นายมาเฟียโหดร้าย พิชิตใจนายขี้แย

​วันอาทิตย์ เวลา 17.30 ณ ชั้นดาดฟ้าของคอนโด Ao2

ชิโระพูดกับท้องฟ้าว่า "ถ้าท้องฟ้าในตอนนี้ ยังไม่มีค่าพอที่จะให้ผมไปอยู่กับแม่ ก็ขอให้ผมไม่ตายด้วยเถอะครับ..."

ทางด้าน ซาโต้ ที่อยู่หน้าคอนโด Ao2

ซาโต้ที่ได้ยินชายคนหนึ่งพูดว่า "มีคนกำลังโดดตึก" ซาโต้จึงถามชายคนนั้นว่า "ขอโทษนะครับ ใครกำลังโดดตึกครับ ผมซาโต้ สึกิอิชิ ครับ"

ชายคนนั้นตอบว่า "ไม่แน่ใจนะครับ ท่านซาโต้ แต่ผมมองจากด้านล่างขึ้นข้างบนแล้ว คนที่กำลังจะโดดตึกคนนั้นผมสีน้ำตาล ใส่แว่นตาสีดำครับ" 

ซาโต้จึงตกใจอย่างหนักและตะโกนอย่างสุดเสียงว่า "เห้ย!! ไอ้ชิโระนี่หน่า" คนบริเวณนั้นจึงตกใจมากเพราะรู้ว่าคนที่กำลังโดดตึกเป็น ชิโระ หนึ่งในสองทายาทมาเฟียที่ปกครองเมืองอยู่ ซาโต้จึงรีบวิ่งขึ้นไปชั้นดาดฟ้า

ณ ชั้นดาดฟ้า...

ชิโระจึงพูดเบาๆ และ แสยะยิ้มนิดๆด้วยมุมปากว่า "ทุกคน... เห็นแล้วสินะ" ซาโต้ที่เจอชิโระอยู่บนดาดฟ้าจึงตะคอกเรียกชิโระว่า "ไอ้ชิโระ!! มึงจะทำอะไรน่ะ!!" ชิโระจึงตอบว่า "ผมอยากไปหาแม่ครับ พี่ซาโต้..." 

ซาโต้ที่ได้ยินคำตอบของชิโระจึงดึงตัวชิโระเข้ามาหาซาโต้ และ ใช้หมัดต่อยเข้าตรงหน้า แล้วพูดเสียงดังว่า "นี่มึงคิดอะไรอยู่กันแน่ห้ะ!!"

ซาโต้จึงตอบว่า "ก็อาจารย์สึบาสะบอกว่า ดวงดาว เป็น เหมือนที่อยู่อาศัยของเหล่าเทวดาและนางฟ้า ผมเลยคิดว่าถ้าผมตายไปแล้ว ผมอาจจะได้ไปอยู่กับแม่บนดวงดาวดวงใดดวงหนึ่งที่อยู่บนท้องฟ้าก็ได้" 

ซาโต้จึงต่อยที่หน้าอีกครั้ง และ พูดว่า "ไอ้สึบาสะ แก!!" ซาโต้จึงฉุดกระชาดและอุ้มชิโระเข้าไปในห้อง

ณ ห้องของชิโระ...

ชิโระที่ถูกวางลง และ พูดขึ้นเสียงใส่ซาโต้ว่า "พี่ซาโต้โหดร้ายที่สุดเลย!!" จบประโยคชิโระก็ร้องไห้ และ ปิดประตูห้องนอนเสียงดัง ปัง!! ซาโต้จึงกำหมัด และ ออกจากห้องของชิโระไปด้วยอารมณ์โกรธแค้น และ ขับรถไปยังบ้านของสึบาสะอย่างรวดเร็ว

ผ่านไป 15 นาที เขตนอกเมือง ณ ที่บ้านของสึบาสะ

ซาโต้รีบลงจากรถ และ ทุบประตูบ้านสึบาสะ สึบาสะรีบลงมาเปิดประตู สึบาสะพูดว่า "นะ...นาย...ทะ..." พูดไม่ทันขาดคำ สึบาสะก็โดนต่อยด้วยหมัดข้างขวา และ ตะคอกขึ้นมาว่า "แก!! แกไปพูดอะไรกับน้องชายของฉัน!! ตอบมา!!" 

