Our Promise...

     .
     .
     .
     กริ๊งๆๆ กริ๊งๆๆ
     "ค่ะ อาราไงค่ะ"เสียงโทรศัพท์เครื่องเก่าโบราณดังขึ้นลันบ้านที่ภายนอกดูเป็นบ้านทรงModernแต่ภายในถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์เก่าๆให้บรรยากาศดูโบราณ แต่สะอาดสอานหน้าอยู่ นี่คือบ้านของนิกซ์ บ้านของเธอนั้นอยู่ในชนบทเล็กๆในยุคนี้ ที่ค่อนข้างห่างไกลกับแหล่งชุมชนและตัวเมืองพอสมควร และมีความเป็นธรรมชาติ ร่มรื่นและหาได้ยากในสมัยเทคโนโลยีล้ำหน้าแบบนี้
     "ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"หญิงสาวคนเดียวในบ้านที่แต่งกายด้วยชุดนอนเสื้อยืดฝ้ายขาวตัวบางและบ็อกเซอร์สีดำและผมเผายุ่งเหยิ่งเหมือนรังนก เดินไปเข้าห้องน้ำหลังจากรับโทรศัพท์เก่าๆนั้นแล้ว เธอมองตนเองในกระจกห้องน้ำบานใหญ่กรอบเก่ากึกอย่างงัวเงีย ผิวขาวซีดตามเผ่าพันธุ์ของเธอที่ตอนนี้เริ่มมีเลือดฝาดบางจากการได้พักผ่อนเพียงนิดและยาประจำของเธอ ผมและนัยต์ตาสีน้ำตาลเข้มตามลักษณะสัญชาติบ้านเกิดของเธอเอง ที่ยาวเลยบ่าไปเล็กน้อยเธอมองมันอย่างไม่ใส่ใจนักก่อนจะหวีผมให้หายยุ่งและหยิบกรรไกรขึ้นมา มือข้างซ้ายรวบผมขึ้น มือขวาถือกรรไกร
     ฉับ!
     เธอปล่อยผมที่ตัดแล้วลงพร้อมซอยที่เหลือให้เป็นทรงซอยสั้น ผมของเธอมักจะยาวเร็วและเปลี่ยนสีเชดผมไปตามสภาพแวดล้อม เป็นความสามารถพิเศษที่สามารถช่วยในการปลอมตัวทำงานอาชีพอย่างเธอได้ จากนั้นก็ล่างหน้าแปรงฟันอาบน้ำและออกมาที่ห้องนอนและเปลี่ยนจากชุดนอนสบายๆเป็นชุดเดปกางเกงขาสั้นแขนยาวคอสูงสีดำปกปิดร่างกายมิดชิดที่ดูออกจะรัดรูปเล็กน้อย และใส่กระเป๋ารัดที่ต้นขาข้างซ้ายหนึ่งใบและที่เอวอีกหนึ่งใบ ส่วมถุงมือนิ้วกุดสีดำและนาฬิกาสีดำเข็มนาฬิกาเรืองแสง
     "เอาข้าวผัดกับน้ำส้ม"เสียงหวานทุ้มสั่งBotทำอาหารและเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร รอทาน เธอหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับใหม่ขึ้นมาอ่านก่อนจะเปิดทีวีฟังไปด้วย
     ตรู๊ดๆ ตรู๊ดๆ
     "...ว่าไง?"
     'ชิโมะะ แกอยู่ไหนเนี่ย รวมพล3ทุ่มนะเฟ้ย นี่มันกี่โมงแล้วห้ะ??@^#¥#¥#&'
     "2ทุ่มครึ่งไง"
     'โอ๊ย ฉันขี้เกียจเถียงกับแกละ ภารกิจวันนี้สายไม่ได้นะ ใช้เน็ตเคลื่อนย้ายเลย ฉันส่งพิกัดไปให้แล้ว อย่ามัวแต่กินละ! ได้ย...ตู๊ด!'
     เฮ้อ... เหนื่อยจริง... งานของกระทรวงเนี่ย..
     `อาหารเสร็จแล้วขอรับ~ปิ๊ง~`
     "ขอบใจนะ ยูโตะ"ชิโมะละจากโทรศัพท์มือถือของตนและไปสนใจอาหารตรงหน้าและกินไปอย่างช้าๆ และฟังข่าวไปด้วย ช่วงนี้เค้ายุ่งมากซะจนแทบไม่ได้กินไม่ได้นอนเลย เธอเพิ่งออกจากวอร์ดตอน4โมงแล้วกลับมาถึงบ้านนอนตอน5โมงเองนะ แล้วต้องตื่นไปทำงานอีกแล้ว เฮ้อ
     เมื่อกินเสร็จเธอก็เดินไปปิดทีวีและปิดไฟในบ้านและเตรียมตัวทำการวาร์ปไปยังพิกัดนัดหมายพอดี และแน่นอนเธอเดินไปที่ห้องทำงานของตัวเองก่อนหยิบเสื้อคลุมและหน้ากากออกมาใส่ และเดินไปที่ห้องเคลื่อนย้ายอิสระ
     `แสดงพิกัด ล็อกเป้าหมาย เตรียมการวาร์ป`
     "อาราไง นิกซ์ ริมหาดQualinet!"
     ฟู่!!!
     `ไปดีมาดีนะขอรับ คุณหนู~`
 
     《 Llanwnda 
     วาร์ปมาถึงเมืองในพิกัดแล้ว ที่นี่อยู่ในเขตของFatimestyติดริมชายฝั่งทะเล เธอลงมาปรากฏบนพื้นทรายพอดี พอดีกับเพื่อนๆในหน่วยของเธอที่รอเธออยู่แล้ว
     "มาซะทีนะ ยัยสล็อตขึ้นอืด"เสียงของสาวผมสีขาวราวหิมะเรียกชิโมะ
     "ก็ยังดีกว่าไม่มาละกัน ผีหัวหงอก"เธอเองก็พูดสวนกลับด้วยใบหน้านิ่งเฉยแต่มีสายฟ้าออกมาทางลูกกระตาที่กำลังปะทะกันจนไฟลุก
     "ถ้ามาครบแล้ว ก็ไปกันเถอะ"คนผมสีเทาดำเอ่ยขึ้นตัดบทก่อนที่จะเกิดสงครามน้ำลายกันเองในหน่วยและเดินนำหน้าเข้าไปในป่า ก่อนที่คนอื่นๆจะตามไปด้วยตามลำดับปิดท้ายด้วยชิโมะที่เดินตามไปโดยขนาบผู้หญิงคนเมื่อครู่และแอบดีดหูเข้าทีหนึ่ง
     "ฝากไว้ก่อนเถอะ คุณนายตื่นสาย"ชิโมะกระซิบข้างหูหญิงสาวสูงโปร่งตรงหน้า เมื่อได้ยินดังนั้นถ้าตาชิโมะไม่ฝาดรู้สึกจะเห็นเส้นเลือดเต้น ตุบๆ บริเวณของเพื่อนสาวคนเดียวของเขาเสียด้วย แต่เธอก็ทำเป็นไปสนใจตั้งหน้าตั้งตาเดินไปตามคนอื่นๆ
     "... ถึงแล้ว"คนผมสีเงินหูหมาป่าเอ่ยขึ้นเมื่อถึงจุดเริ่มต้นในการปฏิบัติการภาคสนามของคืนนี้ คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง เหมาะแกการมองในยามค่ำคืนที่เงียบสงับและในดงป่าดิบชื้อแห่งนี่ งานปัจจุบันเป็นเรื่องเกี่ยวกับคดีลักลอบค้ายาที่เสี่ยงต่อการระบาดของมนต์ดำ จากหลักฐานและผู้ให้ปากคำ เราก็สามารถสืบสาวหาตำแหน่งที่อยู่ของพวกมันได้ และในตอนนี้ สถานที่ที่ว่าก็อยู่ตรงหน้าของพวกเราไม่ถึง400เมตร
     "มาถึงกับแล้วหรือ?"
     คนที่อยู่ในพุ่มไม้ใหญ่กำลังนั่งเชื่อมต่ออุปกรณ์ไร้สายสนับสนุนเรียกพวกเราให้เข้าไปวางแผน เขามีผมสีทองน้ำตาลมีหูฟังอันใหญ่ที่กำลังฟังสัญญาณบางอย่างอยู่ นินอร์ท่า ลิส ร็อคกี้ หน่วยsupport ที่คอยให้ความช่วยเหลืออยู่ห่างๆและเป็นบุกจับกุมรอบนอกสถานที่กบฏาน เจ้าตัวไม่ค่อยชอบอยู่แนวหน้าสักเท่าไหร่แต่เรื่องสนับสนุนไม่เป็นที่สองรองใคร
     "ตอนนี้พวกมันกำลังทำอะไรอยู่?"คนผมสีเทาดำที่มาด้วยกันถามถึงสถานการ์ณภายในเพราะก่อนหน้านี้ได้ให้หน่วยสอดแนมเข้าไปวางกล้องและภาพระยะห่างเรียบร้อยแล้ว17จุด รวมทั้งภายในและภายนอก เขาเป็นคนที่อายุเยอะสุดในกลุ่ม เชนิส ทัส รอว์
    "สังสรรค์"
    "สังสรรค์ไปเถอะ เดี๋ยวไม่กี่แป๊บพวกนั้นก็จะจบแล้ว"หญิงสาวผมเงินกล่าวท้าวสะเอว"จ้ะ..."มีชิโมะเป็นลูกคู่ประชดประชันและลงเอยด้วยสงครามสายตาอีกครั้ง
    "งั้นจะวางแผนยังไงต่อดีละ ตอนนี้ก็พร้อมกันครบแล้วนะ"ร็อคหันมาถาม
    "เราจะแบ่งคนตามนี้ โคริ ไปกับ เซอร์เวน ทะลวงทางอากาศ ดีป นายดูแลเรื่องเขตน้ำอย่าให้พวกนั้นหนีไปทางทะเลเป็นอันขาด ลิส กางอาณาเขตให้ด้วยรัศมี1.5กิโลเมตร วางระเบิดกันมันด้วยอย่าให้ทางบกมันรอดไปเชี่ยว หน่วยฉัน ฉันจะบุกล้อมมันไว้ค้นหาบอสมันแล้วหยึดของกลางกับเคลียร์พื้นที่ทางบก ส่วนเธอชิโมะ หน่วยเธอเก็บกวาดและจับกุมเหมือนเดิม รอบเก็บตกก็ฝากด้วย"ทัสวางแผนการทำงานอย่างแยบยลก่อนที่จะให้ทุกคนไปประจำทีตามจุดๆของตนเอง
    นี้ฉันต้องคู่กับนายอีกแล้วหรอเนี่ย? เหอ ได้คู่กับคนตายด้านแล้วเซง!"โคริ สาวผมเงินยาวกล่าว แต่ความจริงแล้วก็แอบดีใจเล็กน้อยและค่อยๆส่วมเสื้อคลุมพรางตัวไว้และบินขึ้นไปบนฟ้าตามด้วยเซอร์เวนที่กล่าวเบาๆว่า"ก็คนในหน่วยเรามีแค่6คนหนิ"
    "รับทราบ" จ๋อม!!!
