ปาฏิหาริย์รัก ดินแดนต่างมิติ

หลังจากนั้น
ผมก็คุยกับรินไปตลอดทาง รินก็ได้อธิบายเรื่องโลกแห่งนี้ให้ฟัง
โลกแห่งนี้ มีสิ่งมีชีวิตมากมายไม่ว่าจะ มนุษย์ ครึ่งสัตว์ เอลฟ์ สัตว์เทพ มอนสเตอร์ เทพ
แม้แต่ ปีศาจก็มีนะ แต่มนุษย์จะมีมากกว่า โดย มีประเทศต่างๆมากกว่า 30 กว่าประเทศ
โดนมี เมืองชองมนุษย์และครึ่งสัตว์อาศัยร่วมกัน แต่มักจะมี มอนสเตอร์หรือพวกปีศาจมักจะมาจุ่โจมบ่อยๆนะ และยังมีพวก เอลฟ์อีก มักจะอยู่ในป่าก็ไม่จะไปอยู่แถวภูเขา ก็ประมาณนี้นะ
ผมก็ฟังไปก็อดคิดไม่ได้ว่า ผมอยู่ได้ไหมละ แต่ผมก็อยากรู้นะ ว่าโลกนี้จะมีอะไรรออยู่บ้างและมีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกมากมาย จังหวะนั้นเอง เราก็มาถึง เมืองเล็ก เมืองนึง มันชื่อว่า.......อ่านไม่ออก
“นี้ชื่อว่าอะไรหรอ” ผมหันไม่ถามริน
“นี้เมือง หน้าด่านนะ เป็นเมืองที่จะไปสู่เมืองหลวงนะ เป็นที่ๆ มาแวะซื้อของนะ” หรอ คงต้องเรียนรู้ไว้หน่อยก็ดีนะ
“และเรามาทำไมหรอ”
“ก็ซื้อของให้เจ้าไง ข้านี้นะ ใจบุญจริง” ครับ แม่คนใจดี หลังจากนั้นผมก็เดินตามรินไป โดยเราเอารถไปจอดไว้ที่โรงรถม้า และ เดินไปที่ร้านค้าต่างๆ ผมเองก็มีความตื่นเต้นนะ ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
“รินเราจะมาซื้ออะไรบ้าง”ผมหันถามริน
“เราก็จะซื้อเสื้อผ้าให้เจ้านะ และก็มีพวกของใช้ต่างๆอีก ” หรอนี้ ยัยนี้สนใจเรื่องของเราด้วยแฮะ
“และเจ้าก็ต้องมีอาวุธติดตัวด้วยนะ” รินได้เอยขึ้นมา จริงสิเรายังไม่มีเลยนิ อาวุธนะ ตอนนั้นเอง รินก็เดดินไปหยุดที่ร้าน ร้านแห่งนี้ มีอาวุธและชุดเกราะมากมายเลย
“ นี้เจ้ารองไปดูสิ ว่าเราใช้อันไหนได้บ้าง” ผมก็เดินเข้าไปในร้าน ขณะที่ผมเดินไปดูอยู่นั้น ก็ไปเห็นดาบเล่นนึ่ง มันดูเป็นดาบเหมือนของโลกผมเลย มันคือ ดาบคาตานะ ผมจึงได้จับดาบนั้นขึ้นมา แต่แล้วจู่ๆก็ในหัวของผมมันก็มีอะไรอะไรบ้างอย่างเข้าให้หัว แต่แล้ว ก็มี ชายแก่เดินมา
“นี้เจ้า ได้รับเลือกจากดาบเล่มนี้แล้ว ดาบเล่มนี้ มันคือ ดาบที่ทำมาจากแห่เหล็กในตำนาน มันดูบางแต่มันก็แข็งดุจเหล็กกล้า มีคนเล่าว่า ใครที่ดาบเล่มนี้เลือกแล้วมันจะมอดพลังให้แก่ผู้ที่ถือมัน” จู้ตาลุงแก่ก็มาอธิบายยาวจนผมกับรินยืนขาแข็งเลย”และนี้ค่าดาบ
