หอมดิน กลิ่นดาว

หลังจากที่รับฟังขั้นตอนการปลูกและวิธีดูแลพืชสมุนไพรจากดาวฤกษ์แล้ว  ตัวแทนชุมชนก็ตรงดิ่งไปยังแปลงสาธิตการเกษตรที่อยู่ท้ายฝ่ายเก็บน้ำทันที

“คุณหมอครับ  เราจะเริ่มลงมือปลูกสมุนไพรกันตอนนี้เลยไหมครับ”

เสียงของลุงศักดิ์เอ่ยถามดาวฤกษ์  ออกมาหลังจากที่เขาเดินมาถึงแปลงสาธิตแล้ว

“เริ่มตอนนี้ก็ดีเหมือนกันครับลุง  แดดจะได้ไม่ร้อน”

จากนั้นชาวบ้านและดาวฤกษ์ก็ช่วยกันปลูกสมุนไพรนานาชนิดลงแปลงสาธิตอย่างขะมักเขม้น  ต่างคนต่างเร่งมือทำให้เสร็จจากแปลงนี้  เพื่อจะได้ไปปลูกต่ออีกหลายแปลงที่เหลือ  ขณะที่ดาวฤกษ์กำลังตั้งอกตั้งใจทำงานกันอยู่นั้น  อยู่ๆก็มีเสียงดังทักมาด้านหลังของเขา

“เหนื่อยไหม?”

ปลัดหนุ่มเอ่ยถามคนที่กำลังตั้งใจพิถีพิถันปลูกสมุนไพรในแปลงสาธิตพร้อมกับยื่นแก้วน้ำหวานส่งให้คนตรงหน้า

“อะไร?”

“ก็น้ำไง   พี่กลัวว่าฤกษ์จะเหนื่อยเลยเอาน้ำหวานมาให้”

“เอาไว้ก่อนก็ได้พี่ดิน   ฤกษ์ยังไม่หิวหรอก”

“ก็กลัวหิวน้ำไง   อากาศออกจะร้อน  เอาดื่มสักหน่อยน่ะ  แก้คอแห้ง”

ปลัดหนุ่มเห็นท่าทางของอีกคนไม่ได้สนใจน้ำในแก้วที่ตัวเองถือมาให้  เขาจำใจต้องยื่นมือใหญ่ๆไปคว้าเอามือเล็กๆบางๆของอีกฝ่ายให้มาถือแก้วน้ำหนาวจากตัวเอง  พร้อมกับส่งสายตาไปให้อีกฝ่ายอย่างตั้งใจ

“กินซะ  อย่าดื้อ  เชื่อพี่  แก้คอแห้งได้ดีทีเดียว”

“อ้าว  ไอ้พี่ดินบ้า  ก็คนยังไม่หิวนี้  จะบังคับทำไม”

“นี้เป็นน้ำมะตูม  ฝีมือกลุ่มแม่บ้านของอำเภอเราเลยนะฤกษ์”

“อ้าวพี่ดิน   ฤกษ์รู้ว่าน้ำหวานนี้เป็นฝีมือของกลุ่มแม่บ้าน  แต่ตอนนี้ฤกษ์บอกว่ายังไม่หิว”

“ไม่หิวก็ต้องกิน   พี่อุตส่าห์เอามาให้  อย่าปฏิเสธ  อีกอย่างป้าๆเขาตั้งใจทำเลยนะ  ชิมสักหน่อยเถอะ”

ขณะที่ทั้งสองกำลังเล่นสงครามประสาทกันอยู่นั้น  จู่ๆก็มีเสียงแหลมคมของฟ้างามดังแทรกขึ้นมาทันที

“โอ้ยย  คุณปลัดของฟ้างามขา   คุณปลัดรูปหล่อ  ฟ้างามก็คอแห้ง   เหนื่อยก็เหนื่อยนะคร้า”

สาวสวยนามว่าฟ้างามรีบก้าวสามขุมตรงมายังปลัดหนุ่มทันที

“อ้าวคุณฟ้างาม”