    "ทุกคนฝากด้วยนะอย่าให้พวกมันหนีรอดไปได้แม้แต่ตัวเดียว หน่วยAqualityประจำตำแหน่ง เริ่มทำงานได้!!"ดีปที่กระโดดกลับลงน้ำและสภาพครึ่งล่างทั้งหมดกลายเป็นปลาและสั่งการกับลูกน้องในสังกัดและไปประจำที่ของตนเอง จากผมสีขาวแซมฟ้าเมื่อลงน้ำก็หลายเป็นผมสีม่วงสะท้อนแสงจันทร์สวยงาม ฟีโอน่า ดีป จอห์น
    "ฝากด้วยนะ ลิส"ทัสหันมาหาลิสและลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู หากแต่เจ้าตัวสะบัดหน้าหนีและไล่ให้เขาไปประจำที่"พอเลยนะ! หัวยุ่งหมดแล้ว ไปประจำที่ไป ชิ้วๆ!!"เขาว่าก่อนจะหันกลับไปที่หน้าจอทำงานและเริ่มประสานงานตามระบบสื่อสารไร้สายที่เขาติดตั้งไว้และเปิดโหมดอนุญาติการใช้อาวุธนอกเขตกรม
    หลังจากนั้นทัสเองก็ไปประจำที่ที่หลังก้อนหินก้อนหนึ่งรอสัญญาณจากก่อนสนับสนุน พร้อมกับที่ชิโมะไปประจำที่ๆของตนเองได้สักพักแล้วและค่อยมองสถานการณ์อยู่หางๆและเมื่อเห็นสัญญาเตรียมพร้อมเธอก็เริ่มเรียกอาวุธประจำกายขึ้นมาทันที
    -ทุกคน เตรียมพร้อม ปลดอาวุธได้-
    "รับทราบ/อืม"หลังจากเสียงยอมรับการปลดอาวุธทุกคนก็ยกPsytomasty Passขึ้นเพื่อเปิดระบบต่อสู้
    "...ตรวจสอบผู้ใช้งาน เจ้าหน้าที่หน่วยพิเศษ Xiön Seren Zain นามแฝง Aragai Nix ปฏิบัติการ ภาคสนาม พิกัดปัจจุบัน... พลังงาน สัญญาณอินเตอร์เน็ตพร้อมใช้งาน ระบุตัวตน การเปิดสัญญาณตัวตนเฉพาะเจาะจง ค่าพลังECPคงที่ อุณภูมิถูกต้อง รหัสถูกต้อง ยืนยันตัวตน ยืนยันเป้าหมายโปรดเลือก อาวุธค่ะ"
    "คันศรปราบมาร Eagle Strike"โคริ คันธนูสีฟ้าครามขอบขาว ธนูสีส้มอ่อนเปล่งแสง แม้จะเล่งยิงเพียงครั้งเดียวแต่สามารถเพิ่มจำนวนลูกธนูหลังจากยิงไปแล้วทั้งหมด1000ดอก ยิงได้นานถึง1นาที สามารถเปลี่ยนรูปแบบของธนูได้เรื่องๆแต่จำกัดพื้นที่ในการยิงและใช้ความนิ่งของมือสูงมาก
    "เคียวปีศาจกระหายเลือด Deathspade"เซอร์เวน เคียวสีดำขอบแดงเลือดราวกับกำลังกระหายเลือดของสิ่งมีชีวิต เมื่อสร้างบาดแผลให้เหยื่อแล้วเคียวจะดูดซับเลือดของเหยื่อและสร้างพลัง ความทนทาน ความแรงและความแข็งแกร่งให้ตัวมันเอง
    "ตรีสูรจักรพรรดิ "ดีป ตรีสูรสีฟ้าเขียวโปร่งแสงสามารถเพิ่มจำนวนได้ดั่งใจนึก มีความสามารถในการเคลื่อนที่ใต้น้ำได้สูงรวดเร็วและสร้างบาดแผลฉกรรณ์ให้เหยื่อได้อย่างง่ายดาย
    "ลูกระเบิด10เท่า Meteor Bouncing Mine"ลิส ระเบิดของลิสนี้สามารถสั่งให้ระเบิดตอนไหนก็ได้เพียงแค่มีการลำเส้นอาณาเขตที่ศัตรูคิดจะหนี นอกจากนี้เมื่อระเบิดออกจะมีตะข่ายเหนียวๆออกมาดักเหยื่อมีพิษทำให้ขยับตัวไม่ได้ สามารถไปตามทางที่ลิสกำหนดได้เองเพื่อความกลมกลืน