รวมทั้งหมอ 2 เหรียญทอง “ และสุดท้ายแกก็ขายดาบให้กับผม “นี้เจ้า ข้าฟังมาตั้งนาน มันดูจะเป็นของวิเศษเลยนะ เอาเป็นว่า เจ้าก็ลองฝึกดูนะ”จ้า แม่คุณ
“งั้นเราไปซื้อของอื่นๆต่อดีกว่า” หลังจากนั้น ผมก็รินก็ได้ไปซื้อของกันต่อ
ตอนที่กำลังเดินอยู่นั้น รินก็ได้บอกผมเรื่องเกี่ยวกับค่าเงินของที่นี้ มันก็คือ
ค่าเงินของที่นี้ มีอยู่ 3 แบบ ได้แก่ เหรียญทองแดง เหรียญเงิน และ เหรียญทอง และค่าใช่จ้าก็แบบตามความเหมาะสม
โดยจะมีการเปรียบค่าเงินได้ดังนี้
(100 ทองแดงจะได้เป็น1เงิน)
(100เงินจะได้1ทอง) การใช้จ่ายคนคนให้โลกนี้มันไม่มีอะไรมากมาย เหมือนกับโลกของผมเลย ผมกับรินก็เดินไปจนมาหยุดที่หน้าบ้านขนาดใหญ่ที่เขียนว่า (ที่ทำการเมือง)
“นี้เรามาทำไรกันหรอ”ผมถามริน
“เราจะมาทำธุระที่นี้ก่อนนะ เจ้าก็เข้ามาสิ” ผมก็เดินเข้าไป
“ยินดีต้องรับค้า” ตอนนั้นเองก็มีพนักงานสาวที่ยืนอยู่ข้างกล่าวท้าทาย
“ ไม่ทราบจะมาทำอะไรค่ะ” พนักงานถาม
“ข้าจะมา เลือกอาชีพให้เขานะ “ จู่ๆยัยนั้นก็ชี้มาทางผม ผมเองก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกไป
“งั้น เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานสาวก็ได้นำทางไปที่โต๊ะที่ผมพนักงานอีกคนนั่งอยู่
“ งั้นเชิญ เลือกอาชีพที่ท่านสนใจเลยค่ะ” ผมก็ได้เปิดสมุดเล่นหนาๆ ขณะที่ผมเปิดอยู่นั้น ก็ได้อ่านไปที่ละหน้า ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาหาอาชีพด้วยนะ
“นี้เจ้าคงไม่คิดว่า จะเดินทางทั้งๆแบบนี้นะ ขอเตือนอะไรอย่างนี้ เงินข้าไม่ได้ออกเป็นต้นมานะ กว่าจะถึงเมืองหลวง ข้ากับเจ้ามีหวังอดตายกันพอดี”
จู่รินก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ผมก็เริ่มเข้าใจมานิดๆละ การเดินทางมันก็ต้องใช้เงิน ถ้าเงินหมด เราก็คงอดตาย อย่างน้องก็หางานทำไว้ก่อนก็ดีนะ และเราจะทำอะไรดีนะ เราเองก็พึ่งมาโลกนี้นิน่า จะว่าไป ยัยนี้ทำอาชีพ อะไรเอย ถามดูดีกว่า
“ริน เธอทำอาชีพ อะไรหรอ”
“ข้าหรอ พ่อค้านะ ข้าเป็นนักวิจัยก็จริงแต่มันก็มีอาชีพรองสิ สรุปง่ายๆนะ ข้า มีอาชีพหลักคือ นักวิจัย และ อาชีพรอง คือพ่อขาย ข้านะ ถึงไปอยู่ในป่าให้เขาไง ก็หาเรื่องทำวิจัยไปด้วยและก็หาของหายากมาขายด้วยนะ เช่น พวกแร่ ไม่ก็ ชิ้นสิ่งของอะไรต่างๆนะ โดยเฉพาะ พวกของมอนสเตอร์นะ ข้าก็จะไปจ้าง นักล่าไม่ก็นักผจญภัยมาช่วยอีกแรกนะ”ถึงว่า ยัยนี้ถึงไปอยู่ในป่าในเขา และถึงมีเงินขนาดนั้น เดียวก่อนนะ นักผจญภัยหรอ น่าสนใจดี เอานี้ละกันนะ “ผมเลือกได้แล้วครับ “ ผมหันไปบอกพนักงาน