ปลัดหนุ่มอุทานออกมา  หลังจากเห็นท่าทางของหญิงสาวตรงดิ่งมาหาตนอย่างตั้งใจ

“เอามานี้ค่ะ  ถ้าดาวฤกษ์เขาไม่หิว เขาไม่กิน  เดี๋ยวฟ้างามกินแทนเองค่ะ  ฟ้างามหิ้วหิวอยู่พอดีค่ะ”

จากนั้นฟ้างามก็รีบคว้าแก้วน้ำหวานจากมือของดาวฤกษ์ไปทันที  พร้อมกับจัดการดื่มลงคออย่างรวดเร็ว

“โอ้ย  ชื่นใจฟ้างามจริงๆเลยค่ะคุณปลัดของฟ้างามขา  ขอบคุณนะค่ะสำหรับน้ำหวานๆชื่นใจแบบนี้   คุณปลัดน่ารักที่สุดเลยคร้า”

ฟ้างามเอ่ยขอบคุณปลัดหนุ่มทันทีพร้อมกับเดินถือแก้วไปยื่นให้ปลัดหนุ่ม  พร้อมด้วยสายตาที่เชิญชวนให้มีอีกฝ่ายหลงใหล

“นี้ค่ะแก้ว  ฟ้างามฝากเก็บด้วยนะค่ะ”

ฟ้างามถือโอกาสคว้ามือปลัดหนุ่มมาจับแก้วน้ำในมือตัวเองทันที

“เอ่อครับ”

ปลัดหนุ่มได้แต่ยืนงง  ไม่ได้ทันตั้งตัวว่าอีกฝ่ายจะจู่โจมรวดเร็วปานนี้

“เดี๋ยวฟ้างามไปทำงานต่อก่อนนะคะ  เดี๋ยวงานจะไม่เสร็จ  เพราะฟ้างามเป็นคนรู้จักหน้าที่ของตัวเองดีพอ  ไม่เหมือนใครบ้างคน  ที่มัวแต่ยืนทำท่าทางใสๆตากแดด ตากลมไปวันๆ”

ฟ้างามพูดพร้อมกับชำเรืองหางตาไปทางดาวฤกษ์ที่ยืนจ้องปลัดหนุ่มด้วยสายตาที่ยากจะอธิบายได้

“ครับ  เชิญคุณฟ้างามทำงานต่อได้เลยครับ”

“ไปนะคะ  คุณปลัด   ไม่ต้องห่วงฟ้างามนะคะ  ฟ้างามสู้แดดสู้ฝนอยู่แล้วค่ะ”

หลังจากที่สาวสวยอย่างฟ้างามเดินกรีดกรายหันหลังให้ทั้งคู่แล้ว  ปลัดหนุ่มจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ่ม  พร้อมกับหันมามองใบหน้าเรียวรูปไข่ของดาวฤกษ์ทันที

“เป็นอะไรหรือเปล่าฤกษ์”

เขาต้องตกใจ  เมือเห็นสีหน้าและแววตาของอีกฝ่ายอย่างกับจะเผาร่างเขาให้ไหม้ไปทันที

“เปล่าสักหน่อย  ฤกษ์ไม่ได้เป็นอะไร”

ดาวฤกษ์ตอบเสียงแข็งกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ไม่เป็นยังไง   ดูหน้าสิ   บูดเหมือนแกงค้างคืนเลย  โกรธพี่หรือเปล่า”

“บูดอะไร  หน้าปกติ  ฤกษ์จะไปโกรธพี่ดินทำไม   พี่ดินอย่ามาหาเรื่อง”

“จริงเหรอ?”

“จริง”

“แต่ทำไมพี่รู้สึกว่าสายตาของฤกษ์กำลังจะกัดกินพี่แบบนี้ก็ไม่รู้”

“พี่ดิน   อย่าทำให้.....”

