MysteryCode.Com

     ข้อที่32 : เกิดคดีฆาตรกรรมขึ้นในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง พ่อแม่ตายหมดเหลือเพียงแค่ลูกสาวสองคน งานศพถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตอลังการมีแขกเหรื่อเครือญาติมาร่วมงานอย่างมากมาย ภายในงานลูกสาวคนพี่ก็ได้เจอกับชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง และดูเหมือนเธอจะชอบผู้ชายคนนั้นเข้าให้ หนึ่งสัปดาห์ถัดมาพี่สาวฆาตรกรรมน้องสาวของตนอง ถามว่าทำไมพี่สาวจึงทำเช่นนั้น?

     เฉลย คำถามข้อนี้เป็นคำถามวัดแววความเป็นฆาตรกรของFBI หากคุณตอบถูกนั่นหมายความว่าคุณมีโอกาสก่อคดีฆาตรกรรม คำตอบคือ เพราะพี่สาวอยากเจอผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง เป็นอย่างไรบ้างถูกกันไหม อย่าซีเรียสนะครับถ้าตอบถูก

     ระหว่างเรียนตะวันดูจะสนอกสนใจสุริยันเป็นพิเศษและคอยถามอยู่ตลอดเวลาว่า นายตอบผิดมั่งป้ะ? นายใช้ยูสเซอร์ว่าอะไร? จำนวนคนในข้อนายมีกี่คนหรอ? มีคนอันดับสูงกว่าข้อนั้นกี่คน? สุริยันตลกในความบ๊องที่สนอกสนใจมากเกินไปของตะวัน เขาเลยตอบคำถามไปมั่วๆว่า ประมาณเท่านั้นเท่านี้ จำไม่ได้แล้วพิมพ์อะไรไป จนถึงเวลาเลิกเรียน ตะวันได้ฟังสุริยันพูดเรื่องเกมส์มาทั้งวัน เค้าก็อยากกลับบ้านไปเล่นเกม The100Question ใจจะขาด แต่พอติดว่าวันนี้มีเรียนพิเศษ เค้าถึงกับแสดงสีหน้าเหงาหงอยออกมาชัดเจน จะโดดเรียนก็ไม่ได้เพราะต้องไปเรียนเป็นเพื่อนแฟนอีกด้วย อังศุมาลีแฟนของตะวัน ถึงจะอยู่คนละห้องกับสุริยันแต่เธอก็รู้จักกับสุริยันดี เวลาไปไหนมาไหนเที่ยวกินดื่มช่วงวันหยุด สุริยันจะชวนตะวันไปและอังศุมาลีก็จะติดสอยห้อยตามมาด้วย ทำให้สุริยันสนิทกับอังศุมาลีระดับนึง เมื่อสุริยันรู้ว่าเพื่อนมีเรียนพิเศษและกว่าจะเรียนเสร็จอีกทีคงสัก2-3ทุ่ม เขาก็หมดกังวลว่าเพื่อนของเขาจะคอยซักถามเซ้าซี้เกี่ยวกับเกมส์ตลอดทั้งคืน เพราะไฟที่เต็มไปด้วยความสนใจของเขาคงมอดไหม้หมดไปแล้วแน่ๆ เขาจึงวางใจแล้วฝากสวัสดีอังศุมาลีไปกับตะวันแล้วรีบชิ่งหนีไปอย่างไว

     ตอนนี้สุริยันเปิดเว็บ MysteryCode ตั้งแต่ยังกลับไม่ถึงบ้าน เพื่อดูว่ามีใครอัพเดตข่าวสารความคืบหน้าเกี่ยวกับคดีลักพาตัวบ้าง แต่ยังไม่ทันจะเข้าไปที่หน้าเว็บบอร์ด ก็เห็นว่ามีข้อความส่งมาหา Nomad ตนจึงเปิดอ่าน

     [จาก WhiteCrown ถึง Nomad  ] ;

     ฉันได้ข้อมูลมาเป็นกะตั้กเลย ตอนนี้ฉันจอดรถอยู่ตรงข้ามบ้านนายแล้ว ขอเจอหน่อยได้มั้ย?

