หัวใจไร้รัก (Yaoi)

               สี่ปีกับการย้ายเข้ากรุงเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คน กับเช้าของวันเปิดเทอมที่ดูวุ่นวายหลายคนเร่งรีบไปทำงาน  ป้ายรถเมย์ที่เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลาย นนท์ในชุดนักเรียนสายอชีวะยืนรอรถไปโรงเรียน  ปีที่สายการเรียนด้านนี้บูมที่สุดซึ้งเหมาะกับเด็กต่างจังหวัดแบบเขา รถเมย์ที่แออัดทำให้ได้ยืนตั้งแต่ขาขึ้นจนถึงขาลง

                “สายแน่ๆ”  นนท์พรึมพรำกับตัวเองในขณะที่เดินหาห้องเรียน

                “เด็กใหม่ หาห้องเรียนหรอ”  เสียงตะโกนดังขึ้นเพราะเห็นนนท์เดินวนไปมาหลายรอบ

                “ครับ” นนท์หันไปตามเสียงหยุดนิ่ง

                “ไหนดูดิ” รุ่นพี่คนนั้นยืนมือขอตารางเรียน

                “..............” ไม่มีเสียงตอบจากนนท์ เพียงแต่ยืนตารางเรียนให้รุ่นพี่คนนั้น

                “มันอยู่ตึกนี้ แต่ขึ้นไปอีกชั้นนะ”  รุ่นพี่ชี้ทางสว่างให้

                “ขอบคุณครับ” นนท์รีบเดินจากไป

                การเริ่มต้นอะไรใหม่ๆเริ่มแรกมักจะมีปัญหาเสมอๆ เพื่อนคงเป็นอันดับแรกที่ต้องมีแต่ดูเหมือนนนท์จะมีปัญหากับเรื่องนี้ ด้วยความที่เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด ช่วงแรกๆของการศึกษามันดูเหงาและท้อ แต่พอระยะเวลาผ่านทุกอย่างเริ่มดีขึ้น เริ่มจากเรื่องเพื่อน เรื่องการเดินหาห้องเรียน

                “นนท์ ปะกินข้าวนอกโรงเรียนกัน โรงอาหารคนเยอะวะ” เสียงบอลพูดชวน

                “อืม ไปดิ”  นนท์เห็นด้วยกับความคิดนี้

                บอล เพื่อนใหม่ที่เรียนชั้นเดียวกัน รูปร่างหน้าตาจัดว่าหล่อ สาวๆตามกรี๊ด  หรือเวลาเดินไปทางไหนมักมีสาวๆซุบซิบๆเกี่ยวกับเรื่องเขา  การออกไปนอกโรงเรียนถือว่าผิดกฎ แต่กฎก็มีเอาแหก

                “เอ้า น้องออกมาได้ไง” เสียงดังมาจากร้านข้าวนอกโรงเรียน

                “ก็เดินออกมาอ่ะพี่” นนท์หันไปตอบ ในหัวคิดว่าหน้าตาคนนี้มันคุ้นๆ

                “มึงรู้จักพี่เขาหรอ” บอลถามนนท์เบาๆ

                “อืม พี่เขาเคยช่วยเรื่องหาห้องเรียนตอนเข้ามาใหม่ๆ”  นนท์นึกออกขึ้นมาพอดี

                “พี่คนนี้เป็นคณะประธานของโรงเรียน” บอล หันไปมองหน้ารุ่นพี่แล้วพูดย้ำกับนนท์

                “รีบสั่งรีบกินเหอะ”  นนท์เปลี่ยนเรื่องคุย รีบสั่งอาหาร

ธีระ รุ่นพี่ ป.ว.ส ปี2 คณะประธานของโรงเรียนเอกการบัญชี รูปร่างสูง ขาว ดูสะอาดเรียบร้อย แต่ดูเหมือนจะแหกกฎโรงเรียนอยู่  ธีระนั่งกินข้าวไปสายตาจ้องมองมาทางนนท์ ซึ้งทำให้นนท์รับรู้ได้ถึงรังสีนี้

                “น้องๆครับ กินข้าวกันให้อร่อยนะครับ”  เสียงเบาๆของธีระดังขึ้นจากด้านหลังนนท์

                “ครับ” นนท์ค่อยๆหันกลับไปตอบ

                “แล้วเจอกัน” ธีระลุกขึ้น ในหยิบกระเป๋าสตางค์ เตรียมจ่ายค่าอาหาร

                ห้องสมุดเป็นห้องที่รวมเอาเด็กบัญชีไว้ตอนพักกลางวัน ที่สำคัญมันมีแอร์เย็นสบาย  นนท์ใช้บริการบ่อยส่วนเวลาพักกลางวันของบอล คือการเตะฟุตบอล เล่นบาส ที่โรงยิม  โต๊ะในห้องสมุดเต็มไปด้วยเพื่อนๆเด็กใหม่และรุ่นพี่ บางคนหยิบหนังสือมาแล้วเอาปิดหน้าหลับ บางคนก็ตั้งใจอ่าน ทุกอย่างในห้องนี้ดูเงียบกริบ