ขณะที่ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันอยู่นั้น  นายอำเภอก็เดินตรงมาหาคนทั้งคู่พร้อมกับใครบางคนที่เดิมตามมาติดๆ

“คุณปลัด  คุณหมอ”

เสียงนายอำเภอก็ดังขึ้นแทรกมาเสียก่อน

“อ้าว  ท่านนายอำเภอ  สวัสดีครับ”

เป็นเสียงของภูดินนั้นเอง  ที่กล่าวทักทายนายอำเภอก่อน จากนั้นดาวฤกษ์ก็ยกมือไหว้ตามมาติดๆ

“ครับ  สวัสดีครับ  คุณปลัด  คุณหมอ   ทุกอย่างเป็นไงบ้างครับ”

“ครับ  ใกล้จะเสร็จแล้วครับ  ตัวแทนชาวบ้านให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีครับท่าน”

“ดีๆ  เอ่อ  คุณหมอครับ  พอดีผมมีคนจะมาช่วยคุณหมอในการให้คำแนะนำให้คำปรึกษาชาวบ้านอีกแรกครับ   นี้คุณแทนราษฎร์   ก่อวงษ์สกุล   เป็นเกษตรอำเภอคนใหม่ของเราครับ”

นายอำเภอแนะนำให้ทั้งสองได้รู้จักกับเกษตรอำเภอคนใหม่นั้นเอง

“อ้าว   ราษฏร   ใช่ราษฎร์หรือเปล่า”

เสียงของดาวฤกษ์ร้องทักเกษตรอำเภอคนใหม่ทันที  หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าชัดๆของอีกฝ่ายแล้ว

“ใช่  เราเอง   ดีใจจัง  ฤกษ์จำเราได้ด้วย”

“จำได้สิ   เพียงแต่ตอนแรกไม่ค่อยแน่ใจ  แต่พอนายอำเภอบอกชื่อ  เราเลยมั่นใจว่าต้องเป็นราษฎรแน่ๆ”

“เราก็ดีใจเหมือนกัน  ที่จะได้ร่วมงานกับคุณหมอดาวฤกษ์”

“โอ้ย  ดีใจๆๆ”

จากนั้นทั้งสองก็โผล่เข้าหากันสวมกอดกันทันที  ต่างฝ่ายต่างดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า  หลังจากห่างกันไปนานเพราะต้องแยกย้ายไปเรียนต่อในสายที่ตัวเองถนัดและชอบนั้นเอง

“แฮ่ม”

ปลัดหนุ่มยืนมองทั้งคู่กอดกันได้สักครู่เขาก็กระแอมทันที  แต่ผลให้ดาวฤกษ์และแทนราษฎร์  ต้องผละออกจากกัน

“   เออ  ผมว่าท่านนายอำเภอยังไม่ได้แนะนำให้ผมรู้จักกับเกษตรอำเภอคนใหม่ของเราเลยนะครับ”

ปลัดหนุ่มเอ่ยขึ้นขัดจังหวะหลังจากเห็นทั้งคู่กอดกันอย่างสนิทสนมนั้นเอง  เป็นผลให้เขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอย่างแรง

“อ้าว  ผมก็ลืมไป  นึกว่ารู้จักกันแล้ว”

นายอำเภอกล่าวแก้เก้อออกมาทันที  เมื่อเห็นว่าสีหน้าและแววตาของปลัดหนุ่มไม่สู้ดีนัก

“ยังเลยครับ  ผมก็เพิ่งเจอคุณเกษตรอำเภอคนใหม่วันนี้เป็นครั้งแรกครับท่านนายอำเภอ”

ปลัดหนุ่มตอบออกมาทันที  แต่สายตายังไม่ยอมหนีไปจากใบหน้าเรียวรูปไข่ของอีกคนที่ยืนยิ้มให้เพื่อนเลย

“    นี้ครับ  เกษตรอำเภอคนใหม่ของเราครับคุณปลัด   เกษตรอำเภอราษฎร์ครับ  และก็ส่วนท่านนี้   ท่านปลัดอำเภอหนุ่มไฟแรงของเรา  คุณปลัดภูดินครับ”

