โทษทีครับคุณแฟน พอดีเฟรนลี่ไปหน่อย

กึก!
โรงอาหารแม่งโคตรใหญ่เลยครับบบบ ร้านค้าโคตรเยอะ

"มึง ไปหาโต๊ะไป กูไปซื้อข้าวแป๊บ"
"ดะ.. เฮ้ย! ไอ่โลมา"
ผมไม่รอฟังมันพูด รีบเดินออกมาเลย
.
.
อืมมม... กินอะไรดีน้าา
ตามสั่งก็มี ข้าวราดแกงก็น่ากิน ก๋วยเตี๋ยวก็กลิ่นหอม
ไก่ทอดร้านนั้นชิ้นใหญ่มากอ่ะ แป้งสีน้ำตาลไม่เข้มไม่อ่อนเกินไปกำลังพอดีน่ากินมาก ส้มตำข้าวเหนียวก็มี ขนมจีนแกงเขียวหวานก็มา ร้านขนมไทย เบเกอร์รี่ อื้มม ครบจริงๆ กูจะมาสิงที่คณะนี่ทุกมื้อเลย ไอ่โลมาขอสัญญา!

ขวับ!
โอ้ะ! ร้านนมปั่น!!
ผมเบิกตากว้างทันทีเมื่อเจอร้านของโปรด ข้าวกูเอาไว้ก่อน นมปั่นที่รักกูต้องมาก่อนเสมอ
ผมสาวเท้ามาถึงหน้าร้านก็รีบสั่งทันที
"พี่ครับ เอานมปั่นเย็นๆ หวานๆ แก้วนึงครับ"
"ได้จ้าาา สุดหล่อ" แหมม ผมรู้ครับว่าหน้าตาดี แต่ถ้าจะให้ดีแถมให้ผมอีกแก้วแทนคำชมได้นะ ฮ่าๆๆๆ เฮ้ย! ผมไม่ได้หลงตัวเองนะเว้ย คนบ้าที่ไหนจะหลงตัวเอง แต่ผมมันก็หล่อจริงๆ นิครับ

"นี่จ้าา 20 บาทจ่ะหนู" ฮึ่ยย ถูกจังวะ คณะผม 25 แหน่ะ กูจะกินวันละ 2 แก้วไปเลย
"ขอบคุณครับ"
ผมรับแก้วเสร็จก็กำลังหันหลังเลยไม่ได้มองข้างหลัง ....

โพ๊ะ! จอก~~ ติ้งๆๆ ~
"เหี้ย!! นมปั่นกู"
"เฮ้ย!..." แม่งใครเดินมาไม่ดูตาม้าตาเรือวะ นมปั่นผมหกไม่มีชิ้นดี
"โอ้ะ" เชี้ยแม่ง ไม่ได้หกลงพื้นอย่างเดียว
แม่งเลอะเสื้อคนที่ชนผมด้วย เอาละไง
ผมค่อยๆ ไล่สายตาจากปลายเท้ารองเท้าที่เปียกไปด้วยน้ำนมสดและมีหลอดกับฝาแก้วนอนแอ้งแม้งอยู่แทบเท้า ไล่ขึ้นมาก็เห็นขากางเกงที่เปียกชุ่ม และขึ้นมากอีก ... ไม่ๆๆๆ กูไม่ได้มองตรงนั้นๆ แต่มันพองๆ ว่ะ เฮ้ย! ไม่ใช่ ผมไล่สายตามาอีกนิด เหยดด กูบอกเลย ตายแน่ๆ เปียกตั้งแต่เท้ายันอก
"โอ้ะ!" ผมเบิกตากว้างเมื่อเงยหน้ามองหน้าคนที่ผมชน แม่งหล่อสัสๆ ครับ (หล่อกว่าผมหน่อยนึงก็ได้)
"ขะ- ขอ.. ขอโทษครับๆ ผมไม่ได้ตั้งใจ" มันมองมาตาน่ากลัวมากเลยว่ะ หน้าโคตรนิ่ง

ตึกๆๆๆ
"เฮ้ย! ไอ่ม่าน"
"เฮ้ย! ไอ่โลมา"
"เกิดไรขึ้นวะ/เกิดไรขึ้นวะ"
"ไอ่ภู ช่วยกูด้วย~ " ผมพยายามส่งสายตาขอร้องอ้อนวอนไปให้ไอ่ภู
"พี่ครับ ผมขอโทษด้วยนะครับ เพื่อนผมมันซุ่มซ่ามมันไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่ ชอบเดินชนนั่นชนนี่ ทำนั่นหกนี่แตกอยู่เรื่อย ผมขอโทษแทนมันด้วยนะครับ ผมไม่น่าปลดโซ่ปล่อยมันออกมาซื้อข้าวเองเลย" ขอบคุณครับเพื่อน'รัก' แต่มึงว่ากูหรือจะช่วยเคลียร์ปัญหาวะ ห้ะ!
"อ่าว ไอ่น้องเตะหินนี่หว่าา" ซวยแล้วไอ่โลมาเอ้ยย ดันเจออริ(หมาดๆ)

"น้องชื่อไรนะ?"
"เอ่อ.. โล- โลมาครับ"
"หึ"
เอ้ะ เสียงใครวะ ผมหันไปเห็นคนที่ยืนข้างๆ ยืนนิ่งแผ่รังสีมาคุมาทางผม เห็นมุมปากมันกระตุกครับ แว๊บนึง อย่าบอกนะว่า 'หึ' มาจากมึงอ่ะ ไอ่หุ่นขี้ผึ้ง

"เออ โลมา นี่น้องเดินชนเพื่อนพี่หรอ" อ่าว กูลืมไปเลย
"ผมขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง พี่ครับผมขอโทษนะครับ" ผมนี่ยกมือไหว้พี่มันเลย เอาชีวิตให้รอดก่อนตอนนี้ ภาพลักษณ์กินไม่ได้ สาวๆ จะมองไอ่โลมาคนนี้เป็นคนยังไงก็ช่างเถอะ
"อืม..."
กริบ
พี่มันพูดออกมาแค่นั้นละกริบเลย สรุป ไม่โกรธกูหน่อยหรอ? เออ ก็ดีละไม่ใช่หรอวะไอ่โลมา
"พี่ไม่โกรธผมจริงๆ นะ?"
"..." เงียบ
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
"...."
เงียยครับ
แต่เพื่อนพี่มันพยักหน้าแล้วก็คือบอกว่า 'โอเค'
"เอ่อ... ขอบคุณครับ"
ผมคว้าคอไอ่ภูได้ก็เพ่นสิครับ
ไม่กงไม่กินมันแล้วข้าวน่ะ โว้ยย