Book & Coffee:รักใสๆกับนายหมาป่า ตอน ความจริงของรักเรา
เขียนโดย 
TheGentleWolf
วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2561 เวลา 18.48 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 09.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) Chapter 11:The Mall
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความภายในร้านเต็มไปด้วยเครื่องดนตรีชนิดต่างๆมากมาย เช่น กีตาร์ เบส กลองชุด คีย์บอร์ด หรือแม้กระทั่ง หีบเพลง
“เอ้า ว่าไงเมย์” เจ้าของร้านที่ยืนอยู่หน้าเคาเตอร์ทัก
“หวัดดี แจ๊ค” เมย์ทักกลับ “ฉันพาเพื่อนมาซื้อกีตาร์น่ะ”
“ฮ่ะ? นี่เพื่อนเธอหรอ?” แจ๊คอุทาน
“ใช่ เขาชื่อเดม่อนน่ะ” เมย์พูดบอก
“ว้าว...เจ๋งดีแฮะ” แจ๊คพูด
“เดม่อน นี่คือแจ๊ค เป็นเพื่อนเก่าฉันน่ะ” เมย์พูดแนะนำแจ๊คให้เดม่อนรู้จัก
“สวัสดี ฉันเดม่อน” เขาพูดพลางจับมือกับแจ๊ค
“ว้าว..ฉันไม่เคยเห็นมนุษย์หมาป่าตัวเป็นๆมาก่อนเลยแฮะ” แจ๊คพูด “แล้ว...นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?”
“ฉันมาเรียนแลกเปลี่ยนน่ะ” เดม่อนตอบ
“เออ ว่าแต่ นายอยากได้กีตาร์แบบไหนล่ะ?” แจ๊คพูดเข้าประเด็น
“เออ...ไม่รู้สิ ฉันอยากได้กีตาร์ที่...แลดูโบราณหน่อยน่ะ”
“อ๋อ งั้นตามมา” แจ๊คเดินนำทั้งสองเข้าไปภายในร้าน ซึ่งเต็มไปด้วยกีตาร์จำนวนมาก จนมาถึงโซนที่มีกีตาร์แบบโบราณแขวนอยู่เป็นจำนวนมาก
“เลือกเอาเลย” แจ๊คพูด
“อืม...” เดม่อนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหยิบกีตาร์ตัวหนึ่งออกมา
“ว้าว ตัวนี้สวยดีแฮะ” เมย์พูด
“อันนี้เป็นกีตาร์ทรง กึ่งโปร่งของยี่ห้อ Voxรุ่น Cheetahน่ะ” แจ๊คอธิบาย “รุ่นนี้มีเอฟเฟคติดตัวมาด้วยนะ”
“อืม...น่าสนเหมือนกันแฮะ” เดม่อนพูดพึมพำ “แล้วราคาเท่าไหร่หรอ?”
“2,459 ดอลล่าร์ (81,555 บาท)”
คำตอบของแจ๊คถึงกับเกือบทำให้ทั้งคู่ช๊อคเลยทีเดียว
“งั้น...วางเอาไว้ที่เดิมดีกว่า” เมย์พูดก่อนที่จะรีบคว้ากีตาร์ตัวนั้นมาวางเอาไว้ที่เดิม
“ทำไมมันแพงจังล่ะ?” เมย์ถาม
“ก็มันเป็นของเก่าน่ะ” แจ๊คตอบ “มันมีเหลืออยู่ไม่กี่ตัวแล้วในโลกน่ะ”
“อู้ว...” เดม่อนร้องออกมา “แต่ฉันไม่ได้จ่ายเงินเองนี่” เขามองมาที่กระเป๋าเงินของเมย์
“นายจะบ้าหรอ! มันแพงเกินไป!” เมย์ขึ้นเสียง “เงินฉันจะหมดก่อนน่ะสิ!”
“เฮ้ ใจเย็นๆกันก่อน” แจ๊คพูดปลอบให้ทั้งคู่ใจเย็นลง
“นี่ อันนี้เป็นยังไงบ้าง” เดม่อนพูดพลางหยิบกีตาร์อีกตัวหนึ่งออกมา
“อืม..ตัวนี้ก็ดูดีนี่” เมย์พูดบอกพลางพลิกกีตาร์ไปมาเพื่อดูสภาพ
“อันนี้ยี่ห่อ Epiponeน่ะ รุ่น Es-335” แจ๊คพูดแนะนำ “รุ่นนี้เป็นที่นิยมมากเลยรู้ไหม”
“อืม...อย่างนี้นี่เอง” เดม่อนพูด “แล้วอันนี้ราคาเท่าไหร่หรอ?”
