ผมละเพลียจริงๆ ที่เจอแฟนคลับแบบเทอ!

              "แงๆๆๆๆ พ่อจ๋าหนูไม่อยากให้พ่อไป แล้วหนูก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ด้วย ให้หนูไปกับพ่อเถอะนะT^T"

ฉันร้องไห้โวยวายอยู่หน้าบ้านใครสักคนหนึ่งที่ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันต้องมาอาศัยอยู่ร่วมกับเขา ทั้งที่ฉันไม่ได้อยากอยู่เลยไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำ คนอะไรก็ไม่รู้ชื่อ'จุนจิ' แค่ชื่อก็เหมือน'อุนจิ'แล้ว 

     คงจะสงสัยละสิว่าทำไมฉันถึงต้องมาอยู่ที่นี่ ก็เพราะว่าพ่อของฉันต้องไปทำงานต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆ และฉันก็ไม่สามารถที่จะย้ายไปกับพ่อได้ด้วย เพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังกลายเป็นเด็กมัธยม 6 ที่กำลังจะจบการศึกษาอีกไม่นาน พ่อเลยเป็นห่วงเรื่องการเรียนฉัน พ่ออยากให้ฉันอยู่กรุงเทพมากกว่า แล้วเผอิญญาติของฉันทั้งหมดทั้งมวลนั้นไม่มีใครอยู่กรุงเทพเลย ท่านประธานบริษัทที่พ่อฉันทำงานอยู่ท่านทรงเอ็นดูฉันมากๆ เลยอาสาแนะนำให้ฉันมาอยู่ที่ๆนี่กับอีตาจุนจิไรนั้น ที่เป็นหลานท่านประธานT^T

           " เอาหน่าาาน้ำขิง มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ พ่อก็ไม่ได้อยากทิ้งลูกหรอกนะ แต่พ่อต้องไปทำงานต่างจังหวัดจริงๆ"

            " แต่พ่อหนูไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ TWT" ฉันร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนพ่อให้พาฉันไปด้วย เชื่อมั้ยตอนนี้ฉันร้องไห้จนในปากของฉันรับรู้ได้ถึงรสเข็มๆของขี้มูกและน้ำตาปะปนกันในปาก(ถ้าจะบรรยาบขนาดนี้)

              แก็กกก~

ระหว่างที่ฉันกำลังเล่นบทดราม่ากับพ่อของฉัน เสียงของรั้วประตูเหล็กก็ดังขึ้นจากข้างหลัง ถ้าฉันเดาคงเป็นอีตาจุนจิอะไรนั่นคงออกมาดูว่าข้างนอกบ้านมีอะไรกัน แต่ฉันก็ไม่ได้หันหลังกลับไปดูหรอกนะเพราะสภาพหน้าตอนนี้ฉันน่ะ แย่มากๆ คงไม่พร้อมให้ใครเห็นหรอก และคงไม่มีใครอยากเห็นด้วย T W T

            "อะ! จุนจิโทษทีที่มาแล้วไม่ได้กดออด พอดียัยน้ำขิงลูกของลุงมันร้องห่มร้องไห้หน่ะ" พ่อพูดกับอีตาจุนจิ อย่างสุภาพและถ่อมตัว ก็แหมหลานท่านประธานที่นา ลองเป็นฉันสิถ้าได้ด่าฉันทีนึงนะจะด่าเป็นRap เลยละ (เริ่มพาล-..-)

         " ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจ"จุนจิอะไรนั้นตอบด้วยเสียงเรียบๆ แต่เอ๊ะ.... จะว่าไปแล้วเสียงเขาก็ดูคุ้นๆเหมือนฉันเคยได้ยินมาจากที่ไหนสักแห่ง แถมภาษาไทยของเขาก็ดูพูดไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ด้วย...เสียงเขาเหมือนกับ..... ใครหน่าใคร....มันคุ้นเอามากๆเลย 

   ยังไม่ทันที่ฉันจะคิดออกฉันก็รีบหันหลังกลับไปดูอย่างรวดเร็ว โดยที่หน้าตาของฉันยังอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ โดยฉันรับรู้ได้ถึงขี้มูกของฉันที่ย้อยลงมาถึงคาง

          "พ...พ...พ่ออออ!!!" เมื่อหันหลังกลับไปมองฉันก็ต้องตกใจอย่างมาก ฉันเลยตะโกนเรียกพ่อออกไปด้วยเสียงดังๆ 

         " น้ำขิงเป็นอะไรลูก"พ่อตอบกลับอย่างงงๆ

         " คนนี้คือ....คือ" ฉันเอามือชี้หน้าจุนจิด้วยความตกใจ ทำไมหน่ะหรอ ก็เพราะว่าเขาอ่ะ...คือ แฮจุน!!! แฟนในโลกมโนของฉัน หนึ่งเดียวในใจของฉัน เขาเป็นดาราเกาหลีใต้ที่ดังไปถึงจีนไทยญี่ปุ่น

