สยบรักเมียบำเรอ

“โอ๊ะ! คุณอาชา อื้อออ”

ร่างบางยืนค้ำมือทั้งสองข้างกับอ่างล้างหน้าในห้องน้ำกว้างพลางส่ายไหวเรือนกายส่วนล่างที่ถูกร่างสูงใหญ่ของอาชาวินแนบขนาบรับจังหวะการขับเคลื่อนของกายแกร่งที่ถาโถมรุนแรงจนร่างบางสั่นคลอน ริมฝีปากบางขบเม้มกันแน่นสลับกับเปล่งเสียงร้องครวญครางยามเมื่อความอุดมสมบูรณ์ของร่างสูงเดินทางผ่านช่องทางรัดรึงแสนคับแคบครั้งแล้วครั้งเล่าจนเกิดการเสียดสีแสนรัญจวน

ตั้งแต่ที่ถูกมือใหญ่ดึงเข้ามาในห้อง หลังจากนั้นช่ออัญชันก็ยังไม่มีโอกาสได้หยุดส่งเสียงร้องครางเลยสักวินาที เพราะถูกอาชาวินที่ยืนเปลือยกายล่อนจ้อนพร้อมออกรบจับเธอฉีกทึ้งเสื้อผ้าออกจากกายอย่างรวดเร็ว แรกเริ่มเธอตกใจเพราะตั้งตัวไม่ติด ไม่คาดคิดว่าจะถูกคนเจ้าเล่ห์ทำแบบนี้ เนื่องจากก่อนหน้านี้อาชาวินเคยประกาศกร้าวใส่หน้าเธอและคนงานอีกหลายสิบชีวิตว่าเขาจะไม่แตะต้องเธอให้เสนียดติดตัวอีก หลังจากเย็บเสื้อให้เขาเสร็จเธอจึงรีบนำมันมาให้เขาที่ห้องทันที แต่กลายเป็นว่าเธอพาตัวมาเสนอให้เขาถึงที่ มาถึงชายหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลงจับเธอดึงเข้าหาพร้อมก้มปิดปากเธอไว้ด้วยเรียวปากได้รูปของเขาจนเธอร้องไม่ออก

จากนั้นมือใหญ่ข้างหนึ่งทำหน้าที่กอดเอวยึดตัวเธอไว้กับตัวเขาแนบชิด ส่วนมืออีกข้างฉีกๆดึงๆเสื้อผ้าตัวเก่าของเธอแล้วโยนทิ้งไปอีกทาง ไม่เว้นแม้กระทั่งบราสีซีดที่มันคงเก่าเก็บเกินไปจนเนื้อผ้าเปื่อยยุ่ยถึงได้ขาดติดมือเขาไปอย่างง่ายดายเพียงแค่ถูกมือใหญ่กระตุกแรงๆครั้งเดียว

ไม่มีคำขอ ไม่มีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ของตัวเองเช่นนี้ ทั้งที่ระยะเวลาเดือนกว่าๆมานี้เขาไม่เคยคิดจะเหลียวแล เมื่อร่างเล็กๆของช่ออัญชันเปล่าเปลือยสมใจ อาชาวินก็อุ้มร่างบางก้าวสวบๆแล้วโยนลงบนเตียงนอนหลังใหญ่ แม้จะโยนลงมาเต็มแรงแต่ด้วยอานุภาพความนุ่มของเตียงจึงทำให้ร่างบางไม่ได้รับความเจ็บปวดมากนักนอกจากรู้สึกมึนงงเล็กน้อย แต่แล้วอาการมึนก็หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อสำเนียกได้ถึงความอุ่นร้อนที่แนบอยู่กับหน้าท้องแบนเมื่อร่างใหญ่ทิ้งตัวลงบนเตียงทาบทับ อาจมองไม่เห็นตัวตนใหญ่โตน่าเกรงขามเนื่องด้วยภายในห้องนั้นมืดสนิท แต่ความแข็งแกร่งของมันที่เธอเคยสัมผัสมาหลายครั้งทำให้รู้ดีว่าในช่วงเวลาข้างหน้าเธอจะถูกมันลุกล้ำหนักหน่วงเข้าขั้นจุก ความหวาดกลัวจากบทเรียนเร่าร้อนรุนแรงหลายๆครั้งก่อนทำให้เกิดความหวาดผวาจนเนื้อตัวสั่นเทา

