บุรุษวิปริต สตรีวิปลาส

บทเรียนที่ ๔    เกิดเป็นรัชทายาทนั้นลำบากนัก

 

 

 

 

บางคร้ังองค์ชายรัชทายาททรงสงสัยว่าในอดีตพระองค์เคยก่อกรรมใดไว้

 

 

“หน้านี้ผิด ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

พระองค์ทรงระลึกย้อนไปยามวันฉลองครบรอบวันพระราชสมภพ พระชนมายุ ๓ พรรษา พระองค์ทรงได้รับพระราชทานม้าแคระพันธุ์ดีเป็นของขวัญจากพระชนนี แต่ก่อนที่เหล่าทหารองค์รักษ์จะทันได้เชิญพระองค์ขึ้นทรงม้า ม้าน้อยกลับสบัดเชือกหลุดจากการจับกุมและวิ่งไปกัดแก้มก้นของท่านหญิงผู้หนึ่งที่ใส่ชุดสีหญ้าอ่อน 

 

 

“บรรทัดนี้ผิด ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

มันคงอดอยากนักจึงกัดเข้าเต็มรัก แก้มก้นซ้ายของท่านหญิงแหว่งหายเข้ากระเพาะมันในบัดดล และดูถ้ามันคงติดใจรสชาติ จึงอ้ากรามกว้างงับแก้มก้นขวาเข้าอีกข้าง ยังโชคดีที่องครักษ์วัยฉกรรจ์ใช้ดาบฟันคอมันขาดเสียก่อน ท่านหญิงจึงยังเหลือแก้มก้นขวาไว้นั่งเก้าอี้ 

 

 

“ประโยคนี้ผิด ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

แต่องครักษ์หนุ่มผู้นี้เพิ่งมาประจำได้ไม่นาน เมื่อต้องแสดงฝีมือท่ามกลางแขกผู้ใหญ่ชั้นสูงทั้งหลายจึงเกิดอาการประหม่าและวาดองศาดาบผิด ดาบที่ฟันตัดคอม้าแคระทะลุผ่านไปตัดขาขวาของท่านหญิงขาดด้ินไปด้วย

 

 

“คำนี้ผิด ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

ท่านหญิงที่เหลือขาเพียงข้างเดียวรีบไปร้องทุกข์กับพระชนก นางช่างเก่งกาจที่สามารถกระโดดกระต่ายขาเดียวโดยใส่รองเท้าส้นสูงได้ เจ้าชายพระชนม์ ๓ พรรษา ต้องประสงค์ฝากตัวเป็นศิษย์นางนัก  

 

 

“ตัวอักษรนี้ไม่มีหัว ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

แต่พระราชบิดาทรงเมามายจากน้ำจัณฑ์แต่หัววัน เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นหญิงขาขาดแก้มก้นแหว่งเขย่งเก็งกอยเข้าไปหา พระองค์ทรงเข้าใจผิดดำริว่านางเป็นวิญญาณคนรักเก่าตามมาหลอกหลอน จึ่งรีบใช้สองพระหัตถ์คว้าหีบทองคำที่ท่านดยุกสั่งทำข้ึนพิเศษเพื่อน้อมเกล้าฯ ถวายเป็นของขวัญแด่องค์ชายรัชทายาท ทุบกระหน่ำท่านหญิงผู้น่าสงสารจนร่างนางแหลกเหลวเป็นเศษเนื้อติดพื้น

 

 

“ลายมือไม่บรรจงพอ ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

องค์ชายไม่แน่พระหทัยนักว่าจากเหตุการทั้งหมดนั่นพระองค์มีส่วนผิดอันใด แต่การที่พระชนกมีพระราชโองการลงโทษพระองค์ให้ใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดเลือดแห้งกรังและใช้แปลงขัดเศษเนื้อออกจากพื้นเป็นเวลากว่าสองอาทิตย์เป็นหลักฐานชั้นดีว่าพระองค์มีส่วนผิดจริง 

 

 

“ใช้เวลาเขียนนานไป ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

หลังจากวันคล้ายวันพระราชสมภพในปีนั้นทำให้องค์ชายรัชทายาทถูกพระราชบัญชาห้ามมิให้เข้าใกล้อาชาตัวใดอีก องค์ชายรัชทายาทผู้ไม่มีม้าขาวประจำกายจึงกลายเป็นตัวตลกในสายตาประชาชน

 

 

“มุมกระดาษมีรอยยับ ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

ท่านดยุกที่รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเมื่อของขวัญของท่านกลายเป็นเศษโลหะผสมกระดูกป่นและเครื่องในมนุษย์ ได้ตั้งตนเป็นแกนนำพาเหล่าขุนนางน้อยใหญ่ทั้งหลายให้หันไปสนับสนุนองค์ชายรองแทน...แม้ว่าในตอนนั้นองค์ชายรัชทายาทยังเป็นบุตรเพียงคนเดียวก็ตาม...

 

 

“ท่าส่งงานไม่องอาจพอ ไปเขียนมาใหม่ตั้งแต่ต้น!”

