หัวใจไร้รัก (Yaoi)

     สมัยตอนเรียนหนังสือ เราได้เรียนเรื่องเพศศึกษาและมีการแบ่งแยก เพศหญิงกับชาย ช่วงเวลาในตอนนั้นเรายังคงยืนยันกับเพื่อนๆ และอาจารย์ว่าเรานั้นเป็นเพศชาย เข็มนาฬิกาเดินวนอยู่อย่างนั้นทุกๆวัน เวลามันผ่านไปทุกวินาที และก็ตามมาด้วยการเลื่อนชั้นเรียนทุกๆปี ยิ่งผ่านไปยิ่งโตขึ้น มันเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆแบบคาดคิดไม่ได้แต่เราก็ยังคงยืนยันอยู่ว่าตัวเรานั้นคือเพศชาย จริงหรอ
 
     เสียงเคารพธงชาติในตอนเช้าทุกๆแปดโมงตรง มันส่งสัญญาณถึงหน้าที่ของ นนท์ ปีนี้เค้าเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่6 แล้ว และได้เป็นหัวหน้าห้องในปีนี้
 
     คาบเช้า
 
     “นักเรียนทำความเคารพ” เสียงนนท์ดังขึ้น
 
     “สวัสดีครับ/ค่ะ คุณครู”  เด็กนักเรียน
 
     “นักเรียนเอาหนังสือขึ้นมา” คุณครูประจำชั้น
 
     วิชาที่เรียนในวันนี้คือเพศศึกษา หัวข้อ การช่วยเหลือตัวเอง เสียงนักเรียนเริ่มดังขึ้นและ สังเกตหน้าตาของแต่ละคนมันบ่งบอกถึงอาการเขิลปนอายไปพร้อมกัน
 
     “ขนข้างล่างมึงขึ้นยังว่ะ ของกูขึ้นแล้ว” 
 
     นนท์ได้ยินเสียงมาจากด้านหลังห้อง และตอบกับตัวเองในใจว่าของเขานั้นก็เริ่มขนแล้วเช่นกัน มันบ่งบอกถึงลักษณะของความเป็นเพศชายได้ชัดยิ่งขึ้น
 
 
     คาบบ่าย
 
     นที เพื่อนร่วมห้องและเป็นเพื่อนสนิทของ นนท์ ปีนี้ นที ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นมีออร่าของความเป็นผู้ชายเต็มตัว สาวๆในห้องเริ่มเข้าหา และสอบถามข้อมูลเชิงลึกของเขาจาก นนท์
 
     “นที มีแฟนยังอ่ะนนท์”
 
     “เออ เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ด้วยนี้แบบว่า จัดว่าหล่ออ่ะ”
 
     เสียงสาวๆในห้องเรียนต่างยิงคำถามใส่นนท์
 
     “ก็เรียนมาด้วยกัน ไม่เห็นมันจีบใครนะ ลองถามมันเองเลยดิ”
 
     นนท์ บ่ายเบี่ยงและโยนคำถามให้ นที
 
     “โสดครับ โสดดดดดด”
 
     นที หนุ่มที่ป็อปสุดๆในตอนนี้ตอบ
 
     สาวๆต่างก็ยิ้มในคำตอบ และซุบซิบๆเดินจากกันไป บางคนก็ตะโกนเสียงดังให้ได้ยินว่า  จีบนะๆ
 
     เรื่องซุบซิบบางเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของ นนท์ คือเป็นคู่เกย์กับ นทีแน่ๆ หรือ บางคนก็ถามแบบตรงๆต่อหน้า นนท์ และต่อหน้าเพื่อนนักเรียนทั้งห้อง ตอนนี้มันไม่น่าใช่เรื่องซุบซิบแล้ว เหอะๆ
 
     “ตอบไปดิ ยืนเอ๋ออยู่ได้”
 
     นที พูดใส่นนท์ หน้าตาดูไม่พอใจ นนท์คิดในใจ มึงไม่ตอบไปเองว่ะ
 
 
     การทำร้ายกันมันง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วยเข้าปาก ไม่มีใครอยากถูกทำร้ายโดยการ โดนซุบซิบนินทา ยิ่งด้วยเวลาในตอนนั้น อายุแค่นั้น ล้อมรอบไปด้วยเพื่อนฝูง แน่นอน นที มันรับไม่ได้อยู่ได้ ส่วน นนท์นั้นยังคงสับสนกับการถูกกล่าวหาเสี่ยวหัวใจด้านหนึ่งมันรู้สึกมีความสุขแบบแปลกประหลาด
 
     เช้าวันต่อมา
 
     มันมีความรู้สึกที่บ่งบอกได้ว่า  นที เริ่มเหินห่าง แค่มองผ่านสายตาก็รับรู้ได้ นนท์ยังคง ทำตัวปกติทุกอย่าง เขายังคงใส่ใจกับการเรียนเหมือนเดิม เรื่องซุบซิบมันมีการเริ่มต้นมันก็ต้องมีวันจบ
 
 
 
     “ทำไม!  มึงไม่ตอบเขาไปว่ะ ว่ามึงกับกูเป็นเพื่อนกัน แบบนี้พวกมันก็คงคิดกันไปใหญ่แล้ว”
 
     นที พูดเสียงดังใส่ เน้นย้ำเรื่องเดิม
 
     “ตอบทำไมว่ะ ถ้ากูตอบมึงก็รู้เดี๋ยวพวกมันก็หาว่าร้อนตัวอีก อีกวันสองวันมันก็เงียบไปเองแหละ ถ้ามึงไม่สบายใจนะ มึงก็อยู่ห่างๆจากกู เหมือนตอนนี้ที่มึงกำลังทำอยู่  โอเคนะ”
 
     นนท์ ตอบกลับด้วยอาการหงุดหงิด
 
     “กูไม่ได้ห่างโว้ย”
 
     นที ยืนยันในคำตอบของตัวเอง
 
     “เออ จบ ขี้เกียจพูดว่ะเรื่องนี้”
 
     นนท์ เดินออกจากสถานการณ์ที่น่าหงุดหงิดนี้
 
     ความรู้สึกของคนเรามักเปลี่ยนไปตามคำพูดของคนเสมอ ยืนยันได้จากนที  นนท์ชินกับการที่มีคนพูดเรื่องเขาและถามเขาเสมอว่า เป็นผู้ชายรึปล่าว อาจจะด้วยลักษณะเรียบร้อย เรียนดี ไม่เกเร ส่วนใหญ่คนอื่นมักตัดสินว่าเป็นตุ๊ด เป็นเกย์ ไม่ใช่ผู้ชายเสมอ
 
 
 
     คาบเรียนเช้า
 
     “นักเรียน อาทิตย์หน้าเราจะสอบกันแล้วนะ ทุกคนต้องตั้งใจนะ วันนี้ครูจะทบทวนแนวข้อสอบให้”
 
     คุณครู พูดเสียงดังใส่นักเรียนเมื่อทุกคนเริ่มพูดคุยในชั่วโมงเรียน
 
     “แล้วมีใคร?  ที่จะย้ายไปเรียนต่อที่อื่นมัย”
 
     นักเรียนทุกคนเงียบไม่มีใครตอบ
 
     พอมีสัญญาณเตือนว่าใกล้สอบแล้ว ผลงานชิ้นงานไหนที่ใครยังค้างกับคุณครูก็คงต้องเริ่มเคลียร์ นนท์ยุ่งกับการจัดการงานต่างๆที่ต้องส่งครู  และช่วยเหลืออีกหลายคนที่มีปัญหากับชิ้นงานต่างๆ ซึ้งครั้งนี้ไม่มีนที ที่ปกติแล้วคอยขอความช่วยเหลือจากนนท์ เสมอๆ
 
     “เออ ไอ้นนท์ มึงกับนที ไม่ซี้กันละหรอ”
 
     “เออ  ช่วงนี้ตัวห่างกันเลยนะ มันอะไรยังไงว่ะ”
 
     เพื่อนๆซักถามถึงความผิดปกติ
 
     “ห่างอะไร กูก็เหมือนเดิม เนี้ยขนาดพวกมึงอ่ะ เดี๋วก็มาคุยกับกูเดี๋ยวก็หายไป ยังงี้พวกมึงก็เหินห่างกูอ่ะดิ”
 
     นนท์ ออกแนวประชด
 
     “ป่าวโว้ย ก็แค่เห็นพวกมึงสนิทกันไง”
 
     เพื่อนตอบแบบกลบกลื่น
 
     “มึงอย่าใส่ใจเรื่องไม่เป็นเรื่องว่ะ เอางานมึงให้เสร็จก่อนดีกว่ามัย”
 
     นนท์ ปากพูดไปมือก็ทำงานไป
 
 
 
     นที ดูวุ่นอยู่กับงานตัวเอง ในใจคิดเสมอถ้านนท์ช่วยคงเสร็จไปแล้ว ความรู้สึกที่ไม่มีนนท์คอยช่วยมันทำให้นทีดูเหงา และเศร้าไปพร้อมกัน ไม่พูดมากร่าเริงเหมือนเดิม เขาคิดถึงภาพที่คอยแกล้งนนท์ที่ผ่านๆมา
 
 
 
     เลิกเรียน
 
     นักเรียนต่างทยอยเก็บของกลับบ้าน เหลือแต่ นทีที่ยังคงก้มหน้าก้มตาปั่นงานส่งครูให้เสร็จ
 
     “ให้กูช่วยมัย”
 
     เสียงนนท์ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
 
     นที หันไปตามเสียง ใจนึงก็อยากให้ช่วยแต่อีกใจมีความรู้สึกแปลกๆเขิลๆอยู่ในตัว
 
     “ไม่เป็นไร กูทำใกล้เสร็จแล้ว”
 
     นที ตอบแบบไม่ยอมสบตา
 
     “มึงยังคิดเรื่องที่เขาซุบซิบนินทากันอีกหรอว่ะ กูเป็นเป็นเพื่อนมึงมานาน ทำไมกูจะดูไม่ออก”
 
     นนท์ เปิดประเด็นเรื่องเก่า
 
     “ดูออกไม่ออกอะไรของมึง กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงเลย”
 
     นที สบตาด้วยอาการเขิล
 
     “กูไม่ได้หมายความแบบนั้น กูหมายถึงมึงยังคิดถึงเรื่องที่เขาพูดกันอยู่”
 
     นที นิ่งก้มลงทำงานต่อ เก็บอาการที่ตัวเองเข้าใจผิด
 
     “หรือว่า? มึงจะคิดอะไรกับกู”
 
     นนท์ แซวพร้อมตอกย้ำ
 
     “เออ หรือว่ากูคิดว่ะ”
 
นที หยุดทุกอย่างที่ตรงหน้า และคิดทบทวนกับสิ่งที่ผ่านมา ........
 
 
 
                                                ต่อ ตอน2 นะ