หัวใจไร้รัก (Yaoi)

                โรงยิมที่ยกอาคารสูงขึ้น มีนักเรียนขึ้นพลัดเปลี่ยนเวียนเข้าไปเรียนวิชาพละศึกษา รุ่นพี่ที่จับกลุ่มเล่นบาส บ้างก้จับกลุ่มพูดคุย ตรงมุมโต๊ะปิงปองเป็นที่ประจำของนนท์เป็นกีฬาที่ถนัดของเขา  แต่วันนี้มีรุ่นพี่ที่กำลังเล่นกันอยู่ นนท์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูรูปถ่ายเลื่อนไปทีละรูปๆที่แป๊ะส่งมาให้ ดูจากในรูปแล้วแป๊ะตอนนี้ดูเป็นหนุ่มและสดุดกับคนที่อยู่ข้างๆแป๊ะ นั้นคือนที นนท์มีอาการซึมขึ้นมาอย่างให้ได้ชัด

                “ดูรูปแฟนหรอ”  เสียงธีระ ลอยมาข้างหู

                “เพื่อนเก่า มันส่งรูปมาครับพี่”  นนท์รีบตอบทันทีที่เห็นธีระอยู่ข้างๆ

                “ดูหน้าเศร้าๆนะ คิดถึงใช่มัย”  ธีระ มองหน้านนท์แล้วดูออกทันที

                “อืม มันนานแล้วที่ไม่นานกลับบ้าน”  นนท์ตอบด้วยเสียงที่เศร้า

                “ปะ ดวลปิงปองกัน”  ธีระ ชวนนนท์ทำอย่างอื่นเพื่อคลายเศร้า

                ธีระจ้องตานนท์ แล้วยิ้ม นนท์ที่เห็นธีระยืนอยู่ตรงหน้า เริ่มหน้าแดง ใจเต้นแบบจับจังหวะไม่ได้ หันหน้าไปทางบอลที่กำลังเล่นบาสอยู่ พยายามหาวิธีหลีกเลี่ยงจากสถานะการณ์นี้   

                “พี่เล่นกันเลย ผมจะไปแล้ว”  นนท์ตอบแล้วหันไปทางสนามบาสที่มีบอลอยู่

                “พวกพี่ไม่กัดนะ”  ธีระ เดินออกห่างไปแล้วพูดออกมาเสียงดังจบด้วยใบหน้าที่ยิ้ม

                ในสนามบาสที่มีแต่คนตัวสูงๆเล่นกันอยู่นั้น มีอะไรที่สะดุดตาและแตกต่างออกไปจากพวกคือ คนตัวเตี้ยสุดในบรรดาผู้เล่นนั้น ผิวคล้ำสุด แต่กลับมีใบหน้าที่คมเข้ม ดูดีกว่าคนอื่น  ครรชิต เห็นนนท์กำลังเดินมาทางสนามบาสเมื่อได้ลูกบาสอยู่ในมือก็ตั้งใจโยนไปทางนนท์

                “เห้ยโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ” ครรชิตวิ่งตามลูกบาสที่พุ่งตรงมาโดนแขนนนท์

                “โห เป็นรุ่นพี่ที่โหดจัง”  นนท์พูดแซว ไม่รู้สึกเจ็บแต่กลับขำกับอาการตกใจของครรชิต

                “เอ้าไอ้นนท์ ขึ้นเรียนแล้วหรอวะ”  บอลตะโกนเสียงดังพร้อมวิ่งเข้ามา

                “อืม ใกล้ละมึงจะไปยังอ่ะ”  นนท์มองต่ำลงดุนาฬิกาที่ข้อมือของครรชิต

                “เอ้านี่  รู้จักกันหรอ” ครรชิตพูดขึ้นเห็นสองคนสนิทกัน

                “อยู่ห้องเดียวกันพี่  นี่ไอ้นนท์  นนท์นี่พี่ครรชิต”  บอลแนะนำให้สองคนรู้จักกัน

                “เออกูรู้จักมันละ หูแม่งตึงด้วย” ครรชิตพูดแล้วมองหน้านนท์

                บอล งงกับท่าทีและคำพูดของ ครรชิต แต่ไม่สนใจรีบวิ่งไปเก็บของข้างสนามและเดินตรงไปห้องน้ำล้างไม้ล้างมือเตรียมขึ้นเรียน แต่ก็สังเกตเห็น ครรชิตกับนนท์พูดคุยกันเหมือนรู้จักกันก่อนหน้านี้

                “ตะกี้น้องมองเป้าพี่”  ครรชิต เปิดประเด็นหาเรื่องกวน

                “เห้ย บ้า เป้าอะไร”  นนท์ตอบด้วยอาการตกใจ

                “ก็เห็นมองต่ำมาทางนี้”  ครรชิตได้ที เห็นนนท์ตกใจก็เล่นใหญ่

                “มองนาฬิกา ที่แขนพี่” นนท์รีบตอบอย่างไว แล้วเปลี่ยนเรื่อง

                “แล้วหูตึง คืออะไร”   นนท์ข้องใจรู้สึกเหมือนตัวโดนกัด

                “วันก่อนบนรถเมย์ไง หูตึงไม่พอยังเหม่อลอย ล่องลอยอยู่อากาศ”  คราวนี้ครรชิตกัดจริงๆ พูดไปขำไป

