Silver rabbit r.2 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน

         ณ หน้าโรงพยาบาล 


           ยูซากิที่ลงจากรถยนต์ส่วนตัวเดินเข้าไปในโรงพยาบาล แล้วเดินไปยังห้องพยาบาลของใม ในห้องก็มีใมที่กำลังเก็บของลงกระเป๋า 


  "มารับแล้วนะ เก็บของหมดรึยัง" 


  "หมดแล้วค่ะ กลับกันเถะพี่ยูซากิเบื่อโรงพยาบาลเต็มทีแล้ว" 


       หลังจากที่ฉันทำงานพลาด แต่ใมจังยังเลือกที่จะให้ฉันคุ้มกันเธอต่อไปโดยคิดมากฉันคงต้องพยายามให้มากกว่านี้แล้วสินะ  


         ฉันหันไปมองพี่ยูซากิที่กำลังขับรถแต่สีหน้าของเธอบ่งบอกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เธอยังคงคิดมากเรื่องที่ฉัดบาดเจ็บสินะคงต้องคุยกันหน่อยแล้ว 


  "พี่ยูซากิค่ะ" 


  "ว่าไงใม" 


  "แวะร้านกาแฟหน่อยได้ไหมก่อนเข้าบ้าน" 


  "อืม ได้สิเดียวแวะร้านประจำแล้วกัน" 


         แล้วความเงียบก็กลับมาอีกครั้งภายในรถ ทั้งสองคนเงียบจนรถมาจอดที่ร้านกาแฟที่ยูซากิมาประจำ แล้วทั่งสองก็สั่งเค้กกับกาแฟมา 


  "พี่ยูซากิ พี่ยังคิดมากเรื่องที่ฉัดบาดเจ็บสินะ" 


  "เออ...มันก็ใช่ ฉันพลาดอย่างที่ไม่น่าพลาด" 


  "พี่ยูซากิ ขอพูดอะไรหน่อยนะ" 


  "ว่ามาสิใม" 


  "เราทั้งสองคนยังคงเป็นมนุษย์ ยังคงผิดพลาดกันได้เสมอ" 


  "มันก็ใช่ แต่มันก็....." 


  "เอาละพี่ยูซากิกลับบ้านกันเถอะ หนูมีเกมส์ทำโทษรอพี่อยู่แล้ว" 


  "เอะเออ ......" 


         แล้วทั้งสองคนที่กลับมาถึงบ้านใมที่กระโดดขึ้นที่นอนทันที ส่วนยูซากิก็ชงกาแฟแล้วนั่งดูโทรทัศร์  


  "เอาละพี่ยูซากิ ได้เวลาบอกบทลงโทษแล้ว" 


  "ดูจากสีหน้าแววตาแล้ว คิดอะไรแปลกๆสินะ" 


  "ก็ไม่ได้แปลกอะไร แค่งดทานกาแฟทุกปรพเภทเป็นเวลา1เดือน" 


  "หาาาาาาา นี้เธอจะห่าฉันรึยังไง" 


  "ก็มันเป็นบทลงโทษ" 


  "เริ่มเมื่อไหร่" 


  "พรุ่งนี้ค่ะ 


         นี้คงเป็นทางเดียวที่จะลดอาการคิดมากและการโทษตัวเองของพี่ยูซากิลงได้บ้าง ไม่งั้นเธอคงเป็นแบบนี้ไปอีกนาน 


                             ติดตามตอนต่อไป