ขอได้ใกล้...ใจแอบรัก

ตอนที่ 3

“เฮ้ย!!!!! ตี๋ เพื่อนกูชอบอ่ะ” โอ๊คแทบอยากจะกระโดดเตะเพื่อนตัวเองเขาอยากจะพาพวกมันไปกระทืบด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่คำว่าเพื่อนเนี่ยแหละ คนร่างเล็กได้ยินเสียงเหมือนคนเรียกก็หยุดทันที แล้วมองหาต้นเสียงแต่ก็ไม่เจอแต่สายตามันดันไปหยุดอยู่ที่ผู้ชายกลุ่มนึงที่สองคนถือข้าวมันไก่ข้างนึงแล้วน้ำซุบอีกข้างนึงแถมยังยิ้มอะไรแปลกๆมาที่เขาด้วย ส่วนอีกคนนึงกำลังปรุงก๋วยเตี๋ยวแต่ไม่รู้ปรุงหรือเปล่าแถมยังหลบสายตาเขาอีกตั้งหาก คนร่างบางที่หันไปก็ไม่เห็นใครเรียกก็เดินกลับไปที่โต๊ะของเขาทันที ส่วนโอ๊คที่เห็นคนร่างเล็กเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเองแล้วก็หันมามองเพื่อนของตัวเองทันที

“มาให้กูเตะสามทีได้ไหม ทำเชี้ยไรลงไปเนี่ย”โอ๊คอวดครวญเพื่อนทันที ถ้าจะให้พูดจริงๆคือเขาค่อนข้างเขินทีเดียว และเริ่มรู้สึกคิดผิดมากที่บอกพวกมันว่าเขาชอบใคร เอหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ส่วนเนมก็หัวเราะเยาะๆใส่ส่วนโอ๊คก็แค่แยกเขี้ยวใส่เพื่อนเท่านั้น รอไม่นานทรายก็มาแล้วพวกเขาก็พากันมานั่งกันที่โต๊ะ

“เฮ้ยไอ้โอ๊คเก้านาฬิกา”โอ๊คมองหน้าทรายเพราะไม่เข้าใจที่ทรายพูด ทรายทำหน้าเอือมก่อนจะลุกขึ้นแล้วจับหน้าโอ๊คหันไปอีกฝั่งนึงของที่นั่งทันที โอ๊คหันไปตามือทรายที่จับเขาหันแล้วโอ๊คก็ตาเบิกกว้างเพราะที่เห็นคือตี๋ แต่ไม่ได้มีแค่ตี๋คนเดียวยังมีเพื่อนของตี๋อีกเยอะมากบางคนก็กินข้าวบางคนก็ปั่นงานส่วนตี๋นั่งกินข้าวไปด้วยสอนงานเพื่อนไปด้วยโอ๊คมองแล้วมันค่อนข้างน่ารักมากเลยทีเดียว ตอนที่เห็นร่างเล็กทำอะไรสำหรับโอ๊คก็น่ารักไปหมดแหละ

“คริๆ”โอ๊คได้ยินเสียงหัวเราะของเพื่อนตัวเองก็หันกลับมาทันที แถมยังได้สีหน้าล้อๆจากพวกมันอีก ฮึ้ย!!

“ไงมึงเชื่อกูยังว่าตรงนี้ทำเลดี” โอ๊คไม่ได้ตอบอะไรแล้วหันมานั่งกินข้าวของตัวเองแต่สายตามันโฟกัสตรงเก้านาฬิกาตลอดไม่รู้จะทำไงให้ห้ามมองก็เลยมองไปเรื่อยๆ มองจนร่างเล็กลุกไปนั่นแหละ

ตอนนี้เข้าคาบบ่ายแล้วโอ๊คมีเรียนวิชาภาษีซึ่งเป็นวิชาที่โอ๊คเรียนและเข้าใจง่ายสุดเพราะเรียนมาตั้งแต่ปวช.3แล้วก็เลยมีความรู้เก่าบ้างจนจบคาบเรียนซึ่งคาบต่อไปคือโฮมรูมซึ่งเป็นวิชาสุดท้ายของวันนี้เป็นอะไรที่ดูเหมือนว่างแต่สำหรับปวส.ปีสุดท้ายของพวกเขานั้นไม่ได้เป็นเหมือนที่ผ่านมาเท่าไหร่เพราะต้องเอาเวลาไปวางแผนในการรับน้องทั้งในและนอกสถานที่รวมถึงการจับสายรหัสด้วยทำให้คาบโฮมรูมเป็นอะไรที่วุ่นวายไม่น้อยเลยทีเดียว

กว่าจะได้ข้อสรุปก็เลยเวลากลับบ้านมาพอสมควรจึงทำให้โอ๊คกลับบ้านช้ากว่าปกตินิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคของโอ๊คเท่าไหร่ โอ๊คเดินมารอรถที่หน้าวิทลัยเหมือนเดิมโอ๊คที่รอรถอยู่ก็เห็นเป็นเด็กพาณิชย์เดินมาโอ๊คไม่ได้ตั้งใจมองแต่สายตามันสะดุดตาที่ร่างเล็กที่เดินตามมาข้างหลังเนี่ยแหละ โอ๊คยืนมองกลุ่มนั้นสักพักรถเมล์ก็มาโอ๊คคอยมองว่าร่างเล็กจะขึ้นไหม พอเห็นร่างเล็กขึ้นรถเมล์ไปโอ๊คก็เดินตามขึ้นไปทันที แต่ขึ้นไปดันไม่มีที่นั่งแล้วคนที่เดินตามหลังมาก็เดินดันโอ๊คจนโอ๊ตต้องเดินนำไปอีกแต่สายตาโอ๊คเห็นคนร่างเล็กแล้วโอ๊คเดินไปยืนอยู่หน้าร่างเล็กทันทีคนที่เดินตามหลังมาก็พยายามเบียดโอ๊คแต่โอ๊คไม่ไปตรงอื่นหรอกเพราะจะยืนตรงนี้เท่านั้นโอ๊คโหนบนรถเมล์

“เอ่อ ให้เราถือของให้ไหม” คนร่างเล็กเห็นคนที่ยืนหน้าเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อแถมยังหิ้วของพะรุงพะรังเต็มไปหมด โอ๊คตอนแรกที่ได้ยินก็ไม่อยากเชื่อว่าร่างเล็กที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาจะถาม โอ๊คเอากระเป๋าสะพายส่งให้กับร่างเล็กทันที ร่างเล็กที่รับมาก็ยิ้มรับ

“เอ่อ ขอบคุณนะ”โอ๊คบอกอายๆ คนร่างเล็กได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มรับ โอ๊คเห็นร่างเล็กยิ้มก็เริ่มใจสั่นหน้าแดงอีกแล้ว โอ๊คได้แต่บ่นตัวเองในใจ

“นายลงป้ายไหนเหรอ เดี๋ยวเราช่วยกดกริ่งรถให้”โอ๊คพยายามบังคับเสียงให้ไม่สั่นแต่มันทำไม่ได้น่ะสิ ร่างเล็กได้ยินแบบนั้นก็หันมาตอบโอ๊ค

“ลงหน้าหมู่บ้าน...น่ะ”โอ๊คพยักหน้ารับ ถึงจะรู้ว่าร่างเล็กลงป้ายไหนก็ตาม แค่หาเรื่องคุยเท่านั้นแหละ

รถเมล์เคลื่อนตัวออกแล้วพี่กระเป๋ารถเมล์ก็เดินผ่านเด็กนักศึกษาที่ยืนเต็มรถเมล์มาเพื่อเก็บเงิน ร่างเล็กที่เห็นกระเป๋ารถเมล์เดินมาก็เตรียมจะส่งเงินให้แต่โอ๊คที่เห็นแบบนั้นก็ตัดหน้าจ่ายค่ารถเมล์ให้ก่อน

“สองคนครับ” โอ๊คยื่นแบงค์ยี่สิบให้กับกระเป๋ารถเมล์ก่อนที่ร่างเล็กจะจ่ายก่อน ร่างเล็กหันไปมองโอ๊คอย่างงงๆว่าทำไมต้องจ่ายให้ด้วย

“เอาที่เราไปสิบบาท”โอ๊คได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้า

“ค่าถือของน่ะ”โอ๊คตอบยิ้มๆ ร่างเล็กได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าตอบรับแต่ก็ยังไม่เข้าใจ แต่ทำไมรู้สึกแปลกๆ

รถเมล์เคลื่อนตัวเรื่อยๆ โอ๊คมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นว่าใกล้ถึงป้ายที่ร่างเล็กจะต้องลงแล้ว

“กดกริ่งให้เราหน่อย”ร่างเล็กบอกโอ๊คทันทีเพราะใกล้ถึงป้ายที่ร่างเล็กต้องลงแล้ว

กริ๊ง!!!! โอ๊คกดกริ่งให้ร่างเล็กลง ร่างเล็กส่งของที่ถือให้โอ๊คส่งคืนให้โอ๊ค พอรถหยุดร่างเล็กก็ลุกออกจากที่นั่งแต่ว่านักศึกษาเบียดกันมาเยอะมากทำให้ร่างเล็กค่อยๆลง โอ๊คเห็นแบบนั้นก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะต้องไปเบียดกับคนหลายคนเพื่อลงรถ พอจอดส่งผู้โดยสารเสร็จรถเมล์ก็เคลื่อนตัวออกทันที โอ๊คไม่ได้นั่งหรอกเพราะเขาให้ผู้หญิงที่ยืนใกล้ๆเขานั่ง โอ๊คมองของในมือตัวเองก่อนจะพูดในใจว่า “อิจฉาพวกแกจังนะ ตี๋เขาจับพวกแกด้วย”

.........................................................................................................................................................................

ผ่านไปอีกวันของโอ๊คซึ่งเป็นวิชาที่แสนจะน่าเบื่อโอ๊คไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่แต่ก็คงไม่เท่ากับเพื่อนเขาเท่าไหร่ไม่ต้องถามถึงคะแนนเลย แต่ถ้าถามเรื่องใครมีเรื่องกับใครหรือใครคบใครเพื่อนเขาเนี่ยแหละรู้ดีสุดๆ ตอนนี้เป็นการเปลี่ยนคาบเรียนเพื่อไปห้องโฮมรูม ซึ่งต้องประชุมเรื่องการแสดงที่จะจัดในวันที่มีการบายศรีสู่ขวัญน้อง ซึ่งต้องมีการแสดงเพื่อความสามัคคีและความบันเทิงในกิจกรรมโดยจะมีการแสดงทั้งพี่และน้อง พอเข้าไปห้องก็ต้องจัดห้องเพื่อให้นักแสดงซ้อมซึ่งมันจะขาดไปไม่ได้เลยก็คือเพลงซ้อม

“ไอ้เอ็กซ์เพลงที่พวกกูให้มึงตัดอ่ะอยู่ไหน” โอ๊คเดินตามเพื่อนมาก็ได้ยินเสียงโว้ยวายดังขึ้นมาในห้อง

“กูส่งเพลงที่ตัดเสร็จแล้วให้ไอ้โอ๊คแล้วอ่ะ” โอ๊คพยักหน้าเข้าใจเดินตรงมาที่คอมหน้าห้อง ซึ่งปกติอาจารย์จะเป็นคนใช้คอมเครื่องนี้เท่านั้น แต่ได้รับอนุญาตจากอาจารย์ที่ปรึกษาแล้วโอ๊คเลยไม่ได้กังวลเดินตรงไปคอมหน้าห้องพร้อมกับกดรหัสเปิดเฟสบุ๊คทันที ใส่รหัสเสร็จแล้วโอ๊คก็เลื่อนหน้าแชทให้กับเพื่อน

“มึงดูชื่อเฟสไอ้เอ็กซ์ให้กูหน่อยดิ”โฟมบอกโอ๊ค โฟมเป็นหัวหน้ากิจกรรมทุกอย่างในห้องไม่ว่าจะกิจกรรมอะไรต้องผ่านโฟมตลอด โอ๊คเดินมาเลื่อนหน้าแชท ที่เอ็กซ์ส่งเพลงมาให้ โฟมเห็นแล้วก็พยักหน้าแล้วกดเล่นเพลงฟังรอบแรกก่อน เขาเองก็อยากถามเพื่อนเหมือนกันทำไมมีอะไรต้องส่งเข้าเฟสเขาตลอด บางทีต้องโชว์หน้าโปรเจคเตอร์อาจารย์เวลาส่งงานก็ใช้เฟสเขา ไม่คิดว่าเขาจะมีความลับบ้างเลยหรือไงกัน

