ผู้กล้าตายด้าน แต่เขาเป็นนักบวช

ตอนที่ 3 มีงานทำแล้วล่ะ

        รีเชอร์อาศัยอยู่ที่นี่มาได้ 3 วันแล้ว เลเวลของเขาเพิ่มเป็น 14 ค่าสถานะต่าง ๆ ยังคงเน้นไปที่ค่าพลังกาย แต่สิ่งที่เขาค้นพบมาอีกอย่างก็คือ ค่าความทนทาน(Stamina) นั้นไม่ได้เพิ่มตามไปด้วย ดังนั้นการแกว่งดาบแต่ละครั้งนั้นจึงทำให้เขาเหนื่อยมากกว่าปกติ

        “เอ่อ จากจีพีเอส ตอนนี้เราก็เข้าใกล้เมืองซาฮาแล้ว ในนี้ยังบอกอีกด้วยนะว่าเป็นเมืองที่มีความรุ่งเรืองมากในทวีป แบบนี้ก็คงจะเข้าไปได้ลำบากหน่อยล่ะมั้ง ไม่สิ ก็มีวิธีสิบแปดมงกุฎอยู่นี่นา” รีเชอร์บ่นไปเรื่อย ๆ เขารีบขึ้นรถแล้วขับไปทางเมืองซาฮาทันที ด้วยความเร็วของรถยนต์เขาใช้เวลาไม่นานก็ห่างจากประตูเมืองเป็นระยะทางราว ๆ 900 เมตร เขาตัดสินใจเลิกใช้มันทันที เพราะถ้าขับไปใกล้กว่านี้อาจจะเกิดความวุ่นวายขึ้นก็ได้

        รีเชอร์เดินไปยังหน้าประตูทางเข้าที่เขาจำได้จากจีพีเอส เขาเพ่งสายตามองไปทันที เขาเห็นชายหนุ่มนาม โคล ใส่เกราะหนาเตอะพร้อมกับอาชีพผู้เฝ้าประตูเมืองด้วยเลเวล 32 จากสกิลประเมินของเขา

        “ว้าว เลเวลเยอะโคตร แบบนี้เราคงจะประมาทไม่ได้แล้วสินะ งั้นก็เข้าไปตรง ๆ แบบโง่ ๆ นี่แหละ” รีเชอร์พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปที่ประตูทันที และแน่นอน เขาถูกยามเรียก

        “เฮ้ย นายตรงนั้นน่ะ นายเป็นใครกัน ฉันไม่เคยเห็นหน้านายมาก่อนเลย” ยามเฝ้าประตูโคลรีบทักขึ้น

        “เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีว่าผมไม่ได้ตั้งใจครับ คือ ผมเป็นพ่อค้าครับ แต่บังเอิญโดนโจรปล้นของไป ทำให้ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่เหลืออะไรเลยนอกจากเสื้อผ้าโทรม ๆ ครับ”

        “เรอะ แล้วแกจะทำยังไงต่อล่ะ พกดาบไว้ที่หลังแถมยังมีเกราะอกอีก คิดว่าฉันจะเชื่อเรอะ”

        “ทำไมคุณถึงไม่เชื่อผมเหรอครับ ของพวกนี้ก็แค่ของที่พวกโจรทิ้งไว้ตอนที่ผมสลบอยู่ ผมที่ไม่มีทางเลือกก็ต้องใส่มัน แถมผมเองก็เคยเรียนวิชาดาบมาด้วยนะ”

        “นายมาจากที่ไหน”

        “หมู่บ้านเล็ก ๆ ทางตะวันตกครับ”

        “พวกหาเช้ากินค่ำโดนปล้นเรอะ เฮ้อ ฉันเชื่อแกก็ได้ บอกชื่อ เลเวล และอายุมา เดี๋ยวจะทำเรื่องแจ้งอพยพให้”

        “เอ่อ ขอบคุณมากครับ ผมชื่อรีเชอร์ อีคลิปส์ เลเวลสิบสี่ อายุสิบแปดครับ”

        “เอ่อ โอเค ๆ งั้นเข้าไปแล้วก็อย่าก่อเรื่องนะเฮ้ย”

        “ครับ” รีเชอร์ยิ้มกลับไปอย่างช้า ๆ แล้วรีบเดินเข้าไปข้างในทันที ภาพที่เขาเห็นคือเมืองที่ดูแล้วมีอารยธรรมรุ่งเรืองจนหน้าตกใจ เขามองไปรอบ ๆ อย่างตั้งอกตั้งใจเลยทีเดียว

        “ที่นี่เหรอ เอ่อ แต่จะว่าไป เราเองก็ไม่มีเงินเลยแฮะ ชุดเองก็โทรมด้วย อาหารเดี๋ยวออกไปหาได้ที่ข้างนอกก็ได้นี่นะ” รีเชอร์เดินไปเรื่อย ๆ ผ่านทางตลาด เขาบ่นพึมพำ ๆ อย่างต่อเนื่อง

