สานสัมพันธ์รัก

9.0

เขียนโดย Babybird

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2560 เวลา 00.01 น.

  20 ตอน
  0 วิจารณ์
  21.22K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2560 00.38 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

14) เป็นคนนั้นได้ไหม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กราฟ

หลังจากที่ผมเเละสเกลเลือกของฝากกันเสร็จเเละที่ผมโมเมเรื่องกำไลทีมที่จริงทีมอื่นเขาก็ไม่กำไลทีมกันหรอกครับผมเเค่อยากมีกำไลคู่กับเธอเท่านั้นถึงผมจะไม่กล้าบอกเธอไปตรงๆว่าผมชอบเธออย่างน้อยผมก็ขอบอกเธอทางอ้อมผ่านกำไลเส้นนั้นเเล้วกันครับ ตอนนี้ผมกับคนในแผนกก็ทะยอยกันเข้ามาในปาร์ตี้ริมหาดกัน งานนี้มีสิ่งที่ขาดไปไม่ได้เลยคือ แอลกอฮอล์ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเกลเขาเเพ้หรือไม่เคยกินรึป่าว ในงานไม่มีธีมเสื้อผ้ากำหนดมาต่างคนก็เเต่งตัวกันเเนวสบายๆ ผมได้เเต่ชะเง้อคอมองหาคนตัวเล็กกว่าว่าเขาได้เข้ามาเเล้วยังเเต่ผมก็ชะเง้อได้ไม่นานหรอกครับเพราะเธอเดินมานั่นเเล้ว ผมรู้ตัวว่าตอนนี้ผมมองเธอไม่วางตา กับความน่ารักของเธอผมไม่เคยเห็นเธอในลุคนี้เลยลุกหวานๆน่ารักๆเหมือนเด็ก ส่วนใหญ่ผมจะเห็นเธอในลุคคนทำงานมากกว่า

"เเหม่มองตาไม่กระพริบเลยนะเเก" เพื่อนผมที่ชื่อว่าธีร์เเซวผมขึ้น ลืมบอกไปไอธีร์นี้นอกจากมันจะเป็นเพื่อนผมเเล้วมันคือหุ้นส่วนในบริษัทกับผมด้วยน้ะ คนในบริษัทจะคิดว่ามันเป็นเจ้าของบริษัทซะส่วนใหญ่เพราะผมไม่เคยเเสดงตัวออกมาว่าผมก็เป็นส่วนหนึ่งเหมือนกัน

"อย่ามาเเซว ก็คนมันชอบ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาปะว่ะ" ผมตอกกลับมันไป นอกจากมันจะเเซวไม่พอ ดูมันดิเดินไปหาเกลเพื่อยั่วโมโหผมอีก ไม่พอเเค่นั้นมันยังยื่นเหล้าให้เกลอีก ไม่ได้ละผมต้องเข้าขวางมัน!

"คุณสเกลครับผมธีร์ เพื่อนของไอกราฟมันนี่ครับ เเก้วนี้สำหรับสาวสวยอย่างคุณ"

"ไม่เป็นไรดีกว่าคะเกลไม่ชอบดื่มมัน คอไม่เเข็งด้วย" เธอปฎิเสธจึงทำให้ผมรู้ว่าเธอคออ่อน ผมไม่ควรให้เธอดื่มมัน

"เอามานี่ ผมดื่มเอง" ผมหยิบเเก้วนั้นจากมือของไอธีร์เเละดื่มรวดเดียวหมด ผมเห็นรอยยิ้มสะใจจากไอธีร์มันด้วย

"โห้ โคตรใจหว่ะ เเมนโคตร" ผมนี้โคตรอยากจะตบกระบาลมันนักตอนนี้

"คุณกราฟดื่มเเบบนั้นจะไม่เป็นไรเหรอค่ะ" ผมได้ยินเสียงที่ดูเป็นห่วงจากเกล ทำให้ผมละความสนใจจากเพื่อนตัวดีเเล้วหันไปสนใจคนตรงหน้าดีกว่า ผมกำลังจะพูดตอบเธอเเต่ไอธีร์ดันพูดดักผมซะก่อน

"มันไม่เป็นไรหรอกครับคุณสเกล กราฟมันขอเเข็งออก" หื้มผมมองมันตาขวางเเละสายหน้าไปอีกทางเพื่อบอกมันว่าออกไปได้เเล้วซึ่งมันก็เหมือนจะรู้เลยบอกลาสเกลเเล้วเดินออกไปและปล่อยให้เราอยู่กันสองคน ผมพาสเกลเดินมานั่งใกล้ริมหาดซึ่งห่างจากกลุ่มคนในแผนกมาหน่อยๆเเต่ไม่มากนักเพราะกลัวว่าจะมีคนจะเดินผ่านเเล้วเดินมายื่นเหล้าให้เกล เพราะผมคงทำเเบบที่ทำกับไอธีร์ได้ไม่ครบทุกคุณเพราะบางคนผมก็ไม่ได้สนิทพอที่จะทำแบบนั้นได้

"คุณกราฟค่ะ ฉันอยากจะกินมันเหมือนกันนะค่ะ เหล้าหน่ะ" ผมเลิกคิ้วด้วยความสงสัยทำให้เธอพูดขึ้นมาอีกครั้ง

"ฉันอยากมาทะเลเพราะอากาศของประเทศไทยตอนนี้มันเหมาะกับการมาทะเลก็จริง เเต่พอมาเเล้วจริงๆมันทำให้ความทรงจำบางอย่างมันโผล่ขึ้นมาในหัวหน่ะค่ะ " เธอพูดเสียงสั่นเเละสีหน้าเศร้าลงผมก็พอจะดูออกว่าเธอหมายถึงใคร

