Revenge of The Dark | การแก้แค้นของไอ้หัวดำ

9.9

เขียนโดย Alosirise

วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2560 เวลา 00.14 น.

3 chapter

0 วิจารณ์

6,246 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2561 16.55 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) #0001 l หนี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

" If you don't fight for what you want, don't cry for what you lost. "

" ถ้าคุณไม่สู้เพื่อสิ่งที่คุณต้องการ ก็อย่าร้องไห้เวลาที่เสียมันไป "

- - anonymous - -

ครืนน...

ฝน..กำลังตกหนัก

ภาพหมวกเหล็กเก่าๆที่ถูกลมพัดกรรโชกอย่างรุนแรง กลิ้งไปกระทบกับร่างชายฉกรรจ์ที่นอนสลบอยู่หน้าคฤหาสถ์หลังหนึ่ง

เปรี้ยง!!

ฟ้าผ่าอย่างรุนแรงใส่ป่าดงดิบซึ่งอยู่ทางสุดขอบตะวันตกของทวีป ที่อยู่ด้านหน้าคฤหาสถ์แห่งนั้น...ทำให้เกิดไฟลุกลามไปทั่ว

ปัง!

ตึกๆ ตึกๆ เสียงฝีเท้าของเด็กชายที่มีเลือดท่วมตัวกำลังวิ่งหนีอะไรบางสิ่ง...อย่างเอาเป็นเอาตาย

ปัง! ปัง! เสียงปืนยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

ปกติแล้วภายในสมองของคนที่กำลังถูกไล่ล่าอยู่ตอนนี้ จะต้องคิดอะไรไม่ออก นอกจาก...หนี

ปกติแล้วไม่ว่าขาของเด็ก 11 ขวบจะรวดเร็วสักเพียงใด ก็ไม่อาจหนีพ้นจากชายมากความสามารถทั้ง 8 คนที่กำลังไล่ตามอยู่ได้

เพียงแต่เด็กคนนี้นั้น..ไม่ปกติ!!

ตึกๆๆ

"หนีไปไหนแล้ววะ? พวกเอ็งไปทางโน้น เดี๋ยวข้าไปทางนี้เอง เราต้องจับเด็กนั่นให้ได้! ไม่ว่ายังไงก็ตาม จับเป็นนะ แขนขาขาดไม่เป็นไร อย่าตายก็พอ" ชายมากอายุคนหนึ่งกล่าวพลางแหวกเข้าพุ่มไม้ด้านหน้าไป

"ครับ!" ชายฉกรรจ์ที่เหลือขานรับพร้อมกันแล้วแยกไปคนละทาง

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก อั้ก!

ตึง! ร่างเล็กสะดุดรากไม้แล้วไถลลงพื้นข้างๆอย่างรุนแรง

"หนีพ้นรึยังนะ?" เด็กชายพึมพำเบาๆ พร้อมกับลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นบนเสื้อและกางเกงที่มีรอยเลือดเปื้อนอยู่เป็นหย่อมๆ ก่อนออกตัววิ่งพร้อมยกมือขึ้นกัดสมุนไพรในมืออย่างลวกๆ

บางที..น่าจะพกสมุนไพรมามากกว่านี้

เด็กชายคิดพร้อมกับถอนหายใจให้กับความรีบร้อนของตนเอง ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นพุ่มไม้เคลื่อนไหวอยู่ทางด้านซ้าย

"ชิบ.." ร่างเล็กไม่รอช้ารีบกระโดดขึ้นบนต้นไม้ใกล้ๆพร้อมกับกลั้นหายใจแทบจะในทันที

"ฟุดฟิดๆ โฮ่งๆ" เสียงสุนัขปีศาจที่ถูกฝึกมาอย่างดีเห่าบอกเจ้าของว่ามีกลิ่นคนที่กำลังตามหาอยู่แถวนี้

"มันอยู่แถวนี้ พวกเราแยกกันหา" หนึ่งในเจ็ดคนเอ่ยขึ้น

เปรี้ยง!

เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นผ่าลงอีกครั้ง ใกล้ๆ จากจุดที่แอบอยู่ กลิ่นไหม้โชยมาตามทาง

"Double Accel" เด็กชายเอ่ยพร้อมกับพุ่งลงมาจากต้นไม้อย่างรวดเร็ว ปาก้อนหินไปด้านข้างก่อนจะวิ่งหนีไปอีกทาง

สิ่งที่มีอยู่ตอนนี้ มีดสองเล่ม เล่มแรกเป็นมีดอาบยาพิษ ส่วนอีกเล่มนั้นเป็นมีดพับธรรมดา

...หลังจากหนีตายไปได้สักพัก

"หืม?.. "

แกร๊ก

"เจอตัวแล้ว"

ปัง!! เสียงปืนดังสนั่น

การหลบหนีของเด็กชายนั้นสามารถหลบหนีจากสายตาจากทั้ง 7 คนได้ แต่ไม่อาจหลบรอดพ้นจากสายตาชายมากประสบการณ์คนนี้ได้

"อั้ก"

กระสุนเจาะทะลวงแขนซ้ายของร่างเล็ก สะบัดตามแรงกระสุนที่เจาะมาทางด้านหน้า เด็กชายปามีดสวนกลับไปตามแนวกระสุนที่ถูกยิงมา

Revolver นัดที่หก..หมดแล้วสินะ

"ใช้มือเปล่าจับจะดีหรอ? ตาแก่" เด็กชายกัดฟันพูดข่มความเจ็บปวดแทบจะในทันทีที่เห็นผู้ล่าใช้มือเปล่าจับมีดที่ถูกปามา กระชับมีดอาบยาพิษอีกเล่มในมือพร้อมกับพุ่งไปด้านหน้า

"Triple Accel" เสียงพึมพำลอยมาจากร่างเล็ก

ชายมากประสบการณ์ชะงักเล็กน้อยกับคำเตือนของเด็กชาย ก่อนจะเลือกตัดแขนตนเองทิ้งอย่างไม่ลังเล ยกศูนย์เล็งปืนขึ้นไปด้านหน้า

'ฮ่ะๆ ถูกหลอกละ' เด็กชายหัวเราะในใจ

ระยะทางระหว่างเด็กชายกับตาแก่ตอนนี้นั้น ไกลมากกว่าร้อยเมตร ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครได้เปรียบ

"สาม..." เด็กชายเร่งความเร็วขึ้น

"สอง.. โทษทีว่ะ รังเพลิงฉันใส่กระสุนได้ 8 นัด" ตาแก่พูด เด็กชายเร่งความเร็วขึ้นอีก เปลี่ยนแผนตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว

"หนึ่ง" ใกล้แล้ว อีกเพียง..สิบเมตร

"ศูนย์....จบการเล่นสนุกเพียงเท่านี้" ตาแก่ยิ้มพร้อมกับลั่นไกออกไป กระสุนวิ่งผ่านอากาศมาทางด้านหน้า เห็นดังนั้นเด็กชายโยกตัวหลบฉีกไปด้านข้าง

ปกติแล้ว..มันควรจะหลบได้ แต่กระสุนกลับวิ่งไล่ตามเด็กชายซะอย่างนั้น

'เวร.. เวทย์นำวิถี !!'

เปรี้ยงง!!!

ฟ้าผ่าครั้งใหญ่เสียงดังกระหึ่ม ผู้คนที่อยู่ส่วนตะวันตกของทวีปต่างได้เห็น และได้ยินอย่างชัดเจน