Love in demon : รักวุ่นๆของเด็กหนุ่มกับ(เหล่า)ปีศา

          พวกเจ้าเคยได้ยินเรื่องราวของมหาสงครามในอดีตหรือไม่?

          ถ้าหากไม่มีผู้ใดเคยเล่าให้ฟังยกให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง

          ในสมัยอดีตกาลนั้นมีสองเผ่าพันธุ์ซึ่งถือเป็นราชาของโลกนั้นอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบ นั่นคือ ‘มนุษย์’ และ ‘ปีศาจ’ ทั้งคู่ต่างแลกเปลี่ยนและช่วยเหลือกันในทุกๆด้านราวกับเป็นพี่น้อง ทุกอย่างดูราบรื่นไปได้ด้วยดีโดยไม่มีใครได้นึกสนใจเงามืดของแสงสว่างที่กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ รอคอยวันจะได้เผยความชั่วร้ายนั้นออกมา

          และแล้ววันนั้นก็มาถึง...ปีศาจซึ่งถูกขนานนามว่า ‘6 ตัววิปลาส’ พวกมันเป็นอสูรร้ายที่ถูกขนานนามว่าเป็นตัวอันตรายและแข็งแกร่งมากที่สุดในเวลานั้น ทั้ง 7 ตนปลุกสัญชาติญาณดิบของเผ่าพันธุ์ตนให้ตื่นขึ้นโดยหมายจะยึดทุกสิ่งและให้เผ่าพันธุ์มนุษย์ ด้วยอำนาจของเวทย์มนต์และพลังร้ายแรงจนเกินจะต้านทาน

          เมื่อจนมุมจนไร้ทางต่อต้านมนุษย์จับอาวุธเข้าต่อสู้ แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังเป็นการทำให้พวกมันได้ฆ่ามนุษย์เพิ่มขึ้น จนเหล่าวีรบุรุษทั้ง 7 เลือกจะใช้พลังของเวทย์มนต์ซึ่งถูกค้นพบโดยบังเอิญเข้าต่อสู้

          ‘แสง’ ผู้นำสูงสุดในตอนนั้นเห็นทีท่าว่าอย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถหยุดยั้งสงครามนี้ได้ และเมื่อปล่อยเวลาให้ผ่านไปนานมากสักเท่าใดก็พลันจะมีแต่การสูญเสียพวกพ้อง ชายผมขาวจึงนำชีวิตของตนเองเข้าแลกด้วยการสละชีวิตให้สงครามนั้นจบลงที่ภูเขาสูง ณ กรีนแลนด์

          ไม่มีใครรู้ว่าจุดจบของเรื่องราวตรงนั้นเป็นอย่างไร แต่มีคนกลุ่มหนึ่งเชื่อว่าหลังจากแสงได้สละชีวิตของตน พลังเวทย์ของเขาได้หลอมรวมกันและแตกกระจายเป็นอัญมณีในรูปแบบของเครื่องประดับที่เขาสวมทั้ง 7 ชิ้นกระจายกันไปยังจุดต่างๆของทวีป

          ตำนานยังคงกล่าวต่อไปว่ามณีแต่ละชิ้นสามารถมอบพลังให้แก่ผู้ครอบครองได้แตกต่างกันตามสี และหากผู้ใดสามารถนำอัญมณีทั้ง 7 ชิ้นเข้ามารสมกันไว้เป็นหนึ่งเดียวจะได้รับพรวิเศษจำนวน 7 ข้อได้ดั่งใจก่อนที่มันจะกระจัดกระจายกันไปอีกครั้งเพื่อรอการค้นพบครั้งใหม่...

          แล้วพวกเจ้าล่ะ…อยากได้คำขอพรวิเศษหรือไม่?

          ฮะๆ...จบไปแล้วนะครับสำหรับตอนแรกสั้นๆของผม ยังไงก็ช่วยคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าตอนหน้าจะใช้คำแทนตัวเป็น   ‘ฉัน’ ส่วนเรียกอีกคนก็จำพวก ‘นาย’ เพราะผมไม่ค่อยเก่งเรื่องภาษาไทยโบราณ แต่ที่ตอนนี้เขียนแทนว่าข้ากับเจ้าก็เพราะว่ามันต้องการความโบราณ(ความขลัง) 555

          ติชมผมหน่อยนะครับ

          Blueheadphone