นายมาเฟียโหดร้าย พิชิตใจนายขี้แย

เวลา 14.30 ณ ห้องพักส่วนตัวในโรงเรียนของชิเซ็น
หลังจากที่ชิโระหลับไปได้หลายชั่วโมง ชิเซ็นที่เห็นชิโระหลับอยู่จึงพูดเบาๆ ว่า "ชิโระคุงในสภาพแบบนี้เนี่ย ก็ดูน่ารักนะ" พูดจบชิเซ็นจึงจุ๊บหน้าผากของชิโระ 1 ครั้ง ชิโระจึงตื่นขึ้น และ ถามชิเซ็นว่า "คุณเซ็น ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอครับ"
ชิเซ็นจึงตอบว่า "บ่ายสองโมงครึ่งแล้วละ หิวเหรอ?! ชิโระคุง" ชิโระคุงจึงพยักหน้าแทนการตอบ ชิเซ็นจึงบอกกับชิโระว่า "เดี๋ยวมานะ ชิโระคุง เดี๋ยวจะออกไปซื้อของกินให้นะ"
พูดเสร็จชิเซ็นจึงยิ้มให้ และ เดินออกไปจากห้อง ชิโระจึงบอกกับตัวเองว่า "เห้อ.... ตอนนี้ทุกคนก็กำลังสอบอยู่มั้งนะ" ทันใดนั้นสึบาสะก็เดินมาหาชิโระ
สึบาสะจึงทักทายชิโระว่า "สวัสดีครับ ท่านชิโระ" ชิโระจึงตอบว่า "สึบาสะ สวัสดีครับ" ชิโระจึงยิ้มให้ ชิโระจึงถามสึบาสะว่า "สึบาสะ ทำไมถึงมาหาฉันล่ะ ไม่คุมสอบหรอ"
สึบาสะจึงตอบว่า "ท่านชิเซ็น ให้ผมมาดูแลท่านทุกๆ ครั้ง ในตอนที่ท่านชิเซ็นออกไปข้างนอกครับ" ชิโระจึงพูดว่า "อย่างนี้นี่เองสินะ"
สึบาสะจึงบอกชิโระว่า "ท่านชิโระ เมื่อเช้านี้ท่านซาโต้ฝากบอกผมให้มาบอกหนึ่งเรื่องให้กับคุณครับ" ชิโระจึงถามว่า "พี่ชายฝากบอกอะไรกับฉันหรอ สึบาสะ"
สึบาสะจึงตอบว่า "เมื่อถึงเวลาปิดเทอม ท่านซาโต้จะพาท่าน และ ยูโกะไปเที่ยวครับ" ชิโระจึงดีใจเป็นอย่างมาก ชิเซ็นจึงเข้ามาพอดี ชิเซ็นจึงบอกกับสึบาสะว่า "ขอบใจนะ สำหรับการดูแลน่ะ สึบาสะ ตอนนี้กลับไปคุมสอบเถอะ"
สึบาสะจึงตอบว่า "ครับ นายท่าน" จบคำพูดสึบาสะจึงเดินออกจากห้อง ชิโระจึงถามชิเซ็นว่า "คุณเซ็น สึบาสะเคยเป็นอะไรกับคุณมาก่อนหรอครับ ถึงได้เรียกคุณว่านายท่าน"
ชิเซ็นจึงตอบว่า "สึบาสะน่ะ ในครั้งหนึ่งเคยเป็นมือขวาของผมมาก่อนน่ะ แต่เรื่องนั้นก็นานมาแล้ว แต่ถึงยังไงก็ตาม เนื่องจากความซื่อสัตย์ในตัวที่มีอยู่มากๆ ของสึบาสะน่ะ เลยทำให้สึบาสะ ต้องทำงานให้กับผม และ ซาโต้มาตลอดน่ะ" ชิโระจึงถามว่า "ในตอนนี้ สึบาสะเป็นอะไรกับคุณหรอครับ"
ชิเซ็นจึงตอบว่า "ก็จะบอกว่ายังไงดีล่ะ... เป็นคนที่ทำงานให้กับผมลับๆ ก็น่าจะได้นะ ไม่ก็ เป็นมือขวาคนที่สองของผมในตอนนี้ก็ได้อ่านะ"
