first love รักแรกของสองเรา

               ภายหลังวันวาเลนไทน์ เวลาก็ล่วงเลยจนถึงช่วงสอบปลายภาค การร่วงโรยของดอกทองกวาวในโรงเรียน คือ สัญญาณการเตือนว่าถึงเวลาต้องบอกลาเพื่อนวัยมัธยมเพื่อพบเพื่อนใหม่ในระดับอุดมศึกษา และสำหรับอัปสรสวรรค์เอง ก็คือการที่ต้องเอ่ยคำลาคิมหันต์

              “วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่จะได้ซื้อข้าวมาฝากพี่คิมแล้วสินะ” อัปสรสรรค์นั่งทำหน้าเศร้า

              “ไม่ดีใจหรอ”

              “เสียใจมากๆๆๆและก็มาก”

              “ขอบใจนะที่ช่วยดูแลเรื่องอาหารเช้า แล้วก็คอยไปเที่ยวกินข้าวเป็นเพื่อนกัน” คิมหันต์พูด “รู้สึกว่ามีภรรยาแสนสวยเตรียมอาหารเช้าให้เลย” คำพูดของคิมหันต์ ทำให้อัปสรสวรรค์เขินหน้าแดง ยิ้มแก้มปริไปเลยทีเดียว คิมหันต์ยิ้มกับท่าทางของเธอ เธอเป็นเด็กสาวที่น่ารัก นิสัยดี มักคอยเป็ฯห่วงคนอื่นเสมอ รอยยิ้มสดใสของเธอ ทำให้ใครๆหลงรักเธอได้ไม่ยาก

              “ขอบคุณนะที่มีความรู้สึกดีๆให้”

              “คะ” อัปสรสวรรค์สงสัยกับคำขอบคุณของคิมหันต์

              “ขอบคุณที่ชอบพี่ พี่ก็ชอบฟ้านะ” คิมหันต์บอก ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ “ฟ้าเป็นน้องสาวที่น่ารักมาก”

              คำว่าชอบของคิมหันต์ทำให้อัปสรสวรรค์ยิ้ม แต่เวลาไม่นานคำว่าน้องสาวทำให้เธอต้องเศร้า แต่แล้วเธอก็ต้องฝืนยิ้ม เธอกำลังเสียใจแต่ก็แสดงออกไม่ได้

              “ในฐานะพี่ชาย พี่อยากบอกอะไรฟ้านะ” คิมหันต์พูด เธอพยักหน้าพร้อมี่จะฟัง “ดินชอบฟ้า พี่มองออก บางครั้งเรามักจะมองสิ่งที่อยู่ไกลจนลืมมองคนที่อยู่ใกล้ตัว พี่ไปเรียนต่อแล้ว ฟ้าก็ลองเปิดใจมองคนใกล้ๆตัวบาง หรือไม่แน่จริงๆแล้วฟ้าอาจจะเผลอใจไปแล้วก็ได้” คิมหันต์พูด ก่อนจะลุกแล้วเดินออกไป

              “ไงพ่อพระเอก ไม่ใช่สิ พระรองผู้เสียสละ” พายุทัก

              “นี่นายแอบฟัง”

              “ใช่ ตกลงนายคิดแค่น้องสาวจริงหรอ”

              “มันก็ไม่สำคัญนี่ จริงๆน้องฟ้าก็แค่แอบปลื้มในฐานะรุ่นพี่ แล้วอย่างที่บอกน้องฟ้าเองอาจไม่รู้ตัวว่าชอบใครคนนั้นอยู่ก็ได้”

              “หรอว่ะ ช่างเถอะเข้ามหาลัย ได้เจอสาวๆสวยๆอีกเยอะ หล่อๆอย่างเราหาไม่อยาก” พายุบอก

              “นั่นสิ” คิมหันต์พูดก่อนจะเดินกอดคอไปกับพายุ