กับดักหัวใจ...พี่ชายตัวร้าย

ซีเลนขยับพลิกตัวเพื่อหลบแสงแดดที่กำลังสาดส่องเข้ามาในห้องของตัวเองก่อนที่เขาจะรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครบางคนที่กำลังเลื่อนแขนขึ้นมากอดตัวเขา

 

"พี่โรม...!"

 

แต่แล้ว…ซีเลนก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเขาลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของพี่โรมจริงๆ ก็เขาจำได้ว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้มานอนอยู่บนเตียงนี้นิ  เพราะว่าหลังจากที่เขาเช็ดตัวให้กับพี่โรมจนเสร็จแล้วเขาก็ได้ตกลงกับพี่โรมว่าเขาจะลงไปนอนที่พื้นซึ่งพี่โรมเองก็ยอมตกลงกับเขาอย่างง่ายดาย ทั้งๆที่มันไม่ใช่นิสัยของพี่โรมเลย

 

"พี่โรม...นี่ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะครับ"

ซีเลนหันไปเขย่าแขนของคนตรงหน้าที่ยังคงนอนนิ่งอยู่ที่เดิมแม้ว่าเขาจะส่งเสียงเรียกแล้วก็ตาม

 

"พี่โรม..."

 

"นายจะเงียบเองหรือว่าจะให้ฉันช่วย..."

พี่โรมขยับหันมาพูดขู่เขาทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองหน้าเขาเลย

"แต่ว่า..."

"แต่ฉันง่วง...เพราะเมื่อคืนกว่าที่ฉันจะได้นอนมันก็ปาเข้าไปจะตีห้าล่ะนะ"

"แล้วพี่จะมานั่งเฝ้าผมทำไมล่ะครับ"

"ก็ถ้าฉันไม่นั่งเฝ้า แล้วฉันจะได้นายมานอนกอดแบบนี้มั้ยล่ะห๊ะ"

พี่โรมเลยลืมตาขึ้นมาบอกกับเขา

 

"งั้น..ถ้าพอใจแล้วก็ปล่อยได้แล้วครับ"

"ก็บอกว่าฉันยังง่วงอยู่ไง…"

"แต่ว่าผมไม่ง่วงแล้วนิครับ"

"งั้นนายก็เลือกเอา...ว่านายจะให้ฉันนอนกอดเฉยๆหรือว่าจะให้ฉันทำอย่างอื่นแทน"

 

 

"นี่...พี่โรม..."

 

 ซีเลนเลยออกแรงทุบไหล่ของพี่โรมก่อนที่เขาจะเห็นพี่โรมค่อยๆยิ้มออกมา

"ถ้าฉันจะทำอะไรนาย ฉันคงทำไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะซีเลน แต่นี่ฉันยังง่วงอยู่จริงๆนอนต่อก่อนเถอะนะ แล้วสายๆเราค่อยตื่นกัน"

"แต่นี้ก็สายแล้วนะครับ"

"นี่ เดี๋ยวนี้นายไม่ฟังกันแล้วใช่มั้ย"

"ปะ..เปล่านะครับ"

ซีเลนเลยต้องรีบตอบออกไปก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นไปมองสบตากับพี่โรม

"งั้นก็นอนต่อเถอะ..."

พี่โรมเลยขยับเข้ามาจูบที่หน้าผากของเขาก่อนที่เขาจะค่อยๆหลับตาลง ก็ถ้าไม่ให้เขาเชื่อฟังผู้ชายคนนี้แล้วจะให้เขาไปเชื่อฟังใครได้อีกล่ะ และยิ่งพี่โรมชอบเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้เขาก็ยิ่งต้องคอยเอาใจพี่โรมไม่ใช่หรือไง……………………………..

 

 

 

 

 

 

"นี่ซีเลน พี่โรมได้บอกนายหรือเปล่าว่าพวกเราจะได้ไปค่ายอะไรกันอ่ะ"

 ไอติมหันมาถามเขาหลังจากที่พวกเขาได้เดินออกมาจากห้องประชุมกันแล้ว

"ค่ายอาสามั้ง..."

"จริงดิ...เรากำลังอยากไปอยู่พอดีเลย แล้วเราจะได้ไปทำอะไรกันบ้างอ่ะ"

"ก็คงจะไปสร้างห้องสมุดให้น้องๆกันล่ะมั้ง เพราะเราเห็นพวกพี่ๆเขารับบริจาคหนังสือกันด้วยนิ"

"อ่าวเหรอ...ทำไมเราไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ"

"รู้ตอนนี้ก็ไม่ได้สายไปนิ เพราะว่าเขารับจนถึงวันไปค่ายเลยนะ ไอติมจะเอามาวันที่ไปค่ายก็ได้"

"อืม...เอาแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน"

"งั้น…เดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะไอติม สงสัยพี่โรมคงจะรอเราแล้ว"

"โอเค...งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ"

"อื้ม..."

 

ซีเลนพยักหน้าตอบก่อนที่เขาจะเดินแยกออกมาจากไอติม จริงๆแล้ววันนี้เขาไม่จำเป็นที่จะต้องรีบกลับไปหรอกเพราะว่าพี่โรมยังคงติดประชุมเรื่องที่จะไปค่ายกันอยู่ แต่ที่เขาต้องรีบแยกตัวออกมาก่อนมันก็เป็นเพราะว่าพี่โรมบ่นว่าหิวแล้วน่ะสิเขาก็เลยกะว่าจะออกมาหาอะไรให้พี่โรมกินซะก่อน....

 

 

 

 

 

 

"โห...น่ารักจริงๆเลยรู้ด้วยว่าฉันกำลังหิว"

 

"ก็ถ้าไม่ให้รู้ใจคนนี้แล้วจะให้ไปรู้ใจใครอีกล่ะ"

 

แต่แล้ว…ภาพของคนสองคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่ในห้องประชุมก็ทำให้คนที่กำลังจะก้าวขาเข้าไปข้างในต้องชะงักไปก่อนที่เขาจะค่อยๆขยับถอยหลังออกมา

 

"นี่...โรม เหลือไว้ให้เรากินด้วยสิ เราเองก็หิวเหมือนกันนะ"

 

"ก็ใครกันล่ะที่ใช้ฉันจนฉันไม่ได้ออกไปกินข้าวเที่ยงเลยอ่ะ"

"ก็นี่ไงค่ะ ก็ซื้อของกินมาให้แล้วนี่ไง อ่ะ…ป้อนให้ด้วย"

"ดีมาก...นี่ขออันนั้นด้วยดิ..."

ภาพของพี่โรมที่กำลังหยอกล้ออยู่กับพี่เฟย์อย่างมีความสุขทำให้ซีเลนตัดสินใจขยับถอยหลังออกมาก่อนที่เขาจะเดินห่างออกมาจากห้องประชุมเลย

 

 

 

 

"นี่…ว่าไงเด็กน้อย..."

 

แต่พอเขาเดินห่างออกมาแล้วเขาก็เจอเข้ากับพี่ก้องที่หันมาส่งเสียงร้องทักเขาก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นไปมอง

 

"พี่ก้อง..."

 

"อืม ว่าไง…แล้วมาเดินเหม่ออะไรอยู่แถวนี้เนี่ย"

"เปล่าครับ...แล้วนี่พี่ก้องกำลังจะไปที่ห้องประชุมใช่มั้ยครับ"

"อืม...ไปด้วยกันดิ ไอ่โรมมันก็อยู่ในนั้นเหมือนกันนะ"

"เออ...ไม่ดีกว่าครับ คือผมมีธุระต้องไปทำนิดหน่อยอ่ะ ผมฝากพี่ก้องไปบอกพี่โรมด้วยนะครับว่าผมจะขอกลับก่อน"

"ได้ดิ ว่าแต่นี่เราไม่ได้เป็นไรใช่ป่ะ"

"เปล่าครับผมไม่ได้เป็นอะไร แล้วนี่พี่ก้องกินอะไรมาหรือยังครับ"

ซีเลนเลยส่งยิ้มไปให้กับพี่ก้องก่อนที่เขาจะถามออกมา

"ยัง...ทำไม เราจะชวนพี่ออกไปกินข้าวด้วยงั้นเหรอ"

"เปล่าหรอกครับ คือพอดีว่าผมมีขนมติดมือมาด้วย พี่ก้องเอาไปกินรองท้องไว้ก่อนสิครับ ฝากถึงพี่โรมด้วยก็ดีนะ…"

ซีเลนเลยบอกขึ้นก่อนที่เขาจะยื่นถุงขนมในมือไปให้กับอีกคน

 

"เชอะ...อะไรๆก็พี่โรมอย่างเดียวเลยนะ"

 

พี่ก้องเลื่อนมือมารับถุงขนมจากเขาไปก่อนที่จะทำท่าบ่นใส่เขา หากใครหลายๆคนที่ไม่ได้รู้จักกับผู้ชายคนนี้คงจะคิดว่าผู้ชายคนนี้อ่ะเป็นคนเจ้าเล่ห์คบไม่ได้แต่จริงๆแล้วผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาคนนี้เนี่ย…จริงใจกับเขาที่สุดเลยนะ

 

"งั้น… ผมไปนะครับ"

 

"อืมๆ แล้วเจอกัน"

"ครับ"

ซีเลนเลยพยักหน้ารับก่อนที่เขาจะเดินผ่านพี่ก้องไป ความรู้สึกของเขาในตอนนี้มันไม่ใช่เป็นความรู้สึกของคนที่กำลังหึงหรือว่ากำลังน้อยใจอะไรแต่มันเป็นความรู้สึกของคนที่กำลังต้องการการตัดสินใจมากกว่า ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาก็คงอาจจะไม่ได้รู้สึกผิดถึงขนาดนี้แต่ในตอนนี้…เขากำลังรู้สึกผิดและกำลังรู้สึกผิดมากๆเลยด้วยที่เขาไปสารภาพรักกับคนที่มีเจ้าของแล้วอย่างพี่โรม

 

 

 

 

 

"นี่ซีเลน เราว่าช่วงนี่ซีเลนดูเงียบๆไปนะ เป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่ามีปัญหาอะไรกับพี่โรม"

ไอติมที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆกับเขาหันมาสะกิดแขนของเขาก่อนที่จะถามออกมา จริงๆมันก็ไม่แปลกหรอกนะที่ไอติมจะหันมาถามกับเขาแบบนี้ เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาไปเจอพี่โรมกับพี่เฟย์มา…เขาก็ยังตัดสินใจทำอะไรไม่ได้เลย

 

"เปล่าหรอกไม่มีอะไร"

 

"แต่ถ้ามีอะไร ซีเลนเล่าให้เราฟังได้นะ"

"ขอบใจนะไอติม ขอบใจที่เป็นห่วงเรา…"

"ก็เราเป็นเพื่อนกันนะซีเลน ถ้าซีเลนไม่ให้เราเป็นห่วงซีเลนแล้วซีเลนจะให้เราไปเป็นห่วงใครได้ล่ะ"

ไอติมเลยต้องหันมาบอกกับเขาด้วยสีหน้าที่จริงจังก่อนที่เขาจะส่งยิ้มไปให้กับไอติมอีกครั้ง เขารู้ว่าไอติมน่ะจริงใจกับเขาแต่เรื่องบางเรื่องมันก็ยากที่เขาจะเล่าให้ไอติมฟังจริงๆ…

 

[ก๊อกๆๆ]

 

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้ซีเลนที่กำลังจะขยับตัวขึ้นไปบนเตียงต้องหันหน้าไปมองก่อนที่เขาจะเดินไปเปิดประตูให้กับอีกคน

 

"พี่โรมมีอะไรหรือเปล่าครับ"

 ซีเลนเงยหน้าไปถามพี่โรมที่ตอนนี้กำลังยืนมองเขาอยู่ตรงหน้าประตู

 

"ให้ฉันเข้าไปได้มั้ย…"

 

"อะ...เออ..."

 

แต่แล้วเขาก็ต้องมองหน้าของพี่โรมด้วยความสงสัยเพราะวันนี้พี่โรมดันมีท่าทีที่แปลกๆไป

 

"โอเค...ถ้านายไม่สะดวกก็..."

"ได้ครับ... พี่โรมเข้ามาสิครับ"

ซีเลนเลยรีบตอบออกไปก่อนที่เขาจะเลื่อนมือไปคว้าแขนของพี่โรมให้ขยับตัวเดินตามเขาเข้ามาทางด้านใน  และที่เขาต้องทำแบบนี้มันก็เป็นเพราะว่าเขากลัว...กลัวว่าพี่โรมจะเดินหนีเขาไปเหมือนคราวนั้นอีก

 

"พี่โรมมีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ"

พอให้พี่โรมได้เข้ามาในห้องของเขาแล้วซีเลนถึงได้เงยหน้าขึ้นไปถามพี่โรม

"ไปนั่งคุยกันดีๆก่อนไป…"

พอพูดจบพี่โรมก็จูงมือของเขาให้เดินตามไปที่เตียงนอน ก่อนที่เขาจะถูกพี่โรมดึงให้ลงไปนั่งอยู่บนตักของพี่โรม

 

....แล้วแบบนี้มันคือ…นั่งคุยกันดีๆแล้วใช่ป่ะ

 

"พี่โรมมีอะไรเหรอครับ..."

 

ซีเลนหันไปถามพี่โรมที่กำลังเลื่อนมือมากอดเอวเขา นี่...สรุปว่าพี่โรมมีเรื่องที่จะมาคุยกับเขาจริงๆใช่มั้ยเนี่ย

 

"นายมีอะไรจะถามฉันหรือเปล่า"

"ถาม...ถามอะไรเหรอครับ"

ซีเลนขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัยก่อนที่เขาจะถามพี่โรมออกไป ก็เขากำลังไม่เข้าใจจริงๆนี่หน่าว่าพี่โรมกำลังต้องการอะไร

"สองสามวันมานี้ฉันว่านายดูแปลกๆไปนะ นายกำลังคิดมากเรื่องของฉันอยู่หรือเปล่าซีเลน"

นี่...พี่โรมเองก็สังเกตุเขาถึงขนาดนี้เลยงั้นเหรอ พี่โรมจะรู้บ้างมั้ยว่าคำพูดที่ดูใส่ใจนั้นมันกำลังทำให้หัวใจของเขาที่มันเคยเหี่ยวเฉาไปแล้วกำลังกลับมาพองโตขึ้นอีกครั้ง

 

"ฉันถาม...นายได้ยินหรือเปล่า นายไม่สบายใจเรื่องอะไร ไหนบอกฉันมาซิ"

พี่โรมเลยขยับมาหอมแก้มของเขาก่อนที่จะหันมาถามเขาอีกครั้ง

 

"ผะ...ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ"

 

แม้ว่าในหัวของเขามันจะกำลังคิดเรื่องของพี่โรมอยู่ก็จริง แต่เขาก็คงไม่กล้าที่จะบอกกับพี่โรมออกไปหรอกนะเพราะเขาไม่อยากทำให้พี่โรมต้องมาไม่สบายใจไปกับเขาด้วย

"อย่าโกหกฉันนะซีเลน เพราะถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้เกลียดคนโกหก แต่ฉันก็ไม่อยากให้นายมาโกหกฉันนายเข้าใจหรือเปล่า"

"ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆครับ..."

ซีเลนเลยยิ้มออกมาก่อนที่เขาจะพยายามยืนยันกับคนตรงหน้าอีกครั้ง ว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ

"ฉันจะถามนายอีกครั้งนะว่านายเป็นอะไร นายรู้ใช่มั้ยว่าถ้านายยิ่งปฏิเสธ ฉันก็ต้องยิ่งอยากรู้ให้ได้"

"ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆครับ พี่โรมอย่ามาคิดมากเรื่องผมเลยนะครับ"

ซีเลนเลยบอกขึ้นก่อนที่เขาจะค่อยๆยกมือของตัวเองขึ้นมาลูบที่แก้มของพี่โรมเบาๆ

 

"สามรอบ...นายพูดโกหกฉันครบสามรอบแล้วนะซีเลน เพราะฉะนั้นฉันเองก็ไม่มีอะไรที่จะต้องถามนายแล้วเหมือนกัน"

 

พอจบประโยคนั้นของพี่โรมไปแล้ว พี่โรมก็เลื่อนมือขึ้นมากดตรงท้ายทอยของซีเลนให้ก้มหน้าลงไปหาก่อนที่พี่โรมจะประกบริมฝีปากขึ้นมาจูบกับซีเลนทันทีเลย ซึ่งมันทำซีเลนตกใจมากที่อยู่ๆพี่โรมก็มาทำแบบนี้กับเขาโดยที่เขายังไม่ได้ตั้งตัว ซีเลนเลยค่อยๆเลื่อนมือขึ้นมาดันตรงหน้าอกของพี่โรมเอาไว้ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกพี่โรมเอนให้นอนลงไปบนเตียง

 

"อื้อออ..."

 

ซีเลนพยายามส่งเสียงร้องขึ้นในลำคอเมื่อคนที่กำลังใช้ปากมาปิดปากของเขาอยู่นั้นเลื่อนมือขึ้นมาล็อคแขนของเขาเอาไว้แล้ว แถม…พี่โรมยังไม่ยอมปล่อยโอกาสให้เขาได้หายใจอีก

 

"อื้อออ..."