                นนท์ ยืนนิ่งจะอ้าปากเถียงแต่คิดคำพูดแก้ตัวไม่ได้ มองไปด้านหลังครรชิตเห็น บอลเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเลยตัดบทเดินจากไปแบบยิ่งเร็วได้ยิ่งดี

                ชั่วโมงเรียนสุดท้ายของวันนี้ นนท์ดูไม่ใส่ใจมากนักคิดอยู่เรื่องเดียว คือขากลับต้องขึ้นรถเมย์ต้องเจอกับ ครรชิตแน่ๆ นนท์นึกภาพไปกังวลไปต่างๆนาๆ แวบเดี๋ยวภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของธีระก็ขึ้นมาในหัวแล้วสลับกับใบหน้าที่ดูกวนของครรชิต แต่ว่าผิดจากที่คาดไว้เย็นวันนั้นไม่เจอครรชิตที่ป้ายรถเมย์ 

                “นนท์ เป็นแฟนพี่นะ” 

               ภาพธีระใบหน้ายิ้มที่ยืนอยู่ใต้บันไดโรงยิมแล้วจับมือนนท์พร้อมกับคำสารภาพขอเป็นแฟน นนท์สะดุ้งตื่นมองไปรอบห้องนี่มันห้องนอนนี่หว่า นนท์ฝันถึงธีระ แล้วหันมองดูนาฬิกามันเป็นเวลาหกโมงเช้าแล้วก็รีบลุกขึ้นตรงไปห้องน้ำหยิบแปรงสีฟันเข้าปากขณะที่แปรงฟัน ภาพความฝันนั้นก็ผุดขึ้นในหัว นนท์ส่ายหัวไปมาๆ ตบหน้าตัวเองบอกให้ตื่น

               นนท์ลงจากรถเมย์มองตรงไปทางเข้าโรงเรียนเห็นบอลเดินคู่มากับสาว คิดว่าจะตะโกนทักแต่ก็หยุดไม่อยากเป็น กขคเพื่อน แล้วค่อยๆเดินช้าๆตามหลังเข้าไป โดยที่ไม่รู้ว่าด้านหลังของตัวเองนั้น ครรชิตก็คอยจ้องมองและเดินตามหลังมาติดๆ ครรชิตเดินตามใบหน้าดูอมยิ้มคิดจะหาเรื่องอะไรไปแกล้งนนท์อีก

               “ไอ้บอล มึงเดินมากับใครวะ กูเห็นนะ”  นนท์ทักทายบอลเช้านี้ด้วยเรื่องของสาวคนนั้น

               “อ่อ ไอซ์ไง ห้องเดียวกับเรา” บอลตอบแบบยิ้มๆ

               “อะไรวะ ไปคบกันตอนไหน”  นนท์สงสัยเพราะอยู่กับบอลตลอดเวลา

               “กูก็มีเวลาของกูบ้างสิวะ มึงไม่ใช่แฟนไม่ใช่เมียกูซะหน่อย ตัวไม่ได้ติดกันโว้ย ”  บอลตอบด้วยอารมณ์ขำ

               “เออ สิวะ”  นนท์ขำตามแล้วหันไปมองไอซ์

               ไอซ์หันมาทางนนท์พอดี ยิ้มให้นนท์ นนท์ยิ้มตอบ ไอซ์ดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อย น่ารัก ทั้งสองดูเหมาะสมกันดี อีกคนสวยน่ารัก อีกคน ขาวหล่อสูงหุ่นนักกีฬา

               ช่วงกลางวันวันนี้ ไอซ์ชวนบอลไปกินข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร บอลแก้เขิลด้วยการชวนนนท์ไปเป็นเพื่อน หลังจากการกินข้าวกลางวันเสร็จบอลชวนนนท์ไปโรงยิม เขาอยากเล่นบาสกับพวกรุ่นพี่อีกหนึ่งในนั้นก็พี่ครรชิต นนท์ไม่ปฎิเสธ

               “ กูนั่งรออยู่โต๊ะใต้บันไดนะ ข้างในคนเยอะวะ”  นนท์พูดหลังจากที่เห็นโรงยิมคนเยอะ

               “รัยวะ เออๆ”  บอลรีบเดินเข้าไปเตรียมลงเล่น

               ครรชิต ยิ้มเมื่อเห็นนนท์กับบอลอยู่ตรงหน้าประตูโรงยิม แล้วก็ต้องทำหน้าสงสัยเมื่อเห็นนนท์เดินออกไป

