first love รักแรกของสองเรา

               อัปสรสวรรค์เดินไปหายายที่ในครัว เพื่อช่วยเตรียมอาหารเย็น เรียบร้อยแล้วเธอก็พายายกลับบ้าน คืนวันนั้นขณะที่เธอกำลังอ่านหนังสือนิยายอยู่ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอจึงวางหนังสือแล้วกดรับสายนั้น
              “มีไร” อัปสรสวรรค์ถามปลายสาย
              “ถ้าไม่มีธุระ โทรหาไม่ได้ใช่ป่ะ” วสุธาถาม
              “ก็คิดว่าน่าจะมีธุระถึงได้โทรมาเวลานี้”
              “มันก็จริง” วสุธาคิดตาม “ฉันอยากถามเธอ”
              “เรื่อง”
              “ตกลงเธอไม่ได้คบกับพี่คิมหรอ ทำไมยังไง”
              “จะถามอะไรรัวขนาดนั้น ใช่ฉันไม่ได้คบกับพี่คิม”
              “อ้าวแล้วที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน”
              “ก็ไปแบบพี่น้อง พี่คิมบอกแบบนั้น ฉันมันคิดไปเองคนเดียว พอใจยัง”
              “ก็ว่าแล้ว พี่คิมหรอจะมาชอบคนอย่างเธอ” วสุธาพูดออกไปแบบนั้น ทั้งที่เขากำลังดีใจมากที่ได้ฟังแบบนี้
              “คนอย่างฉันมันยังไง”
              “คนอย่างเธอนะเหวี่ยงทุกที่ทุกเวลา นี่คงแอบไปเหวี่ยงให้พี่คิมสิท่า”
              “ฉันก็เหวี่ยงแต่กับนายคนเดียวนั้นแหละ” อัปสรสวรรค์บอก
              “จริงนะ ฉันคงพิเศษกับเธอมากสินะ ก็ดีฉันชอบที่เธอเป็นแบบนี้แหละ” วสุธาบอก อัปสรสวรรค์นิ่งไปเพราะเมื่อกี้เขาเพิ่งบอกว่าชอบเธอในแบบนี้หรอ หมายความว่าไง ใครจะชอบคนเหวี่ยงๆกันนะ
              “เราสองคนนี่เหมาะกันจะตายว่าไหม” วสุธาถาม แต่ไร้การตอบกลับจากอีกคน “ฟ้า เป็นอะไรเปล่า”
              “ปะ...เปล่า ฉันง่วงแล้วแค่นี้นะ” อัปสรสวรรค์พูด ก่อนจะชิงวางสายไปทันที
              สรุปแล้ว เขาชอบเธออย่างที่คิมหันต์บอกหรือเปล่านะ เธอเองก็ไม่แน่ใจ บางครั้งก็ดีแสนดี บางครั้งก็ร้ายกาจมาก เดี๋ยวพูดจาหวานหู เดี๋ยวประชดประชันจิกกัด นี่มันก็ชวนให้เครียดอีกแล้วสินะ