        "คือใคร??" พ่อถามฉันอย่างงงๆคงเป็นเพราะ acting ของฉันที่ดูยิ่งใหญ่อลังการ

        " คนคนนี้เขาคือ.... แฟนหนูพ่อ!!!!" ฉันตอบโดยที่ไม่ได้คิดวิเคราะห์หรืออะไรเลย

         "แฟน??" จุนจิพูดด้วยสีหน้างงๆ

          " พูดอะไรของแกน้ำขิง!!!! เลิกไร้สาระได้แล้วนะยังไม่เลิกบ้าผู้ชายอีกหรอ!!!"แงงงT^T  ทุกครั้งเลยที่พ่อฉันมักจะดุฉัน เรื่องผู้ชายหรือเรื่องไร้สาระ 

     ที่จริงแล้วเขากับฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกันหรอกนะแค่เวลาฉันเจอผู้ชายหล่อคนไหนฉันก็จะเผลอเรียกแฟนแฟนแฟนแฟนไปหมด:b

     " ขอโทษค่าา~~~ T W T" ฉันพูดพร้อมกับโค้งตัวลง 360 องศา เพื่อเป็นการบอกให้รู้ว่าฉันผิดไปแล้ว~~~~

      " เออๆ ช่างเหอะพ่อจะไปแล้วนะลูก ดูแลตัวเองด้วย" พอพูดจบ พ่อก็เดินขึ้นรถกระบะอย่างรวดเร็ว

        ทันใดนั้นเองน้ำตาของฉันก็ค่อยๆไหลหนักกว่าเดิม 

        " พ่อออออ!!! " ฉันรีบตะโกนเรียกพ่อออกไปอย่างเสียงดัง " ดูแลตัวเองดีๆนะ!! ไม่ต้องห่วงหนูนะพ่อ !!!หนูจะรีบเรียนให้จบ หนูรักพ่อนะ!!"ฉันตะโกนออกไปในขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มเต็มไปหมด

    พอพ่อได้ยินพ่อก็รีบเปิดกระจกรถ และยิ้มให้ฉันกว้างๆ พอฉันได้เห็นรอยยิ้มของพ่อน้ำตาของฉันก็ไหลหนักยิ่งกว่าเก่า  

      พอพ่อร่ำลากับฉันเสร็จ พ่อก็รีบขับรถออกไป ฉันมองตามไฟท้ายรถของพ่อที่ค่อยๆจางหายไปที่ละนิดๆ

       " จะเข้าบ้านเลยไหม??"จู่ๆเสียงของบุคคลที่3ก็โผล่ขึ้นมา ถึงเขาจะพูดภาษาไทยไม่ค่อยชัดแต่ก็พอฟังได้

       "อือออ^____^" ฉันหันไปยิ้มให้เขากว้างๆ โดยลืมไปว่าสภาพหน้าตอนนี้ของฉันเต็มไปด้วยขี้มูกที่ย้อยไปถึงคางและน้ำตาที่ไหลอาบแก้มจนเป็นคราบ

        แต่จู่ๆแฮจุน หรือจุนจิก็รีบหันหลังให้ฉันอย่างรวดเร็ว เขาหลบหน้าฉันทำไมเนี่ยยยย-___-

   แต่ช่างเถอะ เพราะตั้งแต่นี้ต่อไปเขากับฉันจะได้อยู่บ้านเดียวกันแล้ว ฉันจะได้อยู่บ้านเดียวกันกับผู้ชายที่ฉันแอบรักมาตั้ง 5 ปีเต็มๆ ฉันใฝ่ฝันที่จะเจอหน้าเขามานานแล้วแต่ด้วยค่าบัตรของเขาที่แพงโคตรๆ ที่ฉันกำลังพูดถึงก็คืองานมีตติ้งของเขานั่นแหละ แต่ดูตอนนี้สิ!!! ฉันไม่เสียเงินสักบาทเพื่อที่จะเจอหน้าเขา แถมฉันยังได้เจอเขาทุกวันด้วย ฉันจะได้เห็นเขาทุกการกระทำ ทั้งตอนนอน ทั้งตอนกิน ทุกฉากทุกตอน คิดแล้วมันก็อดเขินไม่ได้ และถ้าหากเราได้คบกันละ กรี๊ดดดดดดด~~ (มโนไปไกล-..-) แต่ยังไงก็เถอะ ตั้งแต่นี้ต่อไปฉันก็จะเจอเขาทุกวันแล้ว ดีใจจัง^____^