Vampire Chilly รักนายแวมไพร์เย็นชา

- พักสิบ -

     "นี้พวกนายย้ายมาจากไหนกันหรอ" เมหันไปด้านหลังพร้อมพูดคำถามออกไป

     "จาก High School A นะ^^"บัสเตียนเป็นคนตอบคำถาม พวกวินเทอร์ก็ยังคงนั่งเงียบและอ่านหนังสือประวัติสาสตร์บ้าบ้อนี้ต่อไป

     "อ่อ ฉันขอแนะนำตัวก่อนละกัน ฉันชื่อ อิมเมจ เรียกว่า เม ก็ได้"

     "ฉันพาสเทล หรือ เทล ^^"

     "ฉันมายเดียร์"

     "ชื่อน่ารักกันทุกคนเลย" ฉันหันหน้ากับมาจดงานต่อ ส่วนยัยสองคนนั้นก็ยังคุยกันไม่เลิก จนกระทั่งถึงเวลาพักเที่ยง

     "นี้เทล มึงโทรตามอีเวย์ได้ละ แม่งลืมวันเปิดเรียนไปละมั้ง" เมพูดออกมา

     "ฮายย มายเฟรนน^^" นั่นไง พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงเพื่อนชั้น มาเอาซะตอนเที่ยงวันเลย

     "มาถึงก็ไปกินข้าวเที่ยงได้พอดี"

     "เพื่อนเมอย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิค่ะ พอดีไปส่งท่านพ่อไปขึ้นเครื่องมานะคะ"

     "เออๆ ไปกินข้าวกันได้ละ"

     "ขยับหน่อยสิ ฉันไปไม่ได้" วินเทอร์กระซิบข้างๆหูฉัน สะดุ้งหมดเลย ลืมตัวว่ายืนขว้างทางเดินอยู่

     "อะ..." ฉันขยับมายืนด้านหน้าโต๊ะเรียนของตัวเอง เพื่อให้เขาเดินออกไปได้

     "กินข้าวให้อร่อยนะ^^" บัสเตียนพูดพร้อมโบกมือให้แล้ววิ่งตามวินเทอร์ที่เดินออกประตูไปเรียบร้อยแล้ว

     "ใครอะ เด็กใหม่?" ยัยเวย์ถามขึ้นมา

     "ปะๆ ไปกินข้าวก่อน เดียวเล่าให้ฟัง หิว!" ยัยเทลพูดพร้อมลากยัยเวย์ออกไปด้วย

     "เพิ่งมาถึงก็เจอหนุ่มหล่อเลย วันนี้ฉันนี้โชคดีจริงๆ ฮิฮิ"

     "แหม อีเวย์เก็บอาการหน่อยไหม"

     "มันก็บ้าผช.เป็นประจำอยู่แล้วนิ"

     "อีเม เงียบไปเลย ช่วยปากหวานๆให้มันเข้ากับหน้าสวยๆของมึงหน่อยสิ"

     "เหอะ คงจะยาก" ยัยเมพูดพร้อมตักข้าวเข้าปาก ยัยพวกนี้เถียงกันได้ทุกวัน ละก็หาเรื่องมาเม้าท์กันได้ตลอดนั่นแหละ ฟังทุกวันจนหูจะชาละ

     "เพื่อนแต่ละคนของเขานี้หล่อชะมัดเลย><" ที่ยัยเวย์พูดมันก็จริงแหละ ฉันเพิ่งจะเจอเพื่อนเขาอีก2คน แต่ละคนหล่อๆทั้งนั้น 

     "เย็นนี้ไปไหนกันดี"

     "อยากไปกินคาเฟ่แถวหน้ารร.อะ เห็นว่าเปิดใหม่ด้วย"

     "น่าสนนิ มาย มึงจะไปไหม" ยัยเวย์หันมาถามฉันที่ไม่ได้ร่วมวงสนทนาด้วย

     "อืม ไม่ละ จะไปห้องสมุดนะ  ต้องไปช่วยอาจารย์จัดหนังสือใหม่"

     "อะจ้ะ ยัยนักเรียนดีเด่น" เห้อ ก็อาจารย์เล่นมาขอให้ไปช่วยใครจะกล้าปฎิเสธละ ถ้าทำคะแนนพฤติกรรมฉันคงโดนหักหมดแน่

     "ไปนั่งเม้าท์กันต่อเถอะ โรงอาหารเนี้ย เสียงดังชะมัดเลย"

     "อืม ปะๆ" หลังจากคุยกันสาระพัดเรื่องเสร็จพวกเราก็ไปเข้าเรียนจนถึงเวลากลับบ้าน

     "งั้นพวกเราไปก่อนนะ ยัยมาย"

     "ถ้าเปลี่ยนใจยังไงก็โทรมาละกัน^^"

     "เออๆ พวกมึงไปเถอะ"

     "บายย พรุ่งนี้เจอกัน" ฉันโบกมือให้ยัยพวกนั้นก่อนจะแยกออกไปที่ห้องสมุด

     "อ้าว มายเดียร์มาละหรอ"

     "ค่ะ อาจารย์จะให้หนูจัดหนังสือตรงไหนหรอคะ"

     "นั้นไงจารย์เอาหนังสือวางไว้ตรงโต๊ะให้ละ เราก็เอาไปจัดใส่ให้ตรงตามหมวดมันก็พอ"

     "อ่อ เข้าใจละค่ะ"

     "ดีจ้ะ ความจริงจารย์เรียกเด็กอีกคนไว้เหมือนกันแหละ แต่เขาคงยังไม่มามั้ง"

     "หืม...ใครหรอคะจารย์"

     "อะ นั่นไงเดินมาโน่นละ" ฉันหันไปตามทางที่อาจารย์มองตรงประตูทางเข้า

     "หวัดดีคับ อาจารย์" วะ....วินเทอร์ ทำไมชีวิตฉันถึงต้องเจอแต่หมอนี้เนี้ย แค่ในห้องยังไม่อีกรึไง

     "เรามาก็ดีละ นี้จารย์บอกยัยมายไปเรียบร้อยละ อ่อ พวกเธอรู้จักกันไหม" รู้จักสิค่ะ ห้องเดียวกันเลยค่ะจารย์ ฉันพูดในใจ ส่วนวินเทอร์ก็พยักหัวให้อาจารย์

     "งั้นก็ดีเลย งั้นจารย์ขอตัวไปประชุมก่อนละกัน ฝากพวกเธอช่วยปิดห้องให้จารย์ด้วยละ"

     "ได้ค่ะ^^"

เงียบชะมัดเลย เราสองคนต่างแยกกันทำ เขาเงียบตั้งแต่ที่อาจารย์เดินออกจากห้องไปเลยด้วยซ้ำ รีบๆจัดให้เสร็จแล้วกลับไปนอนเล่นต่อดีกว่า เหลืออีกสองกอง คนละกองก็ละกัน ฉันหยิบหนังสือหมวดสัตว์ขึ้นมา และเดินไปตรงชั้นวาง แต่....มันสูงเกินไปนะ ชั้นเอือมมือไปยังจะไม่ถึงเลย อะ...มีเก้าอีเล็กๆวางอยู่ข้างๆห้อง ฉันเลยดึงมันมาแล้วยืนบนเก้าอี้ 

     "เท่านี้ก็เอือมถึงละ" ฉันจัดหนังสือเข้าไปในชั้นจนถึงเล่มสุดท้าย

     "เรียบร้อยละ" ฉันกำลังจะก้าวลงจากเก้าอี้แต่ดันเซเล็กน้อยทำให้เก้าอี้สั่น และฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตกจากเก้าอี้ 

     "กะ กรี๊ดด" และตกลงมาเรียบร้อย

 หมับ!