“359.99 คอลล่าร์ (11,901.28 บาท)”
“อืม ราคาโอเคอยู่นะ” เมย์พูด “นายว่ายังไงล่ะเดม่อน”
“มันก็โอเคอยู่แหละ” เขาพูดพลางวางกีตาร์ลง “ฉันว่ามันต้องมีกีตาร์ที่ดีกว่านี้สิ”
“อืม...งั้นลองตัวนี้ดู” แจ๊คพูดก่อนที่จะหยิบกีตาร์อีกตัวหนึ่งออกมา
“ว้าว...ทรงมันแปลกดีแฮะ” เดม่อนบอกพลางหยิบกีตาร์มาดู “นี่มันกีตาร์โปร่งแบบไหนกันเนี่ย”
“อันนี้ยี่ห้อgretschรุ่นg5034tftoน่ะ มันเป็นกีตาร์โปร่งผสมกับกีตาร์ไฟฟ้าน่ะ” แจ๊คบอก “หน้าตามันเลยจะแปลกๆหน่อย”
“เธอว่าไงเมย์” เดม่อนถาม
“ไม่รู้สิ มันก็ดูดีไปอีกแบบนึงน่ะ” เมย์พูด “แล้วอันนี้ราคาเท่าไหร่ล่ะ?”
“849.99 ดอลล่าร์ (28190 บาท)”
“อืม...ราคามันก็...ค่อนข้างแพงอยู่นะ” เมย์พูด “แล้วจะเอายังไงล่ะ?”
“ถ้าให้ฉันเลือกนะ ฉันขอเลือกตัวนี้ดีกว่า” เดม่อนพูด
“แต่ฉันว่าตัวที่แล้วแลดูโอเคกว่านะ” เมย์พูดขัด “ราคามันสมเหตุสมผลดี”
“เออ...สรุปจะเอาตัวไหนดี?” แจ๊คพูดถาม
“ขอเราคิดแปปนึงก่อนนะ” เมย์พูดก่อนที่จะหันไปคุยกับเดม่อนสักพักหนึ่ง ก่อนที่จะหันมาตอบ “เอายี่ห่อ Epiphoneแล้วกัน”
“โอเค งั้นเดี๋ยวไปรอที่หน้าร้านเลยนะ เดี๋ยวฉันจะเอาของออกไปให้” แจ๊คพูดก่อนที่จะเดินไปหยิบกีตาร์ตัวที่บอก แล้วเดินไปข้างหลังร้าน ส่วนเดม่อนกับเมย์ก็เดินออกไปหน้าร้าน
“นายเล่นกีตาร์เป็นด้วยหรอ?” เมย์ถาม
“ฉันน่ะระดับเทพเลยล่ะ” เดม่อนตอบพลางทำท่าทียกยอตัวเอง
“อี๋ นายนี่งี่เง่าที่สุด” เมย์บ่น
สักพักต่อมา แจ๊คก็เดินออกมาจากหลังร้าน พร้องกับซองกีตาร์ และกีตาร์ที่เดม่อนเลือก
“เอาล่ะ ได้ซองกีตาร์แล้ว” แจ๊คพูด “นายอยากจะลองเสียงหน่อยไหม?”
“ก็ได้ๆ”
แจ๊คเดินเอาสายแจ็กกีตาร์จากตู้แอมป์มาเสียบเข้ากับกีตาร์ ก่อนที่จะไปปรับปุ่มเสียงที่ตัวแอมป์จนได้ที่ จากนั้นเขาก็ยื่นกีตาร์ให้กับเดม่อน เดม่อนก็คว้าเอามา ก่อนที่จะเริ่มดีดกีตาร์
เดม่อนเริ่มดีดกีตาร์ไป เพียงแค่ดูท่าทางการดีดของเขา ก็บอกได้เลยว่า เขาไม่ได้มาเล่นๆแน่นอน
“นี่เมย์” แจ๊คเรียก “เธอกับเดม่อนเป็นเพื่อนกันใช่ไหม?”
“ใช่น่ะสิ” เธอตอบ “ทำไมหรอ?”
“ฉันคิดว่าพวกเธอเหมาะสมกันดีนะ”
“ห๊ะ! นายจะบ้าหรอ?” เมย์พูด หน้าเธอเริ่มแดงขึ้น “มันเป็นไปไม่ได้หรอก...”
“จริงหรอ?” แจ๊คพูด “เขาก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่แลดูโอเคในสายตาฉันนะ”
“มันก็จริงแหละ” เมย์ตอบ
“รีบคว้าเอาไว้ซะ” แจ๊คพูด
“นี่นายกำลังหมายถึงอะไรเนี่ย?”
“เธอก็รู้นี่ ว่าฉันเป็นพ่อสื่อน่ะ” แจ๊คพูดพลางยิ้ม
“ขอบใจนะที่ซื้อกีตาร์ให้ฉันน่ะ” เดม่อนพูดในขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่ภายในห้าง
“ไม่เป็นไรหรอก” เมย์พูด “นี่ถือว่ายังน้อยนะกับที่นายช่วยฉันเอาไว้น่ะ”
“แหมๆ” เดม่อนพูดแซวพลางขยี้หัวของเธอ
“นี่! อย่ามายุ่งกับหัวฉัน!” เมย์ขึนเสียง “ดูสิ หัวฉันยุ่งไปหมดเลย!”
“แหมๆใจเย็นสิ” เดม่อนพูดก่อนที่จะหยิบหวีออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา
“นี่ นายไปเอาหวีนี่มาจากไหนน่ะ?” เมย์ถาม
“นี่ ฉันก็ต้องดูเลขนของฉันเหมือนกันนะ เผลอๆจะเยอะกว่าเธอด้วยซ้ำ” เดม่อนอธิบายก่อนที่จะเดินมาหวีผมให้กับเมย์
เพียงพักเดียวเท่านั้น เขาก็หวีผมให้เธอจนเสร็จ
“ว้าว นายเก่งจังแฮะ”
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก” เดม่อนตอบพลางหวีขนที่แขนของเขา “ฉันก็ทำแบบเดียวกันกับที่ฉันหวีขนของฉันนั่นแหละ”
“ว่าแต่...นายอยากจะหาอะไรกินหน่อยไหม?” เมย์ถาม “เราไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ออกมาจากมหาลัยเลยนะ”
“อืม ก็ดีเหมือนกัน” เดม่อนตอบ ก่อนที่เมย์จะพาเขาเข้าไปในร้านอาหารที่อยู่ข้างๆ
“เออ...เดม่อน” เมย์เรียกในขณะที่พวกเขากำลังรออาหารอยู่
“หืม?” เดม่อนเงยหน้าขึ้นมาจากมือถือ
“นายเคย...เออ....”
“เคยอะไร?”
“เคย...มีแฟนมาก่อนไหม?”
“คือ...” เขาค่อยๆเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง
“ฉัน...เคยมีแค่คนเดียวน่ะ” เดม่อนพูด “มันก็...เป็นความทรงจำที่ดีล่ะนะ”
“นายคบกันกี่ปีล่ะ?”
“ปีเดียวเท่านั้นแหละ” เขาตอบพลางดูดน้ำจากแก้ว
“ว้าว...แต่ทำไมนายถึงเลิกกันล่ะ”
“หลายๆเหตุผลน่ะ” เดม่อนตอบ “แต่อาจจะเพราะว่าฉันทำตัวงี่เง่าเกินไปก็ได้”
“แหม....น่าเสียดายเนอะ” เมย์พูด “นายก็แลดูจะเป็นคนดีด้วย”
“หืม?” เดม่อนเลยหน้ามามองเมย์ เขาจ้องเธออย่างมีเล่ห์นัย “เธอพูดอย่างนั้นเนี่ย เธอคิดอะไรกับฉันหรือเปล่าเนี่ย?”
“นี่ นายจะบ้าหรือไง!” เมย์พูด “ฉันไม่ได้ติดอะไรกับนายซะหน่อย”
“แน่ใจนะ?”
“แน่สิ!” เธอพูดก่อนที่พนักงานจะเดินมาเสริฟอาหาร ทั้งคู่ต่างก็ไม่ได้พูดคุยซึ่งกันและกัน...
