ขอได้ใกล้...ใจแอบรัก

ตอนที่ 2

ย้อนกลับไปตอน ปวช.ปี 1

วันนี้โอ๊คมีเรียนถึงบ่ายโมงซึ่งเป็นตารางที่เลิกเร็วที่สุดของโอ๊คแล้วล่ะ โอ๊คเดินมาพร้อมกับแก๊งเพื่อนตัวเองนั่นแหละ พอเลิกเรียนแล้วโอ๊คก็เดินออกมาจากห้องเรียนหลังจากที่เรียนวิชาการขาย 1 ซึ่งเป็นวิชาทฤษฏีที่ชวนหลับสุดๆ

“ไอ้โอ๊คมึงจะกลับเลยเปล่า กูว่าจะไปนั่งแดกข้าวกันไปเปล่า”  เนมพูดถามโอ๊คในขณะที่เดินออกมาก่อนสุดแล้วหยุดถามเพื่อนตนเอง

“ไม่ว่ะ กูจะรีบกลับบ้าน กูจะรีบกลับไปซักผ้า”เนมมองเพื่อนที่ดูเรียบร้อยเกินชายจริงๆเขามักจะมองมันแบบมันไม่น่าเรียบร้อยอ่ะ แต่ดันเรียบร้อยและขี้อายสุดๆ มีเพื่อนแบบนี้เขาถึงกลับเพลีย

“เออๆ งั้นกลับบ้านดีๆ” โอ๊ค โบกมือลาเพื่อนแล้วเดินตรงมาที่หน้าวิทลัยทันที ตอนนี้มันบ่ายโมงกว่าๆคนไม่เยอะมาก โอ๊คเดินขึ้นไปรอรถสองแถวที่ตอนนี้จอดเรียงกันเป็นสิบๆคัน จริงๆแล้วถือว่าน้อยมากช่วงสี่โมงนี่นักศึกษาของวิทลัยที่โอ๊คเรียนจะเยอะมากมีทั้งเด็กสายช่างและเด็กสายพาณิชย์รวมๆแล้วก็ประมาณหมื่นกว่าคนถือว่าเป็นวิทลัยที่มีนักศึกษาเยอะที่สุดในสายอาชีวะเลยล่ะ โอ๊คนั่งรอบนรถสองแถวแล้วตอนนี้เหลือแค่รอเวลาเท่านั้นบนรถยังมีที่นั่งอีกเยอะโอ๊คเลือกนั่งข้างในสุดก่อนเพราะว่าคนที่มาคนต่อไปจะได้มีที่นั่งและจะได้ไม่เบียดกัน โอ๊คหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ก่อนจะเปิดเพลงและนั่งหลับ แต่หลับได้ไม่เท่าไหร่ก็มีเสียงของนักศึกษากลุ่มนึงเดินขึ้นมาที่รถสองแถวที่โอ๊คนั่งอยู่แต่ด้วยเป็นกลุ่มใหญ่และมีผู้หญิงด้วยโอ๊คจึงลุกขึ้นแล้วไปห้อยอยู่ตรงท้ายรถ ในขณะที่โอ๊คกำลังหาที่จับอยู่สายตาโอ๊คดันไปสบตากับผู้ชายคนนึงซึ่งมันเป็นอะไรที่หยุดโลกมากสำหรับโอ๊ค โอ๊คยืนแช่ค้างจนข้างในเบียดมาจนโอ๊คได้สติแล้วเดินลงไปยืนข้างล่างซึ่งเป็นกรงเหล็กให้โอ๊คยืนจับได้ โอ๊คไม่ได้สนใจใครเลยเพราะว่าคนตรงหน้าเขาตอนนี้มันน่าสนใจกว่าจะเรียกว่ารักแรกพบได้ไหมเขาก็ไม่รู้แต่ที่รู้เขาไม่กล้าแม้จะสบตา พอคนตรงหน้าหันมาเขาก็ทำได้เพียงหลบสายตาคนตรงหน้าเท่านั้นแค่คนตรงหน้ามองมาเขาก็ทำได้เพียงหน้าแดงตัวแดงใส่คนตรงหน้าเท่านั้น

“เอิ่ม ขอโทษนะครับ ช่วยกดกริ่งให้ผมหน่อยผมกดไม่ถึง” เสียงคนตรงหน้าทำเอาโอ๊คชะงักค้าง ก็คนตรงหน้าหันมาคุยกับเขาน่ะสิ อยากอัดเสียงไว้ไปฟังที่บ้านจริงๆ เสียงก็เพราะหน้าตาก็น่ารัก ขอบคุณพระเจ้าจริงๆที่ส่งคนนี้มา โอ๊คเหม่อแล้วเหม่ออีก จนคนตรงหน้าบอกให้เพื่อนที่นั่งข้างในกดกริ่งรถให้แทนเขาแล้วน่ะสิ เฮ้อ โอ๊คได้แต่ถอนหายใจ เพราะว่าเขาเหม่อเมื่อกี้นี้แล้วก็ไม่รู้ว่าเมื่อกี้ทำหน้าอะไรแปลกให้คนร่างบางที่หน้าตาน่ารักเมื่อกี้ตกใจรึเปล่านะสิ คนตัวบางเดินผ่านโอ๊คไปแล้วคนตัวบางเดินไปจ่ายเงินตรงคนขับรถ เสียงเพื่อนของคนโวยวายลาคนตัวบางที่เพิ่งลงจากรถไปเมื่อกี้นี้

“เฮ้ย ไอ้ตี๋กลับบ้านดีๆนะโว้ย” แล้วคนตัวบางก็โบกมือลาเพื่อนๆ ยิ้มหวานๆที่ส่งให้เพื่อนของคนตัวบางทำไมโอ๊คถึงได้รู้สึกใจเต้นนักนะ โอ๊คเอามือมากุมที่หัวใจตัวเองและบอกหัวใจตัวเองในใจว่าให้เต้นให้ช้าลงได้ไหมแค่รอยยิ้มนั้นทำไมช่างมีผลต่อหัวใจโอ๊คได้ขนาดนี้ โอ๊คไม่รู้อะไรแล้วรู้แค่ว่าอยากรู้จัก อยากเห็นรอยยิ้มนั้นอีก แต่ในสมองตอนนี้รู้แค่เพียงว่า    'โคตรน่ารัก'

...............................................................................................................................................................

กลับมาปัจจุบัน

โอ๊คนั่งฟังเสียงคนตัวบางที่รู้จักแค่ชื่อไม่เคยคุยไม่เคยแม้จะได้ใกล้ด้วยซ้ำกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับปลายสายซึ่งโอ๊คคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนซึ่งตอนนี้คนร่างบางก็คงนั่งรอเพื่อนเหมือนกันกับเขา คนตัวบางไม่รู้หรอกว่าคนข้างๆตัวเองสั่นไปถึงไหนแล้ว โอ๊คนั่งหลังตรงทำตัวปกติทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ว่าเหมือนคนร่างบางข้างๆเขานั้นจะรู้ตัวว่าโอ๊คมองและนั่งตัวเกร็ง คนตัวบางสงสัยว่าคนร่างหนาข้างๆเขานั้นทำไมถึงได้นั่งตัวเกร็งขนาดนั้นร่างบางสำรวจคัวว่าทำอะไรผิดปกติให้คนร่างหนาข้างๆกลัวหรือทำให้อายหรือเปล่าจึงหันไปยิ้มให้ทีนึงเพื่อลดช่องว่างเขากับคนร่างหนาซึ่งคนร่างบางคิดว่าก็เพื่อนกันเรียนที่วิทลัยเดียวกันก็ไม่เป็นไรหรอกแค่ยิ้มลดช่องว่างแต่ต่างกับคนร่างหนาที่ตอนนี้หัวใจหยุดเต้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อยากเดินไปบอกให้คนแถวนั้นเรียกรถพยาบาลหรือไม่ก็รถกู้ภัยก็ได้เพราะว่าหัวใจเขาได้หยุดเต้นเฉียบพลันเพราะคนน่ารักข้างๆเขานั้นส่งยิ้มให้ ตอนนี้เพื่อนร่างบางมาแล้วร่างบางจึงลุกเดินไปกับเพื่อนของเขาแล้ว โอ๊คที่ทำเป็นเก๊กเก็บอาการถึงแม้มันจะไม่ค่อยได้มากก็เหอะ หันไปมองจนร่างบางเดินเข้าวิทลัยไปกับเพื่อนแล้วแต่โอ๊คยังนั่งมองคนร่างบางอยู่เลย

เพียะ!!!!  เสียงตบหลังลั่น โอ๊คไม่ต้องมองก็รู้ว่าใครก็ทรายไงล่ะเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มถึงนิสัยจะไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงทั่วไปก็เถอะ

“มองใครว่ะไอ้โอ๊ค ตี๋เหรอ”ทรายทำหน้าล้อเพื่อนตัวเอง โอ๊คได้ยินทรายพูดแบบนั้นก็เขินหน้าแดงพูดไรไม่ออกเพราะว่าเขามองตามตี๋ไปเมื่อกี้จริงๆ

“ห่า มึงรอไรว่ะ ชอบเขามาตั้งสี่ปีล่ะ ไม่บอกตอนนี้จะไปบอกตอนไหนจะจบแล้วนะโว้ยไม่เสียดายเวลาหรอชอบเขามาตั้งนาน บอกไปเหอะ ถ้าเขาปฏิเสธก็ค่อยว่ากันอีกที” ทรายบอกเพื่อนของเทอ จริงๆแล้วทรายแทบอยากจะเดินไปบอกตี๋เองด้วยซ้ำว่าเพื่อนเขาน่ะชอบตี๋มาตั้งสี่ปีแล้ว แต่ทำไงได้ก็เพื่อนของเขาน่ะสิป๊อดซะยิ่งกว่าอะไรซะอีก พยายามยุมันแล้วแต่ไม่เคยขึ้นสักทีจนตอนนี้รำคาญแล้วทำได้แค่ด่านิดด่าหน่อยหรือไม่ก็เหน็บแนมมันหน่อยถึงรู้ว่าจะไม่ค่อยมีผลเท่าไหร่ก็เหอะแต่พอเห็นแล้วมันอดหมั่นไส้ไม่ได้ไง

“เอาหน่า พอถึงเวลากูจะบอกเขาเองแหละ พวกมึงอยู่เฉยๆด่ากูแบบนี้แหละ ไปเหอะเดี๋ยวต้องไปรอพวกนั้นอีก” โอ๊คบอกทรายแล้วพากันเดินไปร้านโฟยำซึ่งเป็นร้านประจำของกลุ่มเขา โอ๊คเข้าใจว่าเพื่อนเขาอยากให้ไปสารภาพรักกับร่างบางสักที ทำไงได้ล่ะเขามันใหญ่แค่ตัวหนิใจมันดันไม่ใหญ่ด้วย สำหรับโอ๊คการสารภาพรักมันเหมือนกับการไปขอต่อราคากับแม่ค้าในตลาดสดซะเมื่อไหร่ล่ะ นี่มันการสารภาพรักเลยนะโอ๊คไม่กล้าหรอก เพื่อนโอ๊คพยายามอย่างมากในการตามหาเฟสของตี๋รวมไปถึงหาแผนกที่ตี๋เรียนหรือสังกัดอยู่รวมทั้งวันเกิดและประวัติสเป๊คต่างๆเพื่อนๆพวกเขาก็หามาให้แต่โอ๊คก็ยังไม่กล้าไปสารภาพเท่าไหร่ อีกอย่างโอ๊คเป็นผู้ชายแล้วตี๋ก็ผู้ชายถึงสมัยนี้จะเปิดเรื่องนี้แล้วก็เถอะความป๊อดของตัวเองมันก็ยังมีอยู่มาก

โอ๊คกับทรายเดินมาถึงร้านโฟยำแล้วจริงๆแล้วมันคือร้านเย็นตาโฟแล้วก็ต้มยำแต่คนแถวนี้รวมถึงนักศึกษาเรียกย่อๆแบบนี้ทั้งนั้นเพราะว่ามันยาวไปโอ๊คเดินมาทักทายป้าที่เป็นแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวร้านนี้โอ๊คสั่งเมนูเดิมคือเส้นเล็กต้มยำพิเศษ สำหรับโอ๊คแล้วที่นี่อร่อยสุดๆแล้ว โอ๊คเดินไปหยิบแก้วสองใบใส่น้ำแล้วเอามาให้ตัวเขาเองหนึ่งแก้วแล้วก็ทรายอีกแก้วตอนนี้โอ๊คกับทรายกำลังนั่งรอเอกับเนมอยู่กันสักพักเนมก็มาก่อน

“ไอ้เอยังไม่มาอีกเหรอว่ะ” เนมมาถึงก็ว่างกระเป๋าลงที่เก้าอี้ข้างๆโอ๊ค โอ๊คพยักหน้าให้เนมแล้วก็เลื่อนเฟสดูไปเรื่อยๆ จะส่องเฟสใครล่ะนอกจากตี๋น่ะ ถึงเฟสของคนตัวเล็กจะไม่มีอะไรให้ส่องมากโอ๊คก็เลื่อนไปเลื่อนมาอยู่อย่างงั้นล่ะ เนมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าตอบโอ๊คไป มองไปว่าโอ๊คส่องเฟสใครอยู่ที่แท้ก็ตี๋ โธ่ เขาล่ะอยากจะเพ่งกะบาลเพื่อนสามที มัวแต่ส่องเฟส ถ้าบอกว่าชอบตั้งแต่ปวช.ป่านนี้มีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมืองแล้วมั้ง เนมเดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยว ตักน้ำ แล้วเดินมานั่งข้างโอ๊ค มองเพื่อนของตัวเองแล้วป่วยจิต ทำไมน่ะเหรอ อุตส่าห์เหนื่อยไปปะเหลาะเพื่อนต่างแผนกจนได้เฟสตี๋มาเพื่อให้เพื่อนตัวเองส่งเป็นเพื่อนและทักไป แต่ต้องเซ็งเพราะเพื่อนตัวเองดันป๊อด ทั้งที่นั่งด่านั่งยุทุกวันยังทำไรมันไม่ได้ โลกนี่คงหมุนรอบตัวมัน เป็นคนหล่ออย่างเขาหน่อยไม่ได้จะจัดการให้หมดเลยค่อยดูสิ 

............................................................................................................

โอ๊คนั่งส่องเฟสไปเรื่อยๆจนตอนนี้ป้าเอาก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้วโอ๊คกวาดสายตาไปมองเพื่อนเขาอีกคนที่ตอนนี้ยังไม่มาเลย

“ทรายมึงโทรไปถามเอมันดิจะมากี่โมง วันนี้เราเรียนเก้าโมงนะโว้ย นี่แปดจะครึ่งล่ะ” ทรายได้ยินแบบนั้นก็กดโทรถามเพื่อน โอ๊คเห็นทรายโทรแล้วก็ปิดโทรศัพท์และเริ่มปรุงก๋วยเตี๋ยวแล้วก็เริ่มกินกันไปเรื่อยๆ

“ไอ้โอ๊คทำวิชาวิจัยยัง ตรงแบบสอบถามอ่ะ มึงทำเสร็จเอามาให้กูลอกด้วย” เนมพูดขึ้นทำให้โอ๊คนึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่เสร็จ จริงๆแล้วเสร็จแล้วล่ะแต่พอไปส่งดันโดนแก้น่ะสิเนี่ย หมดค่าปริ้นไปเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้แต่โชคดีที่เมื่อก่อนเปิดเทอมพี่สาวของโอ๊คได้ซื้อเครื่องปริ้นมาใหม่ทำให้ไม่ต้องเสียค่าปริ๊นซ์เหมือนช่วงแรกๆแถมยังสะดวกกับเขาอีกตั้งหาก วิชาวิจัยเป็นวิชาปีสุดท้ายของสาขาการตลาดปีสุดท้ายต้องเรียนแถมยังเป็นวิชาปราบเซียนด้วยใครผ่านไปได้นี่เก่งสุดๆแต่ยังไงก็เป็นรองวิชาโครงการอยู่ดีนั่นแหละ

“ของกูโดนแก้อ่ะดิ เดี๋ยวปริ้นเสร็จเดี๋ยวเอามาให้ดู”

“แฮ่ก แฮ่ก กูแดกทันไหมว่ะเนี่ย” เอที่วิ่งกระหืดกระหอบมาจากไหนก็ไม่รู้ ที่รู้ตอนนี้คือกำลังหายใจอย่างหอบเหนื่อยอยู่ข้างๆโอ๊ค โอ๊คหยิบโทรศัพท์มาดูเวลาแล้วประมาณเวลาในการกินของเขาและเพื่อนๆรวมกันคงไม่ทันแน่สรุปเอคงต้องอดกินตามเคย

“มึงมองกูแบบนี้แสดงว่าไม่ทันแล้วช่ะอ่ะ” เอทำหน้ากวนๆใส่เพื่อนแล้วเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้ข้างๆทรายเพราะว่าข้างโอ๊คเนมได้นั่งก่อนแล้ว พวกเขานั่งกินก๋วยเตี๋ยวไปเรื่อยๆจนตอนนี้หมดชามแล้วพวกเขาก็จ่ายเงินกันเรียบร้อยแล้วเดินออกไปจากร้าน

โอ๊คเดินนำเพื่อนมาทางเข้าหน้าวิทลัยแล้วก่อนจะสำรวจก่อนว่าขาดอะไรหรือเปล่าเพราะว่าเขาไม่อยากโดนทำโทษหรือต้องโดนตัดคะแนนน่ะสิ  โอ๊คเดินนำเพื่อนมาก่อนก่อนจะสวัสดีอาจารย์ไม้ซึ่งเป็นอาจารย์ฝ่ายพัฒนานักศึกษาจริงๆแล้วก็เหมือนฝ่ายปกครองนั่นแหละแต่คงเรียกให้เป็นทางการล่ะมั้ง

“หวัดดีครับจารย์ วันนี้ดูไม่สดชื่นเลยนะจารย์ดูบอลเมื่อคืนดึกหรอครับ” เอเดินตามโอ๊คมาก็เริ่มกวนอาจารย์เลยโอ๊คส่ายหัวเอือมๆเอค่อนข้างสนิทกับอาจารย์ฝ่ายนี้มากเพราะว่าเคยฝึกงานในแผนกนี้มาก่อนเลยสนิทไปส่วนโอ๊คทำอยู่อีกแผนกนึงแต่ก็ใช่ว่าจะไม่สนิท

“เอออ่ะดิ เซ็งเลยเนี่ยแพ้ราบคาบเลย”อาจารย์พูดบ่นๆ พวกเขาหัวเราะให้กับอาจารย์ที่ดูท่าทางเซ็งจริงๆถ้าเป็นนักศึกษาของที่นี่จะรู้เลยว่าอาจารย์ไม้เป็นอาจารย์ผู้หญิงที่ดุกว่าอาจารย์ผู้ชายมากๆ และยังขึ้นชื่อเป็นตัวแม่การจับนักเรียนด้วย  พวกเขาลาอาจารย์อีกรอบแล้วเดินเข้าตู้ไอดีเพื่อสแกนชื่อผ่านบัตรนักศึกษาเพื่อขึ้นในระบบของฝ่ายพัฒนาว่าวันนี้มาเรียนจะได้ไม่โดนหักคะแนนเวลาเรียน

โอ๊คเรียนช่วงเช้าเสร็จแล้วซึ่งเป็นวิชาการตลาดอิเล็กทรอนิกส์เป็นวิชาที่สอนให้นักศึกษาวิชาการตลาดได้มีการนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศแล้วนำมาเปิดเว็บขายในประเทศไทยและให้นักศึกษาได้ลงมือขายจริงๆซึ่งขายผ่านทางเพจเฟสบุ๊คซึ่งเป็นการทำธุรกิจในปัจจุบันซึ่งใช้เทคโนโลยีให้เกิดประโยชน์สูงสุด  โอ๊คเดินลงมาจากชั้นสองของตึกเก้าซึ่งตึกนี้จะใช้ในการเรียนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ทั้งตึก ตอนนี้เป็นคาบที่ห้าแล้วโอ๊คและเพื่อนเดินมาถึงโรงอาหารซึ่งคาบห้าเป็นคาบที่นักศึกษาเกือบทั้งวิทยาลัยพักพร้อมกันซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้หาโต๊ะนั่งได้ลำบากมาก

“นั่งไหนดีว่ะ กูยังไม่เห็นโต๊ะว่างเลยเนี่ย”ทรายบ่นออกมา ทำให้เพื่อนๆที่เหลือพยักหน้าเหมือนกันหมดก็มันจริงล่ะนะที่ไม่มีที่นั่งเลย

“กูว่าไปนั่งโรงอาหารใหญ่เหอะว่ะ ที่นั่นใหญ่กว่าน่าจะมีโต๊ะเหลือ” พวกเขาเลยเลือกเดินมานั่งที่โรงอาหารใหญ่ดีกว่า ถึงยังไงก็ไปซื้อข้าวโรงเล็กดีกว่าสำหรับคนอื่นอาจจะไม่ได้เรื่องมากในการซื้ออาหารรวมถึงโอ๊คด้วยแต่เพื่อนในกลุ่มเขาเนี่ยสิชอบกินข้าวโรงอาหารเล็กมากกว่าทำให้โอ๊คก็ไหลๆตามน้ำไปเพราะเขาเองก็ไม่ได้เป็นคนเรื่องมากอยู่แล้ว

“นั่งนี่แหละมึง”ทรายพูดเมื่อเดินมายังโต๊ะนึงที่ตอนนี้ว่างอยู่โต๊ะนึงซึ่งเป็นโต๊ะไม้สองตัวต่อกันซึ่งสามารถนั่งได้ประมาณเจ็ดถึงแปดคนเลย

“เออ นั่งนี่แหละดี เชื่อไอ้ทรายเลยวิวดีจริงๆนะไอ้โอ๊ค”เนมพูดเห็นดีด้วยกับทรายแล้วกระแทกไหล่โอ๊คทำเป็นเหมือนมีอะไร โอ๊คที่ยังมึนๆเมื่อเพื่อนพูดแบบนั้นก็เออออไปด้วยเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนคุยไรกัน

“แดกไรมึงอ่ะ”เอหันมาถามโอ๊คหลังจากที่วางกระเป๋าจองที่แล้ว

“มึงแดกไรกันอ่ะ”โอ๊คถามเพื่อนเพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากเดินไปตรงอื่นเท่าไหร่

“แดกเตี๋ยว” ทรายตอบเพื่อนๆ

“แดกแต่ก๋วยเตี๋ยวกับเกาเหลาสลับกัน ห่า แดกเป็นอยู่แค่สองอย่างเหรอชีวิตมึงอ่ะ กูแดกข้าวมันไก่ไปแดกกับกูเปล่าไอ้โอ๊ค” โอ๊คส่ายหัวให้กับปากของเพื่อนเขาจริงๆ

“เดี๋ยวกูไปกับไอ้ทรายมึงก็ไปกับเอล่ะกันพาไอ้เอไปแดกข้าวเหอะเมื่อเช้าก็ไม่ได้แดก”เนมพยักหน้าแล้วเดินพากันเดินไปต่อแถวซึ่งร้านก๋วยเตี๋ยวกับร้านข้าวมันไก่มันอยู่ติดกัน โอ๊คยืนต่อหลังทรายอยู่เขากำลังนึกเมนูอยู่ว่าจะกินอะไรดีสายตาโอ๊คก็ไปสะดุดกับผู้ชายตัวเล็กๆคนนึงซึ่งไม่ใช่ใครก็ตี๋ไงล่ะ โอ๊คมองคนตัวเล็กที่ต่อแถวร้านข้าวมันไก่แล้วทำหน้าเหมือนเบื่อๆ โอ๊คหัวเราะน้อยๆ เพราะไม่คิดว่าจะพักตรงกันอีก ต่อแถวไปสักพักตอนนี้ก็ถึงคิวโอ๊คแล้วโอ๊คสั่งก๋วยเตี๋ยวน้ำตกไก่โอ๊คยืนรออยู่ป้าทำก๋วยเตี๋ยวแค่เป๊ปเดียวทำนั้นโอ๊ครับก๋วยเตี๋ยวจากป้าเสร็จกำลังเลี้ยวเดินออกจากร้านแต่ก็เป็นจังหวะเดี๋ยวกันที่คนร่างเล็กเดินออกจากร้านพร้อมกันโอ๊คที่ถือก๋วยเตี๋ยวไปก็มือสั่นไปเพราะไม่คิดว่าจะเป็นจังหวะเดียวกัน โอ๊คเดินเอาก๋วยเตี๋ยวไปปรุง โอ๊คปรุงไปมองไป จนเอที่ซื้อข้าวเสร็จต้องมาสะกิดแล้วขำท่าทางของเพื่อนตัวเองที่เหม่อจนเหมือนคนบ้าไปทุกที

“มองตาละห้อยเลยนะมึงอ่ะ เฮ้ยไอ้เนมสงเคราะห์หน่อยดิ”เอพูดล้อโอ๊ค เสร็จก็หันไปพยักหน้าใส่เนมและเหมือนรู้กัน โอ๊ครู้ในทันทีเลยว่าเพื่อนของเขาคิดอะไรไม่ดึแน่ๆ

“เฮ้ย!!!!! ตี๋ เพื่อนกูชอบอ่ะ