 

ซีเลนพยายามร้องขออากาศจากอีกคนที่ยังไม่ยอมละริมฝีปากออกจากปากของเขาสักที นี่...เขากำลังจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้วนะ

 

"คืนนี้…ฉันจะให้เวลานายได้พูดความจริงกับฉันทั้งคืนเลย"

 

พี่โรมเลยขยับเลื่อนหน้าออกไปบอกกับเขาก่อนที่จะก้มหน้าลงมาจูบที่หน้าผากของเขา ส่วนซีเลนที่กำลังนอนหอบเอาอากาศเข้ามาในปอดของตัวเองอยู่นั้นได้แต่นอนนิ่งๆให้อีกคนได้กดริมฝีปากลงมาที่ปลายจมูกของเขาอีกครั้ง

 

"แล้วรอบนี้นายจะว่าฉันใจร้ายอีกไม่ได้นะซีเลน"

 

และแล้วซีเลนก็ถูกคนบนร่างกดจูบลงมาหาเขาอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้พี่โรมกลับค่อยๆจูบเม้มตรงริมฝีปากของเขาอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะค่อยๆสอดส่งปลายลิ้นที่นุ่มชื้นเขาไปสำรวจในโพรงปากของเขาแทน ซีเลนไม่รู้ว่าเขาควรที่จะต้องปฏิเสธกับอีกคนออกไปยังไงดีเพราะในตอนนี้หัวใจของเขามันได้ตกไปเป็นของอีกคนจนหมดแล้ว

และพอหลังจากที่พี่โรมได้เล่นสนุกกับริมฝีปากของเขาจนเป็นที่พอใจแล้วพี่โรมก็ค่อยๆเลื่อนหน้าลงมาซุกไซ้ที่ลำคอขาวของเขาก่อนที่เขาจะต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงกัดเบาๆจากพี่โรม

 

"อ๊ะ...พะ...พี่โรม...อย่าครับ"

 

"ถ้าไม่อยากโดนกัดอีกรอบนายก็บอกมา..."

"ผม...รักพี่โรมครับ"

ใช่...นี่คือสิ่งที่เขาอยากจะบอกกับพี่โรมจริงๆเขาอยากให้พี่โรมได้รู้ว่าเขารักพี่โรมมาก และมันก็มากซะจนที่เขาไม่อาจจะมาทำให้พี่โรมไม่สบายใจไปกับเขาได้

"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะซีเลน ไม่งั้นฉันจะปล้ำนายจริงๆด้วย"

 

"มะ..ไม่ได้นะครับ.."

 

 เขาไม่แน่ใจว่าพี่โรมจะทำตามอย่างที่ขู่กับเขาไว้จริงๆหรือเปล่า แต่เขาก็ยังไม่พร้อมที่จะโดนพี่โรมปล้ำจริงๆหรอกนะ

 

"ถ้าไม่อยากโดนปล้ำนายก็บอกมา"

พี่โรมเลยเงยหน้าขึ้นมาถามเขาก่อนที่จะเลื่อนมือข้างนึงลงมาปลดกระดุมเสื้อนอนของเขาออกจริงๆ  ให้ตายเถอะ...นี่ตกลงพี่โรมจะปล้ำเขาจริงๆใช่มั้ยเนี่ย

 

"อย่านะครับ พี่จะมาทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ…"

 

ซีเลนเลยรีบร้องห้ามขึ้นก่อนที่เขาจะพยายามออกแรงดิ้นเพื่อที่จะได้สู้กับแรงของพี่โรม

"ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ก็ในเมื่อนายเป็นคนบอกกับฉันเองนิว่านายรักฉัน"

พี่โรมว่าขึ้นพลางก้มหน้าลงมาจูบไซ้ที่ซอกคอของเขาอีกครั้ง ก่อนที่จะออกแรงดูดเม้มลงมาที่คอของเขาเบาๆ

"พี่โรมอย่า...อื้อออ…"

แต่แล้วเสียงของซีเลนถูกพี่โรมดูดกลืนลงไปในลำคอก่อนที่ซีเลนจะรู้สึกถึงแรงบดขยี้ที่พี่โรมกำลังจู่โจมลงมาตรงริมฝีปากของเขา  นี่เขาจะทำยังไงดี...แล้วถ้าพี่โรมเกิดโกรธจนปล้ำเขาขึ้นมาจริงๆแล้วเขาจะทำยังไงต่อไปดี

ใช่...ที่เขาเองก็รักพี่โรมแต่พี่โรมเองก็ยังคงมีพี่เฟย์อยู่ทั้งคน  แล้วแบบนี้…พี่โรมจะเอาเขาไปเก็บไว้ส่วนไหนของพี่โรมกัน 

 

 

 

................................................................................................................

 

 

ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจกันนะค่ะ

แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้าค่ะ...