    "กรงเล็บเจ้าหมาป่า Eclipse Blazeguard"ทัสเลือกกรงเล็บเหล็กสีดำขลับสะท้อนแสงจันทร์วาววับคมของกรงเล็บสามารถผ่ากระดูกแข็งๆได้ภายในพริบตาเดียวและยังมีพิษร้ายแรงให้ทรมานก่อนตายเล่นให้เหยื่ออีกด้วย
    "มีดสั้นไร้พ่าย Frost Bloodbound กระเป๋าสีแดงของคนแคระ Bag of Holding"และสุดท้ายชิโมะ มีดสั้นสีขาวโปร่งใสมีคริสตัลสีฟ้าติดที่ก้นดาบเล็บๆดูเหมือนไม่มีพิษภัยอะไรแต่ร้ายกาจ ด้ามจับยาว4นิ้ว ดาบยาว11นิ้ว และกระเป๋าติดเอวสีแดงดำ สามารถหยิบอุปกรณ์ต่างๆออกมาได้ตามที่หัวคิด เป็นของชิ้นเล็กแต่อนุภาคแรงสูง การหยิจะต้องหยิบได้เพียง8นาที ต่อ1อย่างเท่านั้น
    วืดดดดด
    แสงอ่อนๆจากบนหัวของผู้เรียกอาวุธหมุนทวนเข็มนาฬิกา3ครั้งและปรากฏอาวุธของผู้ใช้ล่วงลงมาบนมือของพวกเขา"เช็คสภาพการใช้งานเรียบร้อย ไม่มีความเสียหายออกปฏิบัติการได้100per. กำหนดการใช้เวลา1ชม. ปลดพันธนาการอาวุธ การเชื่อมต่อไร้สายเสร็จสิ้น ขอให้โชคดีค่ะ"
    สิ้นเสียงของoperaterที่ศูนย์บัญชาการคนสวยทุกคนก็กระชับอาวุธในมือแน่นโดยที่เปิดระบบสื่อสารเครือข่ายไร้สายจากหูฟังพิเศษของลิสก็เริ่มเทสไมค์จนพร้อมและระวัง
    'จะปฏิบัติการในอีก1นาที ขอให้เจ้าหน้าที่ทุกนายประจำที่รอสัญญาณจากหัวหน้าหน่วย'ลิสเช็คสภาพพร้อมและรอคำสั่งจากทัส
    ...5
    ...4
    ...3
    ...2
    ...1...
    'ทุกหน่วยเริ่มทำภารกิจได้!!'เมื่อเสียงเปิดฉากรบของทัสดังขึ้นหน่วยหัวหอกอย่างเขาเองก็ได้บุกประชิดกระท่อมหลัง1 แม้ว่าจะเป็นกระท่อมเล็กๆไว้ตบตาคนแต่เมื่อผ่านจากประตูมิติภายในนั้นเป็นบ่อพนันใหญ่ที่มีคนโลกมืดมากมายเข้ามาติดต่อค้าขายของผิดกฏหมายกันที่นี่
    ปั้ง!!!! ตูม!!!!!
    "สายยันสวัสดิื์ทุกท่าน! คืนนี้ได้เวลาไปเรือนจำแสนสุขกันแล้วพวกกก"หน่วยสอดแนมที่เข้ามาก่อนหน้านี่ได้วางระเบิดแก๊สมึนเมาสำหรับพวกนี้ไว้แล้วจึกเป็นการง่ายในการจับกุมหากแต่ก็มีหลายส่วนที่ไม่สะทกสะท้านและแหกปากวิ่งกันจ้าละหวันโดยที่คนที่มีสติน้อยที่สุดจะถูกฝูงหมาป่าและเจ้าหน้าที่ของหน่วยทัสจับได้อย่างง่ายดายและขังกรงอัตโนมัติได้ในทันที
    "ว๊ากกกกก ทหารมาาา พวกเราหนีเร็วเข้าา"
    "ช่วยด้วยย ข้ายังไม่อยากไปนอนในคุกกก"
    "ข้าไม่รู้ข้าไม่เกี่ยวอย่าจับข้าเลยยย"
    "ใครมันไปเรียกพวกทหารมาน่ะฮะ? ข้าอุตส่าห์หนีรอดมาได้แล้วเชียว!"
