am i dreaming

แม่..อยู่ไหนอะ..หนูกลับมาแล้วนะ....อยู่นี่ลูก..อ้าวแม่ทำอะไรยุ ไม่ต้อง ไม่ต้องเลย..เดี๋ยวหนูทำเองแม่ไปนั่งพักไป..ซักได้ไงนี่เสื้อผ้าหนูนะหนูซักเองได้..เดี๋ยวแม่ก็ปวดหลังหรอก..แค่เรื่องเล็กตอนเด็กแม่ก็ยังซักให้เลย..ก็ตอนนั้นไม่ใช่ตอนนี้หนูโตเกินพอที่จะให้แม่มาทำอะไรแบบนี้ให้แล้ว..ไม่เอาน่าาลูก..ลูกวุ่นกับเรียนมากพอแล้วยังต้องกลับมาเหนื่อยอีกแม่ไม่อยากให้ลูกเหนื่อยไปมากกว่านี้...แม่ก็พูดเกินไปหนูไม่เหนื่อยเลย...แม่ตั้งหากที่ต้องเหนื่อยเพราะหนูมากี่ปี..เอาละแม่เลิกพูดได้แล้วว่าแม่ไม่อยากเห็นหนูเหนื่อย...หนูตั้งหากที่ควรพูด!! เรามาเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่าเนาะแม่..จ้าาาแล้ววันนี้เป็นไงเรียนเหนื่อยไม??เอาอีกแล้วนะแม่...แม่ถามเพราะเป็นห่วงนะ...คะหนูไม่เหนื่อยสบายมากนั่งฟังอ.ในห้องแอร์จะเหนื่อยได้ไงแต่ละวัน หื้อ..จ่ะ..ว่าแต่แม่พ่อละเมื่อไรจะกลับมาบ้านส่ะทีทำงานที่ต่างจังหวัดหลายวันแล้วนะ..แม่ว่าอีกไม่กี่วันแหละลูก..งั้นแม่หนูไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวลงมาทานข้าวด้วย..จ่ะลูกเร็วน่อยนะเดี๋ยวอาหารเย็นหมด..ค้า..
ป้อกๆๆๆ(ปิดฟักบัวเสียงน้ำหยด)อ้าๆๆสบายตัวจัง..
ตริ้ง ตริ้ง (เสียงแชต) ~~cha:นี่แกทำไรอยู่
Cha:เดี๋ยวคืนนี้ฉันวีดีโอคอลไปนะประมาณ19:30  ว่างป่ะ?
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง Christine :OK เดี๋ยวฉันลงไปกินข้าวก่อนน {ส่ง}
นี่ลูกอร่อยมั้ย?..อร่อยเหมือนเดิมอะแม่คราวหน้าแม่ไม่ต้องทำกับข้าวให้หนูกินแล้วนะเดี๋ยวหนูทำให้แม่กินเอง....แม่ก็อยากกินฝีมือลูกอยู่นะแต่ยังไม่อยากเป็นมะเร็งตอนนี้..แค่ทอดไข่ฟองหนึ่งกระทะนิดำปิ้ดปี้ ฮ่าๆๆก็แม่ไม่เคยให้หนูทำอะไรเองเลยนิเลี้ยงให้เหมือนคุณหนูอยู่ได้บ้านเราก็ไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้น
แม่แค่อยากให้ลูกอยู่อย่างสบาย..หนูเข้าใจนะแต่หนูก็อยากทำความสำเร็จหนูเอง..แม่ต้องช่วยและสนับสนุนหนูสิไม่ใช่ค่อยแต่ดูแลหนูเหมือนเด็กๆหนูโตจนเรียกว่า"""แก่ได้เลย..ถ้าเป็นพ่อนะคงปล่อยหนูไปเจอประสบการณ์ด้วยตัวเองตั้งนานแล้วละ..แล้วจบปีนี้ลูกอยากทำงานอะไรละจบสาขาภาษานิไปสอนโรงเรียนแถวบ้านดีมั้ยลูก...เห็นมั้ยแม่ก็เป็นแบบนี้แหละชอบตัดสินให้หนูโดยไม่ถามว่าหนูอยากทำมั้ย อยากเป็นอะไร...หนูก็มีทางของหนูนะคะแม่ก็ฟังหนูบ้างสิ..(ลุกขึ้นแล้ววิ่งขึ้นห้องนอนไป)...อ้าวววลูกแม่พูดอะไรผิดไปงั้นหรอ..แม่แค่พยายามจะช่วยลูกเฉยๆนะ....ปั๋ง(เสียงปิดประตู)