      [จาก Nomad ถึง WhiteCrown] ;

     ไม่ได้เฟ้ยยย!!!!!! ฉันจะไว้ใจเธอได้ยังไง แล้วรู้ได้ยังไงว่าบ้านฉันอยู่ไหน ขนาดCIA ยังตามไม่เจอเลย ไปผิดที่รึปล่าวเนี่ย

      [จาก WhiteCrown ถึง Nomad  ] ;

     ขอร้องล่ะ คนที่หายตัวไปคือหลานฉันจริงๆ ฉันไม่ใช่รัฐบาลจากประเทศที่หวังผลประโยชน์จากคำตอบของนาย ฉันอยากช่วยน้องฉัน ถ้านายเจอฉันนายจะรู้ว่าฉันไว้ใจได้ ส่วนวิธีที่รู้ว่าบ้านนายอยู่ที่ไหนขอไม่บอกในนี้นะเดี๋ยวจะมีคนอื่นรู้ ส่วนตอนนี้ฉันจอดรถอยู่ตรงข้ามบ้านนายนะ

     สุริยันกระอักกระอ่วนใจแบบบอกไม่ถูก ไม่อยากปฎิเสธ แต่ก็ไม่อยากรับปาก ตอนนี้ในหัวของเขานั้น คิดแผนการหลบหนีไว้หลากหลายรูปแบบ ทั้งคาดคะเนความน่าและผลัพธ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เช่นจะมาคนเดียวรึปล่าว ใช่ตัวจริงมั้ย อาวุธละ

     [จาก Nomad ถึง WhiteCrown] ;

     เธอมาคนเดียวรึปล่าว?

     [จาก WhiteCrown ถึง Nomad  ] ;

     ใช่ ฉันมาคนเดียว นั่งอยู่ในรถ

     [จาก Nomad ถึง WhiteCrown] ;

     ยอมเจอก็ได้ แต่เอางี้นะ จะไม่มีคนเดินเข้าไปหาเธอที่รถหรอกนะ แต่ให้ลองดูคนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้น คอยดูว่าใครยิงไฟฉายไปหารถเธอเป็นรหัสมอร์สว่า SOS นั่นแหละฉัน แล้วเธอค่อยมาหาละกัน

     [จาก WhiteCrown ถึง Nomad  ] ;

     ได้ ขอบใจมากนะ

     เมื่อสุริยันเดินลงรถสองแถวที่หน้าปากซอย เขาก็เห็นว่ามีรถเก๋งสีดำยี่ห้อหนึ่ง จอดติดเครื่องอยู่ตรงข้ามหน้าบ้านเขา ตรงข้ามบ้านของสุริยันเป็นสวนสาธารณะที่มีคนมาเดิน วิ่ง ปั่นจักรยาน กันอยู่เนืองๆ แต่คนไม่ค่อยเยอะเสียเท่าไหร่ สวนสาธารณะแห่งนี้จึงค่อนข้างเงียบสงบและบรรยากาศดี สุริยันไม่รู้ว่า WhiteCrown รู้เรื่องของเขามากขนาดไหนแต่เขาก็ขอลองทำเป็นใจดีสู้เสือดูสักครั้ง

     เขาเลือกที่จะไม่ทำตามที่นัดกันไว้ เขาจึงเดินเข้าไปหารถเก๋งคำนสีดำที่จอดติดเครื่องอยู่ตรงนั้น แล้วเคาะกระจกจากฝั่งตรงข้ามของคนขับ ทันใดนั้นคนขับก็เลื่อนกระจกลงมาให้ ก่อนที่จะถามเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า "มีอะไรจ้ะหนู?" สุริยันรีบแสดงสีหน้าและทำตัวเหมือนคนไม่เก่งภาษา อ้ำอึ้งพูดไม่ชัดและฟังไม่ออก ก่อนจะตอบด้วยภาษาอังกฤษแบบแกล้งไม่แข็งแรง "Errrrrrr This area can’t parking นะครับ. Police will fine นะครับ" เมื่อคนขับได้ฟังดังนั้นก็อดยิ้มไม่ได้เพราะตลกในสำเนียง แต่ก็ทำท่าพยักหน้ารับทราบ สุริยันจึงยิ้มและทำท่าโบกมือบ๊ายบายให้ ก่อนกระจกจะเลื่อนขึ้นจนสุด