    "ไม่นะ อนาคตข้าสิ้นแล้ว..."
     และอีกหลากหลายเสียงที่ร้องโหยหวนวิ่งหนีจากการไล่ล่าครั้งนี้โดยที่แตกกระจายเหมือนฝูงมดโดนน้ำ จากข้างในและมีคนที่หลุดเล็ดรอดออกมาจากกระท่อมนั้นบ้างมากพอที่ที่จะทำให้หน่วยที่Stand byอยู่ข้างนอกด้จัดการอย่างท่วงทีเช่นสถานการณ์ของทางอากาศ
    "ฮะฮ้า!! ข้าหนีพวกมันพ้นแล้วววว อะเฮือ!!"     ฉึก
    "คิดว่าจะหนีไปได้เรอะ? เหอะ!!"เสียงของธนูที่ปักกลางหัวใจของเหยื่อรายนี้ได้พอดีเป๊ะพร้อมกับเสียงหวานของหญิงสาวผมเงินที่รอเล็งยิงเหยื่อสักตัวอยู่นานแล้ว เธอเลียริมฝีปากบางของตนเองและมองเหยื่อตรงหน้าอย่างเย้ยยันปนขำเล็กน้อย"คิดว่าจะไม่มีการคุ้มกันทางอากาศรึไง? คิดตื้นๆน่ะ"จากนั้นเธอก็ถีบเขาลงไปพร้อมกับใช้กรงขังพวกเขาอย่างหนาแน่น
    ฉวั๊วะะะ!!!
    "อย่าประมาทสิ... ผมไม่ได้ป้องกันเธอได้ตลอดเวลาหรอกนะ"เสียงของเพื่อนร่วมงานครั้งนี้ดังขึ้นข้างหลังของเธอหลังจากจัดการเหยื่อผู้โชคร้ายอีก3รายที่จ้องจะเสียบหลังนางไว้อยู่นานแล้ว"แต่นายก็มาช่วยชั้นทันอยู่ดี เดธ"เธอกล่าวด้วยความหงุดหงิด เธอไม่เคยชนะหมอนี่ได้เลยจริงๆ!
    จะยังไงก็แล้วแต่ แต่ตอนนี้มีพวกที่หลุดออกมาทางอากาศเยอะเหมือนกัน มิน่าล่ะ ถึงให้พวกเราหน่วยพิเศษมากันครบทีม...บอสจิ้งจอก
    "Lumine Inthertask Juir!!"โคริง้างธนูและจัดการเหยื่อพวกนี้ได้หมดภายในคราเดียวพร้อมๆกับเซอร์เวนที่กางกรงขังจับพวกมันได้ครบทั้งหมดต่อจากเธอพอดีเช่นเดียวกัน "บางทีเราอาจจะต้องสงบศึกริมฝีปากนี่ไว้ชั่วคราวดีกว่านะครับ คุโคริ" "ไม่ต้องมาสุภาพกับชั้นย่ะ ไอ้ขี้เก๊ก!"
    ทางน้ำ...
    "หึๆๆๆ โชคดีชะมัดที่ข้าขุดบ่อทางหนีไว้..."ปีศาจแมลงตนหนึ่งว่ายลงแม่น้ำและหนีออกไปตามกระแสน้ำหากแต่ว้า...
    แฮ่ฮฮฮฮฮฮ
    "อุ๊บบบบ อี๋ออกกกก อวฟฟฟฟ"หลังจากเห็นสิ่งที่เขาเรียกว่าผี(เฮ่ ได้ข้าวว่านายก็เป็นผีนะ?)ก็ตกใจและอ้าปากO2หมดและหมดสติไปก่อนที่พรายน้ำจะจับเขาเข้าไปในกรงขังและพวกนางก็ว่ายไปตามเก็บผู้หลบหนีคนอื่นๆต่อไปเรื่อยๆ แต่ส่วนใหญ่ไม่ต้องใช่กำลังมากเพราะว่าเพียงแค่ปีศาจพวกนั้นเห็นหน้าพวกนางก็สำลักน้ำและสลบกันไปไม่รู้กี่ศพ(ตายเลยรึ?)