ร่างบางพยายามกลิ้งตัวหนีแต่ก็สายเกินไปเมื่อมือใหญ่รวบคว้าเอวบางเข้ามาแนบชิด จากนั้นมือและปากรุมร้ายก็ทำหน้าที่ของมันอย่างสุดเหวี่ยง อาชาวินปลุกเร้าจนร่างบางหยุดการดิ้นรนขัดขืน พร้อมกันนั้นร่างเนียนยังหลั่งรินความฉ่ำหวานออกมาเตรียมพร้อมตามกลไกที่ธรรมชาติสรรสร้าง เมื่อเส้นทางคับแคบมีตัวช่วยที่ทำให้การขับเคลื่อนราบรื่น ตัวตนอุ่นร้อนที่ตั้งตระหง่านก็โจนจ้วงเข้าหาเต็มแรงจนร่างบางสั่นเทาหวีดร้องเสียงลั่นกับความเจ็บปวดจากความใหม่ แต่หลังจากนั้นไม่นานทุกอย่างก็ดำเนินไปตามครรลองของมันเมื่อกายแกร่งมากประสบการณ์สร้างความคุ้นเคยกับเส้นทางคับแคบได้สำเร็จ ทำเอาคนขี้อายซ้ำยังหวาดกลัวหลงเพริดไปกับบทรักร้อนแรงที่อาชาวินถาโถมเข้าหา ยิ่งชายหนุ่มส่งตัวตนเข้าหารุนแรงเสียงร้องครวญครางก็ยิ่งเพิ่มระดับ เหมือนอย่างเช่นตอนนี้ที่แม้จะเป็นบทเรียนรักรอบที่สามแล้วแต่เสียงครางกระเส่าของช่ออัญชันก็ยังดังต่อเนื่อง หนำซ้ำเสียงครวญครางของหญิงสาวยังดังสะท้อนอยู่ในห้องน้ำจนแก้วหูของทั้งคู่แทบสั่นสะเทือน แต่อาชาวินไม่คิดเดือดร้อน ชายหนุ่มกลับชอบมันด้วยซ้ำ เพราะมันทำให้ความฮึกเหิมก่อตัวขึ้นทุกครั้งยามเห็นใบหน้าหวานบิดเบ้ทรมานพร้อมเรียวปากบางที่ครางเรียกชื่อเขากระท่อนกระแท่นคล้ายคนจะขาดใจ

‘เมียรัดแน่นจนหน้าเขียวขนาดนี้ แล้วกูโง่ทรมานตัวเองทำไมตั้งเป็นเดือนวะ! อาชา มึงมันโง่!’

ระหว่างที่เรือนกายสีแทนกระหน่ำตัวตนแข็งกร้าวเข้าหาบั้นท้ายตึงของช่ออัญชันอย่างมัวเมาในความอบอุ่นแสนคับแคบ ความสุขสมก้อนโตก่อตัวจนสมองพร่าเลือนลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยประกาศเอาไว้ พร้อมกันนี้ก็ได้แต่กร่นด่าตัวเองในใจว่าทำไมเขาถึงได้ทนทรมานตัวเองตั้งเป็นเดือนสองเดือนทั้งที่มีของดีอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้ เอาศักดิ์ศรีห่าเหวขึ้นมาปิดกั้นความต้องการไม่ยอมเฉียดกายแตะต้องร่างนวลเพียงเพราะได้ลั่นวาจาไร้การไตร่ตรองของตัวเอง ทนทรมานไร้การปลดปล่อยที่เคยเกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอจนเกิดความเครียดสะสม เพราะถึงเขาจะพาเรนุกาเข้ามาอยู่ด้วยกัน แต่เขาก็ไม่เคยแตะต้องร่างสวยโสภานั้นเลย ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเขาไม่ได้คิดอะไรกับหญิงสาวตั้งแต่ต้นหรือเป็นเพราะอานุภาพความเย้ายวนรัดแน่นที่เคยได้รับจากยายตาใสครอบงำถึงทำให้เขาไม่มีกะใจจะสนใจผู้หญิงคนอื่น