“งั้นเชิญบอกได้เลยค่ะ” พนักงานเอย เพราะกับเก็บสมุดลง
“ผมของเป็น นักผจญภัย ครับ”
“งั้นเชิญลงชื่อ และ พร้อมกับจ่ายค่าสมัคร 1 เหรียญทองค่ะ “ ยังเก็บค่าสมัครด้วยโลกนี้น่ากลัวจริงๆ หลังจากนั้น พนักงานก้ได้เอาสร้อยคอที่ผมรูปเป็นสี่เหลียมที่ผมชื่อผมและอาชีพหลักของผม หลังจากนั้นผมกับรินก็เดินออกมาข้างนอกและเดินไปที่โรงแรม(โรงเตี่ยม) โดนรินเปิดห้องเดียวเพราะจะประหยัดเงินนะ”นี้รินจะดีหรอ ให้ผมนอนด้วยนะ
” ผมถามก่อน “ไม่เป็นหรอ ประหยัดดี อีกอย่างเจ้าเองก็เคยนอนบ้านข้าแล้วนิกลัวอะไร”
จ้าๆแม่คนกล้า ผู้หญิงโลกนี้กล้าทุกคนไหมนิหลังจากนั้น ยัยนั้นก็นอน หลับไป ส่วนผมก็ได้คิดเรื่องของวันนี้ มันดูตลกนะ แต่ก็สนุกดีนะ ได้ทำอะไรใหม่ด้วย ไหนจะได้ไปซื้อของ ได้ดาบ จริงสิ
”ว่างแล้วนิ ไป ฝึกดีกว่า” ผมละคิดอะไรลงไปละนิ หลังจากที่ผมตัดสินใจแล้ว ผมจึงได้ฝึกไปพรางลองท่าทางไปพรางจนตกเย็นผมที่กำลังฝึกอยู่นั้นก็ได้ลองทำจริงๆดู ผมจึงได้ตั้งท่าจับดาบ โดยให้ต้นไม้เป็นเป้าหมาย จังหวะนั้นเองผมก็วาดดาบลงไปที่ต้นไม้ แต่แล้วดาบที่ผมวาดดาบไปนั้น มันไปติดที่กลางลำต้น ผมที่กำลังหาวิธีจะดึงดาบออกมา จู่ๆ
“ไง เจ้าหนุ่ม มาฝึกหรอ” ตาแก่ที่ร้านอาวุธนินะ “ครับผมมาลองดุนะ แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนี้นะครับ”
“555 เจ้ายังใช่แรงไปไม่ถึงเต็มที่สินะ เจ้าคิดแต่ว่าจะวาดดาบลงที่เป้าหมายแต่เจ้ากับไม่ได้สนใจว่าจะทำไงถึงจะวาดดาบให้สามารถฟันต้นไม้ให้ขาดได้ แต่จะว่าไป ท่าฟันของเจ้ามันดูแปลกๆนะ ดูมีพลังแต่ขาดความมั่นใจนะ
“ ลุงแก่ก็พูดขึ้นโดยที่ดูจากที่ผมฟันต้นไม้แบบตรงๆ “เดียว ข้าจะบอกอะไรเป็นค่าดาบละกันนะ” ค่าดาบหรอ เอาเถอะ
“เจ้าลองเปลี่ยนท่าฟันนะ ก่อนที่จะฟันเจ้าลองก้าวเท้าออกไปนิด และโน้มตัวไป เพื่อให้ดาบมีแรงให้ดาบสามารถฟัดได้อย่างเต็มที่ ข้าไปละ” หลังจากนั้น ลุงแกก็หายไป ส่วนผมก็ลองทำตาม ผมจึงลองอีกครั้ง ผมได้ฟันดาบลงที่ต้นไม้ด้านข้าง แต่จังหวะที่จะฟันผมได้ก้าวขาไปพร้อมกับโน้มตัวไป
ตอนนั้นเองก็ได้เกิดแรงของดาบที่ฟันลงไปจนทำให้ต้นไม้ขาดครึ่งเลยและเกิดเป็นลอยแยกที่พื้น นั้นทำให้ผมรู้ว่าการฟันตามที่ลุงแกบอกเกิดเป็นท่าใหม่
ผมที่กำลังตื้นตกใจกับการฟันอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงของอะไรบ้างอย่าง
นั้นคือ หมีตัวใหญ่ที่มีสองหัว และ สี่แขนถ้าจำไม่ผิด มันชื่อว่า หมีสองหัว เลเวล 5
(ข้อมูลนี้ไปได้มีจาก หนังสือคู่มือนักผจญภัยนะมีบอกทั้งชื่อของมอนสเตอร์และ เลเวลของมัน)
ผมที่กำลังตัวใจนั้น จู่ๆหม๊ตัวนั้นก็วิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว พร้อมกับใช่กรงเล็บมาจู่โจมที่ผม ผมได้ใช่ดาบกันไปและใช้ดาบปัดมันออก
ไป เพราะกับตั้งท่ากันไว้โดย แต่เจ้าหมีมันก็ได้ตั้งตัวทันที่และจู้โจมอีกครั้ง
และจังหวะนั้นผมกระโดหลบได้แล้วใช่ได้ฟันไปที่ลำตัว มันจึงได้รับบาดเจ็บ
และผมก็ไม่รอช้า ผมได้ใช้ท่าแทงคอหอยไปที่กลางตัว ในที่สุดมันก็ได้หลังจากนั้น
ร่างของมันก็สะลายไป แต่มีสิ่งของตกไว้นั้นคือ 2 เหรียญแดง กับ อุ้มมือหมี
”เป็นตามที่สมุดเขียนไว้เลย” ในหนังสือคู่มือนักผจญภัย
เขียนไว้ว่า มอนสเตอร์ที่ตายจะสะลายไปโดยจะเหลือแต่สิ่งของแทนค่าชีวิต(ก็ไอเทมนั้นละ)โดยที่จะสามารถเก็บได้เฉพาะคนที่ฆ่าได้เท่านั้น ถ้ามีคนอื่มมาจับหรือเก็บไป
มันจะหายไปโดยตามถึงเล่ามาสิ่งของแทนชีวิตนั้นเป็นพรจากเทพแด่คนที่จัดการมอนสเตอร์ตัวนั้นได้ แต่ถ้าเจ้าของสิ่งของนั้นยกให้คนอื่นมันก็จะไม่หายไป
ผมละอยากบ้าตายกับโลกนี้จริงๆแต่มันดีนะ และ ทำไมมันเจ็บที่ต้นขานะ
”เจ็บจังโดนอะไรที่ไหนนะ หรือว่าจะเป็นตอนนั้นที่เจ้าหมีมันใช้กรงเล็บนะ” นั้นสินะ หมีตัวนั้นมันมีตั้งสี่แขนจะไม่โดนเลยก็จะเทพเกินแต่ครั้งแรกก็ถึงว่าดีนะ
ถ้าเจอตัวโหดๆมากคงตายจริงๆแล้ว หลังจากนั้นผมก็เดินกลับไปที่โรงแรมโดนที่ยังไม่ได้ทำแผลเลย
“เจ้าไปไหนมา และแผลนี้เกิดอะไรขึ้น” รินที่ยืนอยู่ข้างน่าโรงแรมก็ได้ดุผมก่อนที่จะเข้ามาดูที่แผลผมและทำแผลให้ผมด้วย
“พอดีไปฝึกดาบนะ แต่จู่ๆก็มีหมีสองหัวออกมานะ เลยสู้กับมันนะ เกือบตายเลยนะ” ผมเล่าให้รินฟัง
“หรือ ดีแล้วนะ ถึงว่าเป็นประสบการณ์เอาละ เจ้านั้นพักได้แล้ว พรุ่งนี้เราจะเดินทางกันต่อ” พอ รินพูดจบ
เธอก็เดินไปที่เตียนแล้วก็นอน ส่วยผมที่เจ็บแผลอยู่ก็เลยนอนลำบาก แต่สุดกท้ายผมก็หลับ
คงเพราะเหนื่อยจากการเดินทางและบวกกับเจอกับหมีสองหัวเลยเอาเหนื่อยจบหลับเป็นตายเลย และการเดินทางของผมกับรินก็ได้
ดำเนินต่อไป