    "ท่านแม่ทัพ ตอนนี้พวกเรากันทางหนีในน้ำได้หมดแล้วขอรับ!!"มีเงือกตนหนึ่งว่ายเข้ามารายงานความเป็นไปให้กับหัวหน้าหน่วยทางน้ำ ดีป ที่กำลังมองหาผู้หลบหนีและไล่ต้อนเข้ากรงขังไป"ขอบใจมากนะ คุณLeven บอกให้ทุกคนตรวจสอบให้ดีรอบคอบอย่าให้มีเล็ดรอดแม้แต่นิดเดียวนะ อย่าประมาทกันไป"
    "ขอรับ!!"เขารับคำหนักแน่นก่อนที่จะว่าไปแจ้งคำสั่งต่อเรื่อยๆ
    "คิดว่าฉันมองไม่เห็นรึไง?"ดีปเอาสามงามเฉาะไปที่หัวของเหยื่อเคราะห์ร้ายที่กำลังคิดแผนจัดการคนตรงหน้า เขาได้ยินตั้งแต่มันเตะน้ำพยายามว่ายมาทางเขาแล้ว ถ้าเกิดว่าการมาของปีศาจชั้นต่ำพวกนี้เขาไม่รู้ละก็ เขาคงเข้าหน่วยพิเศษนี่ไม่ได้หรอก "ดูถูกกันเกินไปหน่อยนะ พี่ชาย" และเขาก็โยนกรงไปขังเจ้าหน้าม่วงและลากไปอยู่กับเพื่อนๆที่กองๆกันที่ก้นทะเลชั่วคราว
    ครั้งนี้รู้สึกว่าจะมีคนเยอะมากกว่าภารกิจก่อนๆอีกนะ ถึงกับลงทั้งบก อากาศ และน้ำ ไม่แปลกใจเท่าไหร่ว่าทำไมคุณถึงเรียกพวกเรามารวมตัวกันแบบนี้บอส
    ทางบก
    "ทิศใต้500เมตร 8ตัวกำลังหลบนี้ หน่วย3ตามไป  ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ 40เมตร 3ตัวหน่วย2ออกไป ระเบิดทิศเหนือทำงานได้!"
    บึ้มๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!
    เสียงระเบิดที่ดังมีทั้งใกล้และไกลดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่เกรงใจใคร พร้อมๆกับเสียงของเหยื่อที่ร้องออกมาเป็นชุดๆและเสียงของกรงดักขังที่จับล็อคพวกนั้นได้ครบทุกตัวเพราะการดัดแปลงและติดตั้งใหม่อุปกรณ์ของเขานั้นเอง ส่วนใหญ่ลิสมักจะใช้เวลาไปกับการทดลองการสร้างการพัฒนาเครื่องมือต่างๆจนตอนนี้เขากลายเป็นเด้กอัจฉริยะไปแล้ว นอกจากจะมีมันสมองอีนชาญฉลาดและยังมีความเป็นผู้นำสูงในการวางแผนและสนับสนุนลูกน้องพองเพื่อนทุกคน
    และในตอนนี้เองถึงแม้เขาจะทำทุกอย่างอยู่กับที่แต่ทุกอย่างก็เป็นไปตามคาดหมายที่ว่าศัตรูจะออกมาทางไหนบ้างเขาควรแบ่งลูกน้องของตนไปทางไหนดีและทางไหนที่จะได้เปรียบมากกว่าเสียเปรียบ ระเบิดที่เขาเบิกมานั้นไว้ใช้ในระยะไกลและใกล้บวกกับอำพรางที่ซ้อนตัวจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเขาซ้อนตัวอยู่ที่ไหน เขาได้แต่ส่งกองกำลังสนับสนุนไปให้พวกเพื่อนของเขาและตามดูดูแลหลังให้พวกเขาดูอยู่ห่างๆ จนกระทั่งเขาได้เช็คสถิติของศัตรูที่ดูเหมือนว่าภารกิจครั้งนี้จำนวนคนมากกว่าครั้งไหนๆถึงแม้ว่าตอนแรกจะมีปริมาณที่แน่นอนก็แล้ว หากแต่ว่า...
    ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาหลังจากที่พวกเรากำจัดและดักจับกุมไปก็เยอะแล้วหากแต่ว่าภายในพื้นที่การทำงานหลักหรือที่กระท่อมของพวกมันจำนวนคนกลับมากขึ้นโดยที่ไม่มีใครรู้ เขาพยายามหาทางที่จะบอกทัสและชิโมะหากแต่ทั้งคู่ไม่ได้รับสายตรงจากเขาเลยเขาจึงต้องใช้วิธีเปิดเสียงอัตโนมัติของทั้งคู่แต่ดูเหมือนว่าทัสไม่มีปัญหาแต่ชิโมะเหมือนจะอยู่ไกลนอกการสื่อสารนอกจากจะไม่เสถียรและไม่ได้ยินแล้วยังจะออกวงโคจรไปอีกต่างหาก ไปอยู่ไหนกันนะ...คุณยูกิ
    'ห้ะๆ อ่า ลิสเองหรอ? โทษทีนะกำลังเพลินเลย มีอะไรรึเปล่า'ฟังจากเสียงก็พอจะรู้ได้ว่าทางทัสเองก็ยุ่งไม่แพ้กันจากเสียงโจมตี ดีแล้วละที่แฮกเองเพราะถ้าให้เจ้าตัวรับไม่ช้าก็เป็นต้องมีบาดแผลเป็นแน่แท้เชียว 
    "ระวังตัวด้วย มีศัตรูเพิ่มขึ้นภายใน กระท่อม ไม่รู้ว่ามาได้ ยังไง แต่ว่าตอนนี้ จำนวนพวกมัน ทั้งหมด อยู่ที่324ตัวในนั้น พอไหวใช่ไหม?"ลิสถามอีกฝ่ายที่ยังมุ่งหน้าฆ่าฟันอย่างเดียวพร้อมกับใช้กรงขังไปด้วย
    'เป็นอย่างที่คิดเลยสินะ'เขาพูดราวกับรู้อยู่แล้ว ก็จะไม่ให้รู้ได้ยังไงละก็เขาอยู่ในนี้มาตั้งแต่แรกแล้วจัดการไปก็ต้องจำได้และมีจำกัดเหมือนกันนะ แล้วอีกอย่างเขาก็รู้แปลกๆมาได้ซักพักแล้วล่ะ
    "เห็นคุณชิโมะไหม?"ลิสถามออกไป ในใจเป็นห่วงเล็กน้อย"ติดต่อไม่ได้เลย หาพิกัดไม่เจอด้วย อยู่กับนายรึเปล่า?"
