VR Hunter game
เขียนโดย 
จูเนียร์เคะ
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2561 เวลา 20.30 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2561 15.32 น. โดย เจ้าของนิยาย
17) วาสนา พรมลิขิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ทั้งวัน...ผมวุ่นคิดอยู่กับเรื่องการงานในVRทั้งสิ้น แม่ก็เช่นกัน อีกอย่าง...หลายวันมานี้ ผมรู้สึกแปลกๆกับแม่มาก
และแม่ก็ดูเปลี่ยนไปอีกต่างหาก"
เทลกำลังนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นอยู่คนเดียว
ส่วนแม่ของเค้าก็เข้าเล่นVRต่อไป
"ช่วงนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยดี ไม่ดีมากๆ เพราะทั้งวันของผมกับแม่ เริ่ม...เปลี่ยนไป..."
เทลเปิดทีวีดู แม่ของเค้าก็พูดคุยกับเพื่อนในVR "ได้เลย...เดี๋ยวฉันจะเตรียมตัว..."
แม่ของเค้ากำลังคุยกับเพื่อนในเกมส์ เทลก็หันมองแม่เหลือบ
เทลเรียกแม่เบาๆ "แม่ครับ..."
แม่ของเค้าก็รีบหันมาตอบ "หือ!!! ว่าไงลูก แม่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ ของเวลาแปปนึงนะลูก"
เมื่อแม่เขาพูดจบ เทลด็รู้สึกเหนื่อยใจ เขาส่ายหน้าไปมาพร้อมถอนหายใจเบาๆ
(แม่...จะใช่อย่างที่เราคิด...หรือเปล่านะ)
เช้าวันต่อมา เข้าสู่ช่วงฤดูฝน
ณ โลกVR เมืองลาสไลท์
เมืองลาสไลท์เป็นเมืองผ่านทางสุดท้ายของตัวเกมส์ ซึ่งเป็นที่ๆทุกคนจะค้นพบพลังที่แท้จริงของตนเอง
เทล แอนนี่ และเจ็คกี้ ทุกคนได้เดินทางมาถึงเมื่องแห่งนี้ และเป็นเมืองสุดท้ายของพวกเค้าทุกคน
และพวกเค้าก็มีระดับประสบการณ์ในระดัง 60เต็มเปี่ยม
พวกเค้าเดินเข้าไปในหมู่บ้าน หมู่บ้านที่มีแต่เสียงร้องขอความช่วยเหลือ
"ช่วยพวกเราด้วย~"
"ได้โปรดเถอะท่าน...ช่วยเรา~!!!"
พวกเค้าเดินก้าวเข้าไปท่ามกลางเสียงฝูงชนชาวบ้านจำนวนมาก
เทลหันถามแอนนี่ "นี่...ที่นี่คือ..." เทลสงสัย
แอนนี่ก็เดินไปพูดไป เธอดูนิ่งมาก "หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านชายแดน...
ที่นี่คือหมู่บ้านที่เหลือรอดจากพวกมังกร"
เทลเลอร์ตกใจ "อะไรนะ!!!"
แอนนี่พยักหน้า "อ่าหะ..!!! ที่นี่มีผู้เฒ่าอยู่คนนึง.." เทลถามขัดแอนนี่ "ผู้เฒ่า...ใครเหรอ"
แอนนี่กระพริบตา ปิ้บๆ "ท่านคือตำนานนักรบแห่งตำนานอัศวิน ตอนนี้คงอายุเยอะแล้วละมั้ง"
เจ็คกี้ถามต่อ "เมื่องชายแดนเนี่ยะ... เป็นเมืองด่านสุดท้ายจริงๆเหรอ"
แอนนี่ก็รีบตอบกลับทันที " Yes...!!!"
ระหว่างที่พวกเค้ากำลังเดินไปนั้น ด้านหน้าของพวกเค้าก็มีแสงสีม่วงอมชมพู...ส่องแสงขึ้นสู่ท้องฟ้า
พวกเค้าก็หยุดเดินและต่างเงิยหน้ามองดู
"นั่น...คือรังมังกรดำ" แอนนี่พูดอย่างมั่นใจ
เทลก็พูดต่อทันที "นั่นเป็นที่สุดท้ายของเกมส์นี้สินะ" เทลเดินหาผู้เฒ่าคนนั้น
"ใหนๆก็ถึงนี่แล้ว เรามาหาผู้เฒ่าคนนั้นกันเถอะ"
ในจังหวะนั้นเอง ก็มีคนแก่คนนึงคลุมผ้าปิดฮูดสีน้ำตาลอมเขียวเเิรมาหาพวกเค้า
"เฮอะๆๆ จะไปก็ต้องมีความพยายามหน่อย~"
ทุกคนก็รีบหันไปมองดูคนแด่คนนั้น
เทลเดินก้าวออกไปถาม "คุณเป็นใคร"
คนแก่คนนั้นก็ยิ้มส่ง "หึหึหึ"
เทลทำหน้าสงสัย...เจ็คกี้ก็เดินมาถามเช่นกัน "คุณเป็นใคร รู้จักเราได้ยังไง"
เทลก็เริ่มนึกคิดได้ "เดี๋ยวก่อนนะ...เจ็คกี้"
เจ็คมองหน้าเทลด้วยความมึนงง และเธอก็เดินถอยไป
เทลจึงถามชายแก่คนนั้นต่อ "คุณเป็นใคร โปรดบอกพวกเรามาเถอะ"
ชายแก่นั้นก็ หัวเราะอย่างดัง "55555+~~~~" เขามองหน้าเทล "อัศวิน คือศิษย์และอาจารย์
ไม่มีอาจารย์ก็ไม่มีศิษย์ ศิษย์ต้องเชื่อฟังคำสอนอาจารย์เสมอ เพื่ออนาคต
ที่สวยงามของศิษย์"
เมื่อเขาพูดจบ เจ็คกี้กับแอนนี่ก็งงอย่างมาก "เจ็ค...เขาพูดหมายถึงอะไร"
เจ็คก็ส่ายหน้าตอบเธอ "ฉันก็ไม่รู้..."
จู่ๆ เทลก็ว่างอาวุธลงทางขวามือ และรีบย่อขาซ้ายลงนาบกับพื้น และชัน
เข้าขาขวาพร้อมก้มคำนับ
แอนนี่กับเจ็คกี้ตกใจ "เทล...!!! นายทำบ้าอะไรนะ!!!"
เทลก็รีบพูดขอชายแก่คนนั้น "รับผมเป็นศิษย์ด้วยเถอะครับ" เขาเงิยหน้าขึ้นมา "...อาจารย์ท่านผู้เฒ่า..."
แอนนี่กับเจ็คก็ยืนงงยกใหญ่
แอนนี่ถาม "เมื่อกี้...ว่าไงนะ"
เจ็คกี้ก็รีบถาม "นั่นนะเหรอ.....
...
...
...
...คือท่านตำนานอัศวิน
Follow in next time
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