        ระหว่างการกวาดมองไปรอบ ๆ เขาก็เห็นป้าย ๆ หนึ่ง นั่นก็คือ ป้ายรับสมัครงานที่มีเนื้อหาว่า

ร้านอาหาร เฟอร์น่า

เปิดรับสมัครพนักงาน เงื่อนไขคือ อ่านได้ เขียนได้ มีค่า STR มากกว่า 90

เริ่มงานทันทีหลังสัมภาษณ์

“ร้านนี้น่าจะโอเคแฮะ ลองเข้าไปดูหน่อยละกัน”

รีเชอร์รีบมุ่งหน้าไปที่ร้านค้าแห่งนั้นทันที

        “เอ่อ ขอโทษนะครับ พอดีเห็นป้ายว่ารับสมัครพนักงานน่ะครับ”

        “เอ่อ ใช่ ๆ นายอยากมาสมัครงานที่นี่งั้นเหรอ” หญิงสาวหน้าตาสวยงามตอบกลับมาอย่างเป็นมิตร หุ่นของเธอนั้นจัดได้เลยว่ามีเสน่ห์มากเลยทีเดียว แต่น่าอัศจรรย์ใจมากกว่าคือ หน้าอกยักษ์คู่นั้นมากกว่า

        “ครับ ผมอยากจะขอรับสมัครหน่อยครับ เพราะผมคิดว่าผมน่าจะผ่านเงื่อนไขทั้งหมดน่ะครับ”

        “เอ่อ ได้สิ ก่อนอื่นบอกค่า STR ของนายหน่อยจะได้ไหม”

        “หนึ่งร้อยสามครับ” แน่นอนว่าเป็นข้อมูลปลอม เพราะถ้าบอกไปตามตรงมันคงแปลกน่าดู

        “งั้นฉันรับ เดี๋ยวทางร้านมีชุดทำงานกับห้องพักให้นายใช้นะ ส่วนเรื่องการทำงานให้ไปคุยกับพวกคนที่มาทำงานที่นี่ก่อนละกันนะ”

        “ขอบคุณมากครับ” รีเชอร์ยิ้มรับด้วยความยินดี

        เขารู้สึกแปลกใจมากที่เธอนั้นไม่ถามอะไรเลยนอกจากข้อมูลที่แจ้งเอาไว้ในป้ายประกาศ

        รีเชอร์เดินเข้าไปข้างในร้านหลังจากที่เขาเปลี่ยนชุดไปแล้ว เขาเห็นพนักงานราว ๆ 3 คนกำลังทำงานอยู่

        “อ๊ะ นายเป็นเด็กใหม่สินะ ฉันอาร์กัน เป็นเชฟอยู่ที่นี่นะ” ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง สูงราว ๆ 190 ซม. เลยก็ว่าได้

        “เอ่อ ครับ ชื่อรีเชอร์ครับ แล้วมีอะไรที่ผมช่วยได้บ้างไหมครับ” รีเชอร์ทักท้วงขึ้นด้วยความกระตือรือร้น

        “ช่วยไปขนวัตถุดิบตรงนั้นให้หน่อยนะ พอดีมันค่อนข้างจะเยอะน่ะ” อาร์กันกล่าวขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปที่หลังร้าน

        “เข้าใจแล้วครับ” รีเชอร์ขานรับไปทันที เขาเดินไปที่หลังร้าน เขาก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น นั่นก็คือกองภูเขา(ถัง) ที่คาดว่าเต็มไปด้วยวัสดุในการทำอาหารมากมาย เขารีบยกมันข้ไปในร้าน วันแรกของการทำงานนั้น รีเชอร์ได้ทำเพียงแค่งานยกของแบบง่าย ๆ เพียงเท่านั้น

        รายรับครั้งแรกที่โลกแห่งนี้นั้น เขารับมันมาหลังจากงานเสร็จ เขาเหนื่อยมากสำหรับงานในวันนี้ เขาต้องเดินไปมาเพื่อขนวัตถุดิบเข้าร้านเป็นจำนวนมากอีกด้วย

        “นี่ เด็กใหม่ ชื่อรีเชอร์ใช่ไหม ทหารยามเรียกพบน่ะ” รุ่นพี่ในที่ทำงานคนหนึ่งกล่าวขึ้น รีเชอร์ที่ได้ยินดังนั้น เขาจึงรีบออกไปในทันที

        เมื่อรีเชอร์ได้เดินออกไป สิ่งที่เขาพบก็คือ ทหารยามโคลนั่นเอง

        “นี่แกหางานทำได้แล้วเรอะ” ทหารกล่าวพร้อมกับยื่นบัตรเล็ก ๆ มาให้ใบหนึ่ง

        “ครับ ถ้าไม่รีบหา ก็คงจะอดตายนั่นแหละครับ แล้วนี่คือ” รีเชอร์จ้องบัตรด้วยความสงสัย

        “ก็แค่บัตรที่บ่งบอกว่านายมาอยู่ที่เมืองนี้น่ะนะ”

        “ขอบคุณมากเลยครับ งั้นไว้พบกันใหม่นะครับ” รีเชอร์หันหลังกลับไปพร้อมกับรับบัตรนั้นทันที