    'หา? (ฉวั๊ะ!!) ไม่เห็นเลยนะ นึกว่ายังอยู่กับนายซะอีกแนะ อึบ!'ทัสหลบหลีกและสวนกรงเล็บยาวกับเหยื่อไปพร้อมกับคุยกับลิสดดยที่สมาธิไม่ได้ตกลงเลยแม้แต่น้อย น่าแปลกใจที่คนชอบทำนอกคำสั่งบุกหน้าแหลกตลอดตอนนี้ดันหายไปไม่เห็นแม้แต่เส้นผม
    ฟึบ!!!
    พริบตาเดียวรอบข้างของทัสที่มีศัตรูลายล้อมจู่ๆพวกมันก็ชะงักพร้อมๆกับเลือดที่ออกจากบาดแผลที่ถูกกรีดอย่างรวดเร็วและทรุดลงไปอย่างไร้ที่มา ทุกอย่างมันเกินขึ้นเร็วมากจนเหลือเหยื่ออีกเพียงไม่ถึง30คนเท่านั้น เมื่อมองดีๆก็พบกับเงาเรียวบางที่เคลื่อนที่ด้วยความว่องไวเบาพริ้วไปเหมือนสายลมที่รุนแรงเมื่อเชียวไปโดนเล็กน้อยก็ทำให้มีบาดแผลเปิดใหญ่ได้และตายโดยไม่รู้ตัว
    "ไม่ต้องหาแล้วล่ะ ลิส"ทัสว่ายิ้มๆก่อนจะจัดการเหยื่อที่เหลืออยู่ต่อไป
    "ห้ะ??"
    //ก็คนที่หายไปมันมาถึงที่แล้วนี่น่า//
    ฉึก ฉวั๊ะๆๆๆ ปรึด ฟึบ!
    ไม่ถึง2นาที่พวกเขาก็สามารถเก็บกวาดเหยื่อทั้งหมดได้ หลังจากที่คนที่ถูกตามหาเข้ามาช่วยและหยุดการโจมตีลง เธอก้าวลงพื้นเบาราวกับไร้น้ำหนัก ชุดคลุมสีดำของเธอเปื้อนคราบเลือดจนเปียกโชก ใบหน้าขาวซีดใต้ฮู้ดนั้นเลอะเลือดของผู้เคราะห์ร้ายที่สาดกระเซนไปโดน มีดยาวสีขาวของเธอชุ่มเลือด เธอสะบัดและเช็ดมันออกราวกับเป็นเรื่องปกติก่อนจะหันมาหาเขา
     "เป็นอะไรมั้ย?"เธอถาม
    "ครบ32 แล้วเธอล่ะ? หายไปไหนมา ลิสบอกว่าติดต่อเธอไม่ได้เลยหนิ"เขาถามเธอไปตรงๆ การขัดคำสั่ง(ที่เธอทำบ่อยอยู่แล้ว)ก็ว่าต้องโดนโทษหนักใช่ได้อยู่แล้ว การหายไประหว่างทำภารกิจโทษจะหนักกว่าซ้ำ เธอรู้ดีแต่ก็ยังจะทำ
    "มีพวกหนีทางTeleportน่ะเลยต้องไปจัดการกับระบบServerแล้วแบ่งคนไปตามเก็บกวาดที่เล็ดรอดไป กว่าจะเก็บกวาดที่หลงรอดจากนายไปได้หมด ก็เพิ่งมานี้แหละ"คำพูดแทงใจดำ ก็นะ เขาก็ไม่ได้เก่งมากแล้วยังหนุ่มยังแน่นเหมือนเด็กๆรุ่นใหม่ประสาทสัมผัสมันก็มีเบี้ยวๆกันไปบ้างแต่ก็ไม่ค่อยอยากให้เด็กรุ่นน้อง(หลาน?)คนสนิทมาว่าเอาได้นักหรอก
    ...