ชิโระจึงถามชิเซ็นด้วยความสงสัยว่า "ทำงานอะไรหรอครับ แล้วก็ มือขวาคนแรกคือใครครับ?! " ชิเซ็นจึงตอบว่า "ฮ่าๆ ช่างสงสัยเหมือนเด็กๆ แบบที่ซาโต้เล่าให้ฟังจริงๆ ด้วยสินะ สึบาสะทำงานให้กับผมในส่วนของการจับคนร้ายน่ะ เห็นเขาตัวผอมๆ สูงๆ แบบนี้ แต่เขาวิ่งเร็วมากเลยนะ สึบาสะน่ะ ส่วนมือขวาคนแรกน่ะ เขาชื่อ แดเนียล แดเนียลทำงานให้กับผมในส่วนของการหาหลักฐานส่งให้ตำรวจน่ะ งานอีกอย่างของเขาคือ การถ่ายแบบลงปกนิตยสารน่ะ แต่จะตามหาตัวแดเนียลน่ะ จะหายากนะ ถ้าอยากเจอเขาง่ายๆ ต้องมีเงื่อนไข 1 ข้อกับเขานะ"
ชิโระจึงถามว่า "เงื่อนไขหรอครับ?! " ชิเซ็นจึงตอบว่า "ใช่ แต่เงื่อนไขก็แล้วแต่เขาอ่ะนะ ถ้าโชคดี ก็อาจจะได้เจอเขาโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ " และ ถามต่ออีกว่า "อยากเจอแดเนียลไหมล่ะ เดี๋ยวเอาเบอร์ให้"
ชิโระจึงตอบว่า "เอาครับๆ " ชิเซ็นจึงเอากระดาษมาเขียน และ ส่งกระดาษให้ ชิโระจึงขอบคุณชิเซ็น ชิเซ็นจึงบอกว่า "พรุ่งนี้น่ะ ปิดเทอมแล้วละนะ... ชิโระ" พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป
 
ผ่านไป 30 นาที... เวลา 15.00 เป็นเวลาเลิกเรียน
ยูโกะที่รอชิโระอยู่จึงพูดว่า "ไอ้ชิ ไปทำอะไรที่ไหนอยู่เนี่ย..." ชิโระจึงวิ่งมาหายูโกะ และ พูดว่า "ขอโทษที่มาช้านะ ยูโกะ" ยูโกะถามชิโระว่า "สอบเสร็จแล้วหรอ?! "
ชิโระจึงตอบว่า "ก็นะ สอบเสร็จแล้วละ" ยูโกะจึงถามว่า "ง่ายไหม?! ชิโระ" ชิโระจึงตอบว่า "ง่ายมากๆ เลยละ" ยูโกะจึงพูดในใจว่า "ไอ้ชิ... มันต้องมีเลศนัยอะไรสักอย่างแน่ๆ เลย"
ชิโระจึงพูดว่า "ไม่มีเลศนัยอะไรหรอก ยูโกะ ยังขี้ระแวงเหมือนเดิมนะ ถึงในตอนนี้จะนิดเดียวก็เถอะ" ยูโกะจึงพูดว่า "ว่าแล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันไม่สามารถปิดบังแกได้จริงๆ ด้วย"
ซาโต้จึงเดินมาหาชิโระ และ บอกชิโระว่า "กลับกันเถอะ ชิโระ แน่นอน... เธอก็กลับกับฉันด้วย ยัยลูกน้องเตี้ยซึนเดเระ" ยูโกะถามว่า "แกว่าฉันเตี้ยหรอยะ!! เจ้านายบ้า!! ฉันสูงเท่าไหล่ของแกแล้วนะ!! "
ซาโต้จึงตอบว่า "ใช่ ฉันว่าเธอเตี้ย... แต่ถึงเธอสูงเท่าไหล่ฉัน ยังไงก็เตี้ยเหมือนเดิม เพราะเธอไม่ได้สูงกว่าฉันซะหน่อยนี่หน่า ยัยลูกน้องซึน"
ยูโกะจึงทุบหน้าอกของซาโต้แล้วพูดซ้ำๆ ว่า "ไอ้เจ้านายบ้า!! " อยู่เรื่อยๆ ซาโต้ถามยูโกะว่า "จะกลับไหม?! ยัยซึน" ยูโกะตอบว่า "กลับสิยะ!! " ซาโต้จึงเดินไปพร้อมชิโระ และ พูดว่า "ถ้าจะกลับก็ตามมา" ยูโกะจึงตามซาโต้และชิโระไปที่รถ
 
หลังจากที่ทั้ง 3 คนขึ้นรถ...
ซาโต้ถามยูโกะว่า "ยัยซึน ปกติเธออยู่บ้านกับใคร?! " ยูโกะจึงตอบว่า "อยู่บ้านคนเดียวย่ะ..." ซาโต้จึงถามยูโกะว่า "เธอเป็นลูกกำพร้าใช่ไหม..." ยูโกะจึงตอบทั้งน้ำตาว่า "ใช่... ฉันเป็นลูกกำพร้า และ ไม่มีญาติแล้วด้วย ฉันอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่ 5 ขวบแล้วละ"
ซาโต้จึงยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ และ พูดว่า "อ่ะนี่... เอาผ้าเช็ดหน้าไป ฉันไม่อยากให้ใครร้องไห้หรอก โดยเฉพาะเด็ก หรือ ผู้หญิง..." ยูโกะจึงพูดว่า "ทำไม... นายถึงแกล้งฉัน และ ทำดีกับฉันล่ะ"
ซาโต้จึงตอบว่า "เหตุผลที่แกล้งน่ะ ก็เพราะว่า อยากทดสอบใจเธอดูเฉยๆ น่ะนะ และ เหตุผลที่ทำดีกับเธอ ก็เพราะว่า เธอน่ะน่าสงสารพอๆ กับชิโระ น้องชายของฉันนะ ตอนแรกก็ยังไม่รู้หรอกนะ ว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีของชิโระ และ เมื่อวานนี้ที่ฉันได้เจอเธอ ในตอนดึกๆ ของเมื่อวานนี้ ฉันก็ได้ลองค้นประวัติของเธอดู ปรากฏว่าเธออยู่ตัวคนเดียวมาตลอดนี่แหละ"
ยูโกะจึงบอกซาโต้ว่า "ซาโต้... ขอให้ฉันได้อยู่กับนายและชิโระได้ไหมอ่ะ..." ซาโต้จึงตอบว่า "ได้สิ... ถ้าเธอต้องการ" ยูโกะจึงบอกว่า "ขอบคุณนะ ซาโต้"
ซาโต้จึงบอกยูโกะว่า "ยูโกะ จากนี้ไป เธอไม่ต้องเป็นผู้รับใช้ของฉันแล้วละ มาเป็นน้องสาวแทนนะ" ยูโกะจึงถามว่า "จะดีหรอ... ซาโต้" ซาโต้จึงตอบว่า "ดีสิ ถึงยังไงพรุ่งนี้ฉันก็จะได้เป็นหัวหน้ามาเฟีย ต่อจากพ่อของฉันแล้วละนะ"
ยูโกะถามว่า "พ่อของนาย จะอนุญาตหรอ" ซาโต้ตอบว่า "พ่อของฉันก็เคยค้นประวัติของเธออยู่นะ พ่อของฉันรู้จักกับพ่อของเธอเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ใน ฐานะที่เป็นเพื่อนสนิท หลังจากที่พ่อของเธอตายไป และ ก่อนที่จะตายพ่อของเธอได้บอกไว้ว่า (ฝากดูแลลูกด้วยนะ ถ้าฉันตายไป) 1 อาทิตย์หลังจากที่พ่อของเธอตายไป พ่อของฉันก็ได้ค้นหาประวัติพ่อของเธอ จนมาเจอ ประวัติของเธอ ที่รู้ว่าเป็นลูกพ่อของเธอนี่แหละ พ่อของฉันอยากเจอเธอมานานแล้ว"
ยูโกะจึงพูดว่า "อย่างนี้นี่เองสินะ แล้วช่วยพาไปที่บ้านของฉันได้ไหมคะ คุณซาโต้ หนูซ่อนของบางอย่างเอาไว้ในบ้านน่ะค่ะ" ซาโต้จึงถามว่า "ของที่ซ่อน อันนี้ใช่ไหม?! "
ถามจบจึงเอาสร้อยล็อคเก็ตที่มีรูปพ่อของยูโกะให้ดู ยูโกะจึงตอบว่า "ใช่ค่ะ อันนี้แหละ" ซาโต้จึงพูดว่า "คงจะเป็นของสำคัญของเธอสินะ" ซาโต้จึงยิ้มให้ ยูโกะจึงตอบว่า "อื้ม!! " และ ซาโต้ก็กำลังขับรถเข้าสู่ตัวเมืองอย่างรวดเร็ว...
 
โปรดติดตามตอนต่อไป...