สิ้นเสียงของนายอำเภอทั้งสองก็ยื่นมือสัมผัสกันทันที  เกษตรอำเภอส่งยิ้มให้อีกฝ่าย  แต่ผลที่กลับมาคือปลัดหนุ่มกับทำหน้าเข้มแบบไม่รับยิ้มให้อีกฝ่าย  ทำให้เกษตรอำเภอคนใหม่ต้องหันไปหาดาวฤกษ์ทันที  พร้อมกับทำท่างง

“เอ่อ  ไหนๆก็รู้จักกันแล้ว  งันผมฝากเกษตรอำเภอคนใหม่ของเราให้คุณหมอและคุณปลัดเลยนะครับ  พอดีผมมีงานด่วนต่อที่ในตัวจังหวัด”

“อ่อ ครับ   ผมจะดูแลให้เองเป็นอย่างดีเลยครับ  ท่านนายอำเภอไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ   วางใจได้เลยครับ”

ปลัดหนุ่มกล่าวออกมา  ก่อนที่นายอำเภอจะจากไป

“คุณเกษตรอำเภอครับ  ไหนๆคุณมาก็ดีแล้ว  ผมว่าตัวแทนชาวบ้านฝั่งโน้นยังต้องการคำแนะนำดีๆจากท่านเกษตรอำเภอคนใหม่แน่ๆเลยครับ”

ปลัดหนุ่มได้โอกาสก็ชี้มือไปทางฟ้างามทันที  เป็นเหตุให้เกษตรอำเภอคนใหม่  ต้องหันตามปลายนิ้วไปทันที

“อ่อ  ได้ครับ   งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“ครับ  เชิญเลยครับ  ตามสบายครับ   ทางนี้คนของผม  ผมดูแลเองได้ครับ  คุณเกษตรอำเภอไม่ต้องเป็นห่วง”

ปลัดหนุ่มพูดพร้อมกับหันไปจ้องหน้าดาวฤกษ์ทันที

“ครับ”

แทนราษฎร์  เอ่ยตอบกลับปลัดหนุ่มทันที  พร้อมกับหันไปพูดกับดาวฤกษ์

“ฤกษ์เราขอเบอร์หน่อยสิ  เดี๋ยวตอนเย็นจะโทรหา”

สิ้นคำพูดของเขาเกษตรอำเภอก็ล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบมือถือขึ้นมาแล้วส่งให้อีกฝ่ายทันที

“อืม  ได้สิ”

 

ดาวฤกษ์ยื่นมือไปรับมือถือจากอีกฝ่าย  พร้อมกดเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวให้

“นี้เบอร์เรา   ยังไงก็โทรมานะ”

ดาวฤกษ์ส่งมือถือคืนให้อีกฝ่าย   พฤติกรรมนี้ยิ่งทำให้ปลัดหนุ่มไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ขอบใจนะฤกษ์  เดี๋ยวถ้าว่างแล้วจะโทรไปคุยด้วยนะ  แต่ตอนนี้เราขอตัวไปดูฝั่งทางโน้นก่อน  มาใหม่ต้องขยันสักหน่อย”

“โอเค   เดี๋ยวค่อยเจอกัน   ราษฎร  สู้ๆนะ  เราเชื่อว่านายทำได้สบายอยู่แล้ว”

“ขอบใจนะ  เราไปละ”

จากนั้นเกษตรอำเภอคนใหม่ก็หันหลังเดินตรงไปยังอีกฝั่งของแปลงสาธิตทันที

“อะไร   ยังไง   ไหนเล่ามาสิฤกษ์  ไอ้หมอนี้มันเป็นใคร?”

เสียงเข้มๆของปลัดหนุ่มดังขึ้นมาทันที

“อะไรพี่ดิน   แทนราษฎรไง  เขาเป็นเกษตรอำเภอคนใหม่  ของอำเภอเรา  ท่านนายอำเภอก็บอกแล้ว  พี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”

“ไม่ต้องมาทำเนียน   พี่หมายถึงว่าเราไปสนิทสนมรู้จักมักจี่กันตอนไหน?  ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เลย”

“อ้าวก็ไอ้ราษฎร  เพื่อนฤกษ์สมัยมัธยมไงพี่ดิน”

“ราษฎร์ไหน  ทำไมพี่ไม่เห็นรู้จักเพื่อนเราคนนี้เลย?”