    "เดี๋ยวมานะ..."ชิโมะพูดยังไม่ทันที่ทัสจะได้พูดอะไรเธอก็รีบกระโจนออกไปจากที่นี้อย่างรวดเร็วราวกับกำลังไล่ตามอะไรบางอย่างโดยก่อนที่จะออกไปทำหน้าเหมือนเจออะไรสักอย่างด้วย... ไม่รอให้ค้านกันเลยจริงๆยัยคนนี้นี่
    "ลิสจัดการเรื่องข้อมูลกับรายงานด้วย ส่วนชิโมะน่ะตอนนี้คงกำลังไล่ตามพวกที่อาจจะเล็ดรอดไปได้จะมาสมทบทีหลัง บอกทุกคนในหน่วยด้วย"ทัสบอกจบภารกิจ"รับทราบ"
.
.
.
.
.
.
.
    ตึก ตึก ตึก ตึก
    ชิโมะแยกตัวออกมาเธอรับรู้ถึงอะไรบางอย่างได้ที่หนีไปจากที่นี่เธอเหยียบกิ้งไม้ใหญ่ตามต้นไม้ไปจากต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่งจนไล่ตามเกือบทันและลบพลังกับกลิ่นอายของตนออกไป เธอหลบอยู่ในเงามืดแอบมองชายตัวเขียวในชุดกาวกำลังลากบางสิ่งบางอย่างที่เหมือนคน... แต่ไม่ใช่... มันคือหุ่นยนต์...
    "ไอ้เศษเหล็กนี้!! ใช้อะไรไม่ได้เลยจริงๆ!กับแค่สายตรวจก็สู้ไม่ได้ ปกป้องนายแกก็ไม่ได้ ไร้ประโยชน์จริงๆ!!"
    ((น นายท่าน  อ ภัย ให้ ด ด้วย ...เปรี้ยะ!!))หุ่นยนต์ตัวนั้นมีสภาพที่เละราวกับไปผ่านสงครามมา ถึงแม้เจ้าของจะด่ามันยังไงมันก็ยังซื่อสัตย์
    'ไม่รู้ว่าเป็นเพราะถูกป้อนคำสั่ง...หรือทำด้วยโปรแกรมของตัวเองกันแน่...'
    ในยุคนี่มีหุ่นยนต์มากมาย พวกเขามีพลังชีวิต และมีจิดใจ ถึงแม้ว่าจะถูกจำกัดความในตอนสร้างก็ตาม หุ่นยนต์เหล่านี้มีหลายประเภทเหลือเกินแต่ประเภทนี้คงจะอยู่ในหมวดทาสรับใช้...Sanvert
    ไม่มีอิสระในการคิด เป็นเหมือนคอมในยุคโบราณที่ไม่สามารถโต้ตอบได้นอกจากถูกสั่งเท่านั้น...
    "หึ! คิดว่าตัวเองเป็นอะไรน่ะห้ะ? เป็นแค่หุ่นยนต์แท้ๆ ริอาจมาเว้าวอนเจ้าแห่งน้ำคนนี้รึ!?"ชายคนนั้นโยนหุ่นยนต์ตนนั้นไปชนกับเสาต้นหนึ่งและหยิบเลเซอร์ไวรัสขึ้นมา มันคืออาวุธที่ใช้กับหุ่นยนต์โดยเฉพาะ ทำให้พลังงานกระจายหายไปและร่างกลับกลายเป็นเพียงเหล็กจริงๆ
    ฟิ้ววว ฉึก!!!
    เลือดสีน้ำเงินไหลออกจากปากแผลกว้าง ชายคนนั้นเหลือบตามองคนที่เอามีปาดคอเขาแล้วค้างเอาไว้ สบตากับดวงตาสีแดงฉานที่เต็มไปด้วยความกริ้วโกรธ "คนอย่างคุณ... ไม่สมควรจับเป็นหรอก"เมื่อพูดจบเธอก็จัดการสะบั่นคอนั้นจนหัวหลุดไปกองกับพื้นพร้อมๆกับร่างใหญ่ที่ตกลงดังตุบ
    ((น นาย ท่าน แกรกๆๆ ทำร้าย น นาย))
    หุ่นยนต์ที่กำลังพังแหล่มิพังแหล่มีปฏิกิริยา แขนเหล็กนั้นเริ่มกลายเป็นดาบยาวพยายามกำจัดเป้าหมายตรงหน้า ((ทำร้าย นาย ท ต้อง ก กำจัด)) หุ่นยนต์นั้นลุกพรวดแต่ไม่สามารถทรงตัวได้แล้วจึงล้มใส่ชิโมะเช่นกัน
    ฟืดด
    เลือดสีแดงไหลเป็นทางยาว ชิโมะไม่ได้หลบแต่อย่างได้ เธอโอบกอดหุ่นยนต์ตรงหน้าและรับคมดาบนั้นไว้
    "...เธอไม่จำเป็น..ต้องทรมานอีกแล้วนะ"
    ((...))
    "ไปกันเถอะ กลับไปกับฉัน ฉันจะรักษาเธอเอง"
    ((...))
    "อย่าห่วงเลย... เธอเป็นอิสระแล้ว"
    ((...))
    "มาเป็นเพื่อนกันเถอะ นะ"
    ('.....อ้อมกอดนี้.......อุ่นจัง........')