"งั้นเดี่ยวผมมานะครับ" ผมเดินไปชงเหล้าให้เธอเเต่เป็นปริมานที่อ่อนๆคงพอสำหรับคนที่ไม่เคยกินที่กินจะไม่เมาได้ ชงเสร็จผมก็เดินไปหาเธออีกครั้ง

"นี้ครับอยากกินก็กินเลยครับ อยากจะเล่าอะไรก็เล่าได้นะครับ" ผมนั่งข้างๆเธอ เเล้วค่อยๆจิบเหล้าไปพร้อมกับเธอ "ค่ะ อืมม ก่อนที่ฉันจะเลิกกับเรนหน่ะค่ะ เราเคยมาเที่ยวทะเลกันก่อนหนึ่งวันวันนั้นเรามีความสุขกันมากค่ะ เราทั้งก่อปราสาททรายด้วยกัน ถะ ถ่ายรูปด้วยกัน เล่นน้ำด้วยกัน ขี้หลังกัน จับมือเดินริมหาดด้วยกัน มีความทรงจำเกี่ยวกับเขาไปหมดเลยค่ะ" เธอพูดเสียงสั่นเเต่เธอไม่ได้ร้องไห้ออกมานะ เธอคงเข้มเเข็งมาระดับหนึ่งเเต่คงลืมเขาไปจากใจไม่หมดเเน่ๆ

"ครับ ความทรงจำดีๆแบบนั้นเป็นใครก็คงลืมยาก" ผมพูดเสียงเรียบๆ เเน่นอนว่าตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บเหมือนกัน เพราะเธอคงไม่ลืมคนเก่าส่วนผมคนที่เป็นเเค่เพื่อนร่วมงานเคยได้ไปอยู่ให้หัวใจเธอบ้างรึป่าวก็ไม่รู้ ว่าเเล้วผมเดินไปชงเหล้าย้อมใจตัวเองซะหน่อย

"คุณเกลครับรอผมตรงนี้เเปปเดียวนะครับเดี่ยวผมมา"

"ค่ะ" ผมเดินไปชงเหล้าให้ตัวเองระหว่างที่กำลังชงอยู่นั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมรับโทรศัพท์อยู่พักนึงเเล้วก็เดินไปหาเกลต่อ

"คุณกราฟ~~ มาเเล้วเหย่ออขร่ะ" เธอเมาผมหันไปเห็นเเก้วเหล้าหลายเเก้วข้างๆเธออยูประมานห้าเเก้วได้ทำไมถึงเยอะเเบบนี่

"คุณคออ่อนเเล้วกินไปเยอะเเบบนี้ทำไมครับ เเล้วนี้ใครเอามาให้" ผมเผลอดุเธอเบาๆ ตอนนี้ผมรู้สึกโกธรเธอเล็กน้อยที่เธอไม่ระวังตัวเอาซะเลย

"ฉ้านน เห็นคูณณ ปายนานน พอดีมีคนในแผนกผ่านมาเขาก็ยื่นให้ฉ้าน ฉ้านก็เลยยดื่ม อึก รอคูณณ งาย " ให้ตายเถอะเมาขนาดนี้เลยดีน้ะที่ผมมาซะก่อนนี้ถ้าเผลอลงน้ำไปจะเกิดไรขึ้น ผมได้เเต่โทษตัวเองที่ดูเเลเธอไม่ดี

" ไปคุณไปพักเดี่ยวผมพาไปส่ง" ผมอุ้มเธอขึ้นไปในห้องพักกว่าผมจะรู้ว่าห้องเธออยู่ไหนก้อวุ่นอยู่นาน ตอนนี้ผมก็พาเธอมาวางลงที่เตียงนอน ผมเผลอมองเธอตอนหลับ เธอก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ผมหยิบเเว่นที่ไร้เลนบนในหน้าเนียนนั้นออกเพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บตอนนอน

" เรน ทำไมเรนต้องทำเเบบนี้กับเกลด้วย ทำไม ทำไม " เธอละเมอพูดถึงชื่อเขาอีกเเล้วหัวใจของผมก็เจ็บแปร๊บขึ้นมาอึกครั้ง ผมนั่่งลงกุมมือเธอเอาไว้

" เป็นผมได้ไหมเป็นผมที่อยู่ข้างๆคุณตรงนั้นได้ไหม ให้ผมไปอยู่ในใจคุณตอนนี้บ้างได้ไหม" ผมพูดเสียงเเผ่ว ผมก็ได้เเต่กล้าที่จะพูดออกไปตอนเธอหลับก็เท่านั้น ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเธอเบาๆ เเต่ผมรู้สึกว่าเธอตัวร้อนหน่อยๆ คงเป็นเพราะว่าตากน้ำค้างเเน่ๆ ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบถาดเเก้วขนาดกลางมาใส่น้ำเเล้วเอาผ้าจุ่มลงไปเเล้วบิดหมาดๆ เพื่อเช็ดใบหน้าเเขนเเละฝาเท้าของเธอ เพราะผมทำได้เเค่นี้คงล่วงเกินเธอไปกว่านี้ไม่ได้ ผมเช็ดตัวเธออยู่เเบบนี้พักใหญ่จนผมเผลอหลับข้างๆเธอ

---------------------------------

กราฟจ๋าอย่าเศร้าเลยน้ะ เกลก็น้ะหื้มมม 1 ไลค์ 1 เม้น = มากมายกำลังใจค่ะ

รักรีดทุกคนค่ะ จุ้บ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา