sweet bad boy ให้ฉันได้รักอีกครั้้ง

มหาลัย
ตอนนี้ฉันได้วิ่งออกจากหอแล้ว เพราะอะไรหรอ ก็เพราะฉันทำงานที่ค้างไม่เสร็จไงเลยต้องมานั่งปั่นตอนเช้าต่อนี้ฉันต้องไปก่อนล่ะ เดี๋ยวมิสด่าฉันอีกบายยยยยย
 
ด้านซี
'เดี๋ยวผมไปหา'ซีกำลังคุยโทรศัพท์
(เอออ รีบมา!!!)
'ทำไม สาวตามหรอออ'
(เออดิ รีบมาดิ!!!)
'ครับๆๆ'
หลังจากซีคุยเสร็จก็รีบตรงไปที่ตึกรวมอาจารย์
 
ในที่สุดฉันก็ถึงตึกรวมมิส ฉันอยากจะหมุนเวลาให้ไปถึงตอนปี4เร็วๆจัง เหนื่อยจะแย่แล้วYOY 
เพื่อนคนอื่นมาส่งกันจนกลับหมดแหละ ฉันพึงจะมาถึง ขออย่าให้โดนมิสด่าเลยยยสาธุ
 
แอ๊ดด
...!!!
     ฉันผงะก้าวถอยหลังอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ ประตูห้องที่กำลังจะเดินเข้าไปถูกเปิดออกมา ในขณะที่เพื่อนคนที่มาส่งงานออกไปหมดแล้ว มีเเต่ฉัน ฉันคนเดียวที่เกือบจะโดนประตูกระแทกหน้าเข้าให้ ถ้าถอยหลังไม่ทันเมื่อกี้
"ขอโทษครับ"ฉันเงยหน้าขึ้นทันนทีเมื่อได้ยินเสียงคนเอ่ยขอโทษ
o.o
"o.o"
"o.o"
ปะ เป็นไปไม่ได้ง่ะ!!!
   ฉันเบิกตาโต ยืนนิ่งด้วยความว็อกแบบมาเต็มมากกกกเมื่อมองเห็นหน้าผู็ชายที่เกือบจะทำฉันเจ็บตัว เขาเองก็ดูตกใจไม่น้อย
...เขาคนนั้น
   ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้คือ เจวาย!!!
 ฉันยืนจ้องเขาด้วยความช็อก ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกันอีก คนที่ฉันอยากลืมมาตลอด ตอนนี้เขามายืนอยู่หน้าฉัน เราจ้องตากันนานจนไม่รู้จะทำให้ความรู้สึกนี้หายไปยังไงดี
  โดยรวมเขาก็ยังเป็นเขา แต่ที่เปลี่ยนไปคือทุกอย่่างในตัวเขา 4ปีที่จากกัน ตอนนี้เขาโต สูง หล่อ เท่ แต่ไม่รู้ว่าเพราะชุดนักศึกษากับผมที่เซ็ตมาอย่างดีึรเปล่าที่ทำให้เขาดูดีกว่าเมื่อก่อน ฉันเกลียดเขา!!!
  ฉันได้เลิกมองเขา ฉันต้องตั้งสติ ฉันต้องหนีออกจากความรู้สึกนี้ให้เร็วที่สุด 
"เธอ เรียนที่นี้???"
ฉันได้แต่พยักหน้าตอบไป แต่เขากลับยิ้ม 
ยิ้ม ยิ้มหรอ ยิ้มบ้าอะไรล่ะ
เพี๊ยะ
มือฉัน มือฉัน มือฉันทำอะไรลงไป ฉันตบหน้าเขา ฉันตบเขาทำไมล่ะเนี้ย ฉันเกลียดเขาฉันเลยตบนิ แต่มันไม่น่าใช่ตอนนี้สิ ยัยบ้า ยัยองศาบ้า
 