แต่มาวันนี้ความอดทนของเขามันขาดสะบั้นลงอย่างง่ายดาย สมองร้องสั่งว่าวันนี้เขาต้องได้ฝากฝังกายเข้าหาร่างเล็กเร้าอารมณ์ของช่ออัญชันให้ได้เพียงเพราะเห็นมือเล็กๆของหญิงสาวจับเสื้อของเขาไว้ในมือ เพียงแค่สองตาเห็น สมองก็จินตนาการไปไกลยามมือน้อยนั้นเกาะกอดแนบชิดกับเรือนกายชุ่มเหงื่อของเขาแทนเสื้อ ทำให้เขาต้องออกอุบายหลอกล่อให้ยายแก้มหอมขึ้นมาหาเขาถึงที่ ใจจริงหากห้องที่เจ้าหล่อนนอนพักมันไม่คับแคบเกินไปและไร้อากาศถ่ายเท เขาอาจจับช่ออัญชันกลืนลงท้องตั้งแต่ที่เห็นว่าหญิงสาวกำลังเย็บเสื้อให้เขาด้วยซ้ำ

อีกอย่างเขายังกลัวว่าเสียงร้องครวญครางจะดังไปถึงห้องนอนของแม่บ้านคนอื่นๆเลยต้องหาเรื่องให้ช่ออัญชันมาหาเขาที่ห้อง ทั้งที่ระยะเวลาที่เขาทิ้งยายตาใสให้เย็บผ้าต่อจนเสร็จจะไม่ถึงสิบนาที แต่คนรอคอยอย่างเขากลับรู้สึกว่ามันเนิ่นนานราวสามสี่ชั่วโมง เขาจึงได้แต่นั่งคอยนอนคอยด้วยความกระวนกระวายและเตรียมพร้อมด้วยการถอดเสื้อผ้าเปลือยกายไว้รอ พอช่ออัญชันมาถึงก็คว้าร่างบางเข้ามากอดกระชับและดำเนินเพลงรักซาบซ่านมอบให้คนตัวเล็กรับไปทันทีไม่มีผ่อนกายหยุดพัก นั่นเพราะความต้องการสะสมอัดแน่นมาเนิ่นนานเหลือเกิน

“คุ…คุณอา…ชา”

เสียงหวานๆร้องครางด้วยความทรมานแทบขาดใจเมื่ออยู่ๆสะโพกตึงแน่นสีแทนหยุดการขับเคลื่อนเอาดื้อๆ อาชาวินแนบอกกว้างที่มีไรขนหน้าอกขึ้นรำไรแนบชิดแผ่นหลังเรียบเนียน ใบหน้าหล่อซุกซบแถวๆต้นคอขาว ริมฝีปากร้อนระอุจูบซับหยาดเหงื่อรสชาติหวานล้ำของใบหน้าเนียนอย่างแสนเสน่หา ในขณะที่ร่างหนาผ่อนกายอ้อยอิ่งคล้ายต้องการประวิงเวลา แต่ช่ออัญชันกลับรู้สึกทรมานเจียนขาดใจ จากที่ความสุขสมมันลอยลิ่วเกือบเดินทางถึงขีดสุดแตะขอบสวรรค์ อาชาวินกลับใจร้ายกระชากเธอหล่นร่วงลงมากระแทกกับพื้นดินอย่างรุนแรง  สมองร้องเตือนว่าเธอเป็นผู้หญิงจงรักษากิริยาท่าที แต่ร่างกายที่ถูกไฟพิศวาสครอบงำกลับทำในสิ่งตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

“ฮื้อ คุณอาชา ได้โปรด อัญทรมาน ช่วยอัญด้วย”

สติพร่าเลือนจนแม้แต่สรรพนามแทนตัว ช่ออัญชันยังพลั้งเผลอเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นกับเขาทั้งที่ไม่เคยทำ

“เธออยากให้ฉันทำอะไร”