        ตอนนี้รีเชอร์เดินเข้าไปในห้องพักของพนักงานที่ทางร้านได้จัดเอาไว้ให้ มันสะอาดมากกว่าที่รีเชอร์คาดไว้มากเลยทีเดียว เพราะที่นี่มีพนักงานชายที่พักอยู่ที่นี่รวมแล้ว 3 คนนับรวมรีเชอร์แล้วด้วย

        “นี่ เด็กใหม่ มีอะไรอยากให้ช่วยไหม” หญิงสาวอกโตที่สัมภาษณ์เขานั้นเปิดประตูเข้ามา

        “ไม่มีหรอกครับ แค่ได้พักกับค่าอาหารฟรีก็ถือว่าดีมากแล้วครับ เพราะงั้นไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ” รีเชอร์ตอบกลับไปอย่างชัดเจน

        “งั้นเหรอ แต่ก่อนอื่นฉันว่าไปทำอะไรกับใบหน้าแบบนั้นของเธอก่อนเถอะนะ ไม่แม้แต่จะแสดงออกทางสีหน้าอะไรเลยนี่นา”

        “เอ่อ ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ เพราะผมก็ไม่ได้ทำงานที่ต้องรับแขกใช่ไหมล่ะครับ เพราะฉะนั้น มันไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ คุณเซร่า” ใช่แล้ว เซร่า ฟอลทีน นั่นคือชื่อของเธอ

        “เป็นแบบนั้นเองงั้นเหรอ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ฉันยังไม่ได้บอกชื่อของฉันกับเธอเลยนะ” เซร่าจ้องเขม็งมาที่รีเชอร์ทันที

        “เอ่อ ไม่หรอกครับ ก็คุยกันระหว่างทำงานด้วยก็เลยรู้น่ะครับ” รีเชอร์ตอบกลับไปอย่างช้า ๆ แน่นอนว่าเขาพึ่งแต่งเรื่องนี้สด ๆ

        “เป็นงั้นหรอกเหรอ งั้นฉันไม่รบกวนแล้วนะ” คุณเซร่าเดินจากไป ในขณะที่รีเชอร์โบกมือลา

        “เอ่อ ยังไงก็เถอะ ปวดไปทั้งตัวเลยแฮะ แบบนี้พรุ่งนี้คงจะลำบากน่าดูเลยนะเนี่ย” รีเชอร์บ่นเล็กน้อย เขาหลับตาลงพร้อมกับคิดถึงวิธีที่จะใช้ชีวิตได้อย่างสบายมากกว่าที่ควรจะเป็น เขาจึงคิดว่า ทำงานที่นี่หาทุนไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะมีเงินมากพอไว้ใช้ตั้งตัวได้ นั่นคือเป้าหมายแรกของเขา

จบตอนที่ 3

สเตตัสตอนที่ 3

ชื่อ        :รีเชอร์ อีคลิปส์

อายุ      : 18

เผ่าพันธ์: ฮิวแมน

อาชีพ: นักบวช อาชีพเสริม:เด็กยกของแห่งร้านอาหารเฟอร์น่า

เลเวล:14

สเตตัส:

SP:0 Point

HP:4250/4250

MP:1045/1045

STR:473           VIT: 196                       INT:251           

DEX:214                       AGI:320                       LUCK:∞

สกิล:

ติดตัว:

สุดยอดการฟื้นฟู(EX)= ฟื้นฟู HP&MP อย่างรุนแรงเมื่อไม่ได้ต่อสู้     

ต้านทานสถานะผิดปกติ(EX)= ป้องกันสถานะผิดปกติทุกรูปแบบ ยกเว้นอาการเมา

สุดยอดแห่งการเรียนรู้(EX)= เมื่อได้รับสกิลมา จะทำการเพิ่มระดับเป็น EX ทันที

สุดยอดนักล่าสกิล(EX)= เมื่อฆ่าสิ่งใดก็ตาม จะได้รับสกิลมาด้วย สามารถเลือกติดตั้งหรือถอดออกได้

เร่งการเจริญเติบโต(EX) = เพิ่มค่าประสบการณ์ 2 เท่า

            กดใช้:

            อัญเชิญยานพาหนะ(EX) = อัญเชิญอุปกรณ์ในการเดินทางได้ทุกประเภทแบบไม่สนใจเชื้อเพลิง

สุดยอดการประเมิน(EX) = ตรวจสอบคุณสมบัติได้ทุกประเภทแบบไม่สนใจเงื่อนไขใดๆ

นักฟื้นฟู(EX) = ครอบครองเวทย์ฟื้นฟู

                        รีคัฟเวอรี่ 20 MP

                        ฮีล 50 MP

                        ถอนสถานะผิดปกติ(รวมถึงคำสาป) 100 MP

                        เพอร์เฟ็คฮีล 500 MP

ฉายา:

ผู้ซึ่งได้รับความโชคดีจากเทพบุตร

ผู้แต่งกลอุบาย