สานสัมพันธ์รัก

สเกล

ฉันตื่นมาเเละรีบเเต่งตัวหมายจะมาที่ทำงานระหว่างที่ฉันเดินไปที่ห้องทำงานนั้นฉันเเวะซื้อของที่ร้านกาแฟข้างๆบริษัทฉันสั่งมอคค่าลาเต้เเบบที่ฉันชอบ เมื่อได้ของฉันขึ้นลิฟท์มายังห้องคุณกราฟ เพราะฉันยังไม่รู้ว่าโต๊ะทำงานของฉันอยู่ที่ไหน ฉันเดินไปเคาะประตูเมื่อได้ยินเสียงอนุญาติฉันก็เดินเข้าไป วันนี้คุณกราฟอยู่ในชุดสุภาพสบายๆทำให้เขาดูดีขึ้นมาอีกเเบบ เขายิ้มมาให้ฉันเเล้วลุกเดินขึ้นมาทางฉัน

"คุณซื้อกาแฟมา เเล้วคุณทานอะไรมาเเล้วยังครับนอกจากกาแฟ" สีหน้าเขายังมีความสุขเหมือนเดิมพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสนั้นทำให้ฉันมองเขาไม่วางตา ฉันยิ้มให้เขาเเละตอบกลับไปว่า

"ยังเลยค่ะ ว่าจะซื้อมาให้คุณด้วยน้ะเเต่ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบกาแฟไหม ก็เลยไม่ได้ซื้อมา" ครั้งนี้เขายิ้มจนตาหยีมาให้อีกครั้งเเลัว เดินไปนั่งตรงโซนรับเเขกของห้อง

"คุณซื้ออะไรมาผมก็กินทั้งนั้นครับ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ไม่ว่าผมจะชอบหรือไม่ชอบ คุณเกลมานั่งตรงนี้สิครับ" เขาเชิญให้ฉันไปนั่งกับเขาเเละเขาก็หยิบของในถุงออกมาวาง มันเป็นกล่องอาหารเช้าซึ่งน่าเเปลกเพราะมันเป็นอาหารที่ฉันชอบทั้งนั้นเลยนะ

"ผมคิดว่าคุณน่าจะไม่ได้ทานอะไรมา ผมเลยทำอาหารมาเผื่อคุณด้วย ไม่รู้ว่าคุณจะชอบไหม คุณพอจะรับมันไว้ได้หรือป่าว" เขาส่งข้าวกล่องมาให้ฉันทำให้ฉันมีความรู้สึกบางอย่างก่อขึ้นมาในจิตใจ เขาทำอาหารมาให้ฉันเเล้วดันเป็นอาหารที่ฉันชอบด้วยมันคงเป็นเรื่องบังเอิญมั้งเพราะเขาจะรู้ได้ยังไงละว่าฉันชอบ ทั้งๆที่ฉันไม่เคยบอก ฉันยื่นมือไปรับข้าวกล่องที่เขาทำมาให้เเล้ววางลงไว้บนโต๊ะ

"ไหนๆ คุณทำมาสองชุดเเล้วเเละมันก็เป็นอาหารเช้าด้วย งั้นเรามากินด้วยกันไหมค่ะ " 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กราฟ

ผมอึ้งกับคำตอบที่ได้ คำว่า ด้วยกัน คำว่า เรา มันมีอิทธิพลกับหัวใจผมมาก รู้สึกว่าตอนนี้หัวใจของผมมีจังหวะที่เต้นเร็วขึ้นจนผมกลัวว่ามันจะหลุดออกมาเเละกลัวว่าเธอจะได้ยินผมเปิดข้าวกล่องเเล้วก้มหน้ากินข้าวเพราะไม่รู้จะทำไงต่อดี เพราะผมเริ่มไปไม่ถูก หัวใจตัวดีก็ยังเต้นเเรงเหมือนเดิม หยุดดิ หยุดดิโว้ย เอ้ยหยุดไม่ได้ หยุดก็ตายดิ อดเป็นเเฟนเกลมาทำไงพูดไม่คิด

"คุณกราฟเป็นอะไรหรือป่าวค่ะ หน้าเเดงจังเลย" เธอไม่พูดเเค่เท่านั้นเธอเอามือนิ่มๆของเธอนั้นมาอังที่หน้าผากของผมด้วย นาทีนี้ผมกลั้นหายใจนื่องจากทำตัวไม่ถูก

"เอ่อขอโทษค่ะ ฉันเเค่กลัวว่าคุณจะไ่ม่สบายหรือป่าว " เธอรวบมือตัวเองไว้บนตักเหมือนเธอจะคิดว่าตัวเองทำผิดซะงั้น ทั้งๆที่ไม่ใช่เลย

