ผมละเพลียจริงๆ ที่เจอแฟนคลับแบบเทอ!

   สวัสดีนกน้อยในยามเช้าของวันถัดมาจากเมื่อวาน เมื่อวานฉันอายหนังหน้าตัวเอง (เพิ่งจะมารู้สึกอาย-*-) มากเลยรีบเข้าห้องเลย ฉันเลยไม่ได้มีโอกาสคุยกับแฮจุนมากมาย 

ไหนๆก็ไหนไหนแล้วอย่าหาว่างั้นงี้เลยขออนุญาตอวดห้องตัวเองหน่อย ห้องของฉันเป็นสีชมพูพาสเทลสบายตา มีเตียงสีขาวลายลูกไม้น่ารักๆ ตู้เสื้อผ้าสีขาวเป็นลายลูกไม้ โต๊ะเครื่องแป้งก็สีขาวโต๊ะเรียนก็สีขาว ดูดูแล้วดูน่ารักสดใสและบริสุทธิ์ดี แล้วยิ่งในห้องน้ำยิ่งน่ารักไปกันใหญ่ เพราะว่าในห้องน้ำวอลเปเปอร์ทั้งหลายเป็นสีชมพูครีมๆน่ารักมากๆ>_< อิจฉาล่ะสิ (ใครอิจฉาหล่อน-_-)

    และที่ๆเป็นไฮไลท์ที่สุดก็คือระเบียง!!! สงสัยใช่ไหมว่ามันมีอะไร??? ก็ไม่มีอะไรหรอก-*- เพียงแค่ห้องข้างๆฉันเป็นห้องของแฮจุน ทุกคนอาจจะคิดในใจว่า แล้วยังไง? ก็ไม่มีอะไรหรอกเพียงแต่ถ้าเวลาที่แฮจุนซักผ้าหรือซักอะไรต่างๆหรือแม้แต่กางเกงในของเขาฉันก็จะเป็นคนเห็นคนแรกไงละ!! แต่ว่าตั้งแต่มาที่นี่ฉันก็ยังไม่เคยเห็นกางเกงในเขาเลย เสียใจจังT^T ( นางเอกของเราเริ่มกลายเป็นโรคจิต)

    แต่ไม่เป็นไรหรอกวันนี้ฉันตั้งใจว่าฉันจะเข้าห้องนอนเขาให้ได้ โดยอ้างว่าขอทำการบ้านในห้องด้วยได้ไหมเพราะว่ากลัวเหงาอะไรประมาณนี้ แต่ที่จริงก็อยากเห็นกางเกงในเขานั้นแหละ

   ฉันรีบไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เข้าห้องแฮจุนตัวหอมๆ เขาอาจจะหลงรักฉันในความน่ารักกรุ้มกริ่มและตัวหอมก็ได้ กรี๊ดดดด เขินนน (มโน) ไปอาบน้ำดีกว่า~~~~

       ณ ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าประตูห้องแฮจุน ด้วยตัวหอมหอมเพราะว่าฉันถูสบู่สามสิบกว่ารอบได้ กว่าจะได้กลิ่นหอมๆอย่างงี้มันยากซะเหลือเกิน-*-

คงจะสงสัยจะสิ มาห้องห้องแฮจุนทั้งที ฉันแต่งตัวยังไง? ฉันใส่เสื้อสีขาวปาดไหล่ กับกางเกงขาสั้นสีดำ พร้อมกับรวบผมเหมือนทุกๆวันแหละเพราะว่าถ้าเกิดฉันปล่อยผม ผมฉันจะยาวมากๆ  ฉันหยิบกระดาษ A4 แผ่นใหญ่ๆพร้อมกับดินสอและยางลบเอามาเพื่อวาดรูปเขาโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย เมื่อก่อนฉันได้แต่วาดรูปเค้าผ่านรูปใน Instagram แต่ตอนนี้ฉันจะได้วาดรูปเขาตัวเป็นๆเห็นเขาจริงๆไม่ใช่แค่รูป 

       ก๊อก ก๊อก ก๊อก

หลังจากที่ฉันยืนอยู่หน้าประตูห้องเขาอยู่นานฉันก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องเขา

       แอ๊ดดดด~~

แฮจุนเปิดประตูออกมาด้วยชุด เสื้อยืดแขนยาวสีเทา กับกางเกงวอร์มสีดำ เขาทำหน้าตานิ่งนิ่งก่อนจะถามฉันว่า....

          "มีอะไรหรอ?" แฮจุนถามด้วยสายตานิ่งๆ

          " ขอเข้าไปทำการบ้านข้างในได้ป่าว?^_^"

          " เฮ้ย!!!...เดี๋ยว!!"

อาจจะสงสัยว่าแฮจุนทำไมถึงร้องตะโกนออกมา ก็เพราะว่าเขายังไม่ทันอนุญาต ฉันก็รีบบุกเข้าไปอย่างรวดเร็ว 

   พอได้เข้าไปปุ๊บ ฉันก็รีบกวาดสายตาสำรวจห้องของเขา กรี๊ดดดด ห้องของเขาเป็นวอลเปเปอร์สีน้ำเงิน ข้างบนเพดานของเขามีดาวเรืองแสงเต็มไปหมดเลย พื้นห้องของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม และเตียงนอนของเขาเป็นสีน้ำเงิน ดูท่าทางเขาจะชอบพวกดาวพวก Galaxy หรือไม่ก็พวกอวกาศ ฉันดูจากการแต่งห้องนะ แต่แค่นี้มันก็ไม่ทำให้ฉันตื่นเต้นเลย เพราะสิ่งที่ฉันกำลังมองหาอยู่มันจะทำให้ฉันตื่นเต้นมากกว่าอะไรอย่างนี้ นั้นก็คือ!! ...กางเกงในของเขา