น้ำเสียงหวานๆแหบพร่าทรมานจริงจังไม่ได้เสแสร้ง แต่ใครเลยจะรู้ว่าเขานั้นทรมานยิ่งกว่า เพราะตอนนี้ตัวตนยิ่งใหญ่ของเขากำลังถูกความอุ่นแคบบีบรัดแนบแน่นเหลือเกิน ความคับแน่นที่โอบล้อมทำให้เขาเกร็งไปทั้งตัวแทบปริแตกเพียงแค่ฝากกายแน่นิ่ง ที่ยังนิ่งเฉยอยู่ได้เป็นเพราะเกร็งตัวอดทน นั่นเพราะต้องการได้ยินเสียงหวานๆของคนในอ้อมแขนอ้อนวอนร้องขอเหมือนเขาคือผู้ประทานพรอันยิ่งใหญ่

“อื้อออออ!”

มันช่างเป็นเรื่องกระดากอายเหลือเกินหากเธอยอมเปิดปากร้องขอ ช่ออัญชันจึงคิดหลบเลี่ยงด้วยการใช้ภาษากายสื่อสารด้วยการแอ่นบั้นท้ายขาวผ่องไปด้านหลังเพื่อให้เนื้อตัวของเธอกับเขาแนบชิดกันอีกครั้ง เพียงแค่เกิดการขยับเสียดสีเล็กน้อย เรียวปากอิ่มสีระเรื่อถึงกับต้องเม้มแน่นระงับความซ่านสยิวที่วิ่งพล่าน ทำใจกล้าขยับสะโพกวนไปมาแต่อาชาวินกลับยังทำเฉยไม่ยอมเติมเต็มบทรักให้ถึงฝั่งฝันจนริมฝีปากของช่ออัญชันสั่นระริกอยากร้องไห้

“ต้องการอะไร พูด!”

ผู้ชายหยิ่งยโสยังคงฝังใบหน้าแนบชิดอยู่กับไหล่เปลือย เรียวปากร้อนวนจูบไหล่บางซ้ำๆอย่างต้องการเพิ่มความทรมานให้เด็กดื้อ อีกทั้งมือใหญ่สากระคายยังลูบไล้วนเวียนหนักๆอยู่แถวๆลาดท้องน้อยจนใกล้ความอุดมสมบูรณ์กลางกายสาวอย่างน่าใจหาย เรียกว่าตอนนี้ช่ออัญชันถูกอาชาวินกลั่นแกล้งทั้งด้านหน้าและโจมตีทางด้านหลังอย่างไร้ความปรานี

“ต้องการคุณอาชาค่ะ อัญต้องการคุณอาชา ฮื้อออ… รักอัญเถอะนะคะ อัญทรมาน”

เมื่อถูกความทรมานโจมตีจนแพ้พ่ายไร้ทางต่อสู้ ช่ออัญชันจึงยอมเปิดปากร้องขอให้อาชาวินเติมเต็มบทรักเยี่ยงหญิงไร้ยางอาย มือบางเอื้อมไปทางด้านหลังแล้ววางแหมะอยู่ตรงบั้นท้ายตึงเปรี๊ยะสีแทนเหมือนจับวาง ยิ่งกว่าเปล่งเสียงร้องขอคงเป็นมือของเธอนี่แหละที่ถูกอารมณ์พิศวาสครอบงำจนทำตัวเหมือนคนไร้สติ เพราะหลังจากนั้นก็เป็นช่ออัญชันที่พยายามผลักดันร่างหนาให้เข้ามาแนบชิดกับแผ่นหลังของตัวเองมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่เหมือนต้องการเร่งเร้า

“ก็แค่นี้” ฉันทรมานกว่าเธออีกแม่เนื้อหวาน

เมื่อได้รับสิ่งที่ต้องการ อาชาวินก็เลิกทรมานตัวเองกับคนตัวเล็กเสียที ริมฝีปากร้อนจูบขมับชื้นเหงื่อหนักๆ มือใหญ่วางตรงความเว้าคอดของกลางลำตัว ใช้เอวเล็กเป็นที่ยึดเหนี่ยว จากนั้นสะโพกสอบก็ทำหน้าที่ของมันด้วยการขับเคลื่อนเข้าหารุนแรง ส่วนช่ออัญชันเมื่อได้รับความเมตตาจากอาชาวิน หญิงสาวก็รีบยันแขนไว้กับอ่างล้างหน้าเพื่อทรงตัวรับการโถมกระหน่ำที่กลับมาสร้างความสุขสม ภาพหญิงสาวตัวเล็กๆผิวกายแดงปลั่งถูกแนบชิดด้วยร่างสูงสีแทนที่สะท้อนอยู่ในกระจกตรงหน้าทำให้อาชาวินฮึกเหิม ยิ่งเมื่อเห็นร่างบางสั่นไหวพร้อมใบหน้าที่บิดเบี้ยวหลับตาสูดปากส่งเสียงครางแสนหวาน กายแกร่งก็ยิ่งมีพลังบุกทะลวงจนช่ออัญชันสั่นสะท้าน แต่ที่สั่นความรู้สึกอาชาวินไม่แพ้ความคับแคบที่โอบล้อมคงเป็นทรวงอกขาวอวบอิ่มที่สั่นไหวตามแรงถาโถม มือใหญ่ข้างหนึ่งจึงปล่อยจากเอวเล็กแล้วกอบกุมความอวบนุ่มบีบเคล้นไปมา นั่นยิ่งสร้างความทรมานจนร่างบางของช่ออัญชันเกร็งกระตุกปลดปล่อยความสุขสมชะโลมและตอดรัดกายแกร่งแนบแน่น

เมื่อความอึดอัดในร่างกายถูกปลดปล่อยจนทุเลา ลมหายใจหอบกระชั้นของช่ออัญชันจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่เพียงไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นหญิงสาวกลับต้องเกร็งตัวรองรับความหฤหรรษ์ระลอกใหญ่อีกครั้ง เมื่ออาชาวินถูกทิ้งไว้กลางทางยังไม่ถึงฝั่งฝัน ชายหนุ่มที่ทนและถึกเยี่ยงม้าคึกจึงยังคงโถมตัวตนเข้าหารัวแรงไม่หยุดหย่อน เดือดร้อนช่ออัญชันที่ต้องส่ายไหวศีรษะแล้วแหงนเงยใบหน้าร้องครวญครางจนเมื่อยกรามอีกนานนับชั่วโมงกว่าที่อาชาวินจะยอมปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนเข้าสู่ร่างบางทุกหยาดหยด เสียงหอบหายใจของสองร่างมาพร้อมกับความสากระคายที่แนบชิดแผ่นหลัง นั่นเพราะเมื่อบทรักที่สามจบลงอย่างสุขสมสวยงาม อาชาวินก็ทิ้งตัววางใบหน้าจูบซับหยาดเหงื่อเม็ดโตๆบนแผ่นหลังเนียนจากความเหนื่อยล้าของคนในอ้อมแขน แต่ตัวตนที่ลดความใหญ่โตลงเล็กน้อยยังมิได้ถอดถอน มันยังคงซุกซบอยู่ที่เดิมอย่างรักใคร่ลุ่มหลงและโคตรจะหวงแหน

“อีกสักรอบ ไหวหรือเปล่า”

เพราะความที่ต้องอดทนเก็บกักความต้องการมาเนิ่นนานจนบ่มเพาะเป็นพายุลูกใหญ่ ทำให้ความต้องการของอาชาวินยังมิหมดลงโดยง่ายแม้จะสูญเสียเหงื่อมานานกว่าสามชั่วโมงต่อเนื่อง แต่กระนั้นร่างเล็กๆที่ทิ้งตัวแนบใบหน้ากับกระเบื้องที่อ่างล้างหน้าจนอาชาวินต้องใช้แขนเกี่ยวเอวเล็กประคองไม่ให้ล้มก็ทำให้ชายหนุ่มเป็นห่วงไม่น้อย ช่ออัญชันตัวเล็กเหมือนเด็กมัธยมต้น ในขณะที่เขาตัวตนใหญ่โตราวยักษ์ปักหลั่น จะให้หญิงสาวอดทนถึกเหมือนอย่างเขามันคงเป็นไปได้ยากเต็มที อาชาวินจึงก้มใบหน้าแนบชิดแล้วกระซิบถามชิดใบหูบอบบางด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าพร้อมคลุกเคล้าริมฝีปากขบเม้มเบาๆด้วยความมันเขี้ยว