     สิ่งที่สุริยันสังเกตุคือคนขับเป็นผู้หญิงใส่แว่นดำมาคนเดียว นั่งฝั่งคนขับ ในตอนที่เขาเดินเข้าไปหาที่รถและเคาะกระจก เขาสังเกตุดูรอบๆก็ไม่พบว่ามีใครทำตัวมีพิรุธ หรือพยายามแอบมองมาจากที่อื่น เบาะหลังรถมีแต่โน๊ตบุ๊คกับกองเอกสาร มีกาแฟ1แก้ว และคนขับก็มีสีหน้าดูเป็นธรรมชาติ ไม่แสดงท่าทีหวากลัวหรือตกใจเพราะกำลังปิดบังอะไรอยู่ให้เห็น

     สุริยันเดินอ้อมไปทางหลังรถแล้วรีบวิ่งไปยังฝั่งตรงข้ามของถนนทันที เขารีบวิ่งตรงไปยังประตูรั้วของบ้านตนเอง เขารีบวิ่งไปที่ประตูเล็กก่อนจะรีบเปิดและรีบเข้าไป บ้านของสุริยันหลังค่อนข้างใหญ่มีบริเวณบ้านกว้างขวาง มีน้ำพุอยู่ตรงกลางสวนหน้าบ้านเพื่อให้สามารถขับรถวนเหมือนวงเวียนได้ รั้วมี2ประตู เป็นประตูรั้วเหล็กขนาดใหญ่หนึ่งคู่ และประตูรั้วเหล็กขนาดเล็กหนึ่งบานเพื่อให้คนสามารถเดินเข้าได้ บ้านของสุริยันนั้นหลังใหญ่เสียจนเมื่อก่อนต้องมีคนสวนถึง2คน คนทำความสะอาดบ้านอีก3คน แต่ปัจจุบันไม่ค่อยมีใครอยู่บ้าน จึงไม่จำเป็นต้องมีคนใช้มากมาย จึงเหลือป้าวิภาเพียงคนเดียวที่ยังทำหน้าที่เป็นแม่บ้านอยู่

     สุริยันรีบวิ่งไปตรงประตูเล็กแล้วเปิดเข้าไป ปล่อยให้คนที่นั่งในรถมองตามแล้วทำท่าตกใจเหมือนอยากจะเรียกชายคนนั้น แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเลื่อนกระจกลงเพื่อตะโกนเรียก สุริยันหยิบมือถือแล้วเปิดไฟฉายส่องมาที่รถ เมื่อคนที่นั่งในรถเห็นแสงไฟฉายเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเธอต้องรอสัญญาณก่อนถึงจะออกไปหาได้

     สุริยันหันหลังหายตัวเข้าไปในบ้าน เขาไปเช็กกล้องวงจรปิด ตรวจทะเบียนรถ และตรวจสอบประวัติคนในเว็บไซต์ MysteryCode ว่ามีใครเคยใช้ภาษาญี่ปุ่นในการสนทนาบ้าง จากการเช็กกล้องวงจรปิดดูแล้วน่าจะมาคนเดียวจริงๆ ไม่มีใครนั่งมาด้วยหรือขับตีคู่มาแล้วแยกกันไป ไม่พบว่าพยายามเตรียมอาวุธหรืออุปกรณ์ที่มีลักษณะคล้ายอาวุธขณะที่นั่งอยู่ในรถ รถก็เป็นรถเช่าปกติจากเต็นท์เช่ารถที่ยืนยันสถานที่ได้ ส่วนประวัติคนเคยใช้ภาษาญี่ปุ่นในเว็บไซต์นี่ไม่ต้องห่วง ทุกคนปกปิดตัวเองดีเสียยิ่งกว่าอะไรจึงไม่เจอเบาะแสอะไรเลย

     เขาเดินออกมาจากบ้าน มายืนตรงประตูรั้วอันใหญ่ และส่งสัญญาณไฟฉายโทรศัพท์เป็นรหัสมอสว่า SOS ตามที่ได้ตกลงกันไว้ ก่อนที่จะเปิดประตูรั้วอันใหญ่ เพื่อให้ WhiteCrown ขับรถเข้ามา