เมื่อทั้งคู่ทานเสร็จ ก็เดินออกมาจากร้าน
“เอาล่ะ เราน่าจะกลับบ้านได้แล้วล่ะ” เมย์พูด แต่เดม่อนกลับจูงมือเธอไปยังอีกสถานที่หนึ่งซึ่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
“นี่นายจะพาฉันไปไหนอีกเนี่ย!” เมย์พูดถาม แต่เดม่อนไม่ตอบ
เมื่อเมย์รู้สึกตังอีกทีก็พบว่า เธออยู่ในร้านขายโทรศัพท์แล้ว
“นี่นายจะทำอะไรอีกเนี่ย!” เมย์ถาม “ฉันไม่มีเงินเหลือแล้วนะ!”
“นี่ ฉันก็ไม่ได้ขอให้เธอช่วยออกซะหน่อย” เดม่อนตอบก่อนที่จะเดินดูโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเขาก็เจอเครื่องที่เขาต้องการ
“นายจะซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ไปทำไมกันน่ะ?” เมย์ถามในขณะที่เดม่อนกำลังควักเงินในกระเป๋าของเขาออกมา “นี่นายจะใช้เงินของนายหมดเลยหรอเนี่ย?”
“ไม่ต้องห่วงฉันหรอก” เดม่อนพูดก่อนที่จะยื่นเงินให้กับพนักงานร้าน แล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่มา
“หูว นี่มันเป็นโทรศัพท์รุ่นใหม่เลยนี่นา” เมย์พูด
“เจ๋งใช้ไหมล่ะ?” เดม่อนพูดอวดพลางปัดหน้าจอมือถือไปมา
“แล้วสรุปนายจะซื้อมาเพื่ออะไรเนี่ย” เมย์ถามเพื่อความแน่ใจ
“เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ.....”
เย็นวันนั้น
“เอ้าเมย์กลับมาแล้วหรอ?” แม่ของเมย์ทัก เมื่อเห็นเธอและเดม่อนเดินเข้ามาในบ้าน “ว้าว แล้วเอาอะไรมาด้วยนั่นน่ะ”
“กีตาร์ค่ะ” เมย์ตอบแทนเดม่อน
“นี่ใช้เงินจนหมดเลยหรือเปล่าเนี่ย” แม่ถาม
“เกือบๆค่ะ”
“กีตาร์ตัวนี้สุดยอดมากเลยครับ” เดม่อนพูดก่อนที่จะวางซองกีตาร์ลง แล้วหยิบกีตาร์ออกมาจากซอง
“ว้าว สวยดีแฮะ” แม่พูด ก่อนที่เดม่อนจะลองดีดเล่นดู “เสียงยังเพราะอีกด้วย”
“ใช่ไหมล่ะ?” เดม่อนพูด ก่อนที่เขาจะเก็บกีตาร์เข้าไปในซอง “เดี๋ยวฉันเอากีตาร์ไปเก็บก่อนก็แล้วกัน”
“นี่เมย์” แม่ของเธอเรียก “ลูกคิดว่าอยู่กับเขาได้ไหม?”
“หนูว่าเขาก็โอเคดีนะ” เมย์พูด “ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี”
“ดีแล้วล่ะลูก” แม่ของเธอพูด “อยู่กันได้ก็ดี”
“งั้นเดี๋ยวหนูขึ้นไปบนห้องก่อนนะคะ” เมย์พูดก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้องของเธอ
และเมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาในห้องของเธอ เธอก็สังเกตเห็นซองจดหมายวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเธอ บนหน้าซองเขียนว่า “ให้เธอ”
“ให้เธอหรอ...” เธอคิดพลางค่อยๆแกะซองจดหมายออกมา ซึ่งภายในนั้นทำให้เมย์ประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะภายในนั้นมีโทรศัพท์แบบเดียวกันกับที่เดม่อนซื้อมาอยู่ภายใน
“โอ้พระเจ้า” เธอคิดพลางเริ่มสะอึกสะอื้นด้วยความดีใจ และเมื่อเธอลองพลิกโทรศัพท์ดูด้านหลัง เธอก็เห็นกระดาษเขียนว่า “แทนเครื่องเก่าที่พังไป”
“เดม่อน...นายนี่มัน....” เธอคิดพลางนั่งลงบนเตียง “เขา...เขารักฉันจริงๆหรอ....”
End
Chapter 11
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