สึบาสะเงียบไปชั่วขณะ และ ตอบว่า "เรื่องของท้องฟ้า ดวงดาว ดวงจันทร์ ที่เปรียบเหมือนกับสวรรค์ครับ... นายท่าน" ซาโต้จึงพูดขึ้นเสียงว่า "แล้วที่แกพูดเรื่องนี้ออกมากับน้องชายฉันเนี่ย แกรู้หรือเปล่าห้ะ!! ว่าน้องชายฉันคิดอะไรบ้าง... หลังจากนั้นน่ะห้ะ!!"

สึบาสะจึงตอบว่า "ผมไม่รู้ครับ... นายท่าน" ซาโต้จึงแสยะยิ้ม แล้วพูดว่า "อืม.... ไม่รู้...." 

สึบาสะจึงตอบว่า "ไม่รู้ครับ...." ซาโต้จึงพูดขึ้นเสียงว่า "น้องชายของฉันจะโดดตึกฆ่าตัวตายไปหาท่านแม่ เพราะ คำพูดของแกนะรู้ไหม!! แกจะรับผิดชอบยังไงดีห้ะ!!" สึบาสะตอบว่า "ตามใจของนายท่านเลยครับ... ผมน่ะไม่สามารถเลือกได้หรอกนะครับ" 

ซาโต้จึงพูดขึ้นมาว่า "ก็ได้!! คราวนี้ฉันจะไม่ลงโทษแก เพราะนี่เป็นครั้งแรกของแก ฉันให้อภัย เพราะ แกเป็นผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์คนเดียวของฉัน ฉันเลยลงโทษแกไม่ลงว่ะ... แต่มีข้อแม้นะ... ห้ามไปพูดอะไรที่ทำให้น้องชายของฉันต้องคิดจะฆ่าตัวตายแบบนี้อีก!! เข้าใจไหม!!"

 สึบาสะจึงพูดว่า "ได้ครับ นายท่าน... ผมจะจำเอาไว้..." ซาโต้จึงพูดว่า "ดีมาก... หึๆ" ก่อนไปซาโต้ได้ทิ้งเงินก้อนหนึ่งเอาไว้ และ บอกว่า "เอานี่ไป... เงินค่าชดเชยในข้อหาที่ฉันทำให้แกบาดเจ็บ หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีกเป็นครั้งที่สองนะ ไปละ บาย..." หลังจากที่ซาโต้ไปสึบาสะก็พูดว่า "ฉันได้ทำผิดต่อนายท่านและท่านชิโระไปซะแล้วสินะ... ฉันนี่มันเลวจริงๆ"

ผ่านไป 30 นาทีหลังจากที่ซาโต้ได้ออกไปที่บ้านสึบาสะ ยูโกะก็มาหาชิโระตามคำขอที่ชิโระโทรมา

ยูโกะถามชิโระจากด้านนอกห้องว่า "ไอ้ชิ... ตอนนี้แกเป็นไงมั่งยะ แกเงียบไป 10 นาทีแล้วนะ" ชิโระจึงพูดว่า "ฉันรู้สึกโกรธพี่ชายอ่ะ พี่ชายฉันโหดร้ายมากๆเลย ฮึ่ม!!" ยูโกะจึงถามชิโระว่า "ลมอะไร ทำให้แกคิดจะฆ่าตัวตายกันละยะ" 

ชิโระตอบว่า "ลมจากดวงดาว..." ยูโกะจึงพูดว่า "ลมจากดวงดาวเหรอ?!" ชิโระจึงตอบว่า "อืม..." ยูโกะที่รู้สึกตัวว่ามีคนกำลังเข้ามาในห้องของชิโระจึงสั่งชิโระว่า "ไอ้ชิ!! แกเงียบก่อน!! มีคนมา..." ชิโระจึงเงียบตามที่ยูโกะบอก

ซาโต้จึงเปิดประตูเข้ามา และ พบยูโกะยืนเท้าสะเอวใส่จึงถามว่า "เธอเป็นใคร... เข้ามาในห้องของน้องชายฉันได้ยังไงกัน!! ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"

 ยูโกะจึงพูดว่า "ชั้นไม่ออก!! ชั้นชื่อยูโกะ เป็นเพื่อนร่วมห้องของชิโระ และฉันก็มีเรื่องจะคุยกับนายด้วย ซาโต้!!" ซาโต้จึงถามว่า "เธอเนี่ยนะ จะคุยกับฉัน... หึๆ!!"

ยูโกะจึงถามว่า "มีอะไรน่าขำกันยะ!!" จบประโยคที่พูดยูโกะจึงลงรอยตบด้วยฝ่ามือใส่ที่หน้าของซาโต้ ซาโต้จึงกัดฟันนิดๆ "แล้วพูดว่า... เธอมีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงห้ะ ยัยเด็กจอมจุ้น!!" 