"ไม่เป็นไหร่ครับ ผมไม่ได้ว่าอะไร คุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้นก็ได้" ผมพูดออกไปให้เธอคลายความกังวลลง เเละเธอก็ยิ้มมาให้ผม ผมอยากให้รอยยิ้มนี้มอบมาให้ผมคนเดียวจัง

"คุณกราฟค่ะ ว่าเเต่โต๊ะทำงานของฉันอยู่ไหนเหรอคะ" เธอถามผมด้วยสีหน้าทีสงสัยขึ้นมา

"ตรงนั้นไงครับ" ผมขี้ไปยังโต๊ะเล็กที่เยื้องกับผมหน่อยๆ

"อ้อค่ะ งั้นวันนี้นี้คุณมีอะไรให้ฉันทำคะ" เธอถามด้วยเสียงที่ดูตื่นเต้น

"วันนี้ผมจะให้คุณช่วยผมคิดเกี่ยวกับโปรแกรมที่ผมคิดไว้คร่าวๆ ไว้หน่อย" เธอเดินไปยังโต๊ะเล็กๆนั้นของเธอ เธอจัดนู้นจัดนี้ให้เข้าที่ผมมองเธออย่างไม่วางตา พอเธอหันผมก็หลบตาที่มองเธอซะงั้น

"ฉันชอบค่ะ" เธอพูดอะไรน้ะ ชอบ ชอบอะไรเเล้วเธอมองมาทางผมใช่ไหม เดี่ยวนะ

"เอ่อครับ เอ่อชอบ.. "ตอนนี้ผมลนไปหมดเเล้ว

"ฉันชอบโต๊ะค่ะ นี้เป็นครั้งเเรกที่ฉันมีโต๊ะทำงานในบริษัทที่ฉันอยากเข้า" เธอยิ้มมาทางผม ผมได้เเต่ยิ้มเเหย่ๆไปให้เธอนี้ผมคิดมากไป มากไปจริง ใครว่าผู้หญิงจะมโนเก่ง ผู้ชายอย่างผมก็มโนเก่งเหมือนกัน

"อ้อครับ เอ่อคุณ เดี่ยวอีกสองวันข้างหน้าทางแผนกของเราจะมีทริปให้พนักงานไปเที่ยวกันตอนนี้เขากำลังเสนอกันอยู่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนกันดี คุณลองเสนอมาได้น้ะ เขาจะนับเสียงส่วนใหญ่กัน คุณอยากไปที่ไหนรึป่าว" ผมบอกเกี่ยวกับบริการของเเผนกเราให้เธอ เธอมีสีหน้าที่ตื่นเต้นกว่าเมื่อกี้ซะอีก เหมือนเด็กได้ของขวัญชิ้นโปรดยังไงยังงั้น

"ฉันอย่างไปทะเลค่ะ ทะเลที่ไหนก็ได้ฉันว่าอากาศเเบบนี้เราน่าจะไปเที่ยวทะเลกันนะค่ะ" เธอพูดเสียงหวานกับท่าทางที่อธิบายเกี่ยวกับบรรยากาศ เธอชั่งดูมีความสุขจริงๆ เเต่คำว่าเรานั้นก็ยังมีอิทธิพลกับผลเหมือนเดิม ทั้งๆที่ไม่ได้ไปกันสองคนซะหน่อย เเต่คำว่าเรามันเหมือนราวกับว่าผมได้ไปกับเธอเเค่สองคน

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สเกล

ตอนนี้ฉันได้มาอยู่ที่ทะเลเเล้ว เพราะเสียงโหวตส่วนใหญ่นั้นโหวตมาที่ทะเลกันมากเเทบจะเกือบทุกคนเลยตอนนี้ฉันกันคุณกราฟเราสนิทกันมากขึ้นนะ สองวันที่ผ่านมาเราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยตอนนี้ฉันเก็บของเข้าห้องพักจัดของอะไรเสร็จ กำลังไปหาคุณกราฟ เพราะเขานัดฉันไปที่ร้านของฝากใกล้ๆที่พักนี้ ฉันถามเขานะว่าทำไมต้องซื้อของฝากในวันเเรกที่มาด้วยเเล้วได้คำตอบว่าก็ในวันหลังๆเราจะได้เที่ยวโดยไม่ต้องคำนึงอยูว่าเราซื้อของฝากเเล้วยัง