       " นี่หยุดเลยนะ!" แฮจุน ทำเสียงไม่ค่อยพอใจนัก ก่อนจะเข้ามาใกล้ๆฉัน และเอาแขนใหญ่ๆของเขาสอดเข้ามาที่รักแร้ฉัน และอุ้มฉันจนลอยพื้น ก่อนที่เขาจะยกฉันไปวางบนเก้าอี้ข้างๆโต๊ะทำงานเขา ที่มีเอกสารวางอยู่เยอะมากๆ เขานั่งลงข้างๆฉันก่อนจะหันหน้าไปอ่านเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะเยอะๆ

      " ถ้าจะทำการบ้านก็เงียบๆหน่อย ฉันต้องอ่านบทละครเพื่อไปแสดงหนัง" เขาพูดโดยที่ไม่หันหน้ามามองฉันแม้แต่นิดเดียว แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรอยู่แล้ว แค่ฉันได้มานั่งข้างๆเขาแค่นี้ก็ดีใจแค่ไหนแล้ว

     ฉันรีบเอากระดาษ A4 มาวางไว้บนตักก่อนจะใช้ดินสอวาดรูปเขา

แต่ฉันก็ต้องหยุดการวาดรูปเพียงเท่านี้ เพราะว่าฉันรู้สึกไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลยเมื่อฉันเห็นหน้าเขา....

        "นี่! เธอเลิกจ้องฉันได้ไหม? ฉันไม่มีสมาธิเลย" ในขณะที่ฉันกำลังนั่งจ้องแฮจุนอยู่สักพัก แฮจุนก็เริ่มทำเสียงออกรำคาญๆใส่ฉัน

        " ไม่ได้หรอก ถ้าอยากให้ฉันเลิกจ้อง ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน^_^"

        "ข้อแลกเปลี่ยน? ข้อแลกเปลี่ยนอะไรของเธอ??"แฮจุนหันหน้ามามองฉันและขมวดคิ้วอย่างสงสัย

        "ขอฉันจับหน้านายได้รึป่าว??"

         "ห๊ะ?"

         "ขอจับหน้าหน่อยได้ไหม?^_^"

         " เธอจะบ้าเหรอ? มาขอคนอื่นจับหน้านี่นะ"

         "นะๆ ฉันจะได้เลิกจ้องนายไง??"

         "เฮ้อออ อยากทำอะไรก็ทำ=_="

พอแฮจุนพูดจบ ฉันก็รีบเลื่อนเก้าอี้เข้าไปใกล้เขา ก่อนที่ฉันจะเอื้อมมือไปจับหน้าของเขา ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในชีวิตนี้จะได้จับหน้าของเขา ฉันค่อยๆเลื่อนมือไปที่เปลือกตาของเขา และก็ค่อยๆจับขนตายาวๆของเขาอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเลื่อนมือไปจับขนคิ้วของเขา จากนั้นฉันก็เลื่อนมือลงมาจับริมฝีปากบางๆของเขา และสุดท้ายคือบริเวณที่ฉันอยากจะจับมากที่สุดในชีวิตนั่นก็คือ!!....จมูกของเขา ฉันเอามือบิดจมูกเขาไปมาอย่างสนุก

       " พอได้แล้วเธอจะฆ่าฉันหรือไง?" แฮจุนทำหน้าเหนื่อยๆใส่ฉันก่อนที่เขาจะจับมือฉันให้ปล่อยจมูกเขา

       "นี่ๆ ขออะไรอีกอย่างได้ไหม?"

        "อะไรอีกละ?=_="

        "ขอฉันเรียกนายว่า'จุน'เฉยๆได้ไหม?"

        "จะเรียกอะไรก็เรื่องของเทอสิ หรือจะเรียกฉันว่า 'แฟน'แบบเมื่อวานก็ได้นะ"

         อุ๊บบบบบ เขายังจำมันได้°\\\°

         "°\\\°"

        "พูดถึงเมื่อวานฉันนึกถึงตอนเทอร้องไห้ แล้วขี้มูกเทอมันย้อยมาถึงคาง ฮ่าๆๆๆ เมื่อวานฉันเกือบจะหลุดขำออกไปหลายทีแล้ว ฮ่าๆๆๆ"

        "อ่อ!! ที่นายหันหน้าหนีฉันคือนายหันหน้าไปขำหรอ°\\°"

         "ก็ใช่หน่ะสิ ฮ่าๆๆๆ โคตรขำ"

         "หยุดขำเดียวนี้นะ!"

ฉันพยายามจะตะโกนบอกให้เขาหยุดขำฉัน แต่เขาก็เอาแต่หัวเราะ หึ่ยยยย ถึงฉันจะชอบเขาแค่ไหน แต่ถ้ามาล้อกันอย่างงี้ฉันก็โกธรเป็นนะเฟ้ยย ในเมื่อบอกให้หยุดไม่ยอมหยุด ฉันก็จะกลับห้อง!!!

        "เห้ยยยยจะไปไหนงอนหรอ?"ระหว่างที่ฉันกำลังจะหันหลังเดินกลับห้องเขาก็ใช้แขนยาวๆของเขาคว้ามือฉันไว้

         "อย่ามายุ่งกับฉัน!!"ฉันตวาดใส่เขาก่อนจะสลัดมือเขาทิ้งไปและเดินกลับห้อง

      ฉันงอนจริงๆนะเนี่ย ถ้าเขาไม่ง้อฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว เขาต้องง้อฉัน!