้น
“ข้าน่ะคือ ออร์แกเนลล์ จอมเวทย์ขาว มาจากดินแดนเวทย์มนต์อันไกลโพ้นทางทิศตะวันออก ตอนนี้ข้ามีธุระสำคัญกับลูกสาวของท่าน ข้าต้องคุยกับเธอโดยเร่งด่วน”จอมเวทย์พูดขึ้น
“ธุระอะไรกับลูกสาวของข้า ท่านจอมเวทย์ขาว”ราชาถามอย่างกังวลใจ
“เธอคือผู้ถูกเลือก ที่จะแก้คำสาป”จอมเวทย์พูดขึ้นเสียง
ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยอยู่นั้น อาร์เธอร์ถูกนำตัวเข้ามาเฝ้าราชา เพื่อที่จะให้เบาะแส
“พระราชา องค์รักษ์ผู้นี้ฟื้นแล้วพะยะค่ะ”ทหารที่นำตัวอาร์เธอร์เข้ามาพูด
“ขะ..ข้า บอกให้เจ้าหญิงจูเลีย.. หนีออกไปพะยะค่ะ”อาร์เธอร์พูดอย่างไม่เต็มปากเต็มคำเท่าไหรนัก เพราะเขานั้นทำผิดกฎขององค์รักษ์
“เห็นที ข้าคงพึงท่านไม่ได้”หลังจากพูดเสร็จจอมเวทย์หายตัวไป อย่างไร้ร่องรอย
“ดะ..ดะ..เดี๋ยวก่อน.. เฮ้อ..ช่างมันเถอะ เธอหนีออกไปทางไหน”ราชากำลังตกใจกับการหายตัวไปของจอมเวทย์ลึกลับผู้นี้
“ขะ..ข้าก็ไม่ ระ..รู้เหมือนกัน ขะ..ข้ารู้แต่ ว่า ว่า ให้เธอหนีออกไปโดยเร็วที่สุดพะ.. พะยะค่ะฝ่าบาท”อาร์เธอร์พูดอย่างทุลักทุเล
“องค์รักษ์นายนี้ทำผิดกฎ สมควรแก่การถูกลงโทษพะยะค่ะ”เซอร์บารอนพูดแทรกขึ้น
“เจ้า จะต้องถูกลดขั้นอยู่เป็นสมาชิกคณะตามหาเจ้าหญิงจูเลีย”ราชาขึ้นเสียง
“ขอบคุณพะยะค่ะฝ่าบาท ที่ให้ข้าแก้ตัว ข้าจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้”อาร์เธอร์ตอบราชาบาสเตียน
คำร้องขอของราชาบาสเตียน(2)
หลังจากจบการประชุมไม่นาน อาร์เธอร์ก็ฟื้นยัวขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างน่าประหลาดใจ ในขณะเดียวกัน ก็มีชายแก่ปริศนาปรากฏตัวขึ้นและมาขอเข้าเฝ้าราชาบาสเตียน
“เจ้า มีอะไรถึงมาหาข้า แต่งตัวเหมือนจอมเวทย์หรือนักบวชอะไรซักอย่าง จะมาขอความเมตตางั้นรึ”ราชาบาสเตียนกล่าวขึ้น
“ข้าน่ะคือ ออร์แกเนลล์ จอมเวทย์ขาว มาจากดินแดนเวทย์มนต์อันไกลโพ้นทางทิศตะวันออก ตอนนี้ข้ามีธุระสำคัญกับลูกสาวของท่าน ข้าต้องคุยกับเธอโดยเร่งด่วน”จอมเวทย์พูดขึ้น
“ธุระอะไรกับลูกสาวของข้า ท่านจอมเวทย์ขาว”ราชาถามอย่างกังวลใจ
“เธอคือผู้ถูกเลือก ที่จะแก้คำสาป”จอมเวทย์พูดขึ้นเสียง
ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยอยู่นั้น อาร์เธอร์ถูกนำตัวเข้ามาเฝ้าราชา เพื่อที่จะให้เบาะแส
“พระราชา องค์รักษ์ผู้นี้ฟื้นแล้วพะยะค่ะ”ทหารที่นำตัวอาร์เธอร์เข้ามาพูด
“ขะ..ข้า บอกให้เจ้าหญิงจูเลีย.. หนีออกไปพะยะค่ะ”อาร์เธอร์พูดอย่างไม่เต็มปากเต็มคำเท่าไหรนัก เพราะเขานั้นทำผิดกฎขององค์รักษ์
“เห็นที ข้าคงพึงท่านไม่ได้”หลังจากพูดเสร็จจอมเวทย์หายตัวไป อย่างไร้ร่องรอย
“ดะ..ดะ..เดี๋ยวก่อน.. เฮ้อ..ช่างมันเถอะ เธอหนีออกไปทางไหน”ราชากำลังตกใจกับการหายตัวไปของจอมเวทย์ลึกลับผู้นี้
“ขะ..ข้าก็ไม่ ระ..รู้เหมือนกัน ขะ..ข้ารู้แต่ ว่า ว่า ให้เธอหนีออกไปโดยเร็วที่สุดพะ.. พะยะค่ะฝ่าบาท”อาร์เธอร์พูดอย่างทุลักทุเล
“องค์รักษ์นายนี้ทำผิดกฎ สมควรแก่การถูกลงโทษพะยะค่ะ”เซอร์บารอนพูดแทรกขึ้น
“เจ้า จะต้องถูกลดขั้นอยู่เป็นสมาชิกคณะตามหาเจ้าหญิงจูเลีย”ราชาขึ้นเสียง
“ขอบคุณพะยะค่ะฝ่าบาท ที่ให้ข้าแก้ตัว ข้าจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้”อาร์เธอร์ตอบราชาบาสเตียน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