โอ๊คเล่นโทรศัพท์รอเพื่อนไปเรื่อยๆ จริงๆแล้วก็มีเรื่องที่ต้องจัดการเกี่ยวกับรับน้องเหมือนกันแต่ว่าให้เวลาเพื่อนซ้อมการแสดงก่อนอีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้รีบอะไร เพื่อนสลับกันใช้คอมพิวเตอร์ไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จะหมดคาบแล้ว เพื่อนที่รีบกลับก็ทยอยกลับกันไปก่อนส่วนเพื่อนที่เป็นหัวเรือใหญ่ในการนำรับน้องก็ยังอยู่

โอ๊คคุยเรื่องเกี่ยวกับรับน้องสลับกับฟร้องซ์ซึ่งเป็นหัวหน้ารับน้องเหมือนกัน โอ๊คทำงานคู่กับฟร้องซ์โอ๊คจะเป็นคอยควบคุมส่วนฟร้องซ์จะคอยนำเสนอความคิดแล้วเอามาแชร์ความคิดเห็นกัน

“ไอ้โอ๊คเอาเฟสมึงมาใหม่ดิ เมื่อกี้กูเผลอกดออกจากระบบอ่ะ”โอ๊คถอนหายใจเฮือกนึงแล้ว ส่งรหัสส่งเมลล์ให้เพื่อน พอกดเข้าได้โอ๊คก็กลับมานั่งที่โต๊ะที่เดิมแล้วเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆสลับกับฟังฟร้องซ์บ้าง เพราะแค่ชี้แจ้งเล็กๆน้อยๆเท่านั้น

ครืด ครืด  โอ๊คมองโทรศัพท์ตัวเองก่อนจะเด้งตัวตรงเพราะว่าภาพโปรไฟล์แบบนี้มันคุ้นๆ โอ๊คยังคงช็อคอยู่ ซึ่งต่างกับโฟมที่เห็นหน้าเพื่อนตอนนี้แล้วถึงกับหลุดขำขึ้นมา เพื่อนๆในห้องรู้กันหมดว่าโอ๊คชอบตี๋ โฟมเห็นว่าในเมื่อมันไม่เดินไปจีบด้วยตัวเองเพื่อนๆเนี่ยแหละจะค่อยถีบให้มันไปเอง

โอ๊คมองเมสเซสที่เด้งขึ้นมา โอ๊คกำโทรศํพท์แน่นมากตอนนี้ได้แต่ยืนอึ้งเพื่อนในห้องพอรู้ว่าใครส่งข้อความมาก็ยิ้มกร่มกริ่มกันที่รู้ไม่ใช่เพราะใครก็โฟมไงล่ะ ส่งสายตามาขำๆให้เพื่อน  โอ๊คตัดสินใจกดเมสเซสที่เป็นของตี๋เด้งขึ้นมาเมื่อกี้

Osk Supawat : ทักครับ

Radchapon : สติ๊กเกอร์แมวทักทาย

“เชี้ย!!!!” โอ๊คถึงกับสบถออกมาไม่ใช่เพราะอะไรมันตกใจทำไรไม่ถูก โอ๊คมีตี๋เป็นเพื่อนในเฟสมาตั้งแต่ขึ้นปวส.ปีหนึ่งนั่นแหละแต่ทำได้แค่เป็นเพื่อนในเฟสไงไม่เคยส่งข้อความไป ทำได้แต่ไลค์ให้อ้อมๆเท่านั้น โอ๊คหันไปหาโฟมก็เห็นเพื่อนตัวดีกำลังขำท้องแข็งอยู่หน้าคอมอาจารย์ อารมณ์โอ๊คตอนนี้อยากจะฆ่าเพื่อนมาก แต่ก็เขินมาเหมือนกัน

“ไอ้โฟมไอ้ห่าเอ๊ย” โอ๊คเดินไปที่โต๊ะก่อนจะเตะโฟมแต่ก็ไม่ทันเพราะโฟมดีดตัวออกจากโต๊ะก่อน แล้วโอ๊คก็วิ่งไล่เตะโฟมจนเหนื่อย แล้วมองโทรศัพท์ในมือถืออย่างอายๆ

“ตอบกลับเขาไปดิกูอุตส่าห์เปิดให้แล้ว”โฟมเดินมาตบที่ไหล่เขาเบาๆแล้วเดินกลับเข้าห้องไป ทิ้งโอ๊คไว้ให้นั่งคิดว่าควรเอาไงดีกับความรู้สึกนี้