ยูโกะจึงพูดลอยๆว่า "นายเนี่ย... ไร้เหตุผลในการคิดซะจริงๆเลยนะ ถึงนายจะเป็นทายาทมาเฟีย แต่ก็อย่าใช้กำลังในการตัดสินโดยไร้เหตุผลจะได้ไหม!! มันน่าหงุดหงิดนะ!!"

ซาโต้จึงถามยูโกะ "แล้วเกี่ยวกับอะไรกับเธอ ไม่ทราบ... ยัยเตี้ย!!" ยูโกะจึงขึ้นเสียงว่า "ใครเตี้ยยะ!! ไอ้มาเฟียเลว!! หนอย!!" ซาโต้จึงพูดว่า "ในฐานะที่เธอตบฉันเมื่อกี้นี้ ฉันจะลงโทษเธอนะ ยัยเปี๊ยก!!" 

ยูโกะพูดว่า "หนอย!! จะลงโทษอะไรกันล่ะยะ อิตาบ้า!!" ซาโต้จึงพูดว่า "มาเป็นลูกน้องฉันเถอะ ยัยเด็กตัวกะเปี๊ยก แบร่ๆ ถ้าเธอไม่เป็นลูกน้องฉัน ฉันจะคอยแกล้งเธอไปตลอดกาล ฮ่าๆ!!" จบประโยคซาโต้จึงแลบลิ้นใส่เบาๆ ยูโกะจึงพูดด้วยความแค้นในใจว่า "หนอยแน่!! อิตาบ้า ก็ได้ฉันจะเป็นลูกน้องนาย... ชิ!! นายเนี่ยชั่วร้ายมากเลยนะ!!" 

ซาโต้จึงหัวเราะดังลั่นและพูดว่า "ฮ่าๆ เวลาเธอเป็นแบบนี้ รู้สึกน่ารักนะ... ขอบคุณที่ทำให้อารมณ์ดีนะครับ!! ยัยลูกน้องสายซึน ตอนนี้เธอไปได้แล้วละ"

ยูโกะจึงพูดว่า "ค่าๆ!! เจ้านายขี้แกล้ง แบร่ๆ" จบประโยคที่ยูโกะพูด จึงแลบลิ้นใส่ และ รีบวิ่งออกจากห้องโดยทันที ซาโต้ได้แต่ ชิ!! ออกมาจากปากเบาๆ 

ซาโต้จึงเคาะประตูเรียกชิโระว่า "ชิโระ... ออกมาได้แล้วละ" ชิโระตอบจากในห้องว่า "พี่ต่อยผม!! ผมโกรธพี่!! ฮึ่ม!!" ซาโต้จึงถอนหายใจเบาๆ และ พูดว่า "พี่ขอโทษนะ ชิโระ พี่ผิดเองแหละ ที่พี่ไม่มีเหตุผลพอ... และ ดีแต่ใช้กำลัง... พี่ขอโทษนะครับ..." 

ชิโระจึงพูดว่า "ก็ได้ครับ... ยกโทษให้ก็ได้!!" จบประโยคชิโระจึงเดินออกจากห้องนอน ซาโต้ที่เห็นสภาพที่ดูไม่จืดของชิโระจึงพูดในใจว่า "เอ้า!! ตายแล้วๆ!! ไอโต้!! นี่ตรูทำร้ายน้องชายตรูจนมาอยู่ในสภาพแบบนี้เลยเหรอฟระเนี่ย!! ให้ตายเถอะ!! ซาร่า!!"

ชิโระจึงถามว่า "พี่ครับ ของที่พี่จะซื้อให้ผมล่ะ... อยู่ไหน..." ซาโต้จึงเอาขนมหวาน และ ตุ๊กตาที่ชิโระชอบมาให้ ชิโระจึงสวมกอดซาโต้ และ พูดทั้งน้ำตาว่า "พี่ครับ... ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้วละ..." 

ซาโต้ที่ได้ยินชิโระพูดทั้งน้ำตาจึงได้แต่ลูบหัวของชิโระ และ กอดชิโระด้วย แล้วพูดว่า "ต่อไปนี้ พี่สัญญานะ ว่าพี่จะดูแลเรา และ ปกป้องเราในฐานะน้องชายเองนะ ชิโระ ไม่ต้องกังวลอีกแล้วละนะ ชิโระ..."

จบประโยคซาโต้จึงจูบหน้าผาก 1 ครั้งเพื่อเป็นการทำสัญลักษณ์ที่พูดคำสัญญาต่อน้องชายอันเป็นที่รักของเขา...

โปรดติดตามตอนต่อไป...