 

 

นอกจากน้ันท่านหญิงท้ังหลายต่างพากันต่อต้านองค์ชายรัชทายาทเช่นกัน ไม่ใช้เพราะโกรธแค้นแทนเพื่อนก้นแหว่งที่องค์ชายพระชนม์ ๓ พรรษา ต้องใช้เวลาหลายวันในการแงะศพออกจากพ้ืน แต่เป็นเพราะเหตุการณ์ในครานั้นทำให้เสื้อผ้าสีหญ้าอ่อนกลายเป็นของต้องห้ามไป

 

 

ในอนาคตตำแหน่งรัชทายาทคงถูกสับเปลี่ยนไปยังองค์ชายรองเป็นแน่

 

 

ส่วนในปัจจุบันนั้น...

 

 

“พอใช้ได้ แต่ตัวหนังสือยังไม่เรียบร้อยพอ”

 

 

“เอาไว้เราทบทวนวิชาอื่นก่อนค่อยย้อนกลับมาเขียนใหม่อีกที”

 

 

 

 

องค์ชายรัชทายาททำได้เพียงขับพระอัสสุชลอย่างเงียบเชียบและทนรับผลกรรมต่อไป

 

 

 

***

 

 

 

การตีสนิทองค์ชายรัชทายาทนั้นง่ายดายกว่าที่บุตรบารอนคาดคิด 

 

 

น่าแปลกที่องค์ชายคนสำคัญของอาณาจักรไม่มีผู้ติดตามแม้เพียงคนเดียว เพียงเขาทูลขอเป็นพระสหาย พระองค์ทรงตอบตกลงในบัดดล

 

 

หากบุตรบารอนมีความเฉลียวใจแม้เพียงน้อยนิด เขาคงรับรู้ถึงความผิดปรกติของสถานการณ์เป็นแน่

 

 

แต่นี่คือบุตรบารอนคนที่หกผู้ไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก การตอบรับอย่างง่ายดายจึงถูกใจเขานัก

 

 

เพียงเท่านี้บุตรธิดาชนชั้นสูงทั้งหลายคงมีความเกรงใจพระสหายว่าที่กษัตริย์อยู่บ้าง คงไม่บุ่มบ่ามส่งนักฆ่ามากระหน่ำแทงอัณฑะเขาตามจำนวนคะแนนที่ล้ำหน้าออกมาในเร็ววันนี้

 

 

แต่หากผลการเรียนห่างชั้นกันเกินไปก็ไม่แน่...

 

 

บางทีเขาอาจต้องไปช่วยทบทวนบทเรียนให้เพื่อนร่วมชั้นปีคนอื่นๆ ดั่งที่เขากำลังช่วยองค์ชายอยู่ในเวลานี้

 

 

“พอใช้ได้ แต่ตัวหนังสือยังไม่เรียบร้อยพอ” 

 

 

ตัวอักษรยังมีช่องไฟไม่เท่ากันดี ต่อให้งานชิ้นนี้เป็นความเรียงสำหรับพูดปากเปล่าหน้าชั้น จะประมาทเป็นไม่ได้โดยอันขาด

 

 

เขาเห็นว่าองค์ชายทรงพระหัตถ์สั่นไหวไปหมด

 

 

พระองค์คงต้องประสงค์รีบแก้ไขงานโดยไว ความมีวินัยของท่านช่างน่านับถือนัก ช่างเหมาะสมกับตำแหน่งผู้รับใช้ราษฎรโดยแท้

 

 

แต่น่าเสียดายที่ในวันหน่ึงๆมีเวลาเพียงจำกัด ยังมีวิชาอื่นที่ต้องทบทวนอยู่อีกมาก เขาจึงจำเป็นต้องทูลขอให้พระองค์ทรงพับงานชิ้นนี้เก็บไว้ก่อน

 

 

“เอาไว้เราทบทวนวิชาอื่นก่อนค่อยย้อนกลับมาเขียนใหม่อีกที”

 

 

บุตรบารอนเห็นองค์ชายรัชทายาททรงแอบกันแสงโดยไร้เสียง

 

 

พระองค์คงทุกข์พระหทัยในเรื่องเดียวกับเขาเป็นแน่...แม้เขาจะช่วยองค์ชายปรับตารางกิจวัตรเสียใหม่ โดยการลดเวลาบรรทมให้เหลือเพียงวันละชั่วโมงคร่ึง เสวยพระกระยาหารเพียงม้ือเดียวในเวลาห้านาที และตัดเวลาเข้าห้องพระสำอางโดยการใช้ผ้าอ้อมเวทมนตร์ทดแทน แต่อนิจจา มันยังคงไม่เพียงพอ

 

 

บางทีเขาอาจต้องกล้ำกลืนศักดิ์ศรีไปขออาจารย์ใหญ่จิตฟั่นเฟือนที่ชอบสร้างปัญหาให้เขาไม่ท้ิงวัน ให้ช่วยคิดค้นคาถาที่ทำให้ร่างกายไม่ต้องกินดื่มหลับนอนเสียหน่อย

 

 

 

 

‘มิต้องทรงพระกังวลไปองค์ชาย ข้าผู้น้อยจะช่วยผลักดันท่านตลอดหกปีนี้เอง’