"หึ :)"ดูเหมือนเขาจะรับรู้ความรู้สึกของฉันเขาไปแล้ว ทั้งๆที่เขาโดนฉันตบ เขาก็หันกลับมายิ้มให้ฉันเหมือนเดิม ฉันเกีลียดเขาที่สุด
"คะคือ"ฉันต้องตั้งสติสิ
"คงเกลียดฉันมากล่ะสิ"เจวายถามฉันด้วยหน้าที่ยังกวนประสาทฉัน
"เออ!!!"หลังจากที่ฉันตอบ ฉันก็เดินชนเจวายแล้วเอางานมาส่งมิส ฉันไม่รู้ต่อไปฉันจะอยู่ยังไง แต่ฉันไม่ผิด เขาตั้งหากที่ผิด
 
{เจวาย}
 ผมไม่รู้ว่าเธอเรียนที่นี้ เธอคนที่ผมเคยรัก เธอคนที่ผมเคยทิ้งโดยไม่บอกอะไรเธอสักคำ ตอนนี้ผมเจอเธอ ตอนแรกผมก็ต้องใจเหมือนกันที่ได้มาเจอเธอ ดูว่าเธอก็คงตกใจเหมือนกนที่เจอผม แต่ผมไม่คิดว่าเธอจะตบผม ผมคิดว่าเธออาจจะร้องไห้ แต่ไม่ใช่เธอไม่เหมือนเมื่อก่อน เธอไม่สนใจผมด้วยซ้ำ 555เธอคงเกลียดผมน่าดู แต่ก็น่ะ ผมผิดนิ จะไถ่โทษแล้วกันน่ะครับ น้ององศา
"เห้ย!!! พี่"มาแล้วไง น้องตัวแสบของผม 
"เอออ"
"คนข้างนอกเยอะว่ะพี่ แหม่จะมาก็ปิดหน้าปิดตาสักนิด ความหล่อของพี่มันกระจายออกมามากไป"ไอ้ซีก็แซวผมแบบนี้ทุกครั้งที่เจอแหละครับ ก็ผมหล่อนิ
"ก็น่ะ :)"
"เดี๋ยวผมเอางานไปส่งก่อน รอแป๊ป" มันเข้าห้องไปล่ะ ห้องที่ผมออกมาและห้องที่องศาเข้าไปคงไม่ใช่ว่ารู้จักกันหรอกเนาะ
 
  เป็นจริงด้วยไอ้น้องของผมออกมาด้วยแต่ไม่ใช่แค่นั้น มันกอดคอองศาออกมาด้วย คือมันคงไม่ได้คบกับองศาถูกไหม
  แต่ดูจากองศาแล้วคงจะร่าเริงกว่าที่ผมคิด เธอไม่ถือตัวเหหมือนเมื่อก่อน ถ้าเป็นตอนที่คบกบผมม เธอไม่ให้ผมจับมือด้วยเลยด้วยซ้ำ อต่น้องผมมันเดินกอดคอออกมา
"พี่!!! นี่เพื่อนผม"ไอ้ซีมันชี้ไปที่องศาที่เหมือนจะยิ้มไม่ยิ้ม แต่เธอเหมือนไม่ได้จะรู้สึกอะไรเลย
"เอออ"ผมตอบไปไงๆๆและ
"นี่พี่ฉัน"ไอ้ซีก็บอกว่าผมเป็นพี่มันกับองศาที่ดูท่าเธอจะเซ้งจากอะไรสักอย่าง
"เออออ ฉันไปล่ะ "องศาเธอก็เดินไปโดยไม่สนใจผมด้วยซ้ำ
"ไปไหนอ่ะ"ไอ้ซีถามองศา
"กลับบ้าน บายยยย"เธอเดินไปโดยไม่หันกลับมา 
"เนี้ยพี่ ยัยนั้นน่ะ เพื่อนสนิทผมเลยน่ะ"
"แล้ว??"
"ก็มีแต่คนมาจีบอ่ะดิ ผมโคตรหวงอ่ะ"
"หวงไมว่ะ"
"ก็ถ้ามันมีแฟน ผมก็ไม่มีเพื่อนเล่นอะดิ"
"ไร้สาระ"
"เออ ป่ะกลับบ้าน ป๊ารอพี่อยู่อ่ะ"
"เออ"
{เจวาย จบ}