               “เอ้า นนท์ละ” ครรชิตถามบอลด้วยความสงสัย

               “ปล่อยมันไปเหอะพี่” บอลดูไม่สนใจในคำถาม ปล่อยให้ครรชิตทำหน้าสงสัยต่อไป

               นนท์นั่งลงตรงม้าหินอ่อนใต้บันไดอาคารโรงยิม จะหยิบโทรศัพท์ออกมากดเล่นฆ่าเวลา แต่ไม่ทันได้หยิบขึ้นมา ไอซ์ก็เดินเข้ามาขอนั่งด้วยคน นนท์ไม่ปฎิเสธเห็นว่าเป็นแฟนของเพื่อนและเป็นเพื่อนรวมห้อง

               “นนท์ ว่าพี่ครรชิตเป็นไงบ้าง” ไอซ์หันมาถามนนท์

               “ครรชิต อ่อ รุ่นพี่ ส.2 หรอ”  นนท์ทำหน้าสงสัยกับคำถามนิดหน่อย

               “ก็ดูกวนๆนะ”  นนท์ใส่สีหน้าแบบไม่ชอบนิดหน่อย

               “ไอซ์ว่า พี่เค้าน่ารักดี”  ไอซ์หันหน้าไปทางอื่นแต่ใบหน้ายิ้ม

               นนท์ยิ่งทำหน้างงเข้าไปอีก ไอซ์ที่เป็นแฟนกับเพื่อนตัวเองแต่กลับพูดถึงรุ่นพี่ที่ชอบแทนที่จะถามถึงบอล คิดแล้วคิดอีกก้พอเดาได้ ไอซ์เห็นว่าบอลสนิทกับพวกพี่ครรชิต เลยใช่บอลเป็นทางผ่าน

               “ถ้าชอบพี่เค้าก็บอกไปเลย อย่าใช่ไอ้บอลเป็นทางผ่านไปหาเค้า ถ้ามันรู้คงเจ็บมากอ่ะ” นนท์พูดแทงใจดำ

               “เออ...คือ.....” ไอซ์พูดไม่ออกหน้าเสีย ที่นนท์เดาทางถูก

               “เรื่องนี้เราไม่ยุ่ง  เราว่าไอ้บอลมันก็เป็นคนดีมากคนนึงนะ” นนท์เห็นว่าไอซ์หน้าเสียแต่พูดเข้าข้างเพื่อน

               ไอซ์ ลุกเดินออกไปลืมหยิบโทรศัพท์ไปด้วย นนท์มองตามหลังในหัวคิดเรื่องของเพื่อนถ้ามันรู้มันคงเจ็บปวดที่สุด มือขวาที่วางอยู่บนโต๊ะปัดโดนโทรศัพท์ไอซ์หล่นลงพื้น หน้าจอเด้งขึ้นมาภาพพื้นหลังเป็นรูปของพี่ครรชิต

               “ไอซ์ โทรศัพท์” นนท์ยื่นโทรศัพท์ให้คนที่ยื่นตรงหน้าทั้งที่เงยหน้ามองไม่สุด

               “พี่”  นนท์ตกใจ เห็นพี่ธีระที่จับมือนนท์อยู่

               ธีระ สะดุดรักนนท์ตั้งแต่วันแรกที่นนท์เดินวนไปวนมาตามหาห้องเรียนในวันเปิดเทอมแรก เขาจ้องมองนนท์มาตลอดแม้กระทั่งวันที่นนท์ออกไปกินข้าวนอกโรงเรียน  หรือที่ห้องสมุด โรงยิม พยายามเข้าหานนทือยู่เสมอ

               “นนท์ เป็น...........” เสียงธีระ

               ภาพในฝันขึ้นมาในหัวของนนท์ทันที ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวตอนนี้มันเหมือนในความฝัน โต๊ะหินอ่อน จับมือ และขอเป็นแฟน ใช่ นี่ความฝันชัดๆ

               “เป็นแฟนกับพี่นะ” เสียงธีระดังขึ้นต่อหน้านนท์มันไม่ใช่ความฝันอีกแล้ว

               “พี่ธีระ“  นนท์มองหน้าธีระ และนิ่งไปทุกอย่างรอบเหมือนถูกสะกดหยุดนิ่งเวลาหยุดเดิน

               ธีระ ก้มมองที่มือข้างขวานนท์ เห็นโทรศัพท์และสิ่งที่อยู่ในโทรศัพท์ รูปพี่ครรชิต ธีระปล่อยมือมองหน้านนท์ หยุดคิด ไม่พูด และเดินออกไป นนท์ยืนงงอยู่กับที่ยังคงนิ่งอยู่เหมือนตัวเองขยับตัวไม่ได้ พอรู้สึกได้ก็หันมองตามธีระ  ยังคงตามสถานะการณ์ตอนนี้ไม่ทัน  ไอซ์ที่ยืนอยู่ข้างบันไดรับรู้ ได้ยินและเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น