“อ้าว  ก็ไอ้ราษฎร  เขาเรียนสายวิทย์-เกษตรไง  พี่ดินจำไม่ได้เอง”

“จริงเหรอ?”

“จริงสิพี่”

“แน่นะ”

“อืม  จริงๆ”

**น้องคะ พี่อยากจะรู้จริงเชียว เธอมาคนเดียวใช่ไหมล่ะ
ตรงนั้นยังว่างอยากยืนข้าง ๆ ต้องทำยังไงดีนะ
มองตาแวบเดียวก็สุดจะเสียว ไม่อยากเหลียวไปมองใคร
ใจมันพาลกระวนกระวาย

นี่รู้ไหมคะ แค่เพียงสบตาแล้วเธอมองมาใจฉันก็หวั่นไหว
เดินตกหลุมรักเธอจนขาแพลง หมดแรงจนเดินไม่ไหว
เธอฮ็อทจริง ๆ แค่อยู่นิ่ง ๆ หุ่นเธอปิ๊งยังกะนางสาวไทย
เป็นไอติมฉันคงละลาย

แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า พูดมาแน่จริงหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนหูเบา

โอ้วแม่ขนตางอน ลีลาของหล่อนช่างเหลือร้าย
ยามเธอโยกย้ายส่ายเอวทำให้ผู้ชายหัวใจละลาย
บอกเลยเป็นคนธรรมะ ร่างกายอยากปะทะอดใจไม่ไหว
ฮอร์โมนมันพุ่งปรี้ด อยากจะชิดเข้าไปใกล้ ๆ

นั่นแน่ะ แอ๊ นั่นแน่ะ แอ๊ นั่นแน่ะสะพานใช่ไหม
ที่รักอย่ามัวชักช้า รีบเดินเข้ามาหาพี่ไว ๆ
หน้าอกลงมาหน้าท้อง นี่แค่ยืนมองยังน้ำลายไหล
เปรียบเธอดั่งข้าวไข่เจียว รับรองจะเคี้ยวไม่แบ่งใคร

แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า พูดมาแน่จริงหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนหูเบา

เมื่อผมเจอคุณ ..
มองดูผมสิ ..
มองดูให้ดี ..
... blah ๆๆๆ

แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า พูดมาแน่จริงหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนหูเบา

ลองดูหัวใจผมก่อน งามงอนอย่าทำเป็นเฉยเมย
ลองมาคุยกันสักคืนได้ไหมเอ่ย จะลงล่ะก็ค่อยว่ากัน
ลองดูหัวใจผมก่อน งามงอนอย่าทำเป็นเฉยเมย
ลองมาคุยกันสักคืนได้ไหมเอ่ย จะลงล่ะก็ค่อยว่ากัน

รักฉันดูสักที อยากให้รักฉันดูสักที
อยากให้ลองดูกันดี ๆ ว่าฉันนี้น่ะจริงใจ
ได้โปรดอย่าลังเล ขอเธอจงเห็นใจ
ไม่ได้คบแบบ one night อยากให้รู้ว่าดี๊ ดี

รักฉันดูสักที อยากให้รักฉันดูสักที
อยากให้ลองดูกันดี ๆ ว่าฉันนี้น่ะจริงใจ
ได้โปรดอย่าลังเล ขอเธอจงเห็นใจ
ไม่ได้คบแบบ one night อยากให้รู้ว่าดี๊ ดี

แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า พูดมาแน่จริงหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนหูเบา

แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่ใจหรือเปล่า พูดมาแน่ใจหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า พูดมาแน่จริงหรือเปล่า
แน่จริงหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนหูเบา**

**เพลงแน่ใจรึเปล่า  Mocca  Garden **