หนุ่มข้างใจจะใช่เธอรึป่าว
เขียนโดย ดวงจันทร์ในคืนที่ฝนตก
วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 เวลา 11.13 น.
แก้ไขเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 21.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) ้เเววตาที่ไม่มีเธอ..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนเย็นๆเกือบค่ำเเล้วเเหละ ฉันก็ขับรถออกมาซื้อโตเกียวที่หน้าโลตัส ตอนที่กำลังรอเเม่ค้าโตเกียวทำอยู่นั้น ฉันก็เห็น....รถคันนั้น คันที่คุ้นเคย..คันที่เคยเห็นบ่อยที่สุดเเต่นั้นมันก็เมื่อก่อน...มาเต็มคันรถเลย ฉันหันไปสบตากับเเววตาคู่นึงเเววตาคู่นั้นเเววตาที่ฉันคุ้นเคย เเววตาที่เคยจ้องมองบ่อย เวลาที่สอบตากันมันก็จะมีความสุข ปากก็จะฉีกยิ้มออกมาโดยที่ไม่ต้องบังคับ เเต่การสบตาเเววตาคู่เดิมในครั้งนี้..ความรู้สึกของฉันยังเหมือนเดิมเเต่ความรู้สึกของตาบ้านั้นละ? ยังรู้สึกเหมือนกับฉันรึป่าว...การที่ฉันได้สบตากับเววตาคู่เดิมที่คุ้นเคย เเต่สถานะ...ไม่เหมือน เจ็บดีเนอะ
เมื่อฉันกำลังสบตากับเววตาคู่นั้น น้ำตาก็เริ่มจับตัวกันในตา..อย่าเพิ่งไหลตอนนี้นะน้ำตาอย่าอ่อนเเอต่อหน้าคนอื่นสิ รถนั้นผ่านไปอย่งช้าๆ ทำให้ฉันได้สบตากับเเววตาคู่นั้นนานสักพัก จนรถผ่านไปฉันก็เลยรีบหันกลับ พร้อมเอามือเช็ดน้ำตาของตัวเอง เเม่ค้าโตเกียวเรียกฉัน พร้อมส่งโตเกียวให้ พอฉันรับถุงขนมเสร็จ เเม่ค้าโตเกียวก็พูดขึ้นว่า ไม่ไปปหาพวกนักบอลเเล้วเหรอจ๊ะ สิ้นคำถามนั้น ฉันก็ฝืนยิ้มไปพร้อมตอบว่า พอดีไม่ค่อยว่างต้องทำงานค้างการบ้านอีกเยอะเลยค่ะ เเม่ค้าโตเกียวก็กล่าวขึ้นว่า เเม่ค้าดุออกนะ เเต่ถ้ามีอะไรค้างคากันก็ไปคุยกันให้เข้าใจ ฉันรีบกล่าวคำว่าขอบคุณนะคะ เเล้วฉันก็รีบขึ้นรถขับรถกลับบ้าน
กลับถึงบ้านฉันก็รีบวิ่งไปกอดปู่ พอฉันเข้าไปกอด ปู่เเทบไม่กล่าวถามฉันสักคำว่าเป็นอะไร เเต่ปู่พูดปลอบเเละลูบหัวฉันเบาๆ ไม่เป็นไรนะฟ้า..เข้มเเข็งไว้หลานสาวปู่ ฉันออกจากอ้อมกอดของปู่ พร้อมฝืนยิ้มเพราะอยากให้ปู่คิดว่าฉันเข้มเเข็งขึ้นเเล้วเเต่..ปู่กลับพูดขึ้นว่า ไม่ต้องฝืนยิ้มนะฟ้า ฟ้าอ่อนเเอให้ปู่เห็นได้เเต่อย่าไปอ่อนเเอให้ผู้ชายที่ไม่เห็นค่าของเราเลยนะ สู้ๆ ผู้ชายยังมีอีกเยอะ อย่างเช่น ปู่กับลูกของปู่ไง ฉันกับปู่ยิ้มเเล้วหัวเราะด้วยกัน ปู่เป็นคนๆนึงที่ไม่ว่าฉันจะเศร้าหรือเสียใจเรื่องอะไร ฉันก็จะมีปู่อยู่ข้างๆให้กำลังใจเสมอ ถึงเเกจะบ่นมากก็เหอะนาา5555
ฉันวิ่งเข้าไปในห้อง หยิบโทรสับมือถือขึ้นเเล้วเปิดเพลงหลังจากนั้นฉันก็วางโทรสับไว้ที่ข้างตัวเองบนที่นอน
เธออยู่นั้น เธอได้ยินฉันรึป่าว ฉันอยู่ตรงนี้มีเพียงคิดถึงสุดหัวใจ
ยังจำภาพสุดท้ายของเธอที่จากกัน วันที่เป็นที่สุดของความเสียใจเเล้วโลกก็เปลี่ยนไปตลอดกาล
........................................................................................................
โลกที่ไม่มีเธอ เป็นโลกที่ฉันไม่เหลือใคร มีเพียงร่างกายที่หายใจ เเต่ทั้งหัวใจสลาย
ชีวิตที่ไม่มีเธอ ทุกอย่างที่เหลือจากนี้ ไม่มีความหมาย จะทำเช่นไร เมื่อรักได้ตายไปเเล้ว
เเค่เพียงภาวนาไปอย่างสิ้นหวังให้ฉันได้พบเธอออีกครั้งหนึ่ง
เเค่มองตากันเเละกอดฉันอีกครั้งหนึ่ง อย่าปล่อยให้ทรมานอย่างนี้เลย
----------------------------------------------------------------------------------
ขอจบตอนนี้เเค่นี้เด้อออออ
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน๊าาาาาาาาาาาาา
รักคนอ่านทุกคนมากเลยเด้อออจุ๊ปปปๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