"คุณสเกลทางนี้ครับ" ฉันได้ยินเสียงเรียกฉันจากทางด้านหลัง

"ค่ะ คุณกราฟเราไปกันเลยไหมค่ะ" ฉันถามเขาก่อนนที่เราจะเดินกันไปที่รถเพื่อมุ่งหน้ากันไปที่ร้าน

ฉันเลือกของฝากให้กับคนในครอบครัวฉันเสร็จฉันไปสะดดตากับร้านหนึ่งเป็นร้านที่เขาทำสร้อยกำไลเเหวนฉันหยุดยืนมองอยู่นานจนคุณกราฟสะกิดเเขนฉัน

"คุณเกลผมว่าเรามาทำกำไลทีมไหมครับ" เขายิ้มออกมาเเล้วเดินไปหยิบๆจับๆ กำไลเงินที่วางเรียงรายกันอยู่

"กำไลทีม ทีมเราก้มีเเค่เราสองคนเองนี้ค่ะ" ฉันแปลกใจกับคำพูดเขาเล็กน้อย เขาเลิกดูพวกกำไลนั้นเเล้วหันมาพูดกับฉัน

"ใช่ครับ ในเเผนกเราในทีมอื่นเขาก็มีกันนะครับ ผมว่าเราสองคนมีกันน่าจะไม่เเปลกนะ เเต่ถ้าคุณไม่อยากทำผมไม่บังคับคุณนะ"เขาพูเสร็จก็เดินไปดูพวกกำไลนั้นต่อ ฉันว่าทำไปก็ไม่เห็นเเปลกอย่างที่เขาว่านะทีมอื่นเขาก็ทำกันเเละอีกอย่างมันจะให้ความสนิทของฉันกับเขามีมากขึ้นเพราะฉันคงต้องทำงานกับเขาอีกนาน

"เรามาทำกันก็ได้ค่ะ" เขามาหาฉันอย่างรวดเร็วเเละยิ้มมาให้ฉันอย่างกับคนที่ได้ของที่ตัวเองพอใจ เขาฉันมาหาฉันเเบบนั้นฉันก็กลัวว่าเขาจะคอเข็ดเหมือนกันน้ะ

"เรามาสลักชื่อกันตรงกำไลดีไหมครับ ไม่เชิงว่าสลักเอางี้เรามาสลักคำพูดที่เราอยากบอกอีกฝ่ายเเต่ไม่กล้าบอกดีไหมครับ"เขาเสนอไอเดียเกี่ยวกับกำไลทีมครั้งนี้ขึ้นมา

"ฉันว่าไอเดียนี้ผ่านคะ" ฉันยิ้มรับให้เขาเเล้วเราก็เลือกแบบกำไลได้ ฉันเขียนคำว่า Thank you for everything ให้กับคนทำกำไล เเต่ฉันไม่รู้ว่าคุณกราฟเขียนคำว่าอะไร

ฉันรอคนทำอยู่เกืบชั่วโมงกว่าๆ ตอนนี้เราได้ของจากทางร้านเเล้วเขารับของงเเล้วยื่นให้ฉัน

"นี้ครับของคุณเเละนี้ของผม "เราให้ของกันเสร็จเขาก็พุดขึ้นต่อ"เมื่อเราได้ของ ของตัวเองเเล้วเรามาเเลกกำไลกันได้เเล้วครับ" เขายิ้มให้ฉันเเล้วยื่นกำไลของเขามาให้ฉันเเละฉันก็ยื่นของฉันให้เขา

"Thank you for everything" เขาพูดขอความของฉันที่ฉันฝากไว้ตรงกำไล

"ค่ะ ฉันขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณทำให้ฉันนะคะ" ฉันพูความในใจให้กับเขาออกไปฉับเปิดกล่องกำไลเเล้วพบ อักษรบนกำไลว่า 1 28ve y8o มันคืออะไรกัน

"เอ่อ คุณมันหมายความว่าอะไรเหรอคะ" ฉันถามเขาด้วยความสงสัยมันคือข้อความจริงๆเหรอเนี้ย

"ไม่บอกครับ ผมอยากให้คุณรู้เองมากกว่า" เขายิ้มออกมาอย่างมีความหมาย ฉันอยากรู้จริงๆว่ามันหมายความว่าอะไร

"ผมจะรอวันนั้นนะครับ"

​

กราฟนางร้ายน้ะ เเหม่มีการบอกรักเกลทางอ้อมด้วยจ้า มีความเปลี่ยนกำไลคู่เป็นกำไลทีมเเหม่อยากมีกำไลกับเกลทำไมไม่บอกเขาไปเลยละจ้ะ 1 ไลค์ 1 เม้น = มากมายกำลังใจค่ะ

รักรีดทุกคุณค่ะ