SOMEONE ฉันรักเธอ

 
ตอนที่ 17
 
“สบายดีมั้ยอิมเมจ” พี่คนนั้นถามอิมแล้วลูบหัวอย่างเอ็นดู อย่าบอกนะว่านายนี่คือผู้ชายของอิมแล้วพี่มังกรหละเอาพี่เค้าไปไว้ไหนกันนน
“สบายดีค่ะ แล้วเฮียละสบายดีมั้ย” อิมถามกลับไปแล้วกอดแขนพี่คนนั้นอ้อนๆ ต้องใช่อย่างที่ฉันคิดแน่ๆ พวกเราที่เหลือสี่คนหันมามองหน้ากันอย่างกับว่าคิดแบบเดียวกันเลย 555555
“สบายดีน้ะ 555555” พี่คนนั้นพูดไปหัวเราะไปอย่างอารมดี แล้วหันหน้ามามองพวกฉันที่พึ่งคิดอะกุศลไปเมื่อกี้นี้ไปเมื่อกี้
“อ้อ เดี๋ยวอิมแนะนำให้รู้จักนะ นี่ดรีมเพื่อนอิม นี่พี่เม่น นี่พี่ทอย นี่พี่มังกร” อิมแนะนำพวกเราให้พี่คนนั้นรู้จัก พี่เค้าพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉัน ต้องบอกก่อนเลยว่าพี่เค้ายิ้มให้ฉันย่ะะ
“พี่ชื่ออิฐนะ เป็นพี่ชายคนโตของอิม” พะ...พี่ชายเหรอ โหยยยไม่เคยรู้เลยแหะว่าอิมมีพี่ชายด้วย ฉันเคยเห็นแค่น้องชายฝาแฝดของนางแล้วก็น้องชายคนเล็กของอิมเท่านั้น นางไม่เคยบอกฉันว่ามีพี่ชายด้วยซ้ำ
“แกไม่เห็นเคยบอกฉันเลยว่ามีพี่ชายอะ” ฉันหันไปกระซิบกับอิมสองคนขณะที่หนุ่มๆกำลังทำความรู้จักกันอยู่
“ก็แกไม่ได้ถามฉันหนิ” เอ้าอี่นี่ อิมตอบฉันแล้วเดินไปเก็บของต่อ พอพวกเราเก็บของกันเสร็จแล้วพี่อิฐก็ชวนพวกเราไปทานข้าวที่บ้านแต่พี่ทอยกับพี่มังกรขอตัวกลับเพราะจะไปติวหนังสือที่หอเพื่อนกัน แหมม คนดี้คนดี
“กับดีๆนะพี่กร” ฉันยืนมองอิมล่ำลาพี่กรซะอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีก จะเวอร์อะไรขนาดน้านน
“สองคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ” พี่อิฐที่ยืนมองอยู่นานเอ่ยถามฉันอย่างสงสัย
“ยังหรอกค่ะ 555” ฉันตอบไปแบบติดตลกแต่ดูเหมือนว่าพี่เค้าจะไม่ตลกด้วยเลยแหะ
“งั้นหรอกเหรอ หึหึ” จากตอนแรกที่ทำหน้านิ่งๆก็กลายเป็นใบหน้าเจ้าเลห์ ทำใมมันดูหน้ากลัวแปลกๆวะ
“ดรีม พี่อิมไม่ชอบไอ่มังกรแน่ๆเลย” พี่เม่นสะกิดแล้วพูดกับฉันเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน
“คิดเหมือนกันเลยย” ฉันก็ตอบไปกลับไปแบบเบาๆเช่นกัน
“ป้ะทุกคนไปกันเถอะ” อิมเดินกลับมาหาพวกเราแล้วเดินนำไปที่รถของพี่ตัวเองอย่างอารมดี
“ดรีมมานี่” พี่เม่นจับแขนฉันแล้วออกแรงลากไปอีกทาง
“จะไปไหนเนี้ยย รถอยู่โน่นน” ฉันชี้นิ้วไปที่รถพี่อิฐที่จอดอยู่อีกทางแต่พี่เม่นก็ยังไม่หยุดลากฉัน
“พี่ก็เอารถมานะคับ” พี่แกหันมาพูดกับฉันแล้วลากฉันมาจนถึงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่และใหม่เอี่ยม
“รถพี่เหรอ” ฉันถามกลับไปอีกครั้ง เพราะมันดูสะอาดเกินไปที่จะเป็นรถพี่เม่นอะตอนนี้ฉันอยู่ตรงหน้ารถมอเตอร์ไซค์รุ่นBMW HP4 มันดูสวยมากเลยหล่ะ
“ก็รถพี่ดิ จะให้เป็นรถใครได้ละคร้าบบ” พี่เม่นขึ้นคร่อมรถแล้วหันมาพูดกับฉันติดตลก
“เราจะนั่งรถนี่ไปจิงๆเหรอ” ฉันถามกลับไปเพื่อความแน่ใจ จากใจนะฉันไม่อยากให้ผมเสียทรงอะ
“ใช่ เชื่อมือพี่เถอะหน่า” พี่เม่นพูดแล้วเอื้อมมือมาดึงแขนฉันเข้าไปใกล้ๆแล้วหยิบหมวกกันน็อคมาใส่ให้ฉัน แต่ประเด็นมันมีหมวกอยู่แค่หนึ่งใบนี่สิ
“พี่ไม่ใส่หละ พี่ขับนะ” ฉันทำท่าจะถอดหมวกแต่ก็โดนมือหนาลากขึ้นรถซะก่อน
“มีดรีมซ้อนท้าย พี่ไม่ขี่เร็วหรอก” พี่เม่นพูดแล้วสตาทเครื่องขี่ออกไปไม่เร็วมากเหมือนที่บอกไว้จิงๆ ฉันนั่งเงียบอยู่ข้างหลังพร้อมกับเกาะเอวพี่แกแบบหลวมๆ ไม่อยากแนบมากเขิน 5555
ณ บ้านอรพรรณ
“อ้าวว อิฐลูกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันทำใมแม่ไม่รู้เรื่องเลยหื้ม” คุณแม่ของอิมที่เดินออกมาจากในบ้านพอเห็นหน้าพี่อิฐก็ดูจะตกใจเอามากๆ นี่กลับมาทั้งทีไม่มีใครรู้เลยเหรอเนี้ยย
“เซอร์ไพรส์ไงคับคุณแม่” พี่อิฐพูดอ้อนๆแล้วเดินโอบคุณน้าเข้าไปในบ้าน
ณ โต๊ะอาหาร
“เอ้าเด็กๆนั่งเลย เดี๋ยวแม่เนี้ยจะยกอาหารมาเสริฟเอง อิม...มาช่วยแม่หน่อย” คุณน้าเอ่ยบอกพวกเราแล้วสั่งอิมให้ไปช่วย แต่ดูท่าแล้วอิมจะไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไหร่
“เฮียอิฐพรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันนะค่ะ” อิมหันไปอ้อนพี่ชายตัวเองแล้วชวนคุยเรื่องอื่นทันที คุณน้าส่ายหน้าไปมาด้วยความเบื่อหน่ายฉันที่ไม่รู้จะทำไรเลยอาสาไปช่วย
“เดี๋ยวหนูไปช่วยเองคะ” ฉันบอกคุณน้าแล้วลุกเดินไปหาท่าน ท่านยิ้มแล้วเดินจูงมือฉันเข้าไปที่ห้องครัว
“หนูดรีมเป็นไงบ้างจ้ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยสวยขึ้นนะเรา” คุณน้าที่กำลังจัดแจงจานชามพูดคุยกับฉันอย่างอารมดีแถมยังเอ่ยชมชั้นอีกด้วย
“ขอบคุณคะ หนูสบายดีคะ คุณน้าก็ดูสาวแล้วก็สวยขึ้นด้วยนะค่ะ” ฉันตอบกลับไปอย่างนอบน้อม คุณน้าก็มองฉันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ฉันก็มาเที่ยวบ้านอิมบ่อยนะแต่ก็ไม่ค่อยได้เจอคุณแม่ของอิมหรอก เพราะท่านต้องเดินทางไปต่างประเทศกับคุณอาพ่อของอิมอยู่บ่อยๆ
“เอ้า มาแล้วเด็กๆทานกันเยอะๆเลยนะจ้ะ” คุณน้าที่เดินออกมาทีหลังฉันเอาอาหารจานสุดท้ายมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารแล้วบอกพวกเราให้ทานอาหารได้
“อ้อ หนูดรีมพาแฟนมาด้วยไม่คิดจะแนะนำให้น้ารู้จักหน่อยเหรอจ้ะ”
แคกๆ!!
“ฟะ แฟนเหรอคะ?” แฟนที่ไหนกันละเนี้ย
“เอ้า ก็พ่อหนุ่มที่นั่งข้างหนูไงจ้ะ ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกเหรอ หื้มม” แฟนบ้าแฟนบออะไรละค่ะคุณน้าาา
“แหมม คุณน้าก็ พวกเราอุตส่าห์ซุ้มเงียบไว้ตั้งนานคุณน้าดันรู้ซะได้” อยู่ๆไอ่พี่เม่นก็พูดขึ้นมาอย่างภูมิใจและตกใจซะเหลือเกิน ทุกคนดูจะอึ้งเอามากๆเพราะคิดว่ามันคือเรื่องจริง แต่ว่าทำใมพูดไปแบบนั้นละย่ะอี่พี่บ้าเอ้ยย
“เห้ย จิงดิทำใมไม่บอกเพื่อนฝูงบ้างวะห้ะ!” อิมที่อึ้งอยู่เมื่อกี้ก็พูดแล้วจ้องฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ นี่มันบ้าไปกันใหญ่แล้วโว้ยยย
“จะบ้าเหรออ มันไม่ใช่เรื่องจริงคะคุณน้า” ฉันปฏิเสธไปตามความจริง แต่แล้วก็มีเสียงของบุคคลไม่พึงประสงดังขึ้นมาจากด้านหลังของพวกเรา
“แหมม คุยกันสนุกเชียวนะค่ะ คุณพี่” อย่าบอกนะว่าเป็น....
“นังพิมา!! แกกล้าดียังไงเข้ามาในบ้านฉัน!!” นี่ไม่ใช่เสียงคุณน้า แต่เป็นเสียงของลูกสาวท่านที่ตอนนี้โมโหจนหน้าแดงหมดแล้ว เห้ออ วันนี้มันวันอะไรเนี้ย ขออยู่แบบสงบๆซักวันไม่ได้รึไงนะ!!
 
.............................................................................................................................................
พอดีช่วงนี้ปิดเทอมแล้วไรท์ต้องทำงานหาเงินเข้ากระเป๋าซักนี้ดดด ขอโทดที่ช่วงนี้อาจไม่ค่อยได้อัพนิยายนะค่ะ ^^