     "เอะ!...." มีใครสักคนคว้าเอวของฉันไว้ ทำให้ฉันตกลงมานั่งอยู่อ้อมกอดเขาแทน 

     "ถ้าไม่ถึงก็บอกสิ จะได้ช่วย" เขาพูดออกมาจากด้านหลังฉัน

     "วะ วินเทอร์" ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองจับแขนเขาอยู่ ก็ว่าทำไมเย็นมือจัง เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ ฉันเลยปล่อยมือแล้วหันหลังไปจะขอบคุณเขา

     "ขะ...ขอบคุณนะ ที่ช่วยฉัน" ลืมไปว่านั่งอยู่ใกล้กันมา ฉันจึงหันไปสบตากับเขาพอดี เขาผิวขาวจัดเหมือนหิมะเลย ริมฝีปากบางและดูซีดๆยังคงปิดสนิทไม่พูดอะไร แต่ดวงตาที่น้ำตาลอ่อนออกๆทองน้อยนั้นกำลังจ้องมามองเขามาในตาฉัน อ่า....นี้มันไม่ดีต่อใจฉันเอาซะเลย ตาเขาสวยมากจนเกินไปละนะ และมันกำลังทำให้ฉันใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

     "ลุกขึ้นได้แล้ว กะจะนั่งมองหน้าฉันทั้งคืนเลยรึไง" เสียงของเขาทำให้ฉันสะดุ้งขึ้นมา สติเริ่มกลับมาแล้วเล็กน้อย

     "อะ..ขอโทษที่" ฉันค่อยๆลุกออกจากตัวเขา

     "แต่ตานายสวยมากเลยนะ ฉันไม่เคยเห็นใครมีตาสีแบบนายเลย" ฉันพูดออกไป พร้อมกับลากเก้าอี้ไปเก็บที่เดิม

     "อืม..." เขาจะพูดออกมามากกว่านี้ไม่ได้เลยใช่ไหมเนี้ย ฉันเดินตามเขาออกมาที่โต๊ะ แล้วจึงหยิบกระเป๋าออกมา จากนั้นเราสองคนก็ช่วยกันปิดห้องสมุด

     "5 โมง กว่าแล้วหรอเนี้ย" ฉันเพิ่งจะได้ดูเวลาดีๆหลังจากที่มัวแต่จัดหนังสือเนี้ยแหละ ยังดีที่รร.ยังไม่ถึงขั้นร้างไม่มีคน เพราะยังมีเด็กที่ซ้อมวิ่ง ซ้อมกีฬาต่างๆอยู่บริเวณสนามอยู่ ฉันกับวินเดินลงบันไดมาอย่างเงียบๆ เขาไม่อึดอัดบ้างรึไงนะ

     "เธอพักที่ไหน" หะ...เขาถามฉันใช่ไหม

     "คอนโดC แล้วนายละ" ฉันถามกลับบ้าง

     "อืม คอนโดเดียวกัน" งั้นมันจะดีหรือไม่ดีกันนะ ที่ทางกลับบ้านทางเดียวกันเนี้ย

     "งั้นพวกเรา....จะกลับด้วยกันไหม" ฉันถามออกไป

     "ก็ทางเดียวกันอยู่แล้วนิ"

     ":)" ฉันเผลอยิ้มออกไป เขาก็ไม่ได้ใจร้ายซะขนาดนั้นนิ 

     "นายจะไปไหนนะ ต้องไปทางนี้ไม่ใช่หรอ" จู่ๆ เขาก็เดินเลี้ยวไปบริเวณที่จอดรถ ส่วนฉันก็ได้แต่เดินตามเขาไปอยู่ดี

     "ฉันเอาจักรยานมา" อ่ออ มาเอาจักรยานนี้เอง

     "ขึ้นมาสิ" ให้ฉันซ้อนท้ายงั้นหรอ คนอื่นจะมองว่าฉันคบกับเขาอยู่ไหมเนี้ย

     "มายเดียร์...." เขาเรียกชื่อฉันเพราะเห็นฉันยืนนิ่งไป เขาจำชื่อฉันได้ด้วยหรอ นึกว่ามัวแต่อ่านหนังสือซะอีก ฉันเลยเดินไปนั่งด้านหลังเขา

     "ปะ กลับบ้านกันน^^" ฉันจับเสื้อเขาไว้แล้วพูดออกไป

     "หึ...:)" มะ....เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม ฉันรู้สึกเหมือนเขาจะยิ้มนะ เขายิ้มอะไรกันนะ?