                “มาหลับ หรือมาอ่าน” เสียงคุ้นๆดังขึ้น

                “มาตากแอร์”  นนท์ ตอบเสียงดัง

                “จุ๊ๆ “ ธีระส่งสัญญาณให้พูดเบาๆ

                “เออพี่ เปิดเทอมวันแรกลืมถามชื่อพี่เลย”  นนท์ทำหน้าเสียรู้สึกผิด

                “ธีระ ครับน้อง”  ธีระยิ้มตอบ

                “น้อง..........?” ธีระลากเสียงยาวรอคำตอบ

                “นนท์ ครับ”  นนท์รีบตอบโดยเร็ว

                ธีระ ยิ้มให้แล้วเดินกลับไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆที่โต๊ะเดิม สายตายังมองมาทางนนท์อยู่ตลอด นนท์สัมผัสถึงรังษีที่โดยจับจ้อง ในหัวคิดแค่ว่ากูตายแน่ๆ เรื่องแหกกฎออกนอกโรงเรียน

                ทุกวันหลังเลิกเรียน  กับป้ายรถเมย์ที่เต็มไปด้วยเด็กนักเรียนยืนรอรถ นนท์หยิบโทศัพท์ขึ้นมาล่วงเอาสายหูฟังเสียบเข้ากับโทรศัพท์เปิดเพลงฟังฆ่าเวลา จู่ๆภาพของนทีก็ลอยขึ้นมาในหัว รู้สึกคิดถึงมิตรภาพที่เคยมีต่อกัน เพราะตลอดสี่ปีที่ย้ายมานนท์ไม่เคยกลับบ้านเลย

                “รถมาแล้วๆ”  เสียงข้างๆดังขึ้น

                “เห็นนิ่งไปเลย เป็นไรป่าว” ผู้ชายผิวคล้ำ หน้าคมพูดขึ้นมา

                “ป่าว ฟังเพลงอ่ะ”  นนท์ตอบแล้วรีบเดินขึ้นรถโดยมีผู้ชายคนนั้นเดินตามหลัง

                นนท์เดินขึ้นรถเห็นที่ว่างด้านหลังว่างอยู่รีบเดินไปนั่งชิดขอบหน้าต่าง ตามมาด้วยผู้ชายผิวคล้ำที่รับนั่งตรงที่ข้างๆ

                “เด็กใหม่หรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย” เสียงทุ้มๆพูดดังขึ้น

                “ เพิ่งเข้าปีนี้ เป็นรุ่นพี่หรอ” นนท์สงสัย

                “ก็ ป.ว.ส2แล้วอ่ะนะ ไม่รู้เรียกรุ่นพี่รึป่าว”  เสียงตอบมาแบบกวนๆ

                “อืม รุ่นพี่จริงๆด้วย”  นนท์ หันหน้าหนีทำหน้าเซ็ง

                “ครรชิต นะ” มีเสียงดังขึ้นมาอีก

                “ชิดสุดแล้ว อีกนิดเดียวก็ออกหน้าต่างแล้วครับรุ่นพี่”  นนท์พูดประชด

                “นี่บอกว่าชื่อ ครรชิต หูเป็นไร”  คำตอบเน้นย้ำที่หนักแน่น

                ครรชิต รุ่นพี่ ป.ว.ส2 สายคอมพิวเตอร์ ผิวคล้ำ หน้าคม ไม่สูงมาก เก่งกีฬา(มั่ง) ลักษณะพูดเยอะพูดมาก มาดกวน ร่าเริงยิ้มเก่ง อัธยาศัยดี

                “อ่อ”  นนท์ตอบหน้าเสียดูออกมาอาย

                “แล้วน้องละ โห ให้รุ่นพี่แนะนำตัวเองก่อนได้ไง” ครรชิตพูดใส่แบบกวนๆ

                “นนท์ นนท์ครับ”  นนท์ตอบแล้วหยิบหูฟังขึ้นมา เปิดเพลงฟังต่อ กลบเกลื่อน

                ความรู้สึกแปลกๆที่เคยเกิดขึ้นกับนที เริ่มมีอาการขึ้นมาหลังจากที่เจอ ธีระ เวลาอยู่ใกล้ดูเขิลอาย หน้าแดง ตัวสั่น ใจเต้นแรง ในขณะเดียวกันกลับมีความสุข ตลอดค่ำวันนั้นนนท์พยายามติดต่อแป๊ะเพื่อตามเรื่องนที แต่ติดต่อไม่ได้