     WhiteCrown ขับรถวนอ้อมน้ำพุก่อน แล้วมาจอดสนิทที่หน้าโถงใหญ่ของบ้าน ป้าวิภาเดินออกมาต้อนรับขับสู้ทันที WhiteCrown เปิดประตูรถลงมา ถอดแว่นดำออก แล้วสวัสดีป้าวิภาเป็นภาษาไทยแบบสำเนียงญี่ปุ่น เธอเป็นผู้หญิง ชาวญี่ปุ่น หน้าตาน่ารัก ผิวขาวเนียน สูงประมาณ168เซนติเมตร อายุน่าประมาณ19ปี ถ้าใครที่ตามข่าววงการไอทีจะรู้ดีว่าเธอคือใคร เธอคือลูกสาวเจ้าของบริษัทเสิร์ชเอนจิ้นขนาดใหญ่ของญี่ปุ่น เธอชื่อมินามิ ไทโย ฐานะทางบ้านของเธอนั้นรวยเป็นอันดับต้นๆของประเทศ และเธอคือคนที่จะต้องสืบทอดกิจการของบริษัทแห่งนี้ต่อจากพ่อของเธอ

     สุริยันแนะนำให้ป้าวิภารู้จัก "ป้าครับนี่มินามิจัง เพื่อนผมเองครับ เธอจะมาพักกับเราสักระยะเพราะอยากมาเที่ยวเมืองไทยครับ" และสุริยันก็หันไปคุยกับมินามิให้รู้จักกับป้าวิภาเป็นภาษาญี่ปุ่น "มินามิจังนี่ป้าวิภาเป็นแม่บ้านดูแลที่นี่ เดี๋ยวป้าจะเอารถไปจอดในโรงรถให้ แล้วมายกสัมภาระของเธอไปที่ห้องนอนรับรองแขก ให้ ยังไงก็สนิทกันไว้นะ" ป้าวิภากับมินามิจังจับมือกันและทักทายเป็นภาษาอังกฤษก่อนมินามิกับสุริยันจะพากันเดินเข้าบ้าน ส่วนป้าวิภาก็เอารถไปเก็บและยกสัมภาระมาให้ ขณะที่เดินสุริยันพยายามเตี๊ยมกับมินามิ ว่าตอนนี้มินามิอยู่ในสถานะอะไร มาทำอะไร พักกี่วัน เพื่อที่จะตอบคำถามของใครๆได้ตรงกัน ขณะสุริยันพามินามิเดินไปที่ห้องทานอาหารเพื่อหาอะไรให้ทาน มินามิก็พูดกับสุริยันว่า "ฉันบอกแล้วว่านายต้องรู้จักฉันตั้งแต่แรกเห็น ฉันไม่กล้าโกหกนายหรอก มีใครกล้าหือกับ Nomad มั่ง"

     เมื่อป้าวิภามาถึงห้องอาหารหลังจากที่นำสัมภาระของมินามิจังไปเก็บที่ห้องพัก ป้าวิภาก็นำสำรับอาหารที่จัดเตรียมไว้มาให้ทั้งสองได้รับประทาน มินามิจังรับประทานไปพร้อมกับคำชมในรสชาติฝีมืออาหารป้าวิภาอย่างไม่ขาดปาก เมื่อรับประทานเสร็จ สุริยันจึงพามินามิจังไปยังที่ห้องพักของเธอ แนะนำของใช้ในห้องนิดหน่อย ก่อนที่สุริยันจะกลับห้องของตัวเองและปล่อยให้มินามิจังได้ทำธุระส่วนตัว

     "ฉันได้ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรนี้มาระดับนึงเลย แต่ก่อนจะเข้าเรื่องคดี ฉันแปลกใจอย่างนึงคือฉันไม่คิดว่านายจะเป็นเด็กนะเนี่ย" สุริยันเองก็ทำหน้าแปลกใจเช่นกันก่อนจะพูดกลับไปว่า "เอาจริงเราเองก็ยังไม่คิดเลยว่าเธอน่ะเป็นผู้หญิง คิดว่าเป็นสายลับชาวรัซเซียที่ข้อมูลแน่นๆ เหมือนสมาชิกที่ชื่อAK201นั่นซะอีก" มินามิขำออกมาทันทีหลังจากที่สุริยันพูดจบ "ฮ่าๆๆๆ เธอนิพูดจาตลก ฉันว่าฉันปลอมตัวไม่เนียนสุดละนะในบรรดาสมาชิกทั้งหมด" สุริยันรีบชิงถามก่อนที่จะออกนอกเรื่องไปกันใหญ่ "แล้วน้องคนที่หายตัวไปนี่คือยังไง แล้วจะให้ช่วยอะไรหรอ" มินามิจึงดึงประเด็นหลักกลับมาแล้วทำสีหน้าเคร่งเครียดทันที "นายคงได้ยินข่าวเด็กหายในญี่ปุ่นคนนึงใช่มั้ย นั่นน่ะคือลูกพี่ลูกน้องฉันเอง อยู่ๆก็หายตัวไป เบาะแสเดียวที่มี เป็นอย่างที่นายสงสัยเลยคือเล่นเกมส์ The100Question แล้วคะแนนนำสูงสุดของประเทศญี่ปุ่น ฉันเลยหาข้อมูลอย่างหนัก แต่ที่พอจะหาได้ก็แค่ข้อมูลเกี่ยวกับเกมส์และเรื่องราวในอดีตของลัทธินี้เท่านั้น เบาะแสให้ตามตัวต่อก็ขาดหายไปทันที ข้อมูลเกี่ยวกับลัทธิในปัจจุบันเราไม่รู้อะไรเลย กล้องวงจรปิดก็ถ่ายภาพเหตุการณ์ตอนถูกลักพาตัวไม่ได้ ชื่อของคนที่เกี่ยวข้องกับลัทธิแห่งนี้ก็หาไม่ได้ และไม่รู้เลยว่าองค์กรต้องการอะไร แถมยังไม่มีโทรศัพท์เรียกค่าไถ่กลับมา"

     สุริยันคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ว่าเบาะแสมันน้อยเกินไปทั้งๆที่เป็นองค์ขนาดใหญ่ "สิ่งแรกที่ต้องทำคือหาเบาะแสเกี่ยวกับลัทธิแห่งนี้ในปัจจุบันให้ได้มากที่สุดก่อน ได้ลองไปถามบริษัทผลิตเกมส์ The100Question รึยัง" มินามิทำหน้าเศร้าแล้วตอบว่า "ยังเลย ไม่กล้าถามน่ะ อยากรู้เหมือนกันว่าบริษัทได้ผลิตเกมส์ให้กับใครหรือเอาข้อมูลของผู้เล่นไปไว้ที่ไหน แต่กลัวกลุ่มลัทธิจะไหวตัวทัน" สุริยันจึงพูดเชิงชื่นชมว่า "ทำถูกแล้วล่ะ ถ้าเราทำอะไรลงไปให้ทางลัทธิไหวตัวทันล่ะก็ลูกพี่ลูกน้องของเธออาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ได้ ทำเป็นไม่รู้ตัวไว้ก่อนดีกว่า เอางี้ตอนนี้มาดูก่อนว่าข้อมูลที่เธอเตรียมมามีเรื่องไหนที่ฉันสนใจและเธอพอจะมีตอบได้บ้าง"

     ก่อนที่จะแยกย้าย สุริยันเห็นมินามิจังมีสีหน้าหมดหวังอย่างชัดเจน สุริยันจึงตัดสินใจและพูดออกไปว่า "ถ้าดูจากอดีตลัทธิพยายามเลียนแบบการบูชายัญให้คล้ายกับพิธีจำพวกมนต์ดำคุณไสยให้มากที่สุด ดังนั้นคิดว่าในครั้งนี้จำนวนคนที่จำเป็นต้องใช้ในการบูชายัญคือ 5 คน ซึ่งแสดงถึงดาวห้าแฉก สัญลักษณ์ของศาสตร์มืด ตอนนี้เด็กหายตัวไปแล้ว 4 คน คิดว่าทางลัทธิน่าจะต้องการอีก 1 คน เพื่อให้พิธีกรรมสมบูรณ์ หลานของเธอน่าจะยังปลอดภัยในตอนนี้ และคนที่ 5 ที่ทางลัทธิต้องการ ฉันจะเสนอตัวเอง"