หนุ่มข้างใจจะใช่เธอรึป่าว

             เปิดเทอมครั้งนี้ครูประจำชั้นก็ยังเป็นคนเดิม-.- เเต่ก็"ม่เป็นไรพวกเราทุกคนชอบครูประจำชั้นคนนี้อยู่เเล้ว เปิดเทอมวันเเรกของภาคเรียนที่2ทำไมมันวุ่นวายเเบบนี้ พอครูประชั้นเข้ามาเท่านั้นที่ๆเลือกว่าจะนั่งกันก็ผิดหวังไปหมดเพราะครูให้นั่งตามเลขที่ ฉันเลขที่2 เเถวที่นั่งมี6 โต๊ะข้างหน้า เเละนายบ้านี้มันเลขที่12!!!!! โอ้ยอะไรมันจะบังเอิญไปมากกว่านี้มั้ย-.- ตอนนั้นทุกคนก็เเยกย้ายกันไปที่ๆนั่งของตัวเองที่ครูจัดให้ เเล้วคุณครูที่สอนคณิตก็เข้ามานั่งในห้องพร้อมพูดทักทายนักเรียนที่มาเรียนในวันเเรกของเทอม วันนี้เป็นวันเเรกที่นักเรียนทุกคนจะมาเริ่มเรียนอย่างจริงจัง ต่อจากที่เราเรียนปรับพื้นฐานกันก่อนเปิดเทอมภาคเรียนหรือก่อนเปิดเทอมนั้นเอง พอครูพูดถึงตอนเรียนปรับพื้นฐานมันทำให้ฉันคิดถึงคนๆนึง.....
ย้อนกลับไปเมื่อ4-5เดือนก่อนที่มาเรียนปรับพื้นฐานตอนนั้นฉันก็คงกำลังคบกับตาบ้านั้น ตอนที่มาเรียนฉันกับตาบ้านั้นตอนนั้นเต้นมากที่จะได้มาเรียนด้วยกันเพราะตอนที่คบกันก่อนหน้านี้ฉันกับตาบ้านั้นอยู่กันคนละห้อง อย่างเเรกเมื่อฉันมาถึงโรงเรียนฉันก็จะมองหาตาบ้านั้นเป็นคนเเรก55555 ตอนมาถึงตาบ้านั้นก็ชอบขี้อายหลบหน้าฉันฉันก็เหมือนกันที่ชอบหลบหน้าตาบ้านั้นเพราะว่าเขิ้น5555 เหมือนไร้สาระเนอะ เเต่ตอนนั้นฉันยอมรับว่าฉันมีความสุขมาก ที่ได้คบถึงจะไม่ได้เข้าใกล้มากเหมือนคนอื่นเเต่ก็ดีใจที่ได้คบเเละได้เเอบมองได้สบตาเเล้วก็ยิ้มพร้อมกัน เมื่อถึงเลวครูก็เรียกนักเรียนทุกคนไปรวมกันที่หน้าเสาธงครูก็พูดขึ้น่วาจะเเยกเป็นทั้งหมด2ห้องเพื่อปรับพืนฐานจะได้เเยกนักเรียนเข้าห้องเรียนได้ถูก พอครูเรียกชื่อ อภิพัฒน์ ต่อไป กรรณิกา ฉันได้ยินก็รีบลุกขึ้นไปนั่งต่อข้างนอก พอต่อมาครูก็เรียกชื่อเพื่อนไปอีก2คนเเต่2คนนั้นไม่มา เเต่ไปนะคะ ฤทธิพร ชื่อนั้นคือ!!!ชื่อตานั้นนั้นเองเเหละ ตาบ้านั้นก็เดินมาเข้าเเถวข้างหลังฉัน เเต่เหมือนตาบ้านั้นจะเขิ้นเลยเว้นที่ไปซะเยอะเลย เเล้วคิดว่าเพื่อนๆเเซวมั้ยล้ะ-.- หื้ม...วันนั้นเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆ ยิ้มเเบบไม่หุบเลยเเหละ5555  ตาบ้านั้นก็เหมือนกันต่างคนต่างยิ้มเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก โลกตอนนั้นที่ฉันมีความรักโลกดูสดใสไปหมด ตอนนั้นเห็นอะไรก็กลายเป็นสีชมพู 
เวลาได้ขึ้นไปเรียนปรับพื้นฐานฉันกับตาบ้านั้นก็ได้ไปเรียนห้องเดียวกันตอนนั้นโคตรมีความสุขที่ได้เรียนห้องเดียวกัน เรียนไปด้วยยิ้มไปด้วย ตอนพักก็เจอหน้ากันบ่อย สบตากันบ้างยิ้มไปด้วยเเอบมองกันบ้าง มีความสุขไปหมด เเละก็ต้องไปเรียนปรับพื้นฐาน3-4จำไม่ได้ว่ากี่วันเเต่ก็ประมาณนี้
 
กลับมาต่อกับที่คุณครูเข้ามาพูดในห้องดีกว่าเนอะ
พอครูพูดเเนะนำตัวเสร็จฉันก็หันกลับไปมองข้างหลัง ตกใจไม่หน่อยเลยเมื่อเห็นตาบ้านั้นนั่งอยู่ข้างฉันหันไปมองเเละฉันก็เห็นว่าสายตาของตาบ้านั้นก็มองฉันอยู่ เป็นอะไรที่บังเอิญมากบังเอิญเเบบที่ฉันคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นเเบบนี้ 
    
 
                       ขอจบเเค่นี้ก่อนน๊าาาา หมดคาบเล่นคอมเเย้ววว เเต่งไม่ทันจริงๆ
                            เด่วมาเเต่งต่อน๊า รักคนอ่านมั้กๆ ขอบคุนที่เข้ามาอ่านกันเด้อออ