หนุ่มข้างใจจะใช่เธอรึป่าว

      เช้านี้ฉันตื่นมาพร้อมกับเเสงเเดดที่ส่องเข้าตา ฉันเอามือขึ้นมาขยี้ที่ตาเเต่สัมผัสเเรกที่ได้ก็คือมือฉันเปียกน้ำ?  นี้ฉันร้องเรื่องอีตาบ้านั้นทั้งคืนเลยเหรอ ทำไมฉันถึงยังร้องเรื่องตาบ้านั้นๆที่สมควรจะลืมได้เเล้ว ฉันไม่ชอบความรู้สึกเเบบนี้เลยึวามรู้สึกที่พูดถึงคือความรู้สึกที่ไม่รู้หัวใจของตัวเองว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ในหัวสมองมีคำถามมากมายที่กำลังสงสัยเเละอยากรู้ สิ้นความคิดนั้นเเล้วฉันก็ลุกขึ้นไปเปิดม่สนที่หน้าต่างพร้อมดูในใจก็ได้เเต่พูดว่าอดทนนะ เราโตเเล้วต้องอดทนอย่าอ่อนเเอเเบบนี้อีก

   ฉันไปล้างหน้าอาบน้ำเเต่งตัวเรียบร้อยเเต่วันนี้เป็นวันหยุดก็คงจะไม่ได้ไปไหนเพราะไม่มีเพื่อนคนไหนนัดไปเที่ยว ฉันล้มตัวลงนอนบนที่นอนพร้อทหยิบโทรสับที่กำลังชาตเเบตอยู่ เปิดหน้าจอเปิดเน็ตมีเเชทเด้งเข้ามา ทำไมกันนะ... ทำไมในใจของฉันถึงตื่นเต้น ทำไมในใจของฉันจึงได้ให้ตาบ้านั้นทักมา ฉันไม่ชอบความรู้สึกเเบบนี้  คิดถึงคนที่เคยเปิดกล้องคุยกันตอนวันหยุดจัง

       ขอจบตอนนี้เเค่นี้ก่อนเด้อออ

    ไปอ่านหนังสือสอบก่อนน๊าา

  จะมาอัพบ่อยๆน๊าาา

 ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยเน้อออ

รักคนอ่านทุกคน