“อื้ออออ อัญเหนื่อย ไม่ไหวแล้วค่ะ”

ร่างกายถูกปลุกเร้าอีกครั้งจนเลือดลมวิ่งพลุ่งพล่านสวนทางกับเรี่ยวแรงที่แทบหาไม่เจอ ช่ออัญชันจึงเผลอประท้วงด้วยความลืมตัว มือบางที่เกาะขอบอ่างพยายามผลักไสใบหน้าหล่อคมคายออกห่าง แต่เหมือนออกแรงผลักอาชาวินก็ยิ่งเพิ่มแรงคลุกเคล้าจนอารมณ์รัญจวนตีตื้นในร่างกายอีกครั้ง แต่ด้วยความที่แรงจะทรงตัวยังแทบไม่เหลือ ช่ออัญชันจึงพยายามต่อต้านสุดฤทธิ์หวังให้เขาหยุดเกมรักร้อนแรงสักที เธออยากกลับไปนอนพักแย่แล้ว

“แต่ฉันไหว…ถึงเช้า” เมียกู กูจะรัก จะจับปล้ำกี่รอบก็ได้!

พูดจบคนเอาแต่ใจก็ขยับสะโพกสอบเข้าหาอีกครั้งจนกายแกร่งที่อ่อนตัวลงกลับมาเต้นตุบตับดีดดิ้นมีชีวิตชีวา ทำเอาคนที่เหนื่อยแทบขาดใจเงยหน้าขึ้นสบตากับอาชาวินที่จ้องมองในกระจกทำตาโตตกใจกับความต้องการไม่สิ้นสุดของเขา สายตาลึกล้ำคู่คมบ่งบอกว่าเขาพูดจริงทุกคำ อีกทั้งมุมปากได้รูปยังกดยิ้มเอาแต่ใจมาให้เป็นการยืนยัน เพียงเท่านั้นช่ออัญชันก็รู้แล้วว่าคำบอกกล่าวของเธอคงไม่เป็นผล หากเขายังต้องการ ไม่ว่าเหนื่อยแค่ไหน อาชาวินก็พร้อมจะลากเธอกลับสู่วังวนพิศวาสอยู่ดี เพียงแต่ไม่คาดคิดเท่านั้นว่าเขาจะจับเธอกิน…ถึงเช้า!

จากนั้นช่ออัญชันก็หมดสิทธิ์ประท้วงร้องขอความเมตตา หญิงสาวทำได้เพียงส่งเสียงร้องครวญครางให้ดังที่สุดอย่างที่อาชาวินเพรียกหาและขยับกายให้แนบชิดกับเขา หลอมรวมสองกายเป็นหนึ่งเดียว เกาะเกี่ยวร่างสูงแนบแน่นและปลดปล่อยความสุขสมให้พร่างพรายตามความรู้สึกและเรียนรู้บทรักที่อาชาวินพร่ำสอนให้เชี่ยวชาญ

***************************************************

สำหรับรูปเล่มปิดให้สั่งจองรอบราคาพิเศษไปแล้วนะคะ ถ้าอิงตามโควต้าลงนิยายจะลงให้อ่านได้อีกประมาณ 5 ตอน แต่ภัคจะลงให้อ่านไปจนกว่าหนังสือจะทะยอยส่งถึงมือนักอ่าน วางใจได้ได้ค่ะ

ส่วนใครที่อยากได้รูปเล่ม ติดต่อภัคได้ที่เพจ 'พิจักขณา พิชามญชุ์' หรือ เฟซบุ๊ก 'พิจักขณา พิชามญชุ์ นักเขียน' นะคะ ภัคสั่งมาสต็อกไว้นิดหน่อย  และตอนนี้สามารถดาวน์โหลดได้ที่ meb